Αφού ξεκίνησα να σας παρουσιάζω και να αναλύω τις σειρές των anime που ξεχώρισα φέτος το χειμώνα, και αφού σας μίλησα ήδη για τις δύο από τρεις αγαπημένες μου, είπα να προχωρήσω στην παρουσίαση και της τρίτης, ώστε να μπορέσω να περάσω στην συνέχεια σε πιο αδιάφορα ή έστω, λιγότερο καλά projects. Μία από τις καλύτερες φετινές σειρές, λοιπόν, είναι αναμφίβολα το "Death Parade", που παρά την μικρή του διάρκεια κατάφερε να κερδίσει τις εντυπώσεις και να μας καθηλώσει, από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, κάνοντάς μας να αγωνιούμε κάθε βδομάδα για το επόμενο.

ΤΟ ANIME:
Το "Death Parade", γνωστό και με τον λιγότερο δημοφιλή τίτλο "Desu Parēdo", είναι anime παραγωγής του 2015, το οποίο δημιουργήθηκε εξ' ολοκλήρου για την τηλεόραση. Την σειρά υπογράφει και σκηνοθετεί ο Yuzuru Tachikawa, ενώ η παραγωγή έγινε από την Madhouse. Είναι εμνευσμένη από το OVA "Death Billiards" ή αλλιώς,  "Desu Biriyādo", το οποίο ήταν επίσης παραγωγή της Madhouse για το Young Animator Training Project's Anime Mirai 2013, και που προβλήθηκε στις 02 Μαρτίου 2013. Η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται στην Ιαπωνία μέσω των δικτύων NTV, SUN, BS Nittele, AT-X και MMT στις 09 Ιανουαρίου 2015 και ολοκλήρωσε τον κύκλο της έπειτα από 12 επεισόδια στις 27 Μαρτίου 2015. Για την Βόρειο Αμερική, τα δικαιώματα προβολής απέκτησε η Funimation. Για την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, τα δικαιώματα απέκτησε η Madman Entertainment.

ΤΟ STORY:
Όποτε δύο άνθρωποι στη Γη πεθαίνουν ακριβώς την ίδια ώρα, στέλνονται σε ένα μυστηριώδες μπαρ στο οποίο, το προσωπικό του, εκτελεί χρέη "διαιτητή". Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να λάβουν μέρος σε ένα Παιχνίδι Θανάτου, το οποίο επιλέγεται τυχαία κάθε φορά, προσπαθώντας να κερδίσουν για να σώσουν τη ζωή τους, αφού δεν γνωρίζουν από την αρχή πως είναι νεκροί. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, το οποίο και δοκιμάζει τα όριά τους, οι αναμνήσεις τους επιστρέφουν και τα μυστικά τους σταδιακά αποκαλύπτονται, όπως και το πραγματικό τους πρόσωπο. Όλα αυτά συνηγορούν στο να αποφασίσουν
οι "διαιτητές" τους ποια θα είναι η τύχη της ψυχής τους, και αν θα μετεμψυχωθούν ή αν οι ψυχές τους θα χαθούν στο κενό. Κεντρικός χαρακτήρας της σειράς είναι ο Decim ένας μοναχικός μπάρμαν που εκτελεί χρέη "διαιτητή" στο μπαρ Quindecim, ο ρόλος του οποίου αρχίζει να επηρεάζεται και να αλλάζει όταν η ψυχή μιας άγνωστης μεγαχρινής γυναίκας φτάνει στο μπαρ και αναλαμβάνει χρέη βοηθού, μέχρι να φτάσει η ώρα της δικής της κρίσης.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ANIME:
- Τεχνικά και σχεδιαστικά, το "Death Parade" ήταν ένα από τα καλύτερα anime της χειμερινής season. Εξαιρετικά καλοσχεδιασμένο, παίζοντας απόλυτα με τις έννοιες και την πραγματοσύνη της εκφραστικότητας, και αξιοποιώντας την έννοια της αντίθεσης χρωματικά, εικαστικά και αισθητικά, προσέφερε ένα αποτέλεσμα που ήταν χάρμα οφθαλμόν. Αν βρεθεί έστω ένας εκεί έξω που θα τολμήσει να ισχυριστεί πως δεν εντυπωσιάστηκε, ή θα πει ψέματα, ή πρέπει να πάει να τον κοιτάξει γιατρός. Το δίχως άλλο, ήταν από τις καλύτερες φετινές παραγωγές σε ήχο και εικόνα και όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, σε πολλές των περιπτώσεων, αυτό είναι το Α και το Ω μιας σειράς στο παιχνίδι των εντυπώσεων, αλλά και της ουσίας.
- Το "Death Parade" είναι από τις σπάνιες εκείνες περιπτώσεις anime που δεν βασίζονται σε κάποιο
manga, αλλά που το σενάριό τους είναι πρωτότυπη ιδέα. Και τι ιδέα, στην προκειμένη! Το concept είναι ευφυέστατο και το σημαντικότερο όλων, καλοδουλεμένο και σε καμία περίπτωση πρόχειρο και τεμπέλικο, απλά και μόνο γιατί κάποιο studio αποφάσισε πως ήθελε να πρωτοτυπήσει. Και όσον αφορά αυτήν την παραγωγή, όχι μόνο πρωτοτύπησε, αλλά έκανε και τη μεγάλη διαφορά. Έξυπνο και παραπλανητικό αλλά όχι με τρόπο επιτηδευμένο ή υπερφίαλο, το story plot σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή και σε καθηλώνει μέχρι τέλους, αφού μέχρι που το μυστήριο αποκαλύπτεται, δεν είσαι απόλυτα σίγουρος για το που πάει το πράγμα.
- Η σειρά βασίζεται σε μια απλή θεωρητικά ιδέα, που στην ανάπτυξή της όμως μπορεί να γίνει περίπλοκη και μπερδεμένη συνάμα, αν αυτός που την δημιουργεί και πλάθει, δεν έχει την ψυχραιμία και την ωριμότητα να την χειριστεί. Ευτυχώς, όσον αφορά την συγκεκριμένη σειρά, όλα τα προαναφερόμενα στοιχεία υπήρχαν στο μέγιστο βαθμό. Αξιοποιώντας, λοιπόν, την ιδέα του θανάτου και του τι απογίνεται η ψυχή ενός ανθρώπου όταν αυτός πεθαίνει, έχουμε την δημιουργία ενός παιχνιδιού. Με την σειρά του, το παιχνίδι αυτό, αξιοποιώντας την ιδέα της "Θείας Κωμωδίας" του Δάντη, στέλνει της ψυχής, χωρίς μνήμες, σε ένα μέρος όπου καλούνται να αντιμετωπίσουν τα πιο κρυφά τους ένστικτα, φόβους, επιθυμίες, ώστε να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο, σύμφωνα με το οποίο θα κριθούν και θα καταλήξουν να χαθούν ή να ξεναγεννηθούν. Γοητευτικό και τρομακτικό συνάμα, δεν βρίσκετε;
- Ο Decim είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον χαρακτήρας, κάτι που ισχύει και για την Chiyuki που μοιάζει
να βρίσκεται στον αντίποδα όλων όσων εκπροσωπεί ο πρώτος. Η χημεία τους είναι απίστευτη και ο τρόπος που αλληλεπιδρούν είναι μοναδικός, ειδικά αν τον συνδυάσει κανείς με την επίδραση που έχουν πάνω τους οι ιστορίες των ψυχών που φτάνουν στο Quindecim εξυπηρετώντας πολλαπλούς σκοπούς, και αλλάζοντας δραστικά τα γεγονότα, επηρεάζοντάς τα με τον δικό τους τρόπο, αφού επί της ουσίας προκαλούν συνειδήσεις και συναισθήματα. Και σε ό,τι αφορά τις ιστορίες αυτές, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε πως μας ταράζουν, μας συγκλονίζουν, αλλά και μας προβληματίζουν παράλληλα, αφού ακόμα κι αν φαντάζουν υπερβολικές, στον πυρήνα τους, είναι απολύτως ανθρώπινες και ναι, θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα από εμάς και που ανάλογα με το πως θα τις χειριζόμασταν, μπορεί να καθορίζαμε την πορεία της ύπαρξής μας.
- Οι βασικοί χαρακτήρες, όπως ήδη ανέφερα, είναι δύο και οι υπόλοιποι απλά τους πλασιώνουν, αλλά καθόλου αδιάφοροι δεν είναι. Ακόμα και κάποιοι που φαντάζουν να είναι κομπάρσοι, στην πραγματικότητα, κινούν τα νήματα με τον δικό τους τρόπο, σύμφωνα με τα προσωπικά τους θέλω. Και δεδομένου πως οι "δικαστές" της υπόθεσης δεν είναι άνθρωποι, άρα δεν μπορούν να έχουν συναισθήματα, τους κάνει να φαντάζουν ακόμα πιο απρόσιτοι και ψυχροί, απροσπέλαστοι και ανεπηρέαστοι από κάθε τι. Η ιδέα, λοιπόν, το να προσπαθήσεις να καλλιεργήσεις συναισθήματα σε ένα πλάσμα που θεωρητικά δεν θα έπρεπε να έχει από αυτά, είναι επίσης γοητευτική και πολύ ενδιαφέρουσα, αφού αν ένα τέτοιο πείραμα στεφόταν με επιτυχία, θα επηρέαζε και θα άλλαζε πιθανότατα την κρίση τους που θα έπαυε να είναι στεγνή και μονοδιάστατη.

ΤΟ OST ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ:
Την μουσική της σειράς υπογράφει ο Konaro Tanaka και πιστεύω πως κατά γενική ομολογία, ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες της season αυτής. Το original ost της σειράς αποτελείται από 10 μουσικά κομμάτια που συνδυάζουν τους ποπ-ροκ ήχους με το ηλεκτρονικό στοιχείο, μέσα από ένα σκοτεινό πλαίσιο. Το opening theme, που ίσως είναι και το καλύτερο της season αυτής, είναι το "Flyers" από τους Bradio, ενώ το ending theme είναι το "Last Theater" από τους NoisyCell.





Death Parade - Opening



Death Parade - Opening Full Song



Death Parade - Ending



Death Parade - Ending Full Song



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ:
Το "Death Parade" δεν είναι μια σειρά που σας προτείνω να δείτε, αλλά μια σειρά που επιβάλλεται να την δείτε, ειδικά όσοι είστε λάτρεις των μεταφυσικών, θρίλερ σειρών. Άλλες φορές θα συγκινηθείτε, άλλες θα νιώσετε δέος, κάποιες άλλες, πάλι, θα προβληματιστείτε, όμως το αποτέλεσμα, σε κάθε περίπτωση, είναι ένα και δεν χωράει καμία αμφιβολία επί τούτου. Θα μαγευτείτε από τον μυστηριώδη κόσμο του Quindecim και του τι αυτός συμβολίζει και, ίσως, να μπείτε στην διαδικασία να αναρωτηθείτε ποιοι είστε και ποιοι πραγματικά μπορείτε να γίνετε. Άλλωστε, κάθε δράση φέρνει μια αντίδραση και αυτό, πιθανότατα, να ισχύει και για όταν η ζωή μας εδώ θα έχει τελειώσει και, ίσως, κάπου αλλού, να δίνεται η δυνατότητα να ξεκινήσει κάτι άλλο.