Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια γυναίκα που δε λέει ψέματα είναι μια γυναίκα δίχως φαντασία και δίχως συμπόνια.
Όταν η Έιμι Λέδεραν ταξιδεύει ως την έρημο του Ιράκ, σε μια ανασκαφή, για να φροντίσει τη γυναίκα ενός διάσημου αρχαιολόγου, η πραγματικότητα που συναντά αποδεικνύεται πολύ πιο πολύπλοκη και παράξενη από ο,τι θα μπορούσε να έχει φανταστεί. Τα περίεργα οράματα και ο νευρικός τρόμος της ασθενούς της φαίνονται αβάσιμα, αλλά καθώς η ένταση στον αέρα μεγαλώνει, τα πράγματα παίρνουν μια φοβερή τροπή –και καταλήγουν στον φόνο.
Η τύχη τα φέρνει έτσι που ο διάσημος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρό βρίσκεται εκείνες τις μέρες στην περιοχή, καθ’ οδόν προς τη Βαγδάτη. Κι όταν του ζητούν τη βοήθειά του, δεν μπορεί να αρνηθεί. Με μόνο στοιχείο μια σταγόνα αίμα, στη μέση της ερήμου, θα προσπαθήσει να λύσει ένα μυστήριο που δοκιμάζει για πρώτη φορά τόσο πολύ τις δυνάμεις του, κι ας είναι ανεξάντλητες... 

Προσωπική άποψη:
Ήταν το 1930 όταν η Agatha Christie, αφού συνήλθε έπειτα από πάρα πολύ καιρό μετά από ένα δύσκολο και επίπονο διαζύγιο, παντρεύτηκε τον νεαρό τότε αρχαιολόγο Max Malllowan -ήταν 14 χρόνια μεγαλύτερή του-, με τον οποίο και έμεινε παντρεμένη μέχρι το τέλος της ζωής της. Η σχέση αυτή την βοήθησε όχι μόνο να ορθοποδήσει, αλλά και να αλλάξει ως άνθρωπος, να διευρύνει τους ορίζοντές της και να δει τον κόσμο με διαφορετικά μάτια απ' ότι τον έβλεπε έως τότε. Για αρκετούς μήνες κάθε χρόνο, με εξαίρεση τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Christie ταξίδευε μαζί με τον σύζυγό της στη Μέση Ανατολή, βοηθώντας στον καθαρισμό, στον σχεδιασμό και στη φωτογράφιση των ευρημάτων της ομάδας του, αλλά χωρίς να ξεχνάει ποτέ της το πάθος της για την συγγραφή.

Πολλά τα έργα της, τα χρόνια εκείνα, τα οποία τα συνέγραψε καθισμένη σε μια άβολη ξύλινη καρεκλίτσα, σε έναν περιορισμένο χώρο περιτριγυρισμένο από λάσπες, με την ίδια να είναι παραδομένη στο έργο της, την ίδια ώρα που οι ντόπιοι την έβρισκαν παράξενη. Ένα από τα έργα που γράφτηκαν κάτω από τέτοιες συνθήκες είναι και το "Φόνος στη Μεσοποταμία", που όπως κι άλλα εκείνης της εποχής, είναι εμφανώς επηρεασμένα από τις εικόνες, τις εμπειρίες και τις γνώσεις που αποκόμισε κατά την παραμονή της στις διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής. Χώρες που δεν πίστευαν απλά σε έναν άλλον θεό, αλλά έμοιαζαν σαν να είχαν βγει μέσα από τα σπάργανα ενός κόσμου αλλούτερου. 

Η ιστορία αυτή έχει όλα τα στοιχεία που διαθέτει κάθε κλασσική ιστορία με πρωταγωνιστή τον Ηρακλή Πουαρό, που μπορεί να βρίσκεται αντιμέτωπος ακόμα και με τα πιο παράξενα και ιδιόρρυθμα εγκλήματα του κόσμου, όμως διαθέτει την μοναδική ικανότητα να μπορεί να συνδέει τα κομμάτια του παζλ έτσι ώστε να μην καταλήξει απλά σε συμπεράσματα, αλλά να είναι βέβαιος πέρα πάσης αμφιβολίας ή αμφισβήτησης. Ειδικά οι σκηνές κατά την έναρξη και την λήξη της αφήγησης της ιστορίας μας, όπου συγκεντρώνει τους πιθανούς ύποπτους, που διόλου λίγοι δεν είναι, προκειμένου να τους ανακρίνει κατά τη μία περίπτωση και να τους εκθέσει τους λόγους για τους οποίους ο καθένας είχε λόγους να διαπράξει ένα τέτοιο έγκλημα κατά το φινάλε, είναι εξαιρετικά ευφυείς και έξοχα δομημένοι, καθηλώνοντάς μας αναγνωστικά, αλλά και κάνοντάς μας να θαυμάζουμε τον Πουαρό και την οξυδέρκειά του, ακόμα κι αν δεν τον συμπαθούμε.

Σίγουρα, το συγκεκριμένο έγκλημα, δεν είναι από τα πλέον περίπλοκα και πολυδιάστατα -αντίθετα βασίζεται σε μια πολύ απλή γραμμή γεγονότων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση-, ωστόσο, διαθέτει εκείνες τις μικρές πινελιές ψυχαναλυτικές προσέγγισης που αγαπάμε να διαβάζουμε, μα και να παρατηρούμε και να αναλύουμε στις λεπτομέρειές της. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλά με την ανάγνωση ενός φόνου, αλλά με την ανάγνωση της προσωπικότητας αυτού που διέπραξε τον φόνο -γιατί κάτω από την επιφάνεια της ύπαρξής μας, όλοι μας είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι, αρκεί να υπάρξει το κατάλληλο έναυσμα - κι αν κάποιος ξεπεράσει τα λεπτά αυτά όρια μια φορά, τι μπορεί να τον εμποδίσει να το ξανακάνει; Συνοπτικά, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία "φαντασμάτων" με αρχέγονες νότες μεταφυσικού και ανθρώπινης παραφροσύνης, "δεμένες" με λεπτά αόρατα νήματα που μας οδηγούν, όπως σχεδόν κάθε ιστορία της Christie, σε έναν προορισμό διαφορετικό απ' αυτόν που φανταζόμαστε.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Καψάλης Χρήστος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 304
ISBN: 978-618-01-3192-5