"Δελτία παραπόνων" του Τζέφρυ Ευγενίδη

Το Middlesex, οι Αυτόχειρες παρθένοι και το Σενάριο γάμου ανέδειξαν τον Ευγενίδη ως έναν ιδιοφυή παρατηρητή της κρίσης που συνταράζει την εφηβεία, της ενδοσκόπησης που οδηγεί στη γνώση του εαυτού μας, της αγάπης στην οικογένεια και του τι σημαίνει να είναι κανείς Αμερικανός στις μέρες μας.
Οι ιστορίες στα Δελτία παραπόνων εξερευνούν εξίσου πλούσια και ενδιαφέροντα εδάφη. Από τις κωμικές «αναπαραγωγικές» σκηνές του «Πουάρ» μέχρι την ονειρική, συγκινητική περιγραφή ενός νεαρού ταξιδιώτη που αναζητεί τη φώτιση στο «Air Mail», αυτή η συλλογή διηγημάτων μιλάει για ήρωες παγιδευμένους σε έκτακτες, προσωπικές και εθνικές, καταστάσεις.
Συναντάμε έναν αποτυχημένο ποιητή, ο οποίος, φθονώντας τα πλούτη των άλλων, κατά τη διάρκεια της κτηματομεσιτικής φούσκας, γίνεται καταχραστής, έναν κλαβιχορδίστα, του οποίου τα όνειρα για την τέχνη βουλιάζουν κάτω από τις υποχρεώσεις του γάμου και της πατρότητας, και στην «Έγκαιρη καταγγελία», μια μαθήτρια λυκείου, της οποίας η επιθυμία να γλιτώσει από τις απαγορεύσεις των μεταναστών γονιών της την οδηγεί σε μια δραστική απόφαση που ανατρέπει τη ζωή ενός μεσόκοπου ακαδημαϊκού.
Συναρπαστικά αφηγημένες, υπέροχα γραμμένες και γεμάτες από πυκνά νοήματα παρά την αβίαστη χάρη με την οποία περιγράφονται, αυτές οι ιστορίες καταγράφουν την εξέλιξη και την ωρίμανση ενός μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα.

"Ο διώκτης" των Lars Kepler

"Δεν έβλεπα τίποτα κάτω από το νερό, όσο κι αν άνοιγα τα µάτια: ένα φράγµα γλοιώδες, µαύρο, που από την αγωνία µου να το σκάσω µου φαινόταν σαν σούπα από λάδι όπου τα µέλη µου µ’ έκαναν να προχωράω πολύ αργά, κι ας τα κουνούσα µε όλη µου τη δύναµη". Λα Οκούλτα: µια φάρµα κρυµµένη µέσα στα βουνά της Κολοµβίας. Τρία αδέρφια, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι, είναι οι τελευταίοι κληρονόµοι αυτής της γης µέσα στις διαδροµές πολλών γενεών της οικογένειας. Εκεί πέρασαν τις πιο ευτυχισµένες στιγµές της ζωής τους, εκεί βρέθηκαν αντιµέτωποι µε την πολιορκία της βίας και του τρόµου, µε την αγωνία και το φευγιό. Η Πιλάρ, η Εύα και ο Αντόνιο µας µιλούν για τους έρωτες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες τους. Με σκηνικό ένα τοπίο εκθαµβωτικό, ο κορυφαίος Κολοµβιανός συγγραφέας της εποχής µας γράφει ένα σπουδαίο µυθιστόρηµα για τις ατραπούς της ζωής µιας οικογένειας, αλλά κι ενός τόπου, που µοιάζει πια σαν χαµένος παράδεισος.

"Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα" του Nicolas Barreau

Η Ροζαλί Λoράν είναι η ονειροπόλα ιδιοκτήτρια ενός µικρού χαρτοπωλείου στο Σαιν Ζερµαίν, την καρδιά του Παρισιού. Αν ήταν στο χέρι της, όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω της θα έστελναν κάρτες. Παρόλο που οι κάρτες µε τις ωραιότερες ευχές είναι η ειδικότητα και η επιτυχία της, τα πράγµατα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά όσον αφορά την εκπλήρωση των δικών της ευχών.
Κάποια µέρα, ένας ηλικιωµένος κύριος, σκοντάφτοντας µέσα στο µαγαζί της, αναποδογυρίζει το σταντ µε τις κάρτες. Η Ροζαλί ανακαλύπτει ότι ο άνδρας που προσγειώθηκε ανώµαλα στη ζωή της δεν είναι άλλος από τον αγαπηµένο –και διάσηµο– συγγραφέα των παιδικών της χρόνων, Μαξ Μαρσαί. Όταν εκείνος της προτείνει να εικονογραφήσει το καινούριο του (και µάλλον τελευταίο) βιβλίο, η Ροζαλί δέχεται και µια µοναδική φιλία γεννιέται ανάµεσα στους δύο ιδιόρρυθµους καλλιτέχνες. Οι ευχές τόσων ετών αρχίζουν επιτέλους να γίνονται πραγµατικότητα, µέχρι που ένας αδέξιος Αµερικανός καθηγητής εισβάλλει στο µαγαζί της, κατηγορώντας την ίδια και τον Μαρσαί για λογοκλοπή.
Η Ροζαλί αδυνατεί να καταλάβει αν της χτυπάει την πόρτα ο έρωτας ή κάποιος µεγάλος µπελάς.