Συνοπτική περίληψη του έργου:
Σε μια άλλη εποχή και σε ένα τόπο που λέγεται Μέση Γη ένας σκοτεινός λόρδος, ο λόρδος Sauron, έχει βάλει σκοπό να κατακτήσει την γη και να υποδουλώσει όλους τους υπάρχοντες πολιτισμούς, σκορπίζοντας το σκοτάδι.
Για να τα καταφέρει όμως χρειάζεται να αποκτήσει ένα δαχτυλίδι που έχει μαγικές δυνάμεις και που έχει χαθεί για αιώνες.
Η απόκτηση αυτού του δαχτυλιδιού δεν θα είναι τόσο εύκολη υπόθεση καθώς η μοίρα το έφερε στα χέρια ενός νέου χόμπιτ, του Frodo που μαζί με τους φίλους του - πολεμιστές και του καλού μάγου Gandalf θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν το κακό.

Προσωπική άποψη:
“Ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών” αποτέλεσε μια υπερπαραγωγή του είδους. Μια υπερπαραγωγή που ο κόσμος κι ειδικά οι μυημένοι στα βιβλία του Tolkien περίμεναν πως και πως πριν από 6 χρόνια. Προσωπικά δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη των βιβλίων, ούτε για την προετοιμασία αυτής της κολοσσιαίας παραγωγής. Όχι τουλάχιστον μέχρι μερικούς μήνες πριν το πρώτο μέρος της τριλογίας βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Τα βιβλία αν και τα αγόρασα πρόσφατα, δεν έχω βρει ακόμα το χρόνο να τα διαβάσω, έτσι δεν μπορώ να εκφέρω άποψη σχετικά με το πόσο ακριβής ήταν η μεταφορά τους στη μεγάλη οθόνη. Απ’ ότι έχω όμως ακούσει το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ κοντά σ’ αυτό που ο κόσμος περίμενε. Ίσως όχι τόσο στην πρώτη ταινία, όσο στις επόμενες.

Το πρώτο μέρος ουσιαστικά αποτελεί μια εισαγωγή στον μαγικό κόσμο του Tolkien. Είναι η πρώτη μας γνωριμία με τους ήρωες που θα κατέληγαν να μας απασχολήσουν για τα επόμενα 3 χρόνια. Μπορεί η δράση να μην κυμαίνεται στα επίπεδα των 2 επόμενων ταινιών, αλλά όπου αυτή υπάρχει οι στιγμές είναι πραγματικά πολύ έντονες. Κι η μειωμένη αυτή ύπαρξη δράσης είναι εν μέρη λογική καθώς ο Jackson εστίασε περισσότερο στο να μας συστήσει τους ήρωες και να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τους λόγους όπου ο καθένας χωριστά εμπλέκεται τελικά σ’ αυτή την ιστορία, έτσι ώστε να μπορούμε να εξηγήσουμε καλύτερα κάποια πράγματα που θα βλέπαμε στην πορεία. Έτσι, όσοι περίμεναν μια ατελείωτη μάχη, ίσως ν’ απογοητεύτηκαν λιγάκι. Εγώ που πήγα πολύ προσγειωμένη κι ελαφρώς ανενημέρωτη θα έλεγα, είδα κάτι που μετά από πολλά χρόνια τάραξε τις αισθήσεις μου.

Η ταινία ακολουθεί το βασικό σενάριο του βιβλίου και παρά την υπερβολικά μεγάλη της διάρκεια δεν κουράζει τον θεατή αφού κυλάει γρήγορα και καταφέρνει να τον κρατάει σε συνεχή εγρήγορση. Καλοδουλεμένη συνολικά κι η σκληρή δουλειά που κατέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια όλοι οι συντελεστές είναι φανερή σε κάθε πλάνο. Μέσα όμως από αυτή την μυθοπλαστική ιστορία, περνάνε μηνύματα πολύ πιο ουσιώδη. Μηνύματα που έχουν να κάνουν με την πορεία της κοινωνίας, με τις ανθρώπινες σχέσεις, με το πόσο αυτοκαταστροφικοί έχουμε γίνει εμείς οι άνθρωποι στην προσπάθειά μας ν’ αποκτήσουμε όλο και περισσότερα. Στην προσπάθειά μας να μεγαλώσουμε τη δύναμη και την αυτοκυριαρχία μας χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα. Ούτε το περιβάλλον, ούτε τον κόσμο μας, ούτε καν την ανθρώπινη ζωή, πλάθοντας έτσι ένα μέλλον δυσοίωνο.

Η σκηνοθεσία είναι κάτι παραπάνω από έξυπνη. Είναι ευφυέστατη! Ο Jackson πήρε ένα παραμύθι κι έπλασε έναν πραγματικό κόσμο. Έναν κόσμο όπου όλα είναι δυνατά, έναν κόσμο που το κάθε τι είναι μαγικό. Μέχρι την ολοκλήρωση της ταινίας ζούσε μ’ αυτό και μόνο το σκοπό κι όταν αγαπάς κάτι πολύ και πιστεύεις σ’ αυτό, καταφέρνεις και να το εξωτερικεύσεις.

Ταινίες φανταστικών κόσμων κάνουν σπάνια την εμφάνισή τους στη μεγάλη οθόνη. Κι είναι πραγματικά λίγες οι φορές που καταφέρνουν ν’ αφήσουν τον θεατή με το στόμα ανοιχτό. Κι αυτή η παραγωγή ευτυχώς ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Τα εφέ σε συνδυασμό με την αριστοτεχνική φωτογραφία δημιουργούν ένα αποτέλεσμα κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Ο μαγικός κόσμος του Tolkien δεν είναι πλέον φαντασία, αλλά μια πραγματικότητα. Τα χρώματα χορεύουν σ’ έναν ξέφρενο ρυθμό πανδαισίας, τα βουνά, τα ποτάμια, τα κάστρα, όλα μοιάζουν σα να είναι υπαρκτά, ικανοποιώντας τη φαντασία ακόμα και του πιο απαιτητικού αναγνώστη. Αν όχι η υπόθεση, το υπέρλαμπρο εικαστικό θέαμα του οποίου γίνεσαι θεατής, αρκεί από μόνο του για να σε κρατήσει για τις τρεις, ακόμα και παραπάνω αν χρειαζόταν, ώρες στη θέση σου.

Το μακιγιάζ και τα κοστούμια είναι επίσης υπερβολικά προσεγμένα. Οι διαφορετικές κουλτούρες και συνυπάρχουν σ’ αυτό τον φανταστικό κόσμο, εύκολα αναγνωρίζονται, αφού η κάθε μία απ’ αυτές έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Έτσι ο κάθε ένας από τους πρωταγωνιστές, λόγω της διαφορετικότητάς του, μπορεί να καθορίσει τον προσωπικό του στόχο, ν’ αφήσει το δικό του στίγμα. Όσο για τη μουσική που συνοδεύει σχεδόν κάθε σκηνή του έργου τα λόγια είναι περιττά. Είναι χωρίς υπερβολές αριστουργηματική, πομπώδης, μεγαλειώδης. Κάθε μελωδία δένει άψογα με την εικόνα. Αν όχι όλες, οι περισσότερες μελωδίες εύκολα θα είναι αναγνωρίσιμες και στο μέλλον ακόμα και για τους μη μυημένους στο χώρο των scores.

Καθώς το cast είναι ιδιαίτερα μεγάλο και ταυτόχρονα υπέρλαμπρο, είναι δύσκολο να πεις την γνώμη σου για τον κάθε ένα χωριστά. Ευτυχώς δηλαδή που δεν χρειάζεται να κάνει κανείς κάτι τέτοιο. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι ο καθένας, στο ρόλο που καλέστηκε να υποστηρίξει, φαντάζει η καλύτερη δυνατή επιλογή. Με μία λέξη, είναι όλοι τους εξαιρετικοί.

Με λίγα λόγια, η ταινία αυτή είναι από τις λίγες που άξιζαν την αναμονή και τις προσδοκίες των θεατών κι έκλεισε τα στόματα εκείνων (σαν εμένα καλή ώρα) που ήταν καχύποπτοι. Μιλάμε για μια ταινία η οποία αξίζει και πολύ μάλιστα. Επειδή αμφιβάλλω ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος που να μην την έχει δει, θα σας πω να την ξαναδείτε. Για τις εξαιρετικές της ερμηνείες, για τα σκηνικά και τα εφέ που κόβουν την ανάσα, για τις υπέροχες, ταξιδιάρικες μελωδίες της. Απλά ξαναδείτε την, γιατί ένα τόσο όμορφα παραμυθένιος κόσμος δύσκολα να ξαναέρθει στις οθόνες μας.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών: Η Συντροφιά Του Δαχτυλιδιού
Είδος: Περιπέτεια Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Peter Jackson
Πρωταγωνιστές: Elijah Wood, Ian McKellen, Sean Bean, Viggo Mortensen, Cate Blanchett, Liv Tayler, Orlando Bloom, Christopher Lee, Ian Holm, Billy Boyd, Dominic Monaghan
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 165’

Επίσημο site:
http://www.lordoftherings.net/