Συνοπτική άποψη του βιβλίου:
Ανάμεσα στα δάση και στις βραχώδεις πλαγιές, δίπλα στο μονοπάτι που οδηγεί στο ποταμάκι, πίσω από τις λιμνούλες που σχηματίζουν οι λιωμένοι πάγοι, κρύβεται κάτι. Μου το λένε τα ίχνη του αίματος, μου το λέει η εμπειρία: έχει συμβεί, αλλά μπορεί να ξανασυμβεί. Αυτό είναι η μόνο η αρχή. Κάτι τρομαχτικό έχει γίνει σ’ αυτά τα βουνά. Κάτι που απαιτεί όλες τις ερευνητικές μου ικανότητες. Είμαι αστυνόμος, ειδικευμένη στη δημιουργία ψυχολογικών προφίλ των εγκληματιών, και κάθε μέρα περπατάω πάνω απ’ την κόλαση. Ούτε το περίστροφο ούτε η στολή είναι αυτά που με χαρακτηρίζουν. Το μυαλό μου είναι το πραγματικό όπλο μου. Αλλά ακόμη κι αυτό αρχίζει να με προδίδει. Όχι το αδύναμο πια σώμα μου ούτε η βασανισμένη ψυχή μου. Κινδυνεύει η διαύγειά του πνεύματός μου και μαζί της οι έρευνες. Με λένε Τερέζα Μπατάλια, έχω ένα μυστικό που δεν τολμάω να ομολογήσω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό, και για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι. Φοβάμαι πραγματικά.
Ένα θρίλερ για ένα μέρος γεμάτο μυστικά, αλλόκοτες ιστορίες από το παρελθόν και πρωτόγονα ένστικτα. 

Προσωπική άποψη:
Εδώ και χρόνια διατηρώ μια ιδιαίτερα περίπλοκη και κυκλοθυμική σχέση με την ιταλική λογοτεχνία. Λίγο περισσότερο, όταν αυτή υπάγεται στο αστυνομικό πεδίο. Αν και έχουμε αρκετά κοινά με τους γείτονές μας, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν, μυθιστορηματικά πάντα, ορισμένα θέματα μοιάζει αρκετά έξω από τα σημερινά πρότυπα. Ίσως, πάλι, αυτά να είναι τόσο πολύ επηρεασμένα από την σκανδιναβική κουλτούρα, φιλοσοφία κι αισθητική των τελευταίων ετών, που η κρίση μας να μην είναι απόλυτα καθαρή και αντικειμενική. Μπορεί, όμως, η αλήθεια να βρίσκεται και κάπου στη μέση. Όπως και να 'χει, ανά τακτά διαστήματα, εμφανίζεται από τη γείτονα χώρα κάποιο μυθιστόρημά τους που καταφέρνει να τραβήξει την προσοχή μου, όπως συνέβη και με το "Λουλούδια πάνω απ' την Κόλαση", με το όνομα των εκδόσεων Ψυχογιός να αποτελεί ακόμα ένα συν, αφού έχουν την τάση να επιλέγουν συχνά πυκνά ιταλικά μυθιστορήματα του είδους και τα περισσότερα απ' αυτά είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά.

Επειδή στην προσπάθειά μου να βρω ορισμένες πληροφορίες σχετικά με την συγγραφέα διέκρινα μια κάποια αναγνωστική σύγχυση, το βιβλίο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε μεν το 2013, όμως αυτό το έκανε με τη μορφή της αυτοέκδοσης. Κατ' επέκτασιν, η κυκλοφορία του ήταν αρκετά σύντομη, με την Tuti να υπογράφει επίσημα συμβόλαιο με τον εκδοτικό της οίκο, όπου το έργο της απέκτησε νέα μορφή, εμφάνιση -μα και κύρος, συνάμα-, ενώ παράλληλα εντάχθηκε στον προγραμματισμό μιας σειράς από μέρους της συγγραφέως, με τον γενικό της τίτλο να είναι παρμένος από το όνομα της πρωταγωνίστριάς της, και η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τρία βιβλία. Βέβαια, επειδή μιλάμε για μία ιδιαίτερα ευπώλητη κατηγορία βιβλίων, δεν θα έπαιρνα όρκο πως η σειρά θα ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον αρχικό της προγραμματισμό, ειδικά δεδομένης της καλής απήχησης που είχε το πρωτότοκό της, αλλά αυτό είναι κάτι που θα φανεί στο μέλλον.

Στα του παρόντος, τώρα, έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία, που παρά που ξεκινά με έναν όχι και τόσο ευφάνταστο και πρωτότυπο τρόπο -με την ανακάλυψη ενός άγρια δολοφονημένου πτώματος-, δεν αργεί να τραβήξει το ενδιαφέρον μας. Έχοντας επιλέξει ένα αρκετά απόκοσμο και ανατριχιαστικό σκηνικό προκειμένου να τοποθετήσει τη δράση της ιστορίας της, αλλά και να εντείνει το αίσθημα τρόμου και αγωνία, η Ilaria επιλέγει να αξιοποιήσει τα πλέον κλασσικά υλικά ενός επιτυχημένου αστυνομικού θρίλερ, που δεν είναι άλλα από ένα άγριο τοπίο, ένα ειδεχθές έγκλημα, έναν εύστροφο και ιδιαίτερο πρωταγωνιστή -που στην προκειμένη περίπτωση είναι και γυναίκα, κάτι που ανεβάζει τον δείκτη ενδιαφέροντος ακόμα περισσότερο-, μα και μία ολόκληρη κοινωνία που θέλει να φαντάζει αθώα αλλά που στην πραγματικότητα κρύβει πολλά, σκοτεινά μυστικά που προσπαθεί με κάθε τρόπο να καλύψει γιατί ούτε καν η ίδια δεν αντέχει την βρομιά της.

Βλέπετε πως δεν έχω σταθεί ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με την πλοκή του βιβλίου, κι αυτό γιατί είναι πολύ εύκολο να υποπέσω στο ατόπημα να σας αποκαλύψω περισσότερα απ' όσα θα έπρεπε να γνωρίζετε. Άλλωστε, η Tuti έχει κάνει τόσο καλή δουλειά στο χτίσιμο της πλοκής, με συχνές αναφορές στο παρελθόν και με πισωγυρίσματα στον χρόνο, που μας βοηθάνε να κατανοήσουμε τον τρόπο λειτουργίας της προαναφερόμενης κοινωνίας, μα και ποια ήταν τα στοιχεία εκείνα που, σχεδόν ιεροτελεστικά, οδήγησαν στο έγκλημα του σήμερα. Γιατί το δύσκολο δεν είναι να δημιουργήσεις ένα κίνητρο, αλλά να μπορέσεις να το στηρίξεις σε όλες τους τις διαστάσεις και τις προεκτάσεις, πόσο μάλλον όταν η ουσία του έχει τις ρίζες της πολύ βαθύτερα από την επιφάνεια που φαντάζει εύκολο να την διαβάσει κανείς, άσχετα απ' το αν τελικά είναι ή όχι.

Αυτό, όμως, που ξεχωρίζει στην ιστορία αυτή, και που κατ' επέκτασιν κάνει και την ίδια την ιστορία να ξεχωρίζει, δεν είναι άλλο από την πρωταγωνίστριά της, την Τερέζα Μπατάλια που όχι, δεν είναι κούκλα, ούτε καν καλοβαλμένη σαραντάρα που έχει επιλέξει να ζήσει μόνη της επειδή είναι πολύ ανεξάρτητη για να μείνει σε μια σχέση -ή αρκετά ανίκανη για να κρατήσει τον γάμο της φτάνοντας στο διαζύγιο-, αλλά μια συμπαθέστατη ηλικιωμένη, και που δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα και προσωπικούς δαίμονες, παρά μονάχα προβλήματα με το βάρος και το ζάχαρό της. Είναι η "γιαγιά" της διπλανής πόρτας, που παρά τα χρόνια της έχει καθαρό, κοφτερό μυαλό, ευφυΐα και οξυδέρκεια, και που μαζί με τον βοηθό της, τον Μάσιμο Μαρίνι, δημιουργούν ένα άκρως απολαυστικό δίδυμο, με τις δυναμικές μα και με τις κωμικές τους στιγμές, που πολύ θέλω να δω πως θα εξελιχθεί στην πορεία της κοινής τους διαδρομής.
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ilaria Tuti
Μεταφραστής: Δαρβίρη Θεοδώρα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 424
ISBN: 978-618-01-2919-9