Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Το κορίτσι βγήκε μέσα από το δάσος μισοπεθαμένο.
Η ιστορία που διηγήθηκε ήταν απίστευτη. Αλλά αληθινή.
Κάθε λέξη φρικιαστική...
Μέρες αργότερα, βρίσκεται άλλος ένας απελπισμένος δραπέτης – κι αρχίζει να διαφαίνεται ένα συγκεκριμένο εγκληματικό μοτίβο. Δυάδες θυμάτων απάγονται, φυλακίζονται και στη συνέχεια έρχονται αντιμέτωπες με ένα φριχτό δίλημμα: να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν.
Θα προτιμούσες να χάσεις τη ζωή σου ή τα λογικά σου;
Η επιθεωρήτρια Έλεν Γκρέις έχει καταφέρει να δαμάσει τους δικούς της δαίμονες κατά την άνοδό της στην κορυφή. Ενώ ηγείται της έρευνας για τον εντοπισμό αυτού του αθέατου κτήνους, ανακαλύπτει ότι ίσως οι επιζώντες –η ζωντανή απόδειξη της υπογραφής του δράστη– να είναι αυτοί που κρατούν στα χέρια τους το κλειδί για τη λύση της υπόθεσης.
Κι αν δεν καταφέρει να τη λύσει, θα πεθάνουν κι άλλοι…

Προσωπική άποψη:
Μέρες που 'ναι, είπα να καθίσω κάτω, να στρωθώ και να καλύψω τα όποια αναγνωστικά κενά άφησα να δημιουργηθούν τη χρονιά που πέρασε. Ένα απ' αυτά αφορά τη σειρά αστυνομικών βιβλίων των εκδόσεων Διόπτρα, με πρωταγωνίστρια την επιθεωρήτρια Έλεν Γκρέις. Τα σχόλια που είχα ακούσει, ή και διαβάσει, ήταν στην πλειοψηφία τους πολύ ενθαρρυντικά, ενώ η αίσθηση που είχα η ίδια σχετικά με το τι θα συναντήσω, ήταν ιδιαίτερα θετική. Και πράγματι, διαβάζοντας το "Α μπε μπα μπλομ" επιβεβαίωσα τις υποψίες μου. Πως η αλήθεια πίσω από έναν τόσο χαριτωμένο και θεωρητικά αθώο τίτλο, μπορεί να είναι τρομακτική, σκληρή, άκαμπτη, ικανή να σε αλλάξει... για πάντα. Και έτσι, χάθηκα σε αυτό το νέο κόσμο και δηλώνω διεστραμμένα γοητευμένη μαζί του.

Η κεντρική υπόθεση του βιβλίου είναι αρκετά απλή, ενώ στο παρελθόν την έχουμε δει να χρησιμοποιείται, τόσο λογοτεχνικά, όσο και κινηματογραφικά (βλ. "Saw" ή "Ο δολοφόνος 50/50 κ.ά.), πράγμα που καθιστά τον άξονα της αφήγησης αρκετά προβλέψιμο. Και πράγματι, είναι! Από 'κει κι έπειτα εξαρτάται από το αν ως αναγνώστες επιλέξουμε να το αντιμετωπίσουμε με προκατάληψη από την αρχή, ή αν θα του δώσουμε μια ευκαιρία να μας εκπλήξει. Αν ανήκετε στους δεύτερους, τότε είστε κερδισμένοι καθώς, ο Arlidge, επιτυγχάνει την έκπληξη, όχι τόσο επειδή η πλοκή του είναι ανατρεπτική, αλλά επειδή ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει να την ξεδιπλώσει στο χαρτί, είναι καθηλωτικός.

Από τη μία μεριά έχουμε έναν -προφανώς- διεστραμμένο και διαταραγμένο άνθρωπο, ο οποίος απαγάγει δυάδες ανθρώπων (φίλους, εραστές, συνεργάτες), τους κλειδαμπαρώνει σε απομονωμένα, σκοτεινά μέρη, και τους φέρνει αντιμέτωπους με το δίλημμα του αν θα σκοτώσουν για να γλιτώσουν από το μαρτύριό τους, ή αν θα παραδοθούν να σκοτωθούν δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον σύντροφό τους στο θανάσιμο αυτό παιχνίδι, να σωθεί. Και ναι, είναι άκρως άρρωστη η επιλογή αυτή που τους δίνεται, όμως είναι ένα "παιχνίδι" στο οποίο δοκιμάζεται η ανθρώπινη ηθική, το ένστικτο του κυνηγού που όλα τα θηλαστικά καταδυναστεύουμε ζώντας στα στενά όρια μιας κοινωνίας με κανόνες και πρότυπα, αλλά και το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που τις πιο κρίσιμες ώρες κάνει το υποσυνείδητό του να ουρλιάζει: "Δεν θέλω να πεθάνω ακόμα!" Και στο σημείο αυτό είναι που ο συγγραφέας μάς κοιτάζει κατάματα και μας ρωτάει: "Εσύ τι θα επέλεγες;" Και αναρωτιέμαι... Έχετε τα κότσια ν' απαντήσετε;

Από την άλλη μεριά, πάλι, έχουμε την Έλεν Γκρέις, μια επιθεωρήτρια -όπως κάθε αστυνομικό μυθιστόρημα που σέβεται τον εαυτό του- που όμως ξεφεύγει κατά πολύ από τα τετριμμένα πρότυπα που συναντάμε την τελευταία δεκαετία -κυρίως- στη λογοτεχνία του είδους. Η Έλεν είναι ο χαρακτήρας εκείνος που δεν μπορείς να συμπαθήσεις. Σκληρή και δυσπρόσιτη, μην έχοντας καμία εμπιστοσύνη στο αντρικό φύλο -πράγμα που οφείλεται σε παιδικά τραύματα που της έχει δημιουργήσει ο ίδιος της ο πατέρας- και χωρίς ν' αφήνει κανέναν να την πλησιάσει και να έρθει πιο κοντά της ώστε να την κατανοήσει λίγο καλύτερα, ειλικρινής και λανθασμένα παρορμητική πολλές φορές -κάτι που επηρεάζει και την ίδια τη δουλειά της οδηγώντας την σε σοβαρά λάθη κι ατοπήματα-, και που παρ' όλα ταύτα, επιτυγχάνει να σε γοητεύσει με τη διαφορετικότητά της, αλλά και με το πόσο καλά δομημένα είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το όλον της προσωπικότητάς της, αποφεύγοντας κλισέ κατακλείδες.

Η αφήγηση του Arlidge διαθέτει ένταση, νεύρο, κορυφώνει την αγωνία μας και μας προβληματίζει, ειδικά από τη στιγμή που αρχίζουμε ν' αντιλαμβανόμαστε πως ο δράστης γνωρίζει την Έλεν και πως η δράση του σχετίζεται μαζί της, όμως κάτι άλλο είναι αυτό που πραγματικά στέλνει ρίγη ανατριχίλας στη ραχοκοκαλιά σου και αυτό δεν είναι άλλο από τις περιγραφές των όσων ζουν τα έγκλειστα θύματα. Ο ορισμός της κλειστοφοβίας, ποτισμένος με συνειδησιακή κρίση, αλλά και σύγχυση ταυτότητας που οδηγεί τους εμπλεκόμενους σε μια βίαιη έκρηξη, όχι μόνο πράξεων, αλλά και συναισθημάτων, καθοδηγούμενα πάντα από τα ένστικτά τους. Γιατί, μπορεί ως άνθρωποι να εξελιχθήκαμε σε σχέση με άλλα θηλαστικά, κι αυτό επειδή έχουμε νου σε αντίθεση με εκείνα, όταν όμως η ζωή μας ποντάρεται στο τραπέζι ενός καζίνου, πόσο από τον πολιτισμό μας μπορούμε να διατηρήσουμε; Αν δεν έχετε την απάντηση, ίσως έφτασε η στιγμή να την ανακαλύψετε.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: M. J. Arlidge
Μεταφραστής: Τάπα Σοφία
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2015
Αρ. σελίδων: 392
ISBN: 978-960-364-848-2