Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Έλενα, σπρωγμένη από μιαν ανεξήγητη παρόρμηση, εγκαταλείπει μια λαμπρή καριέρα στην Αμερική και εγκαθίσταται στην Ελλάδα για να κάνει μια νέα αρχή. Η ίδια ανεξήγητη παρόρμηση την οδηγεί στη μαγευτική Μονεμβασιά όπου γνωρίζεται με τον Μάνο, ιδιοκτήτη ενός παλιού αρχοντικού. Από την πρώτη στιγμή, οι δύο νέοι έχουν την εντύπωση ότι κάτι αδιόρατο τους συνδέει, λες και μια αύρα από τα παλιά διαχέεται στο αρχοντικό και τους κατακλύζει.
Σύντομα αρχίζει να τους επισκέπτεται στον ύπνο τους μια γλυκιά γυναικεία παρουσία και τα όνειρά τους, μ’ έναν μυστηριώδη τρόπο, αποτελούν ιστορίες που αλληλοσυμπληρώνονται. Και τότε, αρχίζουν να μαντεύουν ότι η βαθιά σχέση τους εκτός από μέλλον έχει και παρελθόν.
Πώς είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να βλέπουν το ίδιο όνειρο; Ποιες μαγικές χρονικές διαδρομές φέρνουν στη ζωή τους αυτή τη γυναίκα; Ποια αόρατα νήματα συνδέουν την ιστορία τους με καταστάσεις και πρόσωπα που έζησαν αιώνες πριν, τότε που η Μονεμβασιά βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της;
Ένας μεγάλος έρωτας που διασχίζει τον χρόνο μέχρι να βρει δικαίωση.
Ένα παιδί που το διεκδικούν δύο μανάδες.
Μια τραυματική απώλεια κι ένας ύμνος στη μητρική αγάπη που προστατεύει και πέρα από τον τάφο.

Προσωπική άποψη:
Η κυρία Φανή Πανταζή, μετά από ένα βιβλίο που απέσπασε διφορούμενες κριτικές, επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και το μεταφυσικό, με μια ιστορία που μας ταξιδεύει από την Μονεμβάσια του 18ου αιώνα στην Ελλάδα του 2005, με ένα κείμενο άκρως ισορροπημένο και εξαιρετικά καλά δουλεμένο, με ένα βιβλίο που, δικαίως, μπορεί να χαρακτηριστεί το καλύτερο και το πιο ώριμο απ' όσα έχει προσφέρει μέχρι σήμερα στο αναγνωστικό της κοινό. Ένα βιβλίο που, από το εξώφυλλο και μόνο, γεννάει μέσα σου μια ακατανίκητη επιθυμία να το πάρεις στα χέρια του, και με έναν τίτλο που άκρως συμβολικό, αφού δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μία ακόμα ιστορία, αλλά με μία ιστορία που διαθέτει ακριβώς αυτό που ο ίδιος φωνάζει. Ψυχή!

Στη Μονεμβάσια του 18ου αιώνα, η νεαρή Ροδούλα ζει κι εργάζεται σ' ένα αρχοντικό του τόπου, υπηρετώντας τα αφεντικά της με σεβασμό και αφοσίωση, και μεγαλώνοντας παράλληλα, με περίσσια αγάπη και τρυφερότητα, το παιδί της κυράς της. Στην Ελλάδα του 2005, η Έλενα, καταξιωμένη ακαδημαϊκός, εγκαταλείπει την Αμερική και την καριέρα της, για να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα, έχοντας μια βαθιά ανάγκη να κάνει μια νέα αρχή. Οι δρόμοι της θα την οδηγήσουν στη Μονεμβάσια, η οποία θα την γοητεύσει από την πρώτη στιγμή που θα πατήσει το πόδι της εκεί, όπως θα την γοητεύσει και ο Μάνος, ιδιοκτήτης ενός κλασσικού αρχοντικού. Οι δύο νέοι, από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους, θα αισθανθούν πως κάτι τους δένει, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν τι είναι αυτό. Τότε είναι που αρχίζουν τα παράξενα όνειρα, με μια μυστηριώδη γυναίκα να τους αφηγείται μέσω αυτών ιστορίες άλλων εποχών που συνδέονται μεταξύ τους και που, σταδιακά, αποδεικνύουν πως η Έλενα και ο Μάνος δεν μοιράζονται τυχαία τα όνειρα αυτά. Εκτός από μέλλον, έχουν και παρελθόν, και αυτό καλούνται να φωτίζουν, δίνοντας απαντήσεις στα προσωπικά του ερωτήματα, ενόσω η δικαίωση ψάχνει τον δικό της δρόμο προς τη λύτρωση.

Στην εισαγωγή μου, ανέφερα πως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το πιο ώριμο της συγγραφέως μέχρι σήμερα, κατά συνέπεια, το καλύτερό της έργο. Συνάμα, είναι και το πλέον ολοκληρωμένο, μα και το πιο καλά δομημένο, τόσο από άποψη ιστορίας, όσο και ως προς τις προεκτάσεις αυτής και το χτίσιμο των γεγονότων, που σταδιακά ξετυλίγονται σαν ένα κουβάρι, με μας ν' ακολουθούμε καθηλωμένοι το νήμα του μέχρι την άκρη του. Η κυρία Πανταζή έχει επιλέξει να "παίξει" στην αφήγησή της με τον χωροχρόνο, μια τεχνική που καθόλου εύκολη δεν είναι ως προς τον χειρισμό της, αφού πολύ εύκολα θα μπορούσε κανείς να πέσει θύμα χρονικών ασυνεπειών, κενών στην αφήγηση και όχι μόνο. Και όμως, η συγγραφέας τα έχει πάει περίφημα στο νέο της αυτό εγχείρημα διατηρώντας, όχι μόνο μια σωστή αφηγηματική ισορροπία, αλλά και μια ουσιαστική συνέπεια στην αποτύπωση των καιρών που έχει τοποθετήσει την εξέλιξη τους εκάστοτε δράματός της. Κι αν νομίζετε πως η μοναδική δυσκολία βρίσκεται στην αφήγηση που αφορά τη Μονεμβάσια του 18ου αιώνα, τότε κάνετε λάθος, καθώς τα τελευταία δώδεκα χρόνια, η Ελλάδα έχει υποστεί μεγάλες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, τις οποίες εύκολα, και κάπως αφελώς, θα μπορούσε να παραβλέψει κανείς παρασυρόμενος από το σήμερα, κάτι που, ευτυχώς, η κυρία Πανταζή δεν κάνει στο ελάχιστο.

Κάτι ακόμα που προανέφερα, είναι η ακροβασία του μυθιστορήματος ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μεταφυσικό στοιχείο, με το δεύτερο να είναι διάχυτο σ' ολόκληρη την αφήγηση, χωρίς όμως να παρασύρεται από φτηνές μανιέρες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα μοιρολατρικό αποτέλεσμα που δεν θα φάνταζε καθόλου πιστευτό και που θα αντίθετα θα γινόταν κουραστικό και, πιθανότατα, παιδαριώδες. Το μεταφυσικό στοιχείο δεν υπάρχει για να εντυπωσιάσει αλλά για να εξυπηρετήσει ένα σκοπό. Λειτουργεί ως ένας άξονας που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, και που θέλει να οδηγήσει τη δικαίωση στην πραγμάτωσή της. Παράλληλα, στο σύνολό του, το κείμενο διακρίνεται για τις αστυνομικές πινελιές του, που ενισχύουν το αίσθημα μυστηρίου που αυτό αποπνέει, αλλά και από τη διάθεσή του, όχι μόνο να αφηγηθεί μια ιστορία, αλλά να παρουσιάσει και τις κοινωνικές εκφάνσεις μιας εποχής, που αν και θεωρητικά έχει περάσει και χαθεί στο χρόνο, έχει αφήσει το στίγμα της. Ένα στίγμα που οι παρούσες συνθήκες της χώρας μοιάζει να επαναφέρουν στην καθημερινότητά μας, έστω και με τρόπους διαφορετικούς από τότε. 

Με έναν αέρα μελαγχολίας και νοσταλγίας, ταξιδεύοντάς μας στο χώρο και στο χρόνο, συστήνοντάς μας ανθρώπους και τις προσωπικές τους αλήθειες, περιπλέκοντας το ονειρικό με το πραγματικό, με μυστικά που μας αποκαλύπτονται για να μας παρουσιάσουν μια αλήθεια απογυμνωμένη και ελεύθερη, "Η ψυχή του πέτρινου σπιτιού" είναι ένα βαθιά συναισθηματικό μυθιστόρημα που δύσκολα θ' αφήσει ασυγκίνητη ακόμα και την πιο σκληρή καρδιά. Μια ιστορία, όχι μόνο για τον έρωτα και τη δύναμη που αυτός έχει, αλλά μια ιστορία για την αγάπη. Την πηγαία, αληθινή αγάπη, την αγάπη της μάνας. Μια ιστορία για τη θυσία, την αυταπάρνηση, την υπέρβαση. Μια ιστορία καθολικά ανθρώπινη και ρεαλιστική, σκληρά ωμή στα σημεία, απόλυτα ώριμη και αληθινή στο όλον της. Ένα ανάγνωσμα απ' αυτά που ξεχωρίζουν στην καρδιά και στο μυαλό σου, και για το οποίο η συγγραφέας πρέπει να νιώθει περήφανη, αποδεικνύοντας πως βρίσκεται στην καλύτερη ως τώρα στιγμή της.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Πανταζή Φανή
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 480
ISBN: 978-618-01-1963-3