"H χρυσή κύλικα" της Νατάσας Κυρκίνη-Κούτουλα

Η δολοφονία μιας νεαρής φιλολόγου στην Πειραϊκή μπορεί να εξιχνιαστεί μέσα από την αποκάλυψη ενός μεγάλου οικονομικού σκανδάλου στην αυλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των πολιτικών αναταράξεων που προκάλεσε αυτό το σκάνδαλο στην Αθήνα της εποχής του Δημοσθένη;
Και ποια ήταν η σχέση του μεγάλου ρήτορα με το βαρύτιμο αγγείο, που θεωρήθηκε στην εποχή του σύμβολο της διαπλοκής και της πολιτικής διαφθοράς;
Πώς ο πόνος μιας μάνας για τον άδικο χαμό του παιδιού της θα την οδηγήσει σε σκοτεινές ατραπούς, όπου τα μαγικά ξόρκια και οι κατάρες των χαλδαίων μάγων θα φορέσουν το προσωπείο των ιεροτελεστιών στα Ελευσίνια μυστήρια;
Μια απλή γυναίκα από την Όλυνθο της Μακεδονίας, η Καλλινίκη, θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας δίνης δραματικών γεγονότων της αρχαιότητας, που οι συνέπειές τους θα οδηγήσουν στην αποκάλυψη της δράσης μια συμμορίας αρχαιοκαπήλων και δουλεμπόρων της σημερινής Αθήνας.
Στο μυθιστόρημα αυτό πραγματοποιεί ο αναγνώστης ένα παράλληλο ταξίδι ανάμεσα στο μακρινό χθες και στο σήμερα, διαπιστώνοντας ότι τα μεγάλα ηθικά διλήμματα και τα προσωπικά πάθη των ανθρώπων παραμένουν διαχρονικά.

"Άρες μάρες πενηντάρες" της Κατερίνας Παπαδημητρίου

Είστε πενηντάρα; Δεν σας φαίνεται! Αλλά ακόμα κι αν δεν είστε (γι’ αυτό και δεν σας φαίνεται), το παρόν εγχειρίδιο απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, και αποκλειστικά σε γυναίκες.
Πας αρσενικός αναγνώστης θεωρείται εξ ορισμού ύποπτος για κατασκοπεία και κινδυνεύει να υποστεί τις σχετικές κυρώσεις (ήτοι, να διαβάζει γυναικείες «αρλούμπες» κατά τη γνώμη του, «σοφίες» κατά τη γνώμη μας).
Τι συλλογάστε λοιπόν κορίτσια; Αγοράστε το! Τόσα και τόσα λεφτά σε μαλακίες ξοδεύετε. «Κι αν δε μ’ αρέσει;», θα ρωτήσουν κάποιες. Εντάξει, μία πάνω-μία κάτω (μαλακία εννοώ) δεν κάνει δα και τόση διαφορά. Ακόμα το σκέφτεστε;
Ο χρόνος τρέχει (κι ας ισχυρίζονται οι επιστήμονες ότι «χρόνος δεν υπάρχει»). Το ίδιο τρέχουν και τα χρόνια σας, που αισίως έφτασαν τα -άντα, τα -ήντα, μη σας πω και τα -όντα. Πάρτε το και θα με θυμηθείτε. Πάρτε το γιατί έχουμε και χρέη να ξοφλήσουμε.

"Καταφύγιο στη βροχή" του Κώστα Σιμενού

Δυο διαφορετικοί άνθρωποι, δυο διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται κάτω από ειδικές και παράξενες συνθήκες.
Εκείνος, συγγραφέας, μοναχικός, κλεισμένος στα βιβλία του και στον περιπετειώδη κόσμο του. Εκείνη, προϊόν της νυχτερινής ζωής, προσφερόταν σε όποιον της εξασφάλιζε άνεση και χρήμα. Το τίμημα βαρύ... Η ψυχική κούραση, ο φόβος κι η ανασφάλεια έχουν γίνει εφιάλτες κι έχουν αφήσει τα σημάδια τους, ενώ μια διπλή απειλή χτυπάει άμεσα την πόρτα της.
Μέσα στο θολό τοπίο της άγριας νύχτας, ο ένας παραβιάζει την πόρτα του άλλου και ανακαλύπτει μια καινούργια, αθέατη πλευρά του εαυτού του.
Η αντίθεση των δύο αυτών κόσμων γίνεται απρόσμενα έλξη. Μόνο που οι συνθήκες είναι δύσκολες κι επικίνδυνες. Κανείς δε γνωρίζει το μέλλον και, κυρίως, το παρελθόν του άλλου. Η επιρροή των αντιθέσεών τους είναι αμοιβαία και καθοριστική, αλλά για πόσο καιρό;
Η κατάσταση υπονομεύεται από το χθες και τίποτα δεν είναι όπως δείχνει. Η έντονη σχέση τους, χωρίς αύριο, γίνεται σιγά-σιγά μοιραία, σχεδόν μεταφυσική. Το φινάλε τους περιμένει δραματικό. Θα αντέξουν;
Εν τέλει, ποια είναι η πραγματικότητα που μας καθορίζει;

"Εθελόντριες ώρες" της Νάγιας Κωστοπούλου

ΣΤΟ γείσο του ημερολογίου
ιερή μου ασάφεια
προετοίμασέ με για το θαύμα
το δυσανάγνωστο.
Απόψε καλόπιασα τον φόβο ξυπόλυτη.
Μόνο ένα λυχνάρι χρειαζόταν.
Λάθος υπολόγιζα στα γυάλινα γοβάκια.
Τι αντίληψη κι αυτή
να συνταξιδεύω με ματωμένα χνάρια κάθε φορά.









"Αλγεινόν ύδωρ" της Λαμπρίνας Α. Μαραγκού

Το νερό πονά. Η ροή του συντονίζεται με την κοσμική ψυχή. Αγκαλιάζει ή διώχνει το σώμα που βυθίζεται μέσα του. Το νερό νιώθει, αισθάνεται. Κλαίει και γλάει, οργίζεται ή χαίρεται, αγκαλιάζει ή πνίγει.
Ο Χριστόφορος Οικονόμου το ξέρει αυτό καλά, από γεννησιμιού του. Γι’ αυτό και τον φοβίζει. Τον τρομοκρατεί ο ήχος του, η δύναμή του. Είναι η αναμέτρηση των δύο, που θα σηματοδοτήσει την πτώση του ενός και τη νίκη του άλλου.
Αυτό νομίζει ο ήρωας. Θα περάσει πολλά για να καταλάβει πως το νερό δεν τον πονά, αλλά τον μαθαίνει. Μέσα από κείνο καταλαβαίνει τον έρωτα, τη μοναξιά, την απώλεια, τη θλίψη. Κυλάει μέσα του όπως η λέμφος, αναπόφευκτα.
Ο μεγάλος κύκλος που κρύβει μέσα του τη Λευκοθέα, τη Μεγάλη Θεά, τη Μάνα, τη Μαριγώ, την Αθηνά, την Άννα, είναι υδάτινος, ρευστός και ανεξέλεγκτος. Σαν τη ζωή και σαν τον θάνατο.
Γράμματα, σκέψεις, οράματα, λέξεις, αισθήματα, όλα αυτά κυλούν μέσα στο νερό, άλλοτε ήρεμα και άλλοτε ταραγμένα.
Είναι η ιστορία του Χριστόφορου Οικονόμου, είναι η ιστορία της ανθρώπινης ύπαρξης μπροστά στην αγωνία του θανάτου και της απώλειας του έρωτα.