Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η όμορφη Στεφανία είχε γεννηθεί κάτω από πολύ λαμπρό άστρο. Πολλά τα χαρίσματα που της έδωσε η φύση, αλλά εκείνο που την έκανε να ξεχωρίζει ήταν η μαγευτική φωνή της.
Με όπλα το πείσμα, την αποφασιστικότητα και την πίστη στο ταλέντο της, επιβάλλεται από πολύ νωρίς στον χώρο της μουσικής και συγχρόνως γνωρίζει τον μεγάλο έρωτα της ζωής της. Για τη Στεφανία δεν υπάρχουν όρια. Η ευτυχία της είναι απόλυτη. Αστέρι του τραγουδιού και βασίλισσα της καρδιάς του Μάριου, του εμπνευσμένου στιχουργού, φτάνει στο απόγειο της δόξας. Τώρα έχει τα πάντα: αγάπη, φήμη, χρήμα…
Κι όμως! Ο δαίμονας της απληστίας τη σπρώχνει σε ολοένα και πιο ολισθηρά μονοπάτια. Τυφλωμένη από τα φώτα της επιτυχίας, αρχίζει να παρασύρεται από το ύπουλο παιχνίδι του ανταγωνισμού που, αργά και σταθερά, την οδηγεί στην καταστροφή.
Ένας ένας αρχίζουν να απογοητεύονται όσοι πίστεψαν σ’ αυτήν και την αγάπησαν στ’ αλήθεια: ο Μάριος και η κόρη τους, ο δάσκαλός της, η μητέρα της, ο αδελφός της, η πιο καλή της φίλη…
Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξεχωρίσει ο άνθρωπος αυτά που αξίζουν πραγματικά στη ζωή; Και τι συμβαίνει την ημέρα που η Στεφανία ανακαλύπτει ότι έχει χάσει τα πάντα;

Προσωπική άποψη:
Η Φανή Πανταζή επέστρεψε φέτος με ένα νέο βιβλίο που, σε αντίθεση με το περσινό της πόνημα, κέντρισε το ενδιαφέρον μου από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ίσως να φταίει το γεγονός πως η περίληψή του μου δημιούργησε την εντύπωση πως επρόκειτο να διαβάσω μία ιστορία περισσότερο οικεία, ανθρώπινη και ρεαλιστική, σε σχέση πάντα με αυτήν που μας παρουσίαση το “Η εκδίκηση έσταζε μέλι”. Ως αναγνώστρια, τις ιστορίες αυτές, αν έχουν να προσφέρουν αλήθεια και συναίσθημα, τις εκτιμώ ίσως και λίγο περισσότερο από εκείνες που έχουν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό ή το ιδιαίτερο, εφόσον έχουν διατηρηθεί οι ισορροπίες εκείνες που δεν θα μου επιτρέψουν να αμφιταλαντευτώ. Βέβαια, αυτό είναι κάτι που δεν συνέβη στον απόλυτο βαθμό στην προκειμένη περίπτωση.

Η Στεφανία μοιάζει να είναι ευλογημένη από το Θεό από την πρώτη κιόλας στιγμή που γεννήθηκε. Όμορφη, με έντονη και ισχυρή προσωπικότητα, με αστείρευτο ταλέντο και με μια φωνή αγγελική, αλλά και με πείσμα ασύγκριτο, έχει αποφασίσει από πολύ νωρίς τι θέλει να πετύχει στη ζωή της. Δουλεύει σκληρά και πράγματι, καταφέρνει να αποκτήσει όλα όσα ονειρευόταν, έχοντας μία τέλεια ζωή, μια υπερεπιτυχημένη καριέρα, έναν άντρα που την λατρεύει σαν θεά και μια οικογένεια που πολλοί θα ζήλευαν. Παρ' όλα ταύτα, ξημερώνει η μέρα που η απληστία της και ο εγωισμός της αρχίζουν να την τυφλώνουν, παρασύρεται από τον δαίμονα του ανταγωνισμού και της αμφιβολίας, και ο τέλειος κόσμος της αρχίζει να καταρρέει γύρω της, με εκείνη να βυθίζεται στην προσωπική της κόλαση όλο και περισσότερο, μέχρι που καταλήγει να χάσει τα πάντα και πρέπει να αποφασίσει αν θα επιτρέψει στον εαυτό της να χαθεί και η ίδια.

Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο βιβλίο με δίχασε. Η συγγραφέας καταφέρνει με αρκετά πετυχημένο τρόπο να ξεδιπλώσει την προσωπικότητα μιας ηρωίδας που στην αρχή της πορείας της ζωής της σου είναι κάπως συμπαθής, και που καταφέρνει τελικά, όσο η ιστορία εξελίσσεται, να περάσει στην αντίπερα όχθη και να γεννήσει μέσα σου βαθιά συναισθήματα αντιπάθειας, ειδικά αν είσαι μάνα. Είναι μια γυναίκα που βάζει το εγώ της πάνω απ' όλους και απ' όλα, που αδυνατεί να εκτιμήσει όλα όσα της προσέφερε απλόχερα η ζωή, και που μένει συνεχώς ανικανοποίητη ζητώντας κάθε φορά κάτι παραπάνω. Είναι το πρότυπο εκείνο του ανθρώπου που αν και έχει πετύχει τους στόχους του, πάντα θα θέλει το κάτι παραπάνω, έστω και αν στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λόγος για κάτι τέτοιο. Και, καλώς ή κακώς, τέτοιους ανθρώπους συναντάμε καθημερινά γύρω μας. Είναι βγαλμένοι μέσα από τη ζωή, και αυτό είναι που καθιστά την ύπαρξη της Στεφανίας τόσο ρεαλιστική, μα και τόσο αντιπαθητική συνάμα.

Όσον αφορά την ίδια την ιστορία, είναι δοσμένη με τρόπο απλό και άμεσο, κάτι που την κάνει να είναι ευκολοδιάβαστη, αν και όχι τόσο ευχάριστη, κυρίως εξαιτίας όλων των θεμάτων που θίγονται μέσα από αυτήν. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως τα θέματα αυτά είναι αδιάφορα, παρά που είναι κάπως ενοχλητικά, γιατί έστω κι αν δίνονται μέσα από ένα όχι και τόσο συνηθισμένο πλαίσιο, δεν παύουν να υφίστανται ως πραγματικότητα. Η αφήγηση, βέβαια, είναι κάπως άνευρη στα σημεία, και παρά που δεν θα έλεγε κανείς πως η συγγραφέας πλατειάζει, δίνει την αίσθηση πως αρκετές φορές επαναλαμβάνεται, ενώ η συναισθηματική και ψυχολογική απόδοση θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί με τρόπο περισσότερο στοχευμένο και κατά συνέπεια, πιο ουσιώδη και ουσιαστικό.

Εν κατακλείδι, το “Τραγούδι δίχως λόγια” είναι ένα βιβλίο που οι αναγνώστες είτε θα μισήσουν είτε θα αγαπήσουν. Το να σταθεί κάποιος με ουδέτερο τρόπο απέναντι στο θέμα του και το πως αυτό αποδίδεται, φαντάζει κάπως απίθανο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Προσωπικά, δεν εντυπωσιάστηκα, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως το διάβασα εύκολα, γρήγορα και με περισσότερο ενδιαφέρον απ' ότι το προηγούμενο βιβλίο της συγγραφέως. Προβληματίστηκα σε ορισμένα σημεία, θύμωσα σε κάποια άλλα, ενώ ένιωσα μια βαθιά θλίψη για τη γυναίκα εκείνη που όσο αντιπαθής κι αν είναι, δεν μπορεί να μην σε συγκινήσει το γεγονός πως επέτρεψε να παρασυρθεί από τα πάθη και τις εμμονές της, γκρεμίζοντας όλα εκείνα για τα οποία άλλη μοχθούν μια ζωή χωρίς να πετύχουν ούτε τα μισά. Ωστόσο, είναι μια απόδειξη πως η μοίρα τιμωρεί τους πλεονέκτες και πως η ζωή, καμιά φορά, καλείται να σου δώσει τα πιο σκληρά μαθήματα.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Πανταζή Φανή
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 552
ISBN: 978-618-01-1518-5