Συνοπτική περίληψη του έργου:
Τέσσερα ορφανά κερδίζουν μια πρόσκληση για ξενάγηση στο μεγαλύτερο εργαστήριο σοκολάτας.
Εκεί όμως που νόμιζαν πως βρήκαν το διαβατήριο για μια καλύτερη ζωή, θα βρεθούν και πάλι κυνηγημένοι.
Μέσω μια ντουλάπας θα βρεθούν στη Νάρνια, όπου θα καταλήξουν να μάχονται ενάντια της Λευκής Βασίλισσας.

Προσωπική άποψη:
Ειλικρινά απορώ... Υπάρχουν εταιρείες παραγωγής που επιτρέπουν όχι την κυκλοφορία, αλλά ακόμα και το να γυριστούν τέτοιες ταινίες; Και συνεχίζω ν’ απορώ... Υπάρχουν άνθρωποι πέρα από κάτι καμένα μαλακοαμερικανάκια που πήγαν κι είδαν αυτό το πράγμα σινεμά; Και φτάνω στη μεγαλύτερη απορία μου... Πώς άφησα τον εαυτό μου να υποστεί αυτό το μαρτύριο μετά την κατακεραύνωση της αισθητικής μου από τα “Scary Movie” και το ανεκδιήγητο “Date Movie”;

Δεν είμαι καμιά κομπλεξική! Είμαι υπέρ της σάτιρας κι όταν αυτή είναι καλαίσθητη είναι όχι απλά καλοδεχούμενη, αλλά κι απολαυστική. Το πρώτο “Scary Movie” είχε κάτι το, σίγουρα όχι καλό, αλλά τουλάχιστον υποφερτά χαριτωμένο. Οι συνέχειες; Τραγικές! Κι επειδή ο οργανισμός μας αντέχει τόνους μαλακίας, ορισμένοι εκ των σεναριογράφων θεώρησαν καλό να επεκτείνουν τις δραστηριότητες τους κι εκτός από θρίλερ να σατιρίσουν –υποτίθεται τουλάχιστον- κι άλλα είδη. Θύμα του “Date Movie” έπεσαν οι αισθηματικές κομεντί εκείνης της εποχής. Το νέο θύμα, μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες, όχι μόνο εισπρακτικά, αλλά κι ουσιαστικά.

“X-Men”, “Ο Κώδικας Da Vinci”, “Το Χρονικό Της Νάρνια”, “Superman”, “Οι Πειρατές Της Καραϊβικής”, "Borat", “Remote Control”, “Ο Τσάρλι Και Το Εργοστάσιο Σοκολάτας”, “James Bond” και “Ηarry Potter”, σ’ ένα πάντρεμα άνευ ποταμών. Επικές επιτυχίες που είχαν την ατυχία να πέσουν θύμα κακόγουστης σάτιρας. Και το χειρότερο; Όλες αυτές οι ιστορίες να μην μπορούν να δέσουν σε κανένα σημείο. Ναι, η σάτιρα δεν πρέπει να είναι συμβατική. Εντούτοις, το μέτρο ξεπερνιέται κατά πολύ κι η απουσία συνοχής κι η αποτυχημένη προσπάθεια να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι αναγνωρίσιμοι ήρωες σε 85’, οδηγούν αναπόφευκτα στο να χαθεί κάθε πιθανή ουσία. Το αποτέλεσμα εμετικό! Αμφιβόλου ποιότητας αστεία, που όχι μόνο γέλιο δεν είναι ικανά να προκαλέσουν, αλλά ούτε καν να κάνουν το χειλάκι μας να σπάσει.

Καλά... Για το cast τα λόγια είναι περιττά! Ατάλαντοι και γλοιώδεις νέοι ηθοποιοί (ο θεός να τους κάνει) και guest εμφανίσεις τελειωμένων ηθοποιών, κακέκτυπα των πραγματικών ηθοποιών, συναγωνίζονται σε βλακεία καθώς και για το ποιος είναι πιο ελεεινός. Παρέλαση ανεγκέφαλων και ηλιθίων! Κανονικά θα έπρεπε να τους κρεμάσουν για παραδειγματισμό.

Υπάρχουν ταινίες που αξίζουν να τις σχολιάσεις. Άλλες πάλι δεν αξίζουν καν. Κι η συγκεκριμένη ταινία είναι μία απ’ αυτές. Ο μόνος λόγος που την αναφέρω σ’ αυτό το blog είναι για να σας προειδοποιήσω. Να σας αποτρέψω απ’ το να τη δείτε αν τυχόν το είχατε στο νου σας. Ούτε με σφαίρες! Καλύτερα να κάνετε χαρακίρι! Χαζοχαρούμενα hip-hop νούμερα, ανόητα κι ανούσια σεξιστικά κι αηδιαστικά αστεία. Ακόμα και να σας γαργαλίσουν δεν πρόκειται να γελάσετε. Μια απίστευτα κακή παρωδία που σίγουρα δεν αξίζει τα λεφτά και πολύ περισσότερο το χρόνο σας.
Βαθμολογία 0/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Epic Movie
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Jason Friedberg, Aaron Seltzer
Πρωταγωνιστές: Kal Penn, Adam Campbell, Jennifer Coolidge, Fred Willard, Jim Piddock, Jayma Mays
Παραγωγή: 2007
Διάρκεια: 85’

Επίσημο site:
http://www/epicmoviethemovie.com/