Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ιούνιος 2010: Ο Εστεμπάν, δέκα ετών, εξαφανίζεται στην παραλία του Σαιν-Ζαν-ντε-Λουζ κατά τη διάρκεια των οικογενειακών διακοπών, χωρίς κανείς να αντιληφθεί το παραμικρό. Δέκα χρόνια αργότερα, η μητέρα του αγοριού, η Μαντί, έχει ξαναφτιάξει τη ζωή της, μα ο πόνος και η αμφιβολία εξακολουθούν να φωλιάζουν μέσα της. Επιστρέφοντας στη Xώρα των Βάσκων, στην ίδια παραλία, αναγνωρίζει ξαφνικά τον χαμένο της γιο στο πρόσωπο του δεκάχρονου Τομ. Η Μαντί παρατάει τα πάντα και εγκαθίσταται στο χωριό του, το Μυρόλ της Οβέρνης. Μπορεί άραγε εκείνη, που είναι τόσο λογική, να πιστέψει στο αδύνατο; Θα μπορούσε ο Εστεμπάν να έχει γίνει Τομ; Άραγε κινδυνεύει ο Τομ και είναι η Μαντί η μόνη που μπορεί να τον προστατεύσει;
Μια συγκλονιστική ιστορία για τον αρραγή δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού από τον Γάλλο μετρ του σασπένς Μισέλ Μπυσσί.

Προσωπική άποψη:
Ο Michel Bussi δεν είναι απλά ένας από τους καλύτερους Γάλλους συγγραφείς, αλλά και από τους πλέον αναγνωρισμένους κι αγαπημένους των φανατικών της αστυνομικής λογοτεχνίας, σε παγκόσμιο επίπεδο. Το γεγονός αυτό δεν θα έλεγα πως με εκπλήσσει ιδιαίτερα, αφού πρόκειται για έναν εξαιρετικά ευφυή κι ευρηματικό δημιουργό, ο οποίος καταφέρνει ν' αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό τόσο τις ιδέες του όσο και την οξυδέρκειά του, προσφέροντάς μας ιστορίες που, ακόμα κι όταν έχουν τον πιο απλό αφηγηματικό πυρήνα, εξελίσσονται σε ένα δαιδαλώδες μυστήριο που γεννά δεκάδες ερωτήματα που καλείσαι ν' απαντήσεις, σε κάνει να αναρωτιέσαι, να ψάχνεις για στοιχεία τα οποία προσπαθείς να τα συνδέσεις και για την αλήθεια των οποίων αμφιβάλλεις στην πορεία, ενώ παράλληλα ταράζουν τον εσωτερικό του κόσμο, όσο πιστεύεις, την ψυχή σου την ίδια.

Μια τέτοια ιστορία είναι και το "Τίποτα δε σε σβήνει", το οποίο μας μεταφέρει στην παραλία του Σαιν-Ζαν-ντε-Λουζ τον Ιούνιο του 2010, όπου ο δεκάχρονος Εστεμπάν εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια των οικογενειακών διακοπών, χωρίς κανένας να το αντιληφθεί και χωρίς ν' αφήσει κανένα σημάδι πίσω του. Δέκα χρόνια μετά, η Μαντί, η μητέρα του, που έχει καταφέρει να ξαναφτιάξει τη ζωή της, με την απώλεια του γιου της, όμως, ν' αποτελεί πάντα ένα αγκάθι στην καρδιά της, επιστρέφει στην ίδια παραλία, όπου θα έρθει αντιμέτωπη με κάτι που δεν περίμενε. Αυτό το "κάτι" δεν είναι άλλο από τον δεκάχρονο Τομ, ο οποίος μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με τον χαμένο γιο της και φοράει μέχρι και το ίδιο μαγιό που φορούσε εκείνος όταν εξαφανίστηκε. Άραγε, τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό και ποια η σχέση που θα μπορούσε να υπάρχει ανάμεσα στον Εστεμπάν και στον Τομ;

Όπως είναι φυσικό, η ομοιότητα αυτή είναι κάτι που ταράζει συθέμελα τον κόσμο της Μαντί, η οποία κλείνει το ιατρείο της, αφήνει πίσω τη ζωή που έχει χτίσει όλα αυτά τα χρόνια και μετακομίζει στο Μυρόλ, προκειμένου να βρίσκεται κοντά στον Τομ και σε μια προσπάθεια να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει, ενώ βαθιά μέσα της έχει μια ανησυχία πως ίσως ο Τομ βρίσκεται σε κίνδυνο, με εκείνη να είναι η μόνη που μπορεί να τον προστατέψει, όπως δεν κατάφερε να κάνει για τον Εστεμπάν. Όπως αντιλαμβάνεστε, η ιστορία έχει έναν πολύ βασικό πυρήνα, αυτόν της εξαφάνισης ενός παιδιού και την αδυναμία της μάνας να την διαχειριστεί, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει. Ωστόσο, ο Bussi παίρνει αυτόν τον βασικό πυρήνα και τον εξελίσσει, τον εμποτίζει με μια νότα μεταφυσικού στοιχείου, εμφανίζοντας ένα παιδί, με δέκα χρόνια διαφορά, που είναι ίδιο μ' εκείνο που εξαφανίστηκε άλλοτε, κι εκεί είναι που η λογική βγαίνει απ' το παράθυρο κι αρχίζει η "παράνοια", με 'μας να μένουμε ν' αναρωτιόμαστε τι μπορεί να έχει συμβεί κι αναζητώντας απαντήσεις.

Κάτι ανάλογο παθαίνει και η Μαντί, η οποία, ούσα γιατρός, έχει μάθει να είναι λειτουργεί πάντοτε σύμφωνα με τη λογική κι αναλύοντας δεδομένα κι αποδείξεις, όμως η ύπαρξη του Τομ έχει έρθει για ν' ανατρέψει όλα όσα πίστευε, γιατί την παρουσία του Τομ συνοδεύει μια σειρά συμπτώσεων που δεν μπορούν να εξηγηθούν με κανέναν άλλον τρόπο, εκτός από την Σαμσάρα, σύμφωνα με την οποία όλα τα έμβια όντα δεν ζουν μόνο μια φορά, αφού όταν μια μορφή ύπαρξης διαλυθεί, κάτι από αυτήν επιβιώνει και μεταβαίνει σε άλλη μορφή ύπαρξης. Κοινώς, μιλάμε για τη θεωρία της μετενσάρκωσης, η οποία μπορεί πολύ εύκολα ν' αποτελέσει παγίδα για όποιον επιλέξει να την εντάξει στην αφήγηση της ιστορίας του, όχι όμως για τον Bussi. Και παρότι ο ίδιος είναι εξαιρετικά ορθολογιστής, καταφέρνει να ισορροπήσει το στοιχείο αυτό και να το εντάξει στην πλοκή του με τρόπο που ναι μεν κάνει το όλο αφήγημα ακόμα πιο περίπλοκο, αλλά την ίδια στιγμή, το καθιστά πολύ πιο ιδιαίτερο και μυστηριώδες, κάνοντάς μας ν' αμφιβάλλουμε ακόμα και για όσα θα έπρεπε να είμαστε σίγουροι.

Ο Bussi φέρνει την ηρωίδα του, αλλά κι εμάς, αντιμέτωπους με ένα μεγάλο ερώτημα. Πρέπει ν' αποδείξουμε ότι κάτι υπάρχει για να πιστέψουμε σε αυτό, ή μπορούμε να πιστεύουμε σε οτιδήποτε, εφόσον αυτό δεν έχει αποδειχθεί πως δεν είναι αδύνατον; Και το ερώτημα αυτό ωθεί την καρδιά μας στα άκρα και δοκιμάζει όσα αυτή πιστεύει, αλλά και όσα, καμιά φορά, έχει ανάγκη να πιστέψει. Μύθοι, θρύλοι και ανθρώπινα μυστήρια, όλα περιπλέκονται σε μια αφήγηση που είναι γεμάτη αντικρουόμενα συναισθήματα, εντάσεις όλων των επιπέδων κι όλων των διαστάσεων, που μας δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές μας, την αγάπη και την πίστη μας σε κάθε τι φυσικό και μεταφυσικό, με τα δυο τους να "χορεύουν" σε ένα βαλς συνειδήσεων και συναισθημάτων, όπου δεν είμαστε πάντοτε σε θέση να διαχειριστούμε. Κι εκεί που φτάνουμε στο σημείο ν' αναρωτιόμαστε πως μπορεί να βρεθεί η άκρη σε ένα τόσο περίπλοκο αφηγηματικό κουβάρι, ο Bussi έρχεται και μας δίνει την απάντηση με τον πιο ανατρεπτικό τρόπο, αποφεύγοντας κάθε στοιχείο σουρεαλισμού και προσγειώνοντας το φινάλε του στη γη, με τρόπο ρεαλιστικό, αληθινό, ανθρώπινο, που μας ραγίζει την καρδιά με δεκάδες τρόπους.

Το "Τίποτα δε σε σβήνει" είναι ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα που σε παίρνει μαζί του από την πρώτη σελίδα και σε κρατάει δέσμιό του μέχρι και την τελευταία -ίσως και για αρκετές μέρες αφού έχεις ολοκληρώσει την ανάγνωσή του. Πρόκειται για ένα θρίλερ μυστηρίου, μα συνάμα και για μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία σχετικά με τον πόνο της απώλειας και όσα ακολουθούν αυτή στιγματίζοντας τη ζωή του ανθρώπου που τη βιώνει, την ανάγκη μας να πιαστούμε από κάτι ακόμα κι όταν αυτό φαντάζει μη ρεαλιστικό, την ψυχική δύναμη που χρειάζεται να βρει κανείς προκειμένου ν' αποδεχθεί την πραγματικότητα και ν' αντιμετωπίσει τη ζωή όπως είναι, προχωρώντας μπροστά σε αυτήν χωρίς να μετανιώνει, αλλά αποδεχόμενος όσα τον βρήκαν. Βαθιά συναισθηματικό, με έντονα στοιχεία τραγικότητας, σαν να παραπέμπει σε αρχαίο δράμα, το βιβλίο αυτό είναι περισσότερο μια ιστορία χαρακτήρων με έντονα στοιχεία σασπένς που εντείνουν την αγωνία του αναγνώστη, παρά ένα θρίλερ μυστηρίου, όμως σε κάθε περίπτωση, κλέβει την καρδιά σου και σε καθηλώνει.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Michel Bussi
Μεταφραστής: Παπασταύρου Σταύρος
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2022
Αρ. σελίδων: 520
ISBN: 978-618-07-0038-1