Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ο Milo Boyd, ένας κυνηγός επικηρυγμένων τον οποίο η τύχη σιγά-σιγά εγκαταλείπει, αναλαμβάνει την υπόθεση των ονείρων του όταν του αναθέτουν να εντοπίσει την πρώην σύζυγό του, ρεπόρτερ Nicol Hurley, η οποία καταζητείται.
Στην αρχή νομίζει πως πρόκειται για μια εύκολη δουλειά, όταν όμως η Nicol του ξεφεύγει για να κυνηγήσει έναν ύποπτο σε μια υπόθεση συγκάλυψης φόνου, ο Milo καταλαβαίνει πως τίποτα ποτέ δεν είναι τόσο απλό ανάμεσα σ’ εκείνον και τη Nicol.
Και το ανελέητο κυνηγητό σύντομα θα καταλήξει σε έναν αγώνα δρόμου για να σώσουν και οι δύο τις ζωές τους.

Προσωπική άποψη:
Κυριακή βράδυ κι έχοντας περάσει ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο με τον γιο μου άρρωστο, και μην έχοντας κουράγιο για τίποτα περισσότερο, αποφάσισα να ανοίξω μετά από μήνες την τηλεόραση. Λόγω ημέρας, σκέφτηκα, όλο και κάτι θα έχει να χαζέψω για να περάσει ευχάριστα η ώρα μου. Και καθώς άλλαζα τα κανάλια, πέφτω πάνω στο "The Bounty Hunter" και μάλιστα, αποφασίζω να το παρακολουθήσω... που να μην έσωνα! Δεν λέω, δεν περίμενα να δω κάτι το πρωτότυπο καθώς, η κόντρα ανάμεσα στο αντρικό και το γυναικείο φύλο, πόσο μάλλον ανάμεσα σε πρώην συντρόφους, δεν είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί αλλά τουλάχιστον, ήλπιζα σε κάτι που θα με ψυχαγωγήσει ευχάριστα. Δυστυχώς, για κακή μου τύχη, απλά κατάφερε να κάνει τα νεύρα μου κρόσσια.

Βαρετό και προβλέψιμο μέχρι αηδίας το σενάριο που θέλει έναν κυνηγό επικηρυγμένων να έχει πάρει στο κατόπι την πρώην σύζυγό του και μεγαλορεπόρτερ η οποία, στο κυνήγι της μεγάλης είδησης, καταδιώκει έναν δολοφόνο, βάζοντας η ίδια τον εαυτό της στη θέση του επικηρυγμένου αφού δεν εμφανίζεται σε ένα προκαθορισμένο δικαστήριο το οποίο και την αφορά άμεσα. Και ναι, θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον διασκεδαστικό αφού λίγο-πολύ, περιμένουμε τι θα επακολουθήσει, με τους δύο να καταδιώκονται από αδίστακτους κακοποιούς ενώ την ίδια στιγμή, αναθεωρούν τη σχέση τους και όλα αυτά που τους οδήγησαν στον χωρισμό αλλά, η τύχη δεν είναι με το μέρος των θεατών, παρά μονάχα για τους ίδιους που καταλήγουν να πάρουν το γλυκερό happy end που τους αναλογεί.

Ο Andy Tennant από τη μεριά του, δεν βοηθάει τα πράγματα με την κακή έως ανύπαρκτη σκηνοθεσία του, που όχι μόνο είναι παντελώς απλοϊκή αλλά, θυμίζει πιτσιρικά σκηνοθέτη στα πρώτα του βήματα. Δεν λέω ότι έχει γυρίσει τίποτα ταινιάρες αλλά σαφέστατα, έχει ασχοληθεί πολλάκις με το είδος και όσο περνάνε οι δεκαετίες, φαίνεται να παίρνει όλο και περισσότερο την κατιούσα οδηγώντας τον εαυτό του σε τέλμα και την όποια καριέρα του στα Τάρταρα. Πραγματικά, προκειμένου να περάσετε αυτόν τον Γολγοθά, καλύτερα να κάνετε μια επανάληψη στο "Grease" και σε άλλα, παρεμφερή έργα του, μην σας πω ότι ξαφνικά θα αισθανθείτε μια έντονη και παράξενη νοσταλγία για το "Προσεχώς Ζάπλουτοι", που με είχε φέρει οριακά στο σημείο να θέλω να κόψω τις φλέβες μου.

Δεν ξέρω ποιος αλλά σίγουρα υπάρχει κάποιος που έχει καταραστεί την Jennifer Aniston να μην παίξει σε καμία κινηματογραφική παραγωγή της προκοπής. Και να πεις ότι δεν έχει τα φόντα να συμμετάσχει με επιτυχία σε χαζοκομεντί της πλάκας... τα έχει πανάθεμά την. Τότε γιατί κάνει τόσο κακές επιλογές και απλά καταλήγει να είναι μια συμπαθής μεν, αδιάφορη δε, παρουσία; Στο πλευρό της ο κατά τ' άλλα εξαιρετικά συμπαθής Gerald Butler, στον οποίο έχω μια αδυναμία που δεν έκρυψα ποτέ, που όμως δεν καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις αλλά αντίθετα, να μας προβληματίσει με τις επιλογές του και την πορεία που φαίνεται να έχει πάρει η καριέρα του τα τελευταία χρόνια. Ως ζευγάρι, δεν δένουν και η χημεία μεταξύ τους είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη, κάνοντάς μας να νοσταλγούμε ανάλογες κινηματογραφικές στιγμές της δεκαετίας του '80 και του '90, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα σκεφτόμασταν δεύτερη φορά.

Το "The Bounty Hunter" δεν είναι εν κατά κλείδι μια ταινία που βλέπεται ευχάριστα παρά τα οποία προβλήματα και αδυναμίες έχει. Είναι μια ταινία που παρακολουθείται μόλις και μετά βίας, με το ζόρι σχεδόν απλά γιατί θα σκεφτείτε πως είσαστε καλοί και φιλεύσπλαχνοι άνθρωποι. Αν σας αρέσουν οι αγαθοεργίες, τότε ναι, πάω πάσο και σας αφήνω να βυθιστείτε στον βούρκο της ανίας, της προβλεψιμότητας και της κουραστικής βαρεμάρας. Αν όχι, τότε καλύτερα να μαζευτείτε με την παρέα σας και να ξαναδείτε όλες τις αισθηματικές κομεντί των 80's και των 90's ή έστω, να παίξετε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι. Θα διασκεδάσετε περισσότερο και έχετε μεγαλύτερε πιθανότητες να αποφύγετε τον νευρικό κλονισμό.
Βαθμολογία 2/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Επικηρύσσοντας Την Πρώην
Είδος: Κωμωδία
Σκηνοθέτης: Andy Tennant
Πρωταγωνιστές: Gerard Butler, Jennifer Aniston, Christine Baranski, Jason Sudeikis, Joel Garland, Gio Perez, Jason Kolotouros, Matt Malloy, Adam Rose, Dorian Missick, David Costabile
Παραγωγή: 2010
Διάρκεια: 110'

Επίσημο site: