Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΛΑΪΣΤΕΡ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΖΩΗ.
Η σχέση του Νικ και της Νόα περνά τη χειρότερη της φάση και, από ό,τι φαίνεται, τίποτα δεν μπορεί να είναι πια το ίδιο… Θα πρέπει να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια για να διαπιστώσουν αν είναι πράγματι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον ή αν, αντιθέτως, ο χωρισμός είναι η καλύτερη λύση για αυτούς.
Όμως, γίνεται να ξεχάσεις έναν τόσο δυνατό έρωτα; Πώς θα μπορέσουν να σβήσουν τις αναμνήσεις που παραμένουν ανεξίτηλες μέσα τους;
Η αγάπη δεν είναι πάντα αρκετή κι η συγχώρεση συχνά δε φτάνει για να φτιάξουν τα πράγματα.
Θα καταφέρουν να αφήσουν πίσω το παρελθόν και να κάνουν μια νέα αρχή;

Προσωπική άποψη:
Ορισμένοι ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό και σπουδαίο από τη συγχώρεση. Εν μέρει, θα συμφωνήσω, ωστόσο, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ το πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί αυτό. Είναι πολύ δύσκολο, όχι να ζητήσεις, αλλά να κερδίσεις τη συγχώρεση κάποιου, και είναι εξίσου δύσκολο γι’ αυτόν τον κάποιο ν’ αφήσει πίσω του το παρελθόν κι όλα όσα τον πλήγωσαν, ακολουθώντας μια νέα πορεία σε ένα μέλλον όπου δεν θα αναμοχλεύει το παρελθόν, αλλά θα έχει αποδεσμευτεί από τα βάρη αυτού.

Πάνω σε αυτή την ιδέα βασίζεται το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς "Culpables" της Mercedes Ron, με τη σχέση των Νικ και Νόα να περνάει τη χειρότερή της της, και το να μπορέσουν να σώσουν ό,τι μπορούν φαντάζει όχι απλά δύσκολο, αλλά σχεδόν ακατόρθωτο. Πρέπει να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βρίσκονται μπροστά τους, μα πάνω απ’ όλα πρέπει να αναγνωρίσουν αν είναι πράγματι φτιαγμένοι για να είναι μαζί, ή αν ο οριστικός χωρισμός είναι η μοναδική λύση για να βρουν την προσωπική τους ευτυχία. Όταν, όμως, έχεις ζήσει έναν τόσο έντονο και παθιασμένο έρωτα, μπορείς να τον αφήσεις εύκολα πίσω σου και να σβήσεις τις μνήμες του; Κι αν δεν μπορείς, όσα αισθάνεσαι είναι αρκετά για να γιατρέψουν τις πληγές σου, ή απλά ξεγελάς τον εαυτό σου;

Όπως ίσως έχετε καταλάβει, αν έχετε διαβάσει την άποψή μου για τα δύο προηγούμενα βιβλία, η σειρά αυτή μου έχει προκαλέσει ανάμεικτα συναισθήματα και με έχει διχάσει αρκετές φορές, όχι τόσο λόγω της τοξικότητας που χαρακτηρίζει το σύνολο της ιστορίας, όσο του τρόπου που την έχει διαχειριστεί σε ορισμένες στιγμές η συγγραφέας, μέσα από τους ήρωές της και τους χειρισμούς που οι ίδιοι έχουν επιλέξει ν’ ακολουθήσουν. Τα ανάμεικτα αυτά συναισθήματα παραμένουν και στο φινάλε της, ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ πως το βιβλίο αυτό είναι εκείνο που μου άρεσε περισσότερο από τα τρία.

Η Ron, αυτή τη φορά, μοιάζει να έχει βρει καλύτερα πατήματα, τόσο στην αφήγηση της ιστορίας της, όσο και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων της μέσα σε αυτήν, οι οποίοι έχουν φτάσει στο πιο κρίσιμο σημείο της σχέσης τους, και που η απόφαση που θα πάρουν είναι μονόδρομος δίχως επιστροφή. Κι εσύ δεν μπορείς να μην αναρωτιέσαι αν θα επιλέξουν να μείνουν και να παλέψουν να χτίσουν ό,τι μοιάζει να έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα, ή αν θα επιλέξουν ν’ απομακρυνθούν απ’ όσα τους έχουν αλλοτριώσει και τους έχουν στερήσει χρόνο από τη ζωή τους, μα πάνω απ’ όλα την πραγματική τους ευτυχία.

Η ιστορία, όπως ήταν αναμενόμενο, περιστρέφεται συνεχώς γύρω από το ίδιο πρόβλημα και σε κάθε περίπτωση έχει να κάνει με μία τοξική κατάσταση, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συντηρείται. Παρ’ όλα ταύτα, ίσως για πρώτη φορά, νιώθω πως η όλη προσέγγιση έχει γίνει με έναν πιο ευαίσθητο κι ανθρώπινο τρόπο, σαν να υπάρχει πραγματικά η διάθεση να μπει ένα οριστικό τέλος, που ακόμα κι αν δεν είναι το ιδανικό για εμάς, θα είναι το ιδανικό για τους ήρωές μας, Γιατί η αγάπη ίσως να μην είναι πάντα τέλεια, αλλά και δεν χρειάζεται να είναι, και ίσως να μην είναι πάντα η απάντηση, μπορεί όμως να μας φέρει πιο κοντά σε αυτήν.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Mercedes Ron
Μεταφραστής: Κεφαλοπούλου Ζωγραφιά
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2025
Αρ. σελίδων: 496
ISBN: 978-618-01-5951-6