Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Στέλλα Γουίντστραντ είναι ψυχολόγος, ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα ενός δεκατριάχρονου αγοριού. Όταν μια νεαρή γυναίκα με το όνομα Ίζαμπελ εμφανίζεται στην κλινική της για να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία, η ήρεμη ζωή της αρχίζει να καταρρέει.
Το ένστικτό της φωνάζει ότι πρόκειται για την Άλις, την κόρη της που εξαφανίστηκε με τραγικό τρόπο πριν από είκοσι χρόνια σε μια παραλία, στη διάρκεια οικογενειακών διακοπών. Όλοι πιστεύουν ότι πνίγηκε στη θάλασσα, όμως το πτώμα της δεν βρέθηκε ποτέ.
Η Στέλλα αισθάνεται δικαιωμένη που δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει ότι η κόρη της ήταν ζωντανή, αλλά όλοι γύρω της ανησυχούν ότι έχει παραισθήσεις.
Θα μπορούσε όντως να είναι αυτή η Άλις;
Η Στέλλα θα διακινδυνεύσει τα πάντα για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, αλλά στην πορεία θα πυροδοτήσει μια ανεξέλεγκτη αλυσίδα γεγονότων, θέτοντας σε κίνδυνο τον εαυτό της και όλους όσους αγαπάει.
Πού σταματάει η ελπίδα και πού ξεκινάει η παράνοια;
Ένας τρόπος υπάρχει να το ανακαλύψει, όμως αν θέλει να ξαναβρεί τη ζωή που έχασε, μπορεί να χάσει τη ζωή που έχει τώρα…

Προσωπική άποψη:
Η Elisabeth Noreback, γεννημένη στην κομητεία της Ντάλαρνα στη Σουηδία, αλλά ζώντας στην Στοκχόλμη μαζί με τον άντρα της και τα τρία τους παιδιά, αποφάσισε κάποια στιγμή να κάνει στροφή στην καριέρα της και ν' αφήσει για λίγο στην άκρη τις Τεχνολογίες και την Επιστήμη της Φυσικής. Κάπως έτσι, ξεκίνησε να συγγράφει, και το 2017 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο -του οποίου προτιμώ τον αγγλικό τίτλο, "Tell me you are mine". Το βιβλίο της αυτό, λοιπόν, έφτασε και στη χώρα μας, με την υπογραφή των εκδόσεων Διόπτρα, που συνεχίζουν ένα συνολικά καλό σερί επιλογών για τη χρονιά που μας φεύγει.

Η ιστορία μας περιστρέφεται γύρω από την Στέλλα, ψυχολόγο στο επάγγελμα, που ζει μια φαινομενικά όμορφη και ήρεμη ζωή μαζί με τον άντρα της και τον δεκατριάχρονο γιο της. Όμως, βαθιά μέσα στην ψυχή της, υπάρχει μία πληγή που δεν μπορεί να κλείσει εδώ και είκοσι ολόκληρα χρόνια, από την ημέρα που η κόρη της εξαφανίστηκε και όλοι θεώρησαν πως πνίγηκε στη θάλασσα, κάτι που η ίδια δεν πίστεψε ποτέ. Έτσι, όταν η νεαρή Ίζαμπελ εμφανίζεται στην κλινική της για να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία, και όσο περισσότερο την πλησιάζει, η Στέλλα είναι βέβαιη πως εκείνη και η κόρη της, η Άλις, είναι το ίδιο πρόσωπο. Κάτι που κανείς άλλος δεν πιστεύει, φυσικά, θεωρώντας πως η Στέλλα ζει με εμμονές και παραισθήσεις. Και παρά τις πιέσεις τους, είναι αποφασισμένη να ανακαλύψει την αλήθεια, ακόμα κι αν αυτή της στοιχίσει. Όμως, μέχρι που είναι πραγματικά ικανή να φτάσει;

Για να είμαστε ειλικρινείς, η πλοκή από μόνη της δεν είναι ιδιαίτερα ευφάνταστη και πρωτότυπη. Όχι μόνο μέσα στο 2019, αλλά γενικότερα την τελευταία πενταετία, λίγο έως πολύ, έχουμε διαβάσει παρόμοιες ιστορίες. Κάποιες από αυτές ήταν πολύ καλές -κυρίως επειδή οι συγγραφείς τους κατάφεραν να τις χειριστούν έξυπνα-, κάποιες μέτριες -προσφέροντάς μας απλώς ανάλαφρες αναγνωστικές στιγμές-, ενώ κάποιες άλλες αδιάφορες έως κακές. Όσον αφορά τη συγκεκριμένη, σίγουρα δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που επέφεραν κάποια μεγάλη ανατροπή ώστε να μας εκπλήξουν, εν τέλει, ευχάριστα, σίγουρα, όμως, δεν υπάγεται και στις μέτριες, πόσο μάλλον στις αδιάφορες.

Αυτό που πρέπει σε πρώτη φάση να αναγνωρίσω, είναι πως η Noreback γράφει ιδιαίτερα καλά, ενώ είναι εμφανές πως αν αφιερωθεί σοβαρά στη συγγραφή, έχει μεγάλες δυνατότητες να εξελιχθεί μελλοντικά ακόμα περισσότερο. Γενικότερα, υπάρχει μια φυσική ροή στην αφήγησή της, η οποία γίνεται δια στόματος τριών διαφορετικών προσώπων, μα και στην εξέλιξη των γεγονότων, γεγονός που βοηθάει ιδιαίτερα στο να μην οδηγείται τόσο η ίδια όσο και οι χαρακτήρες της σε βεβιασμένες αποφάσεις ή σε εξαναγκαστικές συμπεριφορές, κάτι που είναι εμφανές τόσο στην πρόζα όσο και στους διαλόγους. Και μπορεί αυτοί να είναι κάπως μελοδραματικοί σε ορισμένα σημεία, αλλά από την άλλη, όταν έχουμε να κάνουμε με το εσωτερικό δράμα ενός ανθρώπου και με μιας ολόκληρης οικογένειας, ποιοι είμαστε εμείς για να κρίνουμε το πως θα το ζήσουν.

Αδιαμφισβήτητα, το δυνατό χαρτί της Noreback είναι οι οι ήρωές της και ο τρόπος που έχει δουλέψει με τους χαρακτήρες της. Ουσιαστικά, έχει επενδύσει πάνω σε πολύ συνηθισμένους ανθρώπους, που μπλέκουν σε μια όχι και τόσο συνηθισμένη συνθήκη, με τους φέρνει αντιμέτωπους με ακόμα πιο ασυνήθιστες καταστάσεις. Καταστάσεις που τους επηρεάζουν τόσο ως μονάδες όσο και ως σύνολο. Και εδώ είναι που μας καλεί να μπούμε κι εμείς στη θέση τους, να ταυτιστούμε με το δράμα τους, σε όποιον ρόλο νομίζουμε εμείς πως μπορούμε να ταιριάξουμε καλύτερα, και να αποφασίσουμε ποιο μονοπάτι θα επιλέγαμε εμείς. Της γνώσης ή της άγνοιας; Κι αν τελικά επιλέγαμε το πρώτο, θα ήμασταν σίγουρα έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα ή και τις συνέπειες αυτού; Γιατί, καμιά φορά, ιδανική είναι η ζωή που ζούμε, όχι αυτή που φανταστικά χανόμαστε μέσα της. Αλλά από την άλλη, αν δεν πέσεις στη θάλασσα, δεν θα μάθεις ποτέ να κολυμπάς...
Βαθμολογία 8,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Elisabeth Noreback
Μεταφραστής: Ελιασά Νοέλα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 416
ISBN: 978-960-605-631-4