Άλλη μία μεγάλη μεταγραφή για τις εκδόσεις Μεταίχμιο, την οποία πρώτοι σας είχαμε "σφυρίξει" το Πάσχα και πολλοί δεν μας πιστεύατε. Η Μαίρη Κόντζογλου, λοιπόν, άφησε πίσω της τις εκδόσεις Λιβάνη και χαράζει μια νέα πορεία την συγγραφική της καριέρα. Το νέο της βιβλίο, που αναμένεται να κυκλοφορήσει 20 Οκτωβρίου, θα έχει τίτλο "Τα παλιά ασήμια". Το εξώφυλλο δεν είναι ακόμα διαθέσιμο, αλλά μόλις το έχουμε στα χέρια μας, θα το μοιραστούμε μαζί σας. Προς το παρόν, διαβάστε την περίληψη του βιβλίου για να πάρετε μια πρώτη γεύση.

Η περίληψη:
Υπάρχει τέλος σε έναν έρωτα που καίει σαν τη λάβα των ηφαιστείων της Καππαδοκίας;
Ποιο είναι το μυστικό της Μονής των Παλιών Ασημιών;
Πού κρύβεται η γυναίκα με τους ήλιους στους ώμους;
Ποια μάγια κρατούν την αλήθεια τυλιγμένη σφιχτό κουβάρι;
Καππαδοκία, χώρα μαγική, γεμάτη θρύλους και παραδόσεις, χώρα που γέννησε περήφανους αυτοκράτορες, γενναίους Ακρίτες και ευσεβείς Αγίους. Εκεί, ανάμεσα στα βουνά με τα αιώνια χιόνια, τις στέπες που ο ήλιος καίει ανελέητα, τις κοιλάδες με τα περιστέρια και τα ανάγλυφα βράχια, ένας ελληνισμός, ξεχασμένος στα έσχατα της Ανατολίας, ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, γερνάει και πεθαίνει με πίστη στην Ορθοδοξία και συνείδηση της ελληνικής καταγωγής.
Καισάρεια, Σινασός, Σμύρνη και Πόντος, ο καμβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ και ενός μεγάλου πολέμου που αλλάζει τα σύνορα του κόσμου. Η ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 χωρίζει για πάντα τους δυο νέους, ένα αιματοβαμμένο βράδυ στο λιμάνι της Μερσίνας.

Ογδόντα χρόνια αργότερα, η Έλσα αποφασίζει να βγει από το πένθος της με ένα ταξίδι στα προγονικά χώματα, κουβαλώντας μαζί της το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής. Ο αμερικάνος φωτογράφος Άλεξ πηγαίνει στην Καππαδοκία να φωτογραφήσει το τοπίο αλλά κυρίως να αναζητήσει τα χνάρια του καθηγητή Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ που δίδασκε στο αμερικάνικο κολλέγιο του Πόντου και μετά της Μουταλάσκης στα χρόνια της φωτιάς. Υπόγειες πολιτείες, απόκρυφες εκκλησιές, περιστρεφόμενοι δερβίσηδες και ένα μοναστήρι με την χαμογελαστή Παναγία μπλέκουν στις προσωπικές τους ιστορίες και μοναξιές, σκαλίζοντας στο βράχο μια μισοτελειωμένη ραψωδία στην οποία εκείνοι καλούνται να γράψουν τους στίχους του τέλους. Μια μεγαλειώδης ιστορία για αλησμόνητες πατρίδες και αλησμόνητους έρωτες.