Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Λένια και ο Φίλιππος είναι δυο μικροί θεοί, όπως όλοι μας άλλωστε. Καθένας τους μέσα του κουβαλά διαφορετικά θραύσματα της ανθρωπότητας. Μιας ανθρωπότητας πιστής στο κοινωνικό κατεστημένο και στις ταξικές διαφορές. Όταν, όμως, έρχεται η αγάπη, χρειάζεται μια στιγμή για να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην ύπαρξή τους.
Μέσα σε μια κοινωνία που η Λένια ορίζεται από τις προκαταλήψεις και ζει μια καλοκουρδισμένη ζωή, θα γνωρίσει τον Φίλιππο, που έχει βιώσει το χειρότερο πρόσωπο των ανθρώπων.
Λόγια πνιγμένα σε φιλιά, σώματα που προδίδουν, ασφυκτικά άδεια δωμάτια, ένταση που φέρνει δάκρυα και πολλές άγρυπνες νύχτες αφηγούνται την ιστορία τους.
Εκείνη, σε μια προσπάθεια να πνίξει τον έρωτά τους κι ενώ κρατιέται απ’ την ανάμνηση των τελευταίων ευτυχισμένων στιγμών τους, θα καταλήξει στο νησί της και θα ανακαλύψει στις σελίδες ενός ξεθωριασμένου τετραδίου μια συγκλονιστική αλήθεια.
Η αποκάλυψη αυτή θα την απελευθερώσει και ακολουθώντας το τραγούδι της ψυχής της θα θέσει νέες βάσεις στη σχέση της με τον Φίλιππο, ο οποίος με τα χρώματα του έρωτά τους θα ζωγραφίσει το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στον καμβά της ζωής.

Προσωπική άποψη:
Το "Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί" είναι ένα από τα βιβλία της περασμένη χρονιάς που μου προκάλεσε πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα. Όντας ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα, που παντρεύει δύο διαφορετικές ιστορίες με κάποιους κοινούς παρανομαστές, έχει τα θετικά και τα αρνητικά του στοιχεία, κάτι που βρίσκει σύμφωνη μεγάλη μερίδα αναγνωστών -έπειτα από συζητήσεις που είχα μαζί τους-, αφού η πλειοψηφία ξεχώριζε την ιστορία του Πέρσαλφ που, κακά τα ψέματα, είναι πιο δυνατή από εκείνη της Λένιας που, αν και σύγχρονη, διακρίνεται από κάποια χαρακτηριστικά που δεν ταιριάζουν και τόσο πολύ στο σήμερα, αλλά μας παραπέμπουν σε άλλες εποχές, όπου ο κοινωνικός ρατσισμός του είδους που περιγράφεται, θα μπορούσε να έχει μεγαλύτερη βάση.

Η Λένια είναι γιατρός και βοηθός ενός πολύ γνωστού καθηγητή, με ένα υπέρλαμπρο μέλλον μπροστά της. Ο έρωτας δεν θα αργήσει να της χτυπήσει την πόρτα και η σχέση της με τον Φίλιππο, τον νεαρό άντρα του κυλικείου του νοσοκομείου, θα την παρασύρει. Όμως ο κοινωνικός της περίγυρος αντιδρά μπροστά στη σχέση αυτή και η Λένια, πιεσμένη από τις καταστάσεις, παίρνει την απόφαση να χωρίσει παρά που δεν είναι σίγουρη για ποιο λόγο το κάνει. Αναζητώντας μια διέξοδο, η Λένια επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι στη Λέρο, όπου ζουν οι γονείς της Πέρσαλφ και Άννα οι οποίοι, έπειτα από τόσα χρόνια που είναι μαζί, αγαπιούνται με το ίδιο πάθος και την ίδια δύναμη που είχαν στην αρχή της σχέσης τους. Το ημερολόγιο του Πέρσαλφ πέφτει στα χέρια της Λένιας και μέσα από τις σελίδες του ανακαλύπτει αλήθειες που δεν ήξερε, αλλά βρίσκει και τις απαντήσεις στα ερωτήματα που βασανίζουν την ίδια, και που θα την βοηθήσουν να πάρει τις οριστικές της αποφάσεις.

Αν κάτι πρέπει να παραδεχτούμε, είναι πως η ιστορία της κυρίας Γαλανού είναι εξαιρετικά καλογραμμένη, με την συγγραφέα να χρησιμοποιεί πλούσιο λεξιλόγιο, και να περιγράφει με γλαφυρότητα γεγονότα, τόπους καταστάσεις, ζωνταντεύοντάς μας όχι μόνο όσο συμβαίνουν στο παρόν, αλλά και σε αλλοτινές εποχές. Χειρίζεται επιδέξια την πλοκή της αλλά και την αφηγηματική της πορεία, κάτι που δεν είναι εύκολο ειδικά όταν έχουν πισωγυρίσματα στο χρόνο και δεν υπάρχει μια συνέπεια, κάτι που επιτρέπει στον δημιουργό να αποφύγει παγίδες. Όσον αφορά αυτό το σκέλος, λοιπόν, η συγγραφέας τα καταφέρνει περίφημα και τεχνικά, το βιβλίο είναι άρτιο, όπως θα όφειλε να είναι. Αυτό που με ενόχλησε κάπως, ήταν η παρουσία μιας κάποιας υπερβολής που συνοδεύει ορισμένα γεγονότα, ένα στοιχείο που προσφέρει μια ευκολία στο πως αυτά εξελίσσονται εξυπηρετώντας στο τέλος τα θέλω των πρωταγωνιστών.

Το κεντρικό νόημα της ιστορίας έχει να κάνει με τον κοινωνικό ρατσισμό και πως αυτός αντικατοπτρίζεται στο παρελθόν αλλά και στο παρόν. Εκεί είναι που συνειδητοποιούμε πόσο καλύτερη είναι η ιστορία του Πέρσαλφ, ο οποίος αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο αυτό σε μια εποχή που δεν ήταν εύκολο να παλέψεις γι' αυτό που θες, και να καταφέρεις να αγκαλιάσεις τα θέλω σου. Το παρελθόν αυτό κρύβει μέσα του πάθος, αληθινή αγάπη και θέληση, ανατροπές και εκπλήξεις, που σε κρατάνε σε αγωνία μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Από την άλλη μεριά, η ιστορία της Λένιας, μπορεί να διακρίνεται για τα σύγχρονα στοιχεία της, όμως ως προς την παρουσίαση του κοινωνικού της φαινομένου νομίζω πως είναι κάπως υπερβολικά δοσμένη. Με αυτό δεν εννοώ πως δεν υπάρχουν ακόμα και σήμερα τέτοια φαινόμενα, αλλά πως αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο και όχι τόσο παλαιωμένα και, κυρίως, τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτά δεν λύνονται μαγικά.

Σε γενικές γραμμές, έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερα καλογραμμένο βιβλίο που χειρίζεται σχεδόν ιδανικά τα παιχνίδια του χρόνου, αλλά και με δύο ιστορίες άνισες που η μία είναι καταδικασμένη να είναι κατώτερη της άλλης. Ίσως, αν στην αφήγηση της ιστορίας της Λένιας υπήρχαν λιγότερες εσωτερικές ανησυχίες, τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Ίσως, αν είχαν αποφευχθεί οι τόσοι εσωτερικοί διάλογοι που στηρίζονται σε αδικαιολόγητες ανασφάλειες, να είχε διατηρηθεί μια κάποια καλύτερη ισορροπία. Παρ' όλα ταύτα, και παρά την αρκετά μονότονη αρχή του βιβλίου, στο τέλος μάλλον θα αισθανθείτε αρκετά ικανοποιημένοι από αυτό που διαβάσατε, κυρίως εξαιτίας της αγάπης του Πέρσαλφ και του πως αυτή μετουσιώθηκε και τον ακολούθησε στο χρόνο, αποδεικνύοντας πως όταν αγαπάς, δεν υπάρχουν μέτρα και σταθμά, παρά μονάχα αυτό που θέλει η καρδιά σου.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Γαλανού Άννα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2014
Αρ. σελίδων: 448
ISBN: 978-960-364-693-8