Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ…
Δύο άντρες είναι νεκροί. Και οι δύο είχαν κατηγορηθεί για σχολικό εκφοβισμό στα μαθητικά τους χρόνια. Στον τόπο του εγκλήματος έχει βρεθεί ένα και μοναδικό στοιχείο: μία φωτογραφία της τάξης του 1982, με το πρόσωπο του πρώτου άντρα διαγραμμένο.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ…
Ο Φάμπιαν Ρισκ συμμετέχει στην έρευνα και έχει μόλις επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε. Είναι όμως κι ένα από τα παιδιά της φωτογραφίας. Νόμιζε ότι είχε αφήσει πίσω τα σχολικά του χρόνια, τώρα όμως αρχίζει να μετράει πτώματα των συμμαθητών του.
Το κάθε πτώμα θέλει να πει κάτι όλα φαίνονται προσχεδιασμένα από έναν ευφυέστατο δολοφόνο. Κάποιος έχει αποφασίσει να σκοτώσει και τους είκοσι πρώην συμμαθητές. Ο Φάμπιαν Ρισκ ίσως είναι το επόμενο θύμα αλλά και ο βασικός ύποπτος…

Προσωπική άποψη:
Το όνομα του Stefan Ahnhem, για τους αρκετά μυημένους, δεν είναι άγνωστο, αφού πάρα πολλά σενάρια φέρουν την υπογραφή του. Έτσι, δεν μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση όταν το 2015 έκανε το λογοτεχνικό του ντεμπούτο, με το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας, που ακούει στον γενικό τίτλο "Fabian Risk", βασισμένο στο όνομα του κεντρικού μας ήρωα. Βέβαια, η ιστορία έχει αποδείξει πως οι σεναριογράφοι είτε δίνουν εξαιρετικά δείγματα λογοτεχνικής γραφής, είτε είναι τόσο επηρεασμένοι από το βασικό αντικείμενο εργασίας τους που τα κείμενά τους, τελικά, καταλήγουν να είναι άνευρα και να έχουν μια αφηγηματική ροή που δεν ταιριάζει στο βιβλίο, αλλά σε μια καθαρά οπτικοποιημένη παραγωγή. Το θέμα, λοιπόν, είναι, αν ο Ahnhem κέρδισε το στοίχημα. Αν θέλετε τη γνώμη μου, το κέρδισε και με το παραπάνω.

Αυτό που σε κερδίζει, σε πρώτη φάση, στο βιβλίο αυτό, είναι αν μη τι άλλο το εξώφυλλο, που σε προδιαθέτει για ένα πολύ gore περιεχόμενο, σκληρό και βίαιο. Σου υπόσχεται έντονες συγκινήσεις, ανατριχιαστικές στιγμές και μια πολύ ενδιαφέρουσα, δυνατή ιστορία. Και πράγματι, το "Χωρίς πρόσωπο", τα προσφέρει απλόχερα όλα αυτά, επιβεβαιώνοντας πως υπάρχουν φορές που τα φαινόμενα δεν απατούν. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία που μοιάζει να καλείται στο σήμερα να ξεπληρώσει με άγριο τρόπο την αδικία του παρελθόντος. Μια ομάδα παλιών συμμαθητών αρχίζουν να δολοφονούνται με βάναυσο τρόπο, ο ένας μετά τον άλλον, και ο Φαμπιάν Ρισκ, επιθεωρητής της αστυνομίας κι εν δυνάμει θύμα -ή μήπως, θύτης;- καλείται να λάβει μέρος στην έρευνα, να προσπαθήσει ν' ανακαλύψει τον δράστη, αλλά κι επιστρέφοντας στην πόλη που μεγάλωσε, ν' αντιμετωπίσει μνήμες ενός παρελθόντος με αρκετές σκοτεινές πτυχές.

Ο Ahnhem είναι παιδί της σκανδιναβικής αστυνομικής σχολής, ωστόσο, αν και παρατηρούμε, στον τρόπο που αφηγείται την ιστορία του, στοιχεία από την γραφή άλλων γνωστών κι αγαπημένων στο κοινό συγγραφέων, δεν θα μπορούσαμε σε καμία περίπτωση να ισχυριστούμε πως προσπαθεί ν' αντιγράψει κάποιον. Αντίθετα, έχει πάρει τα συστατικά εκείνα που ο ίδιος φαίνεται ν' αγαπάει ως αναγνώστης, και τα έχει παντρέψει μ' έναν δικό του τρόπο, προσφέροντάς μας, τελικά, ένα δυναμικό και ολοκληρωμένο αποτέλεσμα που έχει χαρακτήρα και προσωπικό ύφος. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, αφού δεν είναι λίγοι οι συγγραφείς που παρασύρονται από την εμμονή τους για κάποιους ομότεχνούς τους, ξεπερνώντας τη λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην έμπνευση και την αντιγραφή. Και ο Ahnhem έχει έμπνευση, και μάλιστα μεγάλη, χαρίζοντάς μας μια ιστορία με πολύ έντονες στιγμές, πρωτότυπη και ανατρεπτική, με αρκετές εκπλήξεις και κυρίως, ένταση.

Από τα πιο έξυπνα στοιχεία του βιβλίου, είναι το συναισθηματικό και ηθικό δίλημμα με το οποίο σε φέρνει αντιμέτωπος ο συγγραφέας. Σαφέστατα και φτιάχνεις αρκετά σενάρια με το μυαλό σου, όσο η ιστορία προχωράει κι εξελίσσεται, όμως η ιδέα της δικαιοσύνης και της ηθικής ικανοποίησης αυτού που αδικήθηκε, δεν σταματάει να τριγυρίζει στο μυαλό σου. Όσο έρχονται στοιχεία στο φως, με αναφορές σε παρελθοντικά γεγονότα, τόσο κλονίζεται η ανθρώπινη φύση σου που, ακόμα κι αν το ξεχνάς μερικές φορές, έχει δύο πλευρές, εκείνες του καλού και του κακού. Αλλά, αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να προσδιορίσουμε τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι σωστό και τι λάθος, και υπό ποιες βάσεις και συνθήκες; Σίγουρα υπάρχει μία αντικειμενική άποψη για το τι εστί δικαίωση, υπάρχει, όμως, και η υποκειμενική που μπορεί να έρχεται σε κόντρα με την κοινωνική ηθική, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ύπαρξή της. 

Συνδυάζοντας νουάρ και γκροτέσκα στοιχεία, ο Ahnhem πλάθει μια αστυνομική περιπέτεια με ισχυρές κοινωνικές προεκτάσεις που προβληματίζουν, ενώ την ίδια στιγμή προσφέρει στον αναγνώστη πραγματικά σκληρές κι αιματοβαμμένες θριλερίστικες στιγμές, με τη βία, την οργή, τον θυμό, να εκτονώνονται σε όλο τους το μεγαλείο, σε όλη τους την έκταση. Αυτό μπορεί να ενοχλήσει κάποιους πιο "ευαίσθητους" αναγνώστες, αν θέλουμε, όμως, να είμαστε ρεαλιστικές και αντικειμενικοί, η εκδήλωση της όποιας βίας πρέπει ν' αποτυπώνονται με τρόπο, όχι σοκαριστικό για να προκληθεί ένας δήθεν εντυπωσιασμός, ρεαλιστικό, γιατί ακόμα κι αν δεν είναι ωραίος, αυτή είναι η αλήθεια. Και η αλήθεια πάντοτε κερδίζει πόντους, πάντοτε προσφέρει το κάτι παραπάνω, αυτό που λείπει απ' όσους δεν τολμούν. Είναι αυτό που κάνει κάποιους να ξεχωρίζουν. Και ο Ahnhem, αν μη τι άλλο, ανήκει στην κατηγορία αυτή, και προσωπικά ανυπομονώ για τα επόμενα βιβλία της σειράς.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Stefan Ahnhem
Μεταφραστής: Ελιασά Νοέλα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 640
ISBN: 978-960-605-340-5