Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ένας άντρας βρίσκεται νεκρός σε ένα παγκάκι του πάρκου της Σιουδαδέλα, στη Βαρκελώνη. Κανένα στοιχείο πάνω του δεν είναι δυνατό να προσδιορίσει την ταυτότητά του. Οι ενδείξεις που έχουν στα χέρια τους η επιθεωρήτριας Πέτρα Ντελικάδο και ο πιστός της βοηθός Φερμίν Γκαρθόν «δείχνουν» τις συμμορίες των σκίνχεντ: Αυτόπτης μάρτυρας τους είδε να ξυλοκοπούν ανελέητα το θύμα. Η ιατροδικαστίνα όμως διαφωνεί: Κανένας ξυλοδαρμός∙ το θύμα φέρει τραύμα από σφαίρα. Και αυτή είναι η αρχή του μυστηρίου...
Η διασημότερη επιθεωρήτρια της Ισπανίας, Πέτρα Ντελικάδο, σε ένα διαφορετικό βιβλίο, μια αγωνιώδη περιήγηση στον σκοτεινό κόσμο των ανέργων, των αστέγων και των χωρίς χαρτιά μεταναστών, μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, κι ο φόβος βρίσκει τον δρόμο να τρυπώσει στην καρδιά.

Προσωπική άποψη:
Τα λογοτεχνικά βιβλία που προέρχονται από λατινογενείς χώρες, αλλά και από την Ιταλία και την Ισπανία, είναι μυστήρια τρένα. Μοιάζουν να έχουν μία ολότελα δική τους αισθητική ταυτότητα, κάτι που τους προσδίδει ένα πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο αφηγηματικό ύφος, το οποίο λογικό είναι να μην αρέσει σε όλους. Αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει πως ένα έργο της κατηγορίας αυτής, μπορεί να χαρακτηριστεί ως καλό ή κακό. Η απολυτότητα είναι στην πραγματικότητα μία έννοια πολύ σχετική, και το να την χρησιμοποιούμε προς υπεράσπιση των προσωπικών μας πιστεύω, είναι κάπως άτοπο. Εξού, λοιπόν, και δεν βρίσκομαι σε πολύ ξεκάθαρη θέση ως προς την τοποθέτησή μου σχετικά με το "Η σκοτεινή καρδιά της Βαρκελώνης", αφού μπορεί να μην ξετρελάθηκα μαζί της, αλλά από την άλλη δεν με άφησε και παγερά αδιάφορη ώστε να την προσπεράσω.

Στην καρδιά της πόλης της Βαρκελώνης, ένας άντρας αγνώστων στοιχείων βρίσκεται νεκρός σ' ένα παγκάκι. Η επιθεωρήτρια Πέτρα Ντελικάδο αναλαμβάνει να διερευνήσει τι οδήγησε στο θάνατο του άντρα, με όλα τα στοιχεία να οδηγούν στο συμπέρασμα πως ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από ομάδα σκίνχεντ. Η ιατροδικαστική έρευνα, όμως, έχει αντίθετη άποψη, με το θύμα να μην φέρει κανένα σημάδι κακοποίησης ή ξυλοδαρμού, παρά μονάχα ένα τραύμα από σφαίρα, το οποίο οδήγησε τελικά και στο θάνατό του. Τώρα, η Ντελικάδο, πρέπει να ανακαλύψει τι πραγματικά έχει συμβεί, και για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να περιπλανηθεί στις πιο σκοτεινές γωνιές της Βαρκελώνης, εκεί που στις σκιές κρύβεται η αλήθεια ενός κόσμου που δεν τολμάει να βγει στο φως.

Για το συγκεκριμένο βιβλίο είχα διαβάσει αρκετά διχασμένες κριτικές. Ορισμένες απ' αυτές εστίαζαν καθαρά στο λογοτεχνικό κομμάτι και σε ό,τι έχει να κάνει σχέση με την αφήγηση, ενώ κάποιες άλλες στην αστυνομική πλοκή και στο κατά πόσο ήταν ενδιαφέρουσα ή όχι. Πλέον, έχοντας γνώση του κειμένου, μπορώ να πω πως καταλαβαίνω και τις δύο πλευρές, μπορώ να εξηγήσω την συλλογιστική τους σκέψη, αλλά όσον αφορά εμένα, σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, θεωρώ πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι η Bartlett έχει ένα πολύ συγκεκριμένο λογοτεχνικό ύφος, που υπηρετεί άψογα την ιδιαίτερη σχολή στην οποία και ανήκει, αλλά και στο ότι το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δεν είναι ένα καθαρό, ατόφιο αστυνομικό έργο, αλλά μία κοινωνική κριτική που μεταφέρεται στον αναγνώστη μέσω μιας αστυνομικής πλοκής, έτσι ώστε να προσθέσει μια νότα δραματουργίας, τονίζοντας, παράλληλα, τις εγκληματικές πτυχές που μπορεί η πραγματικότητα να εσωκλείνει μέσα της.

Μπορεί στον πυρήνα της δράσης να βρίσκεται ένα έγκλημα, όμως αυτό φτάνει να λυθεί -στο τέλος- με τρόπο απλό και αβίαστο, αφού όλα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν σταδιακά στη θέση τους, με τις λύσεις να έρχονται την κατάλληλη στιγμή, προκειμένου να προχωρήσει η υπόθεση -ίσως, μάλιστα, υπερβολικά εύκολα, γεγονός που ενοχλεί κάποιες στιγμές. Δεδομένων όλων αυτών, λοιπόν, το βασικό μέλημα της συγγραφέως δεν είναι το να μας καθηλώσει με περιπετειώδη δράση, αλλά το να θίξει πράγματα που την προβληματίζουν, σε μία εποχή μάλιστα, που προβλήματα όπως η παράνομη μετανάστευση και η εγκληματικότητα που αυτή καλλιεργεί, σε πολλαπλά επίπεδα, καθώς και η έλλειψη κράτους πρόνοιας, γεγονός που οδηγεί στην ασυδοσία, δεν ήταν τόσο έντονα όσα σήμερα. Γιατί, οφείλουμε ν' αναφέρουμε, αν και το βιβλίο αυτό έφτασε φέτος στην Ελλάδα, πρωτοκυκλοφόρησε το 2004, κάτι που με κάνει να εκτιμώ το ότι η συγγραφέας έβλεπε πολύ πιο μακριά απ' όσα κάποιοι άλλοι, δεκατρία χρόνια πριν. 

Εν κατακλείδι, το "Η σκοτεινή καρδιά της Βαρκελώνης" είναι περισσότερο ένα κοινωνικοπολιτικό δράμα χαρακτήρων, παρά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως στο σύνολό του δεν διαθέτει στοιχεία του δεύτερου. Απλά, αυτά, δεν είναι τόσο έντονα, τόσο ισχυρά, ή και τόσο ηχηρά αν θέλετε, που να μας κάνουν να το τοποθετήσουμε στην κορυφή των αστυνομικών μας προτιμήσεων. Η αφηγηματική ροή είναι ιδιαίτερα καλή, οι εξελίξεις σταθερές -αν και οι λύσεις έρχονται υπερβολικά εύκολα, σχεδόν ως εκ θαύματος-, η κεντρική μας ηρωίδα είναι κάπως κλισέ ως προς την σκιαγράφηση του χαρακτήρας της, ωστόσο κερδίζει την συμπάθειά σου και σε κάνει αρκετές φορές να γελάσεις, τα κοινωνικά ζητήματα που θέτονται είναι φλέγοντα και δημιουργούν ταύτιση των καιρών και προβληματισμούς, ενώ η σκοτεινή αυτή πλευρά της Βαρκελώνης αποτυπώνεται πολύ όμορφα στο χαρτί, ταξιδεύοντάς μας στα στενά ενός κόσμου που ακόμα κι αν βλέπουμε, παριστάνουμε ότι δεν υπάρχει, αλλά μας προκαλεί κάθε στιγμή να τον αντιμετωπίσουμε.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Alicia Giménez Bartlett
Μεταφραστής: Βασιλάκου Αγγελική
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 392
ISBN: 978-618-03-0816-7