Συνοπτική περίληψη του έργου:
Εξωγήινες οντότητες που χρησιμοποιούν άλλα είδη ως ξενιστές, έχουν φτάσει στην Γη κι έχουν υποτάξει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας. Καταλαμβάνουν την ψυχή των ανθρώπων, αφήνοντας το σώμα τους άθικτο. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει "ελεύθεροι", οι αποκαλούμενοι επαναστάτες.
Μια τέτοια είναι και η Melanie Stryder, η οποία ξέφυγε αρχικά τον κίνδυνο, γνώρισε τον έρωτα της ζωής της Jared και στη συνέχεια έπεσε θύμα των Ψυχών. Δεν παρέδωσε όμως το πνεύμα της, καθώς μια μάχη εξελίσσεται μέσα της, ανάμεσα στην ίδια και στην Ψυχή που την κατέλαβε, για την επικράτηση του σώματός της.

Προσωπική άποψη:
Όσοι είμαστε fans της Stephenie Meyer, ξεκινώντας να διαβάζουμε "Το Σώμα", προβληματιστήκαμε καθώς, οι πρώτες 80 περίπου σελίδες του βιβλίου, δεν θα λέγαμε ότι ήταν ιδιαίτερα ελκυστικές και κατανοητές. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα όμως, για μια ακόμα φορά, μας παρέσυρε σε έναν δικό της κόσμο, γοητευτικό και ιδιαίτερο και δεν γινόταν, παρά να λατρέψουμε τη νέα της αυτή προσπάθεια και προσέγγιση. Όταν μάθαμε ότι μια μεταφορά του βιβλίου βρήκε το δρόμο της προς τη μεγάλη οθόνη, ενθουσιαστήκαμε και την ίδια στιγμή, προβληματιστήκαμε καθώς, δεν ήμασταν σίγουροι τι να περιμένουμε. Τελικά, η κινηματογραφική εκδοχή του βιβλίου όχι απλά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αλλά, μας καθήλωσε για 2 ολόκληρες ώρες που προσωπικά, δεν κατάλαβα για πότε πέρασαν.

Θα είμαι ειλικρινής και ξεκάθαρη! Όπως ακριβώς συνέβη και με το "Twilight Saga", έτσι και αυτή τη φορά, "Το Σώμα", είναι μια ταινία που απευθύνεται ξεκάθαρα στους fans της Meyer. Δεν υπάρχουν επικές μάχες, η εξωγήινη απειλή είναι πολύ διαφορετική απ' όσα έχουμε συνηθίσει και κατά συνέπεια, η δράση είναι περιορισμένη και η ουσία της ιστορίας, βασίζεται στα συναισθήματα. Οι εξωγήινες ψυχές που εισβάλλουν και κατακτούν τον πλανήτη μας, δεν είναι απειλητικές με την συμβατική έννοια του όρου καθώς, σκοπός τους δεν είναι να κατακτήσουν το ανθρώπινο είδος αλλά, να βρουν έναν τόπο όπου μπορούν να φιλοξενηθούν. Είναι φιλήσυχοι και ειρηνικοί, δεν λένε ψέματα και ακολουθούν έναν κώδικα αξιών και αυτά τα στοιχεία, έχουν οδηγήσει τον πλανήτη μας σε μια κατά τ' άλλα, ειρηνική πορεία όπου δεν υπάρχουν πόλεμοι παρά μονάχα, η προσπάθεια εξάλειψης των ανθρώπων εκείνων που ακόμα αντιστέκονται, όχι για να τους σκοτώσουν αλλά, για να τους θέσουν υπό έλεγχο έτσι ώστε να μην κινδυνέψει κανείς.

Πολλοί ήταν εκείνοι που απόρησαν πως ένας σκηνοθέτης σαν τον Andrew Niccol, ανέλαβε να σκηνοθετήσει και να γράψει το σενάριο μιας ταινίας όπως είναι αυτή. Λοιπόν... ο Niccol, δεν έχει δημιουργήσει μονάχα το "Gattaca" και αυτό, πρέπει να το καταλάβουμε. Δεν πρέπει να ταυτοποιούμε τους δημιουργούς με συγκεκριμένα έργα τους που μας άρεσαν και χαίρουν της κοινής αποδοχής, ειδικά όταν έχουν συμμετάσχει σε παραγωγή ταινιών, πολύ χειρότερες σε σύγκριση με την συγκεκριμένη. Ο Niccol προσεγγίζει ιδιαίτερα καλά το αρχικό υλικό, έστω κι αν παραλείπει ορισμένα σημεία που ίσως θα έπρεπε να έχει συμπεριλάβει στο σενάριο, έτσι ώστε κάποια πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα στον θεατή που δεν έχει διαβάσει το βιβλίο. Κατά τ' άλλα, σκηνοθετικά, η ταινία είναι προσεγμένη, το μοντάζ της σφιχτοδεμένο και η απεικόνιση τοποθεσιών και καταστάσεων, αξιοπρεπέστατες, αποφεύγοντας κάθε είδος υπερβολής που πιθανότατα θα κατέληγε να μας ξενίσει. Σκοπός άλλωστε της ταινίας, δεν ήταν να αναδείξει εντυπωσιακά οπτικοακουστικά εφέ αλλά, να αφηγηθεί μια ιστορία με συναίσθημα.

Η Saoirse Ronan δεν χρειάζεται συστάσεις, ούτε εμένα να σας πω πόσο καλή ηθοποιός είναι. Αν και αρχικά δεν ήμουν σίγουρη κατά πόσο θα ταίριαζε στην φυσιογνωμία της Melanie, αποδείχτηκε εξαιρετική. Κατάφερε να ισορροπήσει απόλυτα ανάμεσα στους δύο αντικρουόμενους χαρακτήρες που έπρεπε να υποδυθεί, καθιστώντας σαφείς τις διαφορές ανάμεσα στη Melanie και την Wanda αλλά, και τις ομοιότητές τους. Εξαιρετικές αποδείχτηκαν και οι επιλογές όσον αφορά το υπόλοιπο cast με την Diane Kruger να είναι η απόλυτα κακιά φυσιογνωμία της ιστορίας και τον William Hurt να ξεχωρίζει ανάμεσα στους γηραιότερους. Ο Max Irons ως Jared και ο Jake Abel ως Ian, στέκονται επίσης πολύ καλά με τον δεύτερο να κάνει την διαφορά και αυτό, όχι μόνο γιατί είναι πιο ωραίος ή γιατί ο ίδιος ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι καλύτερος στα σημεία.

Μπορεί "Το Σώμα" να φέρει την ταμπέλα της ταινίας επιστημονικής φαντασίας όμως στον πυρήνα της, είναι μια βαθιά ρομαντική και συναισθηματική ιστορία με φανταστικές προεκτάσεις. Αυτό σίγουρα, είναι κάτι που θα ξενίσει όσους περίμεναν να δουν κάτι διαφορετικό γι' αυτό καλό θα ήταν να είναι προετοιμασμένοι και να ξέρουν τι πάνε να δουν. Προσωπικά, η μεταφορά του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό καταφέρνοντας να μου μεταδώσει πολλά από τα συναισθήματα εκείνα που ένιωσα ενώ διάβαζα την ιστορία τυπωμένη στο χαρτί και μιλώντας ως αναγνώστης και όχι αποκλειστικά και μόνο ως θεατής, αυτό είναι ένα μεγάλο συν. Ναι μεν έχουμε να κάνουμε με μια εξωγήινη απειλή ωστόσο, όπως ήδη ανέφερα, υπάρχουν μεγάλες διαφορές από τα συνηθισμένα μοτίβα και τελικά, αυτό για το οποίο θέλει να μιλήσει η ιστορία είναι για την αγάπη, την αυταπάρνηση, την ανάγκη να προστατέψουμε όσους νοιαζόμαστε και την επιθυμία να παλέψουμε γι' αυτά που είναι σημαντικά.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Σώμα
Είδος: Επιστημονικής Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Andrew Niccol
Πρωταγωνιστές: Saoirse Ronan, Jake Abel, Max Irons, Frances Fisher, William Hurt, Diane Kruger, Boyd Holbrook, Chandler Canterbury, Scott Lawrence, Raeden Greer, Phil Austin
Παραγωγή: 2013
Διάρκεια: 125'

Επίσημο site: