"Υπογλώσσια μνήμη" του Γιώργου Δ. Λούντζη

Σαν ασπόνδυλο μοναχικό χταπόδι καμουφλάρομαι και κρύβομαι με διάφορους τρόπους. Ξεγλιστράω από τις ευθύνες της ζωής, αλλάζω χρώμα, μέγεθος, σχήμα, υφή και χάνομαι στον σύνθετο λαβύρινθο των συναισθημάτων μου. Περίτεχνος και πολύπλοκος, αρχέγονο σύμβολο του ταξιδιού της ψυχής, σύμβολο του θανάτου και της αναγέννησης, καθρεφτίζει την δύσκολη πορεία για την φυγή και την ελευθερία. Δεν ξετυλίγω κανένα κουβάρι για να βρω ξανά το δρόμο της ζωής. Με τρεις καρδιές βαδίζω, προχωρώ με βάση το ένστικτο, την ύπαρξη και τον έρωτα. Ακολουθώ το μονοπάτι, χάνομαι στα αδιέξοδα, μιλάω με τα δαιμόνια μου και δεν σκέφτομαι τον γυρισμό. Πάω να πολεμήσω και εγώ το δικό μου μυθικό τέρας, που βάρβαρα κατασπαράζει τα σωθικά μου. Κάνω μια βουτιά στο κέντρο της αποδοχής, μέχρι να βρω τον τελικό μου προορισμό, μήπως και μάθω ποιος αληθινά είμαι…