"Κυπάρισσος" της Marta Sanmamed

Σ’ αυτή την ιστορία
µια σκυλίτσα χάνεται στο πάρκο,
ένας κούνελος κοιµάται βαθιά, πολύ βαθιά,
ένα άλογο βρίσκεται στα σύννεφα
και µια καρδερίνα φεύγει για ένα µακρινό ταξίδι.
Σ’ αυτή την ιστορία
η Ειρήνη κάνει συνέχεια σκοινάκι για να γίνει δυνατή,
ο Τζορτζ περιµένει κοιτώντας ψηλά στον ουρανό,
η Μόλι µένει ξάγρυπνη
και ο Ντάνι, µε το σακίδιο στην πλάτη, ξεκινά µια αναζήτηση.
Σ’ αυτή την ιστορία
υπάρχουν τέσσερις άνεµοι και ένα δέντρο,
το ψηλότερο στην πόλη,
ένα δέντρο που δακρύζει...

"Τι μπορείς να κάνεις με μία ιδέα;" του Kobi Yamada

Πώς γεννιούνται οι ιδέες; Οι σπουδαίες, οι θαυμάσιες,
οι έξυπνες, οι καλές, ακόμα και οι ανόητες ιδέες;
Και τι μπορεί να κάνει κανείς με μια ιδέα;
Ιδιαίτερα αν αυτή είναι διαφορετική ή τολμηρή;
Μήπως να προσποιηθεί ότι δεν είναι δική του;
Να την κρύψει; Να την αποφύγει;
Αυτή είναι η ιστορία μιας λαμπρής ιδέας
και του παιδιού που της δίνει ζωή.
Καθώς η αυτοπεποίθηση του παιδιού μεγαλώνει,
μεγαλώνει και η ιδέα. Και μετά, μια μέρα,
κάτι καταπληκτικό συμβαίνει.
Μια ιστορία για να μας εμπνεύσει
να καλωσορίσουμε την ιδέα,
να της δώσουμε χώρο να αναπτυχθεί
και να δούμε τι θα συμβεί στη συνέχεια.
Πράγματι, αυτή είναι μόνο η αρχή.

"Αγάπα το ή παράτα το" της Ιφιγένειας Τέκου

Ο δεκαπεντάχρονος Ιάσονας έρχεται αντιμέτωπος με το άσχημο πρόσωπο της κρίσης, όταν η οικογένειά του αναγκάζεται να μετακομίσει στη Σύμη, αφήνοντας πίσω φίλους και λοιπούς.
Η Γιάννα, όταν παίζει κιθάρα, πετάει στα σύννεφα. Ανταλλάσσει καθημερινά μηνύματα στο fb με τον black label και ξαφνιάζεται όταν μια μέρα τον «πετυχαίνει» στο απομακρυσμένο νησί όπου ζει.
Η Γιούλη ήθελε να γίνει μεγάλη ηθοποιός και είχε φτιάξει το καλύτερο στοχο-διάγραμμα, από το οποίο δεν παρέκκλινε ποτέ, ώσπου… η καρδιά της χτύπησε δυνατά για πρώτη φορά, μα για λάθος άνθρωπο.
Οι τρεις τους έμαθαν το τίμημα που κρύβει η διεκδίκηση της ευτυχίας, όταν δε δέχεσαι να συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο.
Love it or leave it, μωρό μου!


"Ο μικρός πρίγκιπας" του Antoine de Saint-Exupery

Το πασίγνωστο έργο με την πρωτότυπη εικονογράφηση.
Έχουμε εδώ ένα μεγάλο μυστήριο.
Για εσάς που επίσης αγαπάτε το μικρό πρίγκιπα, όπως και για μένα, τίποτα δεν είναι παρόμοιο στο σύμπαν αν σε ένα μέρος, δίχως να ξέρουμε πού, ένα πρόβατο που δεν το ξέρουμε έχει φάει, ναι ή όχι, ένα τριαντάφυλλο…
Κοιτάξτε τον ουρανό. Αναρωτηθείτε: «Το πρόβατο έφαγε, ναι ή όχι, το λουλούδι;» και θα δείτε πως όλα αλλάζουν…
Και κανένας ενήλικας δεν θα καταλάβει, ποτέ, ότι αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία!







"Όταν ο Θεός έπλασε την Εύα" της Σταυριανής Στεφάνου

Η τυχαιότητα μας προκαλεί κι εμείς ή ακολουθούμε την πρόκληση, παίρνοντας το ρίσκο, ή την προσπερνάμε, παραμένοντας αδρανείς στην ασφάλειά μας...
Το διαζύγιο της Άννας γίνεται η αφορμή για να συνειδητοποιήσει την αδυναμία της να αντλεί ερωτική απόλαυση στις σχέσεις της με το άλλο φύλο. Στην προσπάθειά της να βρει τι φταίει, θα έρθει αντιμέτωπη με όλες τις γυναικείες φιγούρες της οικογένειάς της – καθεμιά τους και μια όψη, ένα κύτταρο της Εύας, της πρώτης και αιώνιας γυναίκας.
Από την Πέργαμο και τη Σμύρνη ως τη Βηρυτό και την αμαρτωλή Τρούμπα του Πειραιά θα χρειαστεί να αναζητήσει τους κώδικες αυτών των χαρακτήρων και να τους ξεκλειδώσει, για να ελευθερωθεί από όλα εκείνα τα αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα που έχουν γραπωθεί μέσα της και της στερούν τη χαρά του σεξ.
Μοιάζει τόσο δύσκολο…

"Συναντήσεις" της Μαρίνας Πετροπούλου

Η ζωή είναι γεμάτη συναντήσεις.
Οι περισσότερες μένουν γνωριμίες, περαστικές φιλίες και άλμπουμ με φωτογραφίες διακοπών και εφήμερων σχέσεων.
Απ’ τις υπόλοιπες κάποιες γίνονται ευτυχείς συγκυρίες έρωτα, γάμου, συνεργασίας και φιλίας ως τα βαθιά γεράματα, ενώ κάποιες άλλες είναι απλά κακά συναπαντήματα που οδηγούν στον όλεθρο, στην καταστροφή, στην αποτυχία και στο θάνατο.
Σε ποια κατηγορία συνάντησης ανήκει άραγε η παράνομη ερωτική σχέση της Αλίκης με τον Σταύρο;







"Τα χρόνια με τα κυκλάμινα" της Μαρίας Περατικού-Κοκαράκη

«...ξερίζωσα μια πέτρα απ’ τη γη
Πήρα χαλκό από βαθιά και χάραξα την οφειλή...
ν’ αγγίξει η μπάλα
τα παιδιά να διακρίνουν το χρεόγραφο».
Στίχοι του Κύπριου ποιητή Σωτ. Π. Βαρνάβα

Οφειλή προς τη νέα γενιά, που ακούει τα γεγονότα τα ιστορικά τούτου του τόπου και νομίζει πως είναι παραμύθι.
Μ’ αυτά τα αισθήματα και με το κελάρυσμα του νερού απ’ το κεφαλόβρυσο του Καραβά και με το φλοίσβο της θάλασσας της Αμμοχώστου και της Αχεροποιήτου στ’ αυτιά και στην καρδιά της μεγάλωσε η Ελένη, αγναντεύοντας τον Πενταδάκτυλο, κι η φίλη της Ιφιγένεια στο κλειστό απ’ τα βουνά του Τροόδους χωριό της. Η φιλία θα τις ενώσει κι οι μοίρες απ’ τον Πενταδάκτυλο θα τις παρακολουθούν... Όπως κι η λεπτή μυρωδιά των κυκλάμινων στον αγέρα θα τους φέρνει μια μικρή ανάσα...
«Πολλές φορές στην τάξη, την ώρα που δίδασκα ιστορία, μου ζήτησαν ν’ αφήσω τα τυπικά του βιβλίου και να τους μιλήσω για το ’55, για το ’74. Και το έκανα! Το θεωρούσα μεγάλο χρέος μου κι ας μην ήταν μέσα στην ύλη! Ήταν όμως μέσα στην ύλη του DNA μας, μέσα στην ύλη της γης μας, στα συστατικά του τόπου μας! Έτσι εμπνεύστηκα κι άρχισα να ιστορώ τα γεγονότα... Οφειλή προς τα παιδιά μου! Οφειλή προς τους μαθητές μου! Οφειλή στους παππούδες και στις γιαγιάδες μου, πρόσφυγες από τον Καραβά της Κερύνειας κι απ’ τη Σμύρνη και το Γκιουλ Μπαξέ της Μικράς Ασίας! Οφειλή προς τον πατέρα μου, ο οποίος αγωνίστηκε και λάτρεψε την Ελληνική Ιδέα! Οφειλή σε μας τους ίδιους, που προδομένοι προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να ορθώσουμε αντίσταση. Να μαζέψουμε τα αιμάτινα χώματα της πατρίδας μας και να τη λευτερώσουμε από τον κάθε εισβολέα!»
Μ. Π.-Κ.

"Το γιοματάρι της φράουλας" του Πάνου Μυρμιγγίδης

Ο αποχαιρετισμός ήταν γρήγορος, είπες κάτι που τότε δεν το κατάλαβα, μου ’δωσες ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγες.
Η ανάσα σου τρύπωσε στη μύτη μου, μύριζες φράουλα και ο απόηχος αυτής της μυρωδιάς έμεινε αρκετά καθώς σε κοίταζα να χάνεσαι στην αυλή.
Δεν είχε αέρα και τα ξανθά σου μαλλιά δεν ανέμιζαν. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, ήμασταν, βλέπεις, δώδεκα χρονών, και έτσι έφυγα χωρίς να πω ούτε μια κουβέντα.