"Μεσσιανική αυτοκρατορία" του Κωνσταντίνου Ρωμοσιού

Εκατόν τριάντα εφτά χρόνια έχουν περάσει από τη θριαμβευτική νίκη των δυνάμεων του Καλού κατά των δυνάμεων του Σκότους.
Ο Μεσσίας έχει έρθει στον κόσμο μας και έχει κατατροπώσει τον αντίχριστο.
Οι πόλεμοι έχουν σταματήσει. Η ειρήνη επικρατεί. Οι άπιστοι έχουν εξαφανιστεί.
Η Μεσσιανική Αυτοκρατορία ασυγκράτητη ξεχύνεται στο διάστημα.
Μόνο που στον τρίτο πλανήτη του Κανόπους κάτι τρομακτικό μας περιμένει.





 
"O Πύργος των Μουσών" του Γιάννη Παρασκευά

Δυο ζωές παράλληλες και χρονικά ασύμβατες μεταξύ τους οι μοίρες και η τύχη τις έφεραν να έχουν το ένα, το δικό τους και μοναδικό σημείο αναφοράς.
Ο Πύργος των Mουσών, ορόσημο, γέννημα του έρωτα, κρύβει μέσα του τα πάθη, τα όνειρα, τις προσδοκίες, την ακμή και τη συναισθηματική παρακμή των δυο γυναικών που τη ζωή τους σημάδεψαν οι μοίρες και το ρυάκι της ζωής τους το οδήγησαν σε τόπους και καταστάσεις για αυτές πρωτόγνωρες, ανεξερεύνητες, έξω και πέρα από τις δικές τους επιθυμίες και τα όνειρα.
Το πάθος, ο έρωτας, η αφοσίωση, η εγκατάλειψη και ο θάνατος στοιχειώνουν τη διαδρομή της ζωής τους και τις συντροφεύουν μέχρι και το τέλος.
Μόνο ο Πύργος των Μουσών παραμένει ανέπαφος, καταφύγιο και στέγη του έρωτα και των παιχνιδιών της μοίρας.
Ποιος ορίζει και προδιαγράφει άραγε το μονοπάτι της ζωής που θα διαβούμε; Το καθορίζουμε μόνοι μας ή οι μοίρες αποφασίζουν και προκαθορίζουν τα μελλούμενα;
Στα στριφογυρίσματα της ζωής τα βασανιστικά «γιατί» και «πώς» της ανθρώπινης ύπαρξης και του χρόνου παραμένουν χωρίς απαντήσεις, κερκόπορτες των αδυναμιών και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών.
Ο έρωτας είναι προσφορά, είναι ουσιαστική άρνηση του εαυτού σου και των θέλω σου, είναι δέσιμο χωρίς ίχνος αναμονής για ανταπόδοση –να είσαι έτοιμoς να τα δώσεις όλα χωρίς υστεροβουλίες και δεύτερες σκέψεις–, βαρύς και ανάλαφρος, σκλαβιά και ελευθερία χωρίς όρια• σε προκαλεί να αναρωτηθείς αν είναι έμφυτη παρόρμηση ή επίκτητο κοινωνικό δημιούργημα.

"Ο χαρτοκόπτης της ηδονής" της Marielen Theochari

Τρεις γυναίκες δολοφονούνται ταυτόχρονα σε Ρώμη, Βενετία και Παρίσι.
Ο Άρης Τζώρτζης, διευθυντής του εγκληματολογικού τμήματος της Ιντερπόλ στο Παρίσι, ανακαλύπτει το πρώτο πτώμα.
Όταν αρχίζει την έρευνα για τους φόνους των τριών δολοφονημένων γυναικών, αντιλαμβάνεται πως και οι τρεις είχαν στενή σχέση με το Ρώσο playboy και μεγιστάνα Αλεξάντερ Πάβλοβιτς.
Η πρώτη, που δολοφονήθηκε στη Ρώμη, ήταν η πρώην ερωμένη του• η δεύτερη, που δολοφονήθηκε στη Βενετία, ήταν η τωρινή ερωμένη του• η τρίτη, που δολοφονήθηκε στο Παρίσι, ήταν η ιδιαιτέρα του.
Μετά από έρευνες τριών εβδομάδων, στις οποίες κάθε ώρα έχει τη δική της δυναμική στις αποκαλύψεις, θα βρεθεί μπροστά σε μια καλά σκηνοθετημένη πλεκτάνη, ένα παιχνίδι μόνο για αποφασιστικούς και ευέλικτους παίκτες που μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια από το ψέμα.

"Σημειώσεις άγνοιας" της Φωτεινής Τζαβέλλα

Ο κ. Ψυ. είναι ψυχίατρος και η Λουκία δικηγόρος. Ο κ. Ψυ. έχει κάνει τη διάγνωσή του, «ο αγαπημένος σύζυγος της Λουκίας δεν πάσχει από κατάθλιψη, δυστυχώς “αποχωρεί”, βαδίζοντας ήδη στα σκοτεινά μονοπάτια της άνοιας.
Σύντομα θα δώσει τη θέση του σε έναν «άλλο», σε έναν ξένο. Η τρομοκρατημένη Λουκία θα πρέπει να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να εγκαταστήσει μια νέα ισορροπία στην καθημερινότητά της. Στην προσπάθεια αυτή έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από το μέλλον με ένα «νέο σύντροφο», και έναν, κατά τη γνώμη της τουλάχιστον, ανηλεή κ. Ψυ.
Στο τέρμα της διαδρομής θα συναντηθούν μια «άλλη» Λουκία και ένας πρώην κ. Ψυ.



 
"Η ΑΟΖ της Ελλάδας" του Θεόδωρου Καρυώτη

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
«Για πολλά χρόνια ο αγαπητός μου φίλος Θεόδωρος Καρυώτης προσπαθεί άοκνα να αναδείξει και να τοποθετήσει στην ορθή διάσταση την έννοια της ΑΟΖ στην ελληνική πραγματικότητα. Η συγγραφή και έκδοση αυτού του βιβλίου αποτελεί μια σημαντική εργασία προς πραγμάτωση του πιο πάνω στόχου αλλά και συνάμα μια πολύτιμη συνεισφορά στον ελληνισμό, κάτι για το οποίο του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Μέσα από το βιβλίο Η ΑΟΖ της Ελλάδας ο Θεόδωρος Καρυώτης καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη να κατανοήσει τη νομική φύση της ΑΟΖ και ποιες διεθνείς συμβάσεις τη διέπουν, να αναδείξει τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και να θέσει τους προβληματισμούς και τις προτάσεις του ενόψει των νέων προκλήσεων και προοπτικών που διανοίγονται μπροστά μας.
»Όσον αφορά το θέμα της οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κύπρου, στο οποίο είχα προσωπική εμπλοκή και ουσιώδη συμμετοχή ως βασικός διαπραγματευτής εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλα τα στάδια των συνομιλιών με τις αντιπροσωπείες των γειτονικών χωρών, για τη συνομολόγηση των σχετικών συμφωνιών με την Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου, τη Δημοκρατία του Λιβάνου και το κράτος του Ισραήλ, πιστεύω ότι το μοντέλο και η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και για την Ελλάδα. Πάντοτε ήμουν θερμός υποστηρικτής της ιδέας για την ανακήρυξη και οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ και πιστεύω ότι οι τρέχουσες συγκυρίες, με την τριμερή συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου - Αιγύπτου και την επερχόμενη τριμερή συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, αποτελούν μοναδική και ουσιαστική ευκαιρία. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για την ανακήρυξη της ΑΟΖ της Ελλάδας και τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων με την Κύπρο και την Αίγυπτο, τη μη απεμπόληση των νόμιμων κυρίαρχων δικαιωμάτων της και τη δημιουργία ενός χώρου κοινών συνόρων και συμφερόντων με τους γείτονές της, αλλά και ταυτόχρονα τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το να εισέλθει στη Μεσόγειο».
Σόλων Κασίνης
Λευκωσία, Νοέμβριος 2014

«Όταν ο Καρυώτης είχε αρχίσει να μελετά, επίμονα, την ΑΟΖ και την αξία της, είχε στα χέρια του μυστικές εκθέσεις των Αμερικανών για τις ποσότητες των υδρογονανθράκων στις ελληνικές θάλασσες. Όταν διαβάσετε το βιβλίο, θα δείτε ότι οι Αμερικανοί, σε μυστικές εκθέσεις της CIA, αναφέρουν ότι υπάρχουν μικρές ποσότητες υδρογονανθράκων στο Αιγαίο Πέλαγος. Επίσης ο Καρυώτης άρχισε να μας μαθαίνει ότι η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ο βυθός και τα κοιτάσματά του, αλλά και “η μεγάλη ξεχασμένη”, όπως αποκαλεί ο ίδιος την αλιεία μας, καθώς και θέματα που έχουν να κάνουν με την αιολική ενέργεια και το περιβάλλον.
»Μέχρι και σήμερα ο Καρυώτης προσπαθεί να μας διδάξει τη διαφορά ανάμεσα σε ανακήρυξη και οριοθέτηση της ΑΟΖ και μονότονα τονίζει ότι η ανακήρυξη είναι μια μονομερής πράξη, ενώ η οριοθέτηση είναι μια διμερής πράξη. Οριοθέτηση δεν μπορεί να υπάρξει εάν δεν υπάρξει πρώτα ανακήρυξη της ΑΟΖ».
Από τον Πρόλογο
του Μιχάλη Ιγνατίου

"Ευλογημένη η γη" του Σάββα Τσιτουρίδη

Το κείμενο αυτό δεν είναι ούτε επιστημονικό ούτε πολιτικό πόνημα. Είναι μια αφήγηση. Και όπως κάθε αφήγηση έχει ως στόχο να πληροφορήσει, να εξιστορήσει γεγονότα, να μεταδώσει προσωπικές εμπειρίες και να προκαλέσει επιθυμητές αντιδράσεις και ενέργειες. Αναπόφευκτα αναφέρεται και σε πολιτικές αποφάσεις και σε νομικά κείμενα και σε τεχνικές διαπραγματεύσεις και σε αριθμούς. Πρωτίστως όμως αφορά σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες μέσα από μια αναδρομή που απ’ την παιδική μου ηλικία φθάνει στις μέρες μας.
Προσπάθησα να γράψω όσο γίνεται πιο απλά για θέματα που πολλές φορές είναι τεχνικά ή σύνθετα. Γιατί έγνοια μου είναι οι τεχνοκράτες και οι πολιτικοί να μη μιλούν μόνο μεταξύ τους αλλά με τον κόσμο. Με αυτούς των οποίων η επιβίωση, η προκοπή και η ευημερία εξαρτώνται σημαντικά από αποφάσεις που λαμβάνονται μέσα από σύνθετες και τεχνικά περίπλοκες διαδικασίες ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, η νομιμοποίηση των οποίων, σε καιρούς δύσκολους, συχνά αμφισβητείται.
Ο παππούς μου έσκυψε στο χωράφι του. Γέμισε το χέρι του με γη. Κοίταξε ψηλά. Και μετά εμένα. «Είναι ευλογημένη η γη. Αυτή μας θρέφει. Αυτή θα μας θρέφει πάντα. Χρέος μας είναι να την τιμούμε».
Με τον αγρότη παππού μου και την ενασχόλησή του με τη γη ξεκινά, στα τέλη της δεκαετίας του ’50, η σχέση μου με τη γεωργία. Με φωτογραφικές μνήμες, με εμπειρίες και συναισθήματα της παιδικής ηλικίας, στο Κιλκίς. Και η σχέση αυτή, με κάποια διαλείμματα, κρατά δεκαετίες. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα την καθορίζουν παράγοντες που έχουν να κάνουν με τους τόπους που κατά καιρούς έζησα, με την επαγγελματική διαδρομή μου, με δημόσια αξιώματα…
Στη διαδρομή αυτής της σχέσης θέλω να αναφερθώ.

"Χαράγματα" της Εύας Πάικου

Φορές νιώθω ένα ορμητικό ποτάμι με λογής υλικά να προσπαθεί να αναδυθεί από μέσα μου, να βγει από τα σκοτάδια της ψυχής και να ανταμώσει το φως της μέρας. Πολλά από αυτά είναι άχρηστα, αλλά δεν αντέχουν τόσο φως και καταστρέφονται αμέσως. Καμιά φορά όμως μέσα τους υπάρχουν σπόροι με σαφείς εντολές στο γονιδίωμά τους. Αυτούς τους σπόρους τότε φροντίζω να τους φυτέψω με την ελπίδα να γίνουν δυνατά φυτά ίσως και δέντρα. Έτσι μόνο μπορώ να ερμηνεύσω αυτό που χρόνια τώρα είναι για μένα η περιπέτεια της ποίησης.








"Τέχνη και Μαθηματικά – Γεωμετρικά Σχήματα" των Άρη Μαυρομμάτη, Σοφίας Σταθοπούλου & Αποστόλη Παπανικολάου

Το βιβλίο συνοδεύεται από ηλεκτρονική διάδραση, στην ιστοσελίδα www.livanis.gr/texni-mathimatika/index.html, η οποία λειτουργεί συμπληρωματικά με τα κείμενα και μπορεί να αξιοποιηθεί είτε ατομικά σε προσωπικό υπολογιστή είτε ομαδικά στη σχολική τάξη μέσω διαδραστικών πινάκων.
Το έργο αυτό απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Η κατανόηση του ορισμού μιας έννοιας είναι γνώση και διαφέρει πάρα πολύ από την απλή πληροφόρησή της. Ακολουθώντας μια διαδικασία επαγωγική, εκμεταλλευόμενοι πρωτίστως τις εμπειρικές αντιλήψεις των παιδιών για τα γεωμετρικά σχήματα, καταλήγουμε στο να ανακαλύψουν τα παιδιά τα ουσιώδη και βασικά χαρακτηριστικά των γεωμετρικών σχημάτων και να διατυπώσουν ακριβείς ορισμούς γι’ αυτά, ώστε ανεξάρτητα της θέσης των σχημάτων στον χώρο να μπορούν να τα αναγνωρίζουν με βεβαιότητα.
Προκειμένου να ανακαλύψουμε τα ουσιώδη στοιχεία ενός γεωμετρικού αντικειμένου στον χώρο, πρέπει να δούμε μέσα σ’ αυτόν όσο το δυνατόν περισσότερες και διαφορετικές όψεις αυτού του αντικειμένου. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γεωμετρικά σχήματα. Οι πολλές και διαφορετικές θέσεις που αυτά μπορούν να τοποθετηθούν στον επίπεδο χώρο μάς δίνουν πληροφορίες από τις οποίες μπορούμε να ανακαλύψουμε εκείνα τα στοιχεία τους που παραμένουν αμετάβλητα, ανεξάρτητα από τη θέση αυτών των γεωμετρικών σχημάτων στο επίπεδο. Οι διαφορετικές αυτές θέσεις δεν είναι εύκολο να κατασκευαστούν με τα γεωμετρικά όργανα σχεδίασης. Είναι όμως πολύ εύκολο και ευχάριστο να κατασκευαστούν μέσα σ’ ένα περιβάλλον δυναμικής γεωμετρίας που προσφέρουν διάφορα γεωμετρικά λογισμικά. Χρησιμοποιώντας ένα από αυτά, το The Geometer’s Sketchpad, κατασκευάσαμε αντίστοιχα δυναμικά γεωμετρικά σχήματα με τα οποία ο αναγνώστης μπορεί να αλληλεπιδράσει και να ανακαλύψει τόσο τα πρωταρχικά γεωμετρικά στοιχεία του σχήματος όσο και τις μεταξύ τους σχέσεις. Έτσι, θα μπορέσει ευκολότερα να οδηγηθεί στη διατύπωση ενός ορθού ορισμού του αντίστοιχου γεωμετρικού σχήματος.