Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Όλη της η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια της τη νύχτα εκείνη… Σε κάθε στιγμή, σε κάθε περίσταση, σημαντική κι ασήμαντη, η γιαγιά της βρισκόταν δίπλα της. Και τότε η Ιόλη συνειδητοποίησε ότι σε όποια εικόνα κι αν έβλεπε τον εαυτό της, σε κάθε ηλικιακή της περίοδο, είχε γύρω της δυο τεράστιες φτερούγες που την έκαναν να νιώθει σιγουριά και ζεστασιά. Ναι, ήταν φτερούγες, δεν έκανε λάθος. Λευκές, απαλές φτερούγες, σαν αυτές που έχουν οι άγγελοι…
Πώς το ’κανε αυτό το θαύμα η γυναίκα αυτή; Ένα κορίτσι που δεν είπε καμία φορά τη λέξη «μαμά» να μη νιώσει ποτέ την έλλειψή της; Πόσο μοναδικός, πόσο ιδιαίτερος άνθρωπος ήταν η κυρα-Αγγέλω; Όσες ζωές κι αν περνούσε μαζί της η Ιόλη, ποτέ δε θα της έφταναν. Κι όσα ευχαριστώ κι αν της έλεγε, ποτέ δε θα ήταν αρκετά…

Προσωπική άποψη:
Το τελευταίο πόνημα της Μαρίας Τζιρίτα φέρει τον τίτλο "Ιόλη", και οφείλω να παραδεχτώ πως είναι το πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως που διάβασα στη μέχρι τώρα ζωή μου, εκείνο που σύμφωνα με πολλούς πιστούς της αναγνώστες είναι το καλύτερό της ως σήμερα. Το τελευταίο δεν γνωρίζω κατά πόσο ισχύει, αυτό όμως που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως, πράγματι, η ιστορία της Ιόλης είναι γεμάτη αγάπη, τρυφερότητα και κάθε λογής όμορφο συναίσθημα, που με δυσκολία δεν θα καταφέρει να κερδίσει κάποιον αναγνώστη, ακόμα και τον πιο απαιτητικό, μαλακώνοντας την καρδιά του και γεννώντας μέσα στην καρδιά του ζεστασιά, ελπίδα και πίστη στη ζωή αλλά και στις ανθρώπινες σχέσεις.

Η Ιόλη είναι ένα κορίτσι που από τα πολύ πρώιμα χρόνια της ζωής της, ήρθε αντιμέτωπη με καταστάσεις δύσκολες, επίπονες. Ο δρόμος δεν ήταν πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα για εκείνη και η κατάληξη της πορείας της θα μπορούσε σίγουρα να είναι πολύ διαφορετική στο ώριμο παρόν της, αν πλάι της δεν βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια μία και μόνο γυναίκα. Η κυρα-Αγγέλω, η γιαγιά της, μια γυναίκα που στάθηκε για εκείνη μάνα, φίλη, αδερφή, που ήταν πάντα κοντά της για να την στηρίξει, να την καταλάβει, να της προσφέρει αγάπη και λύσεις στα προβλήματά της, ακόμα και όταν η Ιόλη δεν τολμούσε να μιλήσει γι' αυτά ή να της πει πως έχει ανάγκη τη βοήθειά της. Μια γιαγιά άγγελος που κάτω από τις φτερούγες της ανάστησε ένα παιδί κάνοντάς το σωστό άνθρωπο, αλλά και χαρίζοντάς του μια ζωή που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε πολύ εύκολα να έχει στερηθεί.

Το νέο αυτό μυθιστόρημα της Μαρίας Τζιρίτα με συγκίνησε βαθύτατα, και παρά που βασίζεται σε ένα από τα αρχαιότερα και πιο απλά στην σύλληψή τους ερωτήματα, αν μάνα είναι αυτή που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί ή εκείνη που το μεγαλώνει, με προβλημάτισε σε μεγάλο βαθμό. Όντας και η ίδια μανούλα, προσπάθησα να μπω στη θέση μιας γυναίκας που καλείται να μεγαλώσει και να αγαπήσει με όλο του το είναι ένα παιδί που δεν είναι δικό του και αναρωτήθηκα, θα μπορούσα εγώ ν' αγαπήσω ποτέ ένα ξένο παιδί τόσο πολύ, που να μην το ξεχωρίζω στην καρδιά μου; Ειλικρινή απάντηση δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω, όμως σίγουρα εύχομαι να μπορούσα να είμαι σαν την κυρα-Αγγέλω, να αγαπώ και να προσφέρω με ανιδιοτέλεια, τρυφερότητα και αυθεντικότητα, να δίνω χωρίς να περιμένω να μου επιστραφεί τίποτα πίσω, παρά μονάχα να ελπίζω σε μερικά χαμόγελα ευτυχίας από το πλάσμα εκείνο που θα αποκαλούσα παιδί μου.

Το μεγαλύτερο, όμως, προτέρημα της ιστορίας αυτής δεν είναι η αλήθεια της και τα συναισθήματα που γεννά στον αναγνώστη -ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό, αλλά οι άψογα σκιαγραφημένοι χαρακτήρες της. Το ψυχογράφημα των ηρώων φαίνεται πως είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένο, με σταθερές ιδέες στην σύλληψή του και άρτια ανάπτυξη του κατά την διάρκεια των εξελίξεων μιας ολόκληρης ζωής. Κι αν βιαστικά καταλήξετε στην σκέψη πως τέτοιοι άνθρωποι, ιδανικοί, φωτεινοί, δεν υπάρχουν, θα σας έλεγα να το ξανασκεφτείτε. Αναμφίβολα, δεν αποτελούν την πλειοψηφία, ειδικά στις εποχές που διανύουμε, όμως δεν έχουν πάψει να υπάρχουν, αρκεί εμείς να είμαστε πρόθυμοι να τους δούμε, και ακόμα περισσότερο πρόθυμοι να τους ανοίξουμε την καρδιά μας επιτρέποντάς τους να μπουν μέσα της και, γιατί όχι, να αλλάξουνε τον κόσμο μας.

Ξέρω πως το κείμενο αυτό κατέληξε να γίνει πολύ προσωπικό, όμως αυτή νομίζω πως είναι και η μεγάλη επιτυχία της συγγραφέως. Το ότι καταφέρνει μέσα από την απλότητα και την αμεσότητα του λόγου της, και θίγοντας ένα απλό στη βάση του κοινωνικό και ανθρωπιστικό ζήτημα, αλλά πολύ μεγάλο τελικά στην ανάλυσή του, να σε προβληματίσει, να σε βάλει σε μια πολύπλοκη διαδικασία σκέψης και τελικά, να ταυτιστείς με τους ήρωες και την ιστορία τους που θα μπορούσε να είναι η δική σου ιστορία ή εκείνη του ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Θα αγαπήσετε την Ιόλη, αλλά πολύ περισσότερο, θα αγαπήσετε την γιαγιά Αγγέλω στο πρόσωπο της οποίας ίσως να ζωντανέψουν μνήμες της δικιάς σας γιαγιάς, της μητέρας σας, της φίλης, του ανθρώπου εκείνου που με τον δικό του μοναδικό τρόπο αποτέλεσε το στήριγμά σας και συντέλεσε στο να αλλάξει η ζωή σας προς το καλύτερο, ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιείτε πάντα.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Τζιρίτα Μαρία
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 368
ISBN: 978-618-01-1019-7