Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Μια στυγερή δολοφονία.
Οι πληγές μιας γυναίκας που επέζησε.
Μια κούρσα ενάντια στο χρόνο...
Η Άμπι Κόρμακ αφιέρωσε δέκα χρόνια της ζωής της στον αγώνα να φέρει ενώπιον της δικαιοσύνης τους στυγνότερους εγκληματίες στον κόσμο. Αποκαμωμένη πια, πιστεύει ότι τα έχει αφήσει όλα πίσω, ώσπου μια τρομερή πράξη βίας τινάζει τη ζωή της στον αέρα για άλλη μια φορά. Ο Μάικλ, ο εραστής της, δολοφονείται σε μια υπερπολυτελή βίλα στα παράλια της Αδριατικής, ενώ ο μόνος λόγος για τον οποίο γλιτώνει η ίδια είναι επειδή τη θεωρούν νεκρή. Τρομοκρατημένη και ολομόναχη, η Άμπι ορκίζεται να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να τιμωρηθεί ο φονιάς του Μάικλ. Αλλά όταν η έρευνά της τη φέρνει σε επαφή με έναν από τους πιο διαβόητους νονούς των Βαλκανίων, δεν αργεί να συνειδητοποιήσει ότι ο αγαπημένος της δεν ήταν αυτός που νόμιζε. Είχε ξεθάψει ένα μυστικό - τη συνωμοσία σιωπής που καλύπτει μια αρχαία κληρονομιά προδοσίας και αίματος. Η Άμπι είναι πεπεισμένη ότι η αποκάλυψη του μυστικού θα την οδηγήσει στην αλήθεια. Αλλά πανίσχυροι εχθροί παρακολουθούν κάθε κίνησή της, κι αυτοί δε θα διστάσουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι τα μυστικά των νεκρών δε θα ανασυρθούν ποτέ στο φως...

Προσωπική άποψη:
Έχοντας ακούσει πάρα πολλά -τα περισσότερα θετικά- σχόλια για τον Tom Harper και το έργο του, αποφάσισα να διαβάσω κι εγώ κάποιο βιβλίο του ώστε να μπορώ να έχω άποψη πάνω στο θέμα. Κάπως έτσι, έφτασε στα χέρια μου το "Τα μυστικά των νεκρών", ο τίτλος του οποίου με ενθουσίασε, και που η περίληψή του ανέβασε τις προσδοκίες μου στα ύψη, κάνοντάς με να περιμένω να διαβάσω μια ιστορία μυστηρίου εντυπωσιακή, ίσως κάπως βίαιη, και κυρίως, απύθμενα σκοτεινή και άγρια, με καλά κρυμμένα μυστικά να βγαίνουν σταδιακά στο φως. Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν αποδείχτηκε τόσο εντυπωσιακή όσο αναμενόταν, χωρίς αυτό να σημαίνει φυσικά πως το βιβλίο ήταν κακό. Μάλλον το αντίθετο και ίσως αν εγώ δεν περίμενα τόσα πολλά, η αποδοχή μου να ήταν ακόμα πιο θερμή.

Η Άμπι Κόρμακ, αφού πέρασε δέκα χρόνια της ζωής της στην διάρκεια των οποίων οδήγησε δεκάδες στυγνών εγκληματιών στα χέριατης δικαιοσύνης, και αφού αφοσιώθηκε στον αγώνα αυτό ψυχή και σώμα, αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να αποσυρθεί, να χαλαρώσει τους ρυθμούς της και να απολαύσει μια ήρεμη ζωή. Η ηρεμία αυτή, όμως, δεν κρατάει για πολύ, αφού ο εραστής της, Μάικλ, δολοφονείται κατά την διάρκεια της παραμονής τους σε μια βίλα στην Ανδριατική, ενώ εκείνη καταφέρνει να γλιτώσει από τα χέριων των δολοφόνων μόνο από μια σύμπτωση, που στα δικά τους μάτια την θέλει ήδη νεκρή. Αν και τρομοκρατημένη, η Άμπι αποφασίζει να βρει τους δολοφόνους του Μάικλ και να τους οδηγήσει στην δικαιοσύνη, όμως οι έρευνές της την οδηγούν σε δρόμους που δεν φανταζόταν ποτέ, ανακαλύπτοντας μυστικά που δεν τα γνώριζε, όχι μόνο σε σχέση με τον Μάικλ, αλλά και με μια αιματηρή συνωμοσία που κρατάει από παλιά και φτάνει μέχρι το σήμερα.

Ο συγγραφέας χωρίζει την ιστορία του σε δύο μέρη, επί της ουσίας. Το ένα μέρος τοποθετείται στο παρελθόν και το άλλο στο παρόν. Επιπλέον, η αφήγηση της παρελθοντικής ιστορίας γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, ενώ εκείνη του παρόντος σε τρίτο. Με πολύ απλά λόγια, και για να μην φλυαρούμε άνευ λόγου και ουσίας, ο Harper έχει συνδυάσει μια πληθώρα αφηγηματικών τεχνικών με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διατηρήσει απόλυτα την ισορροπία που απαιτεί το κείμενο στα τεχνικά του σημεία, αλλά και η ίδια η ιστορία ως προς την αφηγηματική της συνέπεια. Ουσιαστικά, μας μεταφέρει απότομα από μία κατάσταση σε μία άλλη, χωρίς να μας δίνει τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα ο αναγνωστικός μας ρυθμός να χάνει κάτι από το νεύρο που του προσθέτει έτσι κι αλλιώς η ιστορία ως σύνολο.

Από 'κει κι έπειτα, οφείλω να ομολογήσω πως το παρελθοντικό σκέλος της ιστορίας είναι και πολύ πιο ενδιαφέρον από το σύγχρονο, αλλά και πολύ πιο καλογραμμένο. Επιπλέον, η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του προσδίδει άλλη δυναμική, αλλά και δημιουργεί συνάμα την αίσθηση πως βρισκόμαστε εμείς στη θέση του πρωταγωνιστή και πως ζούμε εμείς οι ίδιοι την ιστορία αυτή, που είναι γεμάτη συνωμοσίες, ανατροπές και σκοτεινά μυστικά που συνοδεύονται από τις γοητευτικές και καθηλωτικές εικόνες μιας Κωνσταντινούπολης -κατεξοχήν-, στα τέλη της εποχής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μιας εποχής πλούσια σε Ιστορία και σημαντικά γεγονότα, αλλά σχεδόν ξεχασμένης στο σήμερα. Και όμως, τα μυστικά της φτάνουν μέχρι το παρόν και αποζητούν να πληρωθεί ο φόρος που χρεώθηκε αιώνες πριν.

Η σύγχρονη ιστορία σαφέστατα και έχει το δική της ενδιαφέρον, αλλά δεν παύει να κλίνει περισσότερο προς το αστυνομικό και όχι το ιστορικό μυθιστόρημα που κακά τα ψέματα, όταν είναι τοποθετημένο σε τέτοιες βάσεις όπως το συγκεκριμένο, είναι καθηλωτικό και κόβει την ανάσα. Βέβαια, όταν τα "κλειδιά" -που αποκαλύπτονται σταδιακά- συγκεντρώνονται στο τέλος, οι δύο αυτές ιστορίες δένουν άρτια μεταξύ τους οδηγώντας σε ένα φινάλε άκρως ικανοποιητικό που αιτιολογεί κι εξηγεί τα πάντα, χωρίς να αφήνει απορίες ή αφηγηματικά κενά. Αν ο Harper είχε επιλέξει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση στο σύνολο του βιβλίου, και είχε διατηρήσει καλύτερη χρονική συνέπεια ορισμένες στιγμές, τότε θα μιλούσαμε για ένα άκρως καθηλωτικό βιβλίο. Στην προκειμένη, σίγουρα έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό ιστορικό δράμα, που παντρεύει το crime με το αστυνομικό, πασπαλισμένα με μια δόση μυστικιστικού παρελθόντος.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Tom Harper
Μεταφραστής: Σακελλαροπούλου Ελ. Χριστιάννα
Εκδόσεις: Λιβάνης
Κατηγορία: Ξένη Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2012
Αρ. σελίδων: 472
ISBN: 978-960-14-2531-3