"Μια για πάντα" του Andreas Pfluger

Πριν από πέντε χρόνια έχασε την όρασή της.
Νόμιζε ότι ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής της.
Έκανε λάθος.
Η χειρότερη μέρα της ζωής της είναι σήμερα.
Όλα ξεκινούν στη Βαρκελώνη… Κατά τη διάρκεια μιας παράδοσης λύτρων, οι πράκτορες της πλέον μυστικής επίλεκτης ομάδας της γερμανικής Αστυνομίας η Τζένι Άαρον και ο Νίκο Κβιστ εμπλέκονται σε μια φονική ανταλλαγή πυροβολισμών. Η Τζένι αφήνει τον συνάδελφο και αγαπημένο της Νίκο βαριά τραυματισμένο και εγκαταλείπει τη σκηνή του εγκλήματος, έχοντας και η ίδια πληγωθεί από σφαίρα.
Πέντε χρόνια μετά…
Η τυφλή πρώην πράκτορας Τζένι Άαρον ταξιδεύει στο Βερολίνο γιατί οι παλιοί της συνάδελφοι χρειάζονται τη βοήθειά της. Ο Ράινχολντ Μπένις, που εκτίει ισόβια κάθειρξη για μια σειρά από φόνους, στη φυλάκιση του οποίου είχε συμβάλει η Άαρον πολύ καιρό πριν, δολοφόνησε μια ψυχολόγο στη φυλακή. Η Τζένι αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση και να αντιμετωπίσει το παρελθόν της. Ο Μπένις όμως είναι μόνο η αρχή. Όταν, λίγο αργότερα, μια ολόκληρη τάξη μαθητών πέφτει θύμα απαγωγής στο Βερολίνο, η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι η ζωή της ως τώρα δεν ήταν παρά προετοιμασία για τις επόμενες τριάντα έξι ώρες. Και πρέπει να δώσει μάχη γι’ αυτήν – όπως ποτέ πριν.

"Έντεκα ιστορίες και ένας αποχαιρετισμός" του Henry James

H παρούσα συλλογή, που περιλαμβάνει έντεκα διηγήματα του Χένρι Τζέιμς –μερικά από τα οποία είναι αρκετά μακροσκελή, πλησιάζοντας, ως προς την έκταση, τη νουβέλα– και έναν «αποχαιρετισμό» (τα τελευταία κείμενα που υπαγόρευσε στην πιστή του γραμματέα Theodora Bosanquet, ενόσω ήταν κατάκοιτος, μετά από σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο που θα αποδεικνυόταν μοιραίο), επιχειρεί να δώσει μια γενική ιδέα για την εξέλιξη του Χένρι Τζέιμς ως διηγηματογράφου, καθώς σταδιακά μεταβαίνει από ένα διαυγές, περιγραφικό, «ρεαλιστικό» ύφος σε ένα πιο σκοτεινό και περίτεχνο, καθώς καθιστά ολοένα και πιο σαφές ότι η γλώσσα, γι' αυτόν, δεν είναι αποκλειστικά μέσο επικοινωνίας, αλλά μια επικράτεια αναπαραστάσεων και πυκνών σημασιοδοτήσεων και η λογοτεχνία, δεν είναι ένα απόθεμα πληροφοριών που παρέχονται σε μια απολύτως προβλεπτή ακολουθία και καλούν σε παθητική ή υποτελή ανάγνωση αλλά ένας τόπος διαδραστικής ερμηνείας και κριτικής πρόσληψης.
(από τον πρόλογο της Κατερίνας Σχινά)

"Σώμα στη βιτρίνα" της Αργυρούς Μαντόγλου

Άμστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος, 1664: Η δανέζα Έλσε Κρίστενς έρχεται από το χωριό της στη Μεγάλη Πόλη για «να ζήσει» και «να γράψει ιστορία». Σύντομα από το καπηλειό μιας μονόφθαλμης γριάς, θα βρεθεί στην έπαυλη ενός μαθητευόμενου ζωγράφου και από εκεί στο ατελιέ του Ρέμπραντ, όπου θα γίνει μοντέλο του μεγάλου Δασκάλου. Θα μυηθεί στην τέχνη, στις διαπραγματεύσεις, στον έρωτα, αλλά και στη σκληρότητα των άπληστων ανθρώπων που μέλλει να λεηλατήσουν και τη δική της άνοιξη. Η Έλσε θα μάθει πως ο θάνατος δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί.
Άμστερνταμ, Κόκκινη Συνοικία. Μάρτιος 2014: Η ελληνίδα Νατάσσα είναι πόρνη της βιτρίνας και εργάζεται δίπλα στο σπίτι του Αδαμάντιου Κοραή. Αγνώριστη και αποφασισμένη, έχει διαγράψει το παρελθόν της και ό,τι την έφερε εδώ, έως ότου ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται στη ζωή της και ισχυρίζεται ότι θέλει να τη σώσει, όχι από το παρελθόν, αλλά από το μέλλον της.
Ιστορικό μυθιστόρημα, μεταφυσικό θρίλερ, μια αλληγορία για τη σχέση του ατόμου με τα γεγονότα της εποχής του, το Σώμα στη βιτρίνα είναι ένα βιβλίο για τα μεγάλα όνειρα που κρύβονται στις ταπεινές κόγχες των μητροπόλεων, τη μετανάστευση, τη φιλοδοξία, την τυφλότητα της επιβίωσης, τη νέμεση, αλλά και τη λυτρωτική δύναμη της τέχνης που αφήνει χώρο ακόμα και στα ανώνυμα θύματα της Ιστορίας.

"Κραχ Διαρκείας: Η μυστική ιστορία της κρίσης" του Marc Roche

Η νίκη του Brexit στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου 2016 καθώς και εκείνη του Τραμπ είναι η άμεση επίπτωση της κρίσης των ετών 2007-2008, που πήρε τη μορφή κρίσης δημόσιου χρέους, ενώ σήμερα εμφανίζεται ως οικονομική, κοινωνική, πολιτική και ηθική. Το κύμα κατά του κατεστημένου, κατά της παγκοσμιοποίησης και κατά της σημερινής μετανάστευσης είναι μια αντίδραση κατά των οικονομικών ελίτ.
Η Ελλάδα είναι μονίμως παρούσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Στην περίπτωσή της, η επιβολή μιας πολιτικής λιτότητας έφερε κοινωνική δυστυχία και διεύρυνε τις ανισότητες, ενώ μία πραγματικά ευρωπαϊκή πολιτική θα ήταν η διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους. Η Ελλάδα έχει το δικαίωμα για ένα καινούργιο ξεκίνημα, όπως συνέβη και με τη Γερμανία το 1954. Οι πολίτες είναι εκείνοι, και όχι οι τραπεζίτες, που θα πρέπει να λάβουν τις στρατηγικές αποφάσεις που αφορούν την Ευρώπη.
Από την εισαγωγή του συγγραφέα στην ελληνική έκδοση

"Δόξα και αδιέξοδα – Ηγέτες της Νεοελληνικής Ιστορίας" του Θάνου Βερέμη

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Θάνος Βερέμης σε αυτό το βιβλίο επιλέγει να φωτίσει τέσσερις περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας που δίχασαν τους Έλληνες και επηρέασαν τις κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα. Συγκεκριμένα το βιβλίο εστιάζει: στους δύο εμφυλίους αμέσως μετά την Επανάσταση του 1821∙ στην εποχή του εθνικού διχασμού (1915-1920) και σε πτυχές της πολιτικής των δύο αντιπάλων, του βασιλιά Κωνσταντίνου του Α΄ και του Ελευθέριου Βενιζέλου∙ στη Μεταπολίτευση: πότε άρχισε, πότε τελείωσε, ποιες οι πολιτικές των δύο βασικών ηγετών: Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου∙ στην εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου: μια ψυχογραφία του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, και πώς η προσωπικότητά του επηρέασε τόσο το κόμμα του το ΠΑΣΟΚ όσο και την κοινωνία.
«Καθώς πυρήνας της αφοσίωσης κάθε Έλληνα αποτέλεσε η οικογένεια και κατ’ επέκταση οι συγγενείς, οι φίλοι και τελικά οι πελάτες, οι προτεραιότητες αυτές κατακερματίζουν την κοινωνία σε πολλά αντίπαλα στρατόπεδα που ανταγωνίζονται για την άλωση του κράτους. Κυρίαρχο κριτήριο εισόδου στους σχηματισμούς αυτούς δεν είναι η αξία, αλλά η συγγένεια, η αφοσίωση και η σταθερότητα. Έτσι οι αξίες των δύο κόσμων, η αξιοκρατία των επαγγελματιών αφενός και η πίστη των οπαδών αφετέρου, βρίσκονται σε διαρκή διαμάχη. Ζούμε έκτοτε με τον σχιζοφρενικό δυϊσμό του εκσυγχρονιστικού διαφωτισμού και της παραδοσιακής κατακερματισμένης κοινωνίας.»

"Οι μεγάλες δίκες του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου" του A.T. Williams

Το 1945, με τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, οργανώθηκε ένα μοναδικό στην Ιστορία εγχείρημα παραπομπής σε δίκη εγκληματιών πολέμου. Έτσι, ένα σύστημα εδραιωμένο στο δίκαιο θα νικούσε ένα σύστημα εδραιωμένο στο κακό, με την ελπίδα ότι θα επαναβεβαιωνόταν ο πολιτισμός της ανθρωπότητας. Το δίκαιο ήταν η πολιτισμένη απάντηση, και «Νυρεμβέργη» το όνομα που κατέληξε να συμβολίζει τη μορφή της. Έτσι γεννήθηκε ένας μύθος.
Όμως η δίκη της Νυρεμβέργης ήταν ένα τμήμα αυτού του ευρύτερου προγράμματος απόδοσης δικαιοσύνης. Ο βραβευμένος συγγραφέας A. T. Williams εξετάζει την ιστορία αυτού του εγχειρήματος και αποκαλύπτει τις λιγότερο γνωστές πτυχές του. Από τις μαρτυρίες για τις θηριωδίες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως τα πρακτικά, τις δικογραφίες και τις ομάδες ερευνητών και κατηγόρων, η ενδελεχής έρευνα του Williams ξεδιπλώνει ένα μοναδικό χρονικό και θέτει το ερώτημα: Αποδόθηκε τελικά δικαιοσύνη;

"Το παιδί στο έργο της Άλκης Ζέη" του Μιχάλη Ι. Αργυρίδη

Η μελέτη αυτή έρχεται να συμπληρώσει την κριτική-ερευνητική ματιά του Μιχάλη Αργυρίδη στο πολυσήμαντο λογοτεχνικό έργο για παιδιά της Άλκης Ζέη. Με στοχευμένες κειμενικές αναφορές από το διεθνώς αναγνωρισμένο έργο της, εξετάζει το πώς παρουσιάζεται το παιδί σε αυτό και πώς προσεγγίζει ποικίλες πλευρές της παιδικής συμπεριφοράς και ευαισθησίας, όπως είναι το χιούμορ, το συμβολικό παιχνίδι, η ονειροπόληση, η αντιμετώπιση της απώλειας ζωής, η ισοτιμία των δύο φύλων κ.ά.







"Κουνήσου απ’ τη θέση σου: Ένα εγχειρίδιο για παρακίνηση στην κίνηση" του Θοδωρή Σημάδη

Σου φαίνεται λογική η δυσφορία που νιώθεις όταν σκύβεις να δέσεις τα κορδόνια σου ή όταν κάποιο από τα ρούχα σου σε στενεύει και δεν µπορείς να ευχαριστηθείς την έξοδό σου; Προσπαθείς να δικαιολογηθείς επειδή ιδρώνεις πολύ, πιάνεται η ανάσα σου ή ροχαλίζεις; Μήπως τα περισσότερα φαγητά που καταναλώνεις είναι μπεζ; Μήπως την τελευταία φορά που θυµάσαι να έκανες γυμναστική, μετά είχες... γεωγραφία;
Αν η µόνη διάταση που κάνεις είναι να περνάς το δεξί σου χέρι πίσω από το προσκέφαλο του συνοδηγού για να κάνεις όπισθεν, µην απορείς που τα τελευταία χρόνια έγινες πιο δύσκαµπτος. Θεωρείς δεδοµένους τους πόνους στα γόνατα, στη µέση και στον αυχένα σου. Παίρνεις µυοχαλαρωτικά, αντιφλεγµονώδη και παυσίπονα, ίσως και σε καθηµερινή βάση, και κατηγορείς την απότοµη αλλαγή του καιρού. Και πόσα συνήθισες ή µπορεί ακόµα και να αναγκάστηκες να συνηθίσεις.
Αν λοιπόν σε µία από τις παραπάνω φράσεις αναγνωρίζεις κάποιο δικό σου «σύµπτωµα», τότε αυτό είναι σίγουρα ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσεις.