Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Ήξεραν καλά ότι είχαν βρεθεί στη χειρότερη κατάσταση που θα μπορούσαν να βρεθούν δύο ερωτευμένοι. Η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, που φαινόταν ότι δε θα έσβηνε ποτέ, ωστόσο η σχέση τους είχε σαπίσει και είχε καταρρεύσει σαν μια παλιά γέφυρα. Είχαν μείνει στις δύο αντικριστές όχθες του ποταμού. Έβλεπαν ο ένας τον άλλον, μιλούσαν ο ένας στον άλλο, μολονότι γνώριζαν πως το βουητό του ανέμου έπνιγε πολλές λέξεις, αλλά δεν επιχειρούσαν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον. Ο Σελίμ, παρά τα όσα αισθανόταν, πίστευε ότι η γέφυρα δε θα μπορούσε να χτιστεί ξανά, δεν είχε πλέον δυνάμεις ούτε καν να δοκιμάσει να την ξαναχτίσει. Οι συγκρούσεις, οι ζήλιες, οι υποψίες που δεν έλεγαν να τελειώσουν, είχαν αρρωστήσει την ψυχή τους. Ποτέ δεν μπόρεσε να φανερώσει στη Γελντά εκείνη τη φοβερή νοσταλγία που τον κυρίευσε μέσα στο αυτοκίνητο, να της εξηγήσει πώς σταμάτησε στην άκρη του δρόμου, πώς ένιωσε την ανάσα του να κόβεται από την ένταση. Και η Γελντά ποτέ δεν έμαθε πως κάποιος τη νοστάλγησε τόσο βαθιά.

Προσωπική άποψη:
Το τελευταίο διάστημα έχω έρθει σε αρκετά στενή επαφή με τους Τούρκους λογοτέχνες. Άλλα βιβλία τα αγάπησα από την πρώτη κιόλας ανάγνωση, ενώ κάποια άλλα όχι τόσο, κάτι που θεωρώ πως είναι ιδιαίτερα φυσιολογικό. Υπάρχουν, όμως, και τα βιβλία εκείνα που σε διχάζουν, που ακόμα και αφού έχεις ολοκληρώσει την ανάγνωσή τους, δεν μπορείς να πεις με βεβαιότητα αν σου άρεσαν ή όχι, και που τα συναισθήματά του αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Ατελείωτη νύχτα" του Ahmet Altan, ενός συγγραφέα κάπως αμφιλεγόμενου θα έλεγα, αφού παρά τα εκατομμύρια των πωλήσεων που έχει κάνει ανά τον κόσμο, έχει λάβει αρκετά διφορούμενες κριτικές για τα έργα του και το συγκεκριμένο, είναι ένα από αυτά.

Ουσιαστικά, ο Altan, αφηγείται την ιστορία δύο ανθρώπων η σχέση ανάμεσα στους οποίους δεν τελειώνει ποτέ, ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν συμβεί, και αυτό γιατί η σχέση αυτή είναι τοξική, μοιάζει με μια νόσο που δεν επιδέχεται καμίας θεραπείας παρά μονάχα εξαπλώνεται και κυριεύει το μυαλό και το σώμα του άτυχου θύματός της. Κάπως έτσι, άλλωστε, είναι και έρωτας. Εκεί που σε έχει οδηγήσει στα ουράνια, μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να σε γκρεμίσει από το θρόνο της απόλυτης αγάπης, και να σε ρίξει στα Τάρταρα εκείνης που παραμένει αξόδευτη. Ένας τέτοιος έρωτας είναι και αυτός ανάμεσα στον Σελίμ και στη Γελντά. Ένας έρωτας απόλυτος μα και ανολοκλήρωτος. Ένας έρωτας που όσο κοντά φέρνει τις ψυχές, άλλη τόση απόσταση θέτει ανάμεσά τους.

Όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο συγγραφέας έχει δώσει τη μεγαλύτερη συγγραφική βαρύτητα, στην ανάλυση και την αποδόμηση των χαρακτήρων του, μέσω της αφήγησης της ιστορίας τους. Τα ψυχογραφήματα που συνθέτουν τους ίδιους, αλλά και που αποτελούν τον βασικό άξονα καθοδήγησης των μικρών και των μεγάλων δραμάτων της ζωής τους, είναι βαθιά εσωτερικά, εξαιρετικά αναλυτικά, πηγαία συναισθηματικά, προκαλώντας την συγκίνηση του αναγνώστη χωρίς κόπο, κάνοντας το στομάχι του να σφιχτεί ουκ ολίγες φορές. Από την άλλη μεριά, όμως, δεν ισχύει το ίδιο και για την αφηγηματική ροή, αφού σε πολλά σημεία είναι κάπως άνευρη, ενώ η ίδια η πλοκή παρουσιάζει κενά και μεταπτώσεις, που ακόμα και αυτοί οι μοναδικά πλασμένοι χαρακτήρες, δεν μπορούν να καλύψουν.

Εν κατακλείδι, λοιπόν, το "Ατελείωτη νύχτα" είναι ένα βιβλίο που μπορεί με περισσή ευκολία να συγκινήσει τον αναγνώστη. Ίσως, μάλιστα, τους πιο ευαίσθητους, να μπορούν να τους τσακίσει συναισθηματικά και ψυχολογικά, και αν μη τι άλλο, αυτό το λες και επίτευγμα. Όμως δεν γίνεται να παραβλέψουμε την ανισότητα ανάμεσα στο χτίσιμο και των ανάλυση των χαρακτήρων, σε σχέση με το χτίσιμο και την εξέλιξη της πλοκής. Αν το δεύτερο σκέλος είχε δουλευτεί λίγο καλύτερα, με λίγη περισσότερη προσοχή, τότε ίσως να μπορούσαμε να μιλάμε για αριστούργημα. Όμως, τώρα, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, χωρίς αυτό να αναιρεί την συναισθηματική μας φόρτιση και ένταση κατά την διάρκεια του λογοτεχνικού αυτού ταξιδιού. Και μια τελευταία σημείωση... να είστε προετοιμασμένοι για το τέλος γιατί δεν το περιμένετε και πραγματικά, αυτό είναι που συγκλονίζει πιο πάνω και πέραν όλων.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ahmet Altan
Μεταφραστής: Ζαραγκαλής Αθανάσιος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 344
ISBN: 978-618-01-1033-3