Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
1941. Η Ελλάδα βογκά κάτω από τη σκληρή γερμανική Κατοχή, μαζί κι οι κάτοικοι ενός μικρού νησιού του Αιγαίου: η Λήδα, μια νεαρή χήρα, εξοβελισμένη με την κόρη της από την τοπική κοινωνία· ο Παππούς, ο ηλικιωμένος που την έχει πάρει υπό την προστασία του· ο χειροδύναμος Μάρκος, που δε δειλιάζει μπροστά στον κίνδυνο, αλλά διστάζει μπροστά στις λέξεις· ο δήμαρχος, ο γιατρός, ο δικηγόρος του νησιού κι άλλοι σημαίνοντες πολίτες του. Κάποια στιγμή στη μικρή νησιωτική κοινωνία θα ενταχθούν η Αθηναία Ρίτα με τον έφηβο γιο της, στο σπίτι της οποίας σύντομα θα εγκατασταθεί και ο λοχίας Γκέοργκ Φίσερ με τη μακρινή ελληνική καταγωγή.
Το ίδιο διάστημα, στο Βερολίνο, ο επίατρος του ναυτικού Κρίστιαν Μίλερ θα γνωρίσει τη Μάρεν, τη γυναίκα της ζωής του. Ο πόλεμος όμως σύντομα θα χωρίσει τους δύο νέους. Ο ανθρωπιστής Κρίστιαν θα βρεθεί στο ελληνικό νησί, αποφασισμένος να πολεμήσει μονάχα τους κοινούς ανθρώπινους εχθρούς, τον θάνατο και τον πόνο, με όπλο το νυστέρι του. Ο πόλεμος, ωστόσο, είναι πάντα απρόβλεπτος…
Νησιωτική Ελλάδα-Βερολίνο... Κατακτητές και κατακτημένοι, πολιορκημένοι από τη βαρβαρότητα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Φόβοι, αγωνίες, πάθη, αμφιβολίες αλλά κι η μεγαλοσύνη του ανθρώπου, που κατορθώνει πάντα να «φωτίζει» και τις πιο σκοτεινές εποχές. 

Προσωπική άποψη:
Έχω πει πολλάκις το πόσο αγαπώ κι εκτιμώ την κυρία Σόφη Θεοδωρίδου. Θεωρώ πως είναι από τις συγγραφείς εκείνες που όχι μόνο εκτιμά και σέβεται το αναγνωστικό της κοινό, αλλά και τον ίδιο της τον εαυτό, προσπαθώντας κάθε φορά να τον ξεπεράσει και να μας προσφέρει ένα νέο λογοτέχνημα, ακόμα πιο δυνατό και αξιόλογο από το προηγούμενό της. Κι ενώ κάθε φορά που κάποιο νέο της βιβλίο φτάνει στα χέρια μου σκέφτομαι πως δεν μπορεί να τα έχει καταφέρει και πάλι, έρχεται να με διαψεύσει πανηγυρικά, πράγμα που όχι μόνο δεν με ενοχλεί, αλλά μου προσφέρει την απόλυτη ικανοποίηση. Μια ικανοποίηση που δεν περιορίζεται μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τον λογοτεχνικό παράγοντα, αλλά πολύ περισσότερο με τον ανθρώπινο, που είναι κι αυτός που μας συγκινεί περισσότερο, που μας προβληματίζει, που μας φέρνει αντιμέτωπους με καταστάσεις, διλήμματα, σκέψεις, αισθήματα, με το πως προσδιορίζεται η ηθική.

Τοποθετημένο στα σκληρά χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, θα περίμενε κανείς πως το βιβλίο αυτό είναι ένα καθαρά ιστορικό αφήγημα. Κι όμως, αν και τα ιστορικά γεγονότα της εποχής χρησιμοποιούνται ώστε να καθοριστεί το πλαίσιο της αφήγησης, αλλά και να υπάρξει μια χρονική τοποθέτηση που θα δικαιολογήσει συνθήκες, καταστάσεις και συμπεριφορές, το βιβλίο αυτό είναι περισσότερο ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με αντιπολεμικό χαρακτήρα. Δεν εστιάζει τόσο στον πόλεμο, αν και σαφέστατα τα γεγονότα του και η εξέλιξη αυτών επηρεάζονται σημαντικά από την βαρβαρότητα του πρώτου, όσο στις ανθρώπινες σχέσεις και στο πως αυτές δημιουργήθηκαν, διαμορφώθηκαν, άλλαξαν σχήμα και μορφή, μέσα σε έναν κυκεώνα γεγονότων που σημάδεψαν και άλλαξαν για πάντα την πορεία του κόσμου, αλλά και κάθε ανθρώπου, τόσο ως μονάδα όσο και ως μέρος ενός ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, μέσα στο πέρασμα των χρόνων.

Άνθρωποι που ήρθαν αντιμέτωποι με το πιο σκληρό πρόσωπο της ζωής, του πεπρωμένου, μα και του ίδιου του πολέμου που είναι στη φύση του να καταστρέφει, να ισοπεδώνει, να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Άνθρωποι που κρίθηκαν από τις οικογένειές του, από την κοινωνία γύρω τους, που χαρακτηρίστηκαν λόγω των επιλογών τους, εξαιτίας όσων τους έφερε η ζωή στον δρόμο τους και που δεν μπορούσαν να αποφύγουν, μα πολύ περισσότερο λόγω της καταγωγής τους, λες και αυτό αποτελούσε σφραγίδα και απόδειξη του ποιοι είναι και τι αντιπροσωπεύουν. Κι όμως, μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό, την αιματηρή βία, την απελπισία της απώλειας και της μάχης να επιβιώσεις για ακόμα μία μέρα, υπάρχουν άνθρωποι που δεν χάνουν τον εαυτό τους, τους στόχους τους, την ηθική τους, την πίστη τους απέναντι στη ζωή και στον ίδιο τον άνθρωπο και όσα αυτός μπορεί να αντιπροσωπεύει. Πρόσωπα που δεν επιλέγουν να γίνουν μικροί ήρωες από το να παριστάνουν τα αδύναμα θύματα, που δεν χάνουν την ανθρωπιά τους και που αποδεικνύουν σε κάθε τους βήμα πως γινόμαστε αυτό που επιλέγουμε να είμαστε, όχι αυτό που μας επιβάλλουν.

Η σημαντικότερη αναφορά που γίνεται στο βιβλίο αυτό, κατ' εμέ, δεν είναι άλλη από τις αμφίδρομες επιπτώσεις του πολέμου στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Έχουμε τη συνήθεια, πράγμα που ίσως και να είναι φυσικό επόμενο, όταν αναφερόμαστε σε ιστορίες που σχετίζονται με πολέμους, να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από ένα καθαρά προσωπικό, εθνικό πρίσμα, χωρίς ποτέ να σκεφτόμαστε στη διαδικασία να σκεφτούμε πως σε μια άλλη γωνιά του παγκόσμιου χάρτη, υπάρχουν άνθρωποι, οικογένειες που νιώθουν και σκέφτονται όπως κι εμείς. Γιατί δεν έχει, τελικά, τόσο μεγάλη σημασία το πως και από που ξεκίνησε μια κατάσταση ή μια συνθήκη, το ποιος ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο για την πρόκληση ενός τόσο μεγάλου κακού, αλλά του τι έφερε αυτή μαζί της, επηρεάζοντας πάνω και περισσότερο από κάθε άλλον, απλούς, καθημερινούς ανθρώπους που ποτέ δεν θέλησαν να μπλεχτούν σε όλο αυτό, αλλά που δεν είχαν άλλη επιλογή και που δεν μπορούσαν ν' αποφύγουν το μονοπάτι που κάποιος άλλος χάραξε γι' αυτούς. 

Χωρίς να αναφέρεται στο εξώφυλλο του βιβλίου -πράγμα που εκτιμώ απεριόριστα, καθώς έχω αναφερθεί πολλάκις στο πόσο με ενοχλεί αυτού του είδους η "εκμετάλλευση" προκειμένου να αυξηθούν τα στατιστικά πωλήσεων-, η ιστορία αυτή βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, κάτι που εύκολα γίνεται αντιληπτό από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Τόσο συναίσθημα, άλλωστε, μα και τόση αλήθεια, μόνο μια αφήγηση που έχει τις ρίζες της στην πραγματικότητα μπορεί να διαθέτει. Και όλα αυτά, χάρη στην μοναδική πένα της κυρίας Θεοδωρίδου, που δεν διστάζει να γίνει βαθιά συναισθηματική, μα και πραγματικά σκληρή όπου απαιτείται, χωρίς να ωραιοποιεί ούτε για μια στιγμή γεγονότα και καταστάσεις, παρά απογυμνώνοντάς τα από τα εικονοπλαστικά τους προσωπεία. Μια πένα που ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής ανθρώπων τόσο ετερόκλητων που, όμως, τους συνδέουν πολλά περισσότερα κοινά απ' όσα ίσως να έβαζαν ποτέ με τον νου του. Μια πένα άρτια, δυναμική, ικανή να μας ταξιδέψει στον χρόνο, να μας μεταφέρει σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές αναπαριστώντας τες με τόση ζωντάνια σαν να βρισκόμαστε εκεί, με μια αφηγηματική ροή που μας ταξιδεύει.

"Ο Γερμανός γιατρός" είναι μια πηγαία ανθρώπινη ιστορία που μιλάει για τη δύναμη της αγάπης, ακόμα κι όταν αυτή γεννιέται και προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανή μέσα στις απειλητικές φωτιές ενός πολέμου που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Μια ιστορία που μας θυμίζει πως οι σχέσεις δεν θα έπρεπε να επηρεάζονται από γεωγραφικούς προσδιορισμούς και πως οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να φέρουν ταμπέλες σύμφωνα με την καταγωγή τους, μα να χαρακτηρίζονται μόνο απ' όσα φέρουν μέσα στο μυαλό, στην ψυχή και στην καρδιά τους, μα και από τα όσα πρεσβεύουν κι αντιπροσωπεύουν μέσα στη ζωή τους, κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Η κυρία Θεοδωρίδου, με το βιβλίο της αυτό, καταφέρνει να γεμίσει το μυαλό μας εικόνες και την καρδιά μας συναισθήματα, να μας φέρει αντιμέτωπους, κι εμάς και τους ήρωές της, με διλήμματα που σχετίζονται ανάμεσα στην επιλογή του ανθρώπου και της πατρίδας, του πρέπει που μας επιβάλλον άλλοι και του σωστού που αντιλαμβανόμαστε εμείς. Μια ιστορία που περιπλέκει τις ζωές πολλών διαφορετικών ανθρώπων που, όμως, κατά βάθος επιζητούν τα ίδια πράγματα, μακριά από προκαταλήψεις, στερεότυπα και ιδεοληψίες που όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά συντηρούν όλα όσα καταστρέφουν την αρμονία και την κατανόηση ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν έχει σημασία αν είναι διαφορετικοί, αρκεί να έχουν πίστη και αγάπη στην καρδιά τους.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Θεοδωρίδου Σόφη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 504
ISBN: 978-618-01-2974-8