Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Τζάκσον και η οικογένειά του περνάνε δύσκολες μέρες. Δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το ενοίκιό τους. Δεν έχουν χρήματα ούτε καν για το φαγητό τους. Οι γονείς του, η αδελφούλα του και ο σκύλος τους ίσως χρειαστεί να μείνουν στο μίνι βαν τους. Για άλλη μια φορά.
Ο Κρένσο είναι ένας γάτος. Είναι μεγάλος, ντόμπρος και… φανταστικός. Έχει επιστρέψει στη ζωή του Τζάκσον για να τον βοηθήσει. Όμως, αρκεί ένας φανταστικός φίλος για να βοηθήσει αυτή την οικογένεια ώστε να μη χάσει τα πάντα;
Μια γλυκιά ιστορία για την αξία της φιλίας, πραγματικής ή φανταστικής.

Προσωπική άποψη:
Η πρώτη μου γνωριμία με το συγγραφικό έργο της Katherine Applegate έγινε πριν από τέσσερα χρόνια, όταν στα χέρια μου έφτασε το βιβλίο της "The one and only Ivan", προκειμένου να το αξιολογήσω για λογαριασμό ενός εκδοτικού οίκου που ενδιαφερόταν να το αγοράσει. Από εκείνο κιόλας το βιβλίο, είχα καταλάβει πόσο βαθιά ευαίσθητη ψυχή έχει η συγγραφέας, διαθέτοντας παράλληλα αρκετά μεγάλη δύναμη, έτσι ώστε να μπορεί ν' αποτυπώνει στο χαρτί όχι μόνο το παραμύθι που κρύβει μέσα της κάθε παιδική, φανταστική ιστορία, αλλά και την αλήθεια της, με ρεαλισμό και κουράγιο, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή μερικές φορές. Γιατί, η ζωή, μπορεί να είναι όμορφη, όμως δεν είναι πάντα ιδανική και ίσως τελικά να πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είναι και τόσο κακό να το γνωρίζουν αυτό τα παιδιά.

Το "Ο φίλος μου Κρένσο" ασχολείται με ένα θέμα που όλοι μας το έχουμε αντιμετωπίσει, τόσο ως παιδιά, όσο και ως ενήλικες, ειδικά όσοι έχουμε δικά μας παιδιά. Το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από τους φανταστικούς φίλους, μα, κυρίως, ποια είναι η χρησιμότητα -και η σπουδαιότητα- αυτών. Τα παιδιά δημιουργούν φανταστικούς φίλους επειδή έχουν την εσωτερική ανάγκη να εκφράσουν κάποιες σκέψεις και συναισθήματά τους, για τα οποία θεωρούν πως δεν μπορούν να μιλήσουν στους δικούς τους ανθρώπους, επειδή υποσυνείδητα έχουν το άγχος πως δεν θα τα καταλάβουν. Παράλληλα, είναι κι ένας τρόπος να διώξουν τη μοναξιά τους, όταν αυτή τους χτυπάει την πόρτα, μα και ένας τρόπος να βρουν συμπαράσταση όταν την έχουν ανάγκη. Πολλοί οι λόγοι, πολλά τα κίνητρα, πολλά αυτά που θα μπορούσαμε να πούμε. Όμως, στην προκειμένη, θα σταθούμε στον Τζάκσον και τον φίλο του τον Κρένσο, που αν και είχε εξαφανιστεί από τη ζωή του για πολλά χρόνια, χωρίς να μπορεί ο πρώτος να θυμηθεί πότε ακριβώς ή πως, επιστρέφει τώρα, στα έντεκά του, σε μια ηλικία που -θεωρητικά- κανένα παιδί δεν έχει φανταστικό φίλο. Αυτό, όμως, σημαίνει πως δεν θα έπρεπε κιόλας;

Ο Τζάκσον περνάει μία από τις χειρότερες περιόδους της ζωής του. Οι γονείς του ζουν κάτω από το βάρος της ανεργίας, της έξωσης, της περιπλάνησης και της εγκατάστασης των ίδιων και των δυο παιδιών τους σ' ένα φορτηγάκι, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθούν να τα προστατέψουν από την αλήθεια, επειδή πιστεύουν πως εκείνη θα τα βλάψει ακόμα περισσότερα, λέγοντας το ένα ψέμα πίσω απ' τ' άλλα και συγκαλύπτοντας τα όσα πραγματικά συμβαίνουν. Όμως ο Τζάκσον δεν είναι πια παιδί! Μπορεί και βλέπει και καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει, και το γεγονός πως ο Κρένσο επέστρεψε στη ζωή του δεν φανερώνει τίποτα λιγότερο απ' αυτό: Ο Τζάκσον δεν έχει ανάγκη από προστασία, αλλά από την αλήθεια. Έχει την ανάγκη να τον εμπιστευτούν οι γονείς του, να μοιραστούν μαζί του τους προβληματισμούς του και, τελικά, ό,τι κι αν συμβαίνει στη ζωή τους, να το αντιμετωπίσουν όλοι μαζί, ως οικογένεια, όσο δύσκολο κι αν είναι.

Η συγγραφέας, μέσα από το βιβλίο της αυτό, καταφέρνει να θίξει όλους τους σύγχρονους προβληματισμούς, τα άγχη και τις αγωνίες μίας οικογένειας, τόσο όσον αφορά τα ενήλικα μέλη της όσο και τα ανήλικα. Δεν μασάει τα λόγια της, δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, αλλά με τόλμη και ευαισθησία, αντιμετωπίζει την αλήθεια ως οφείλει. Έντιμα και θαρραλέα, θυμίζοντάς μας πως μπορεί τα παιδιά να είναι παιδιά, όμως η παιδικότητα είναι μόνο ένα στοιχεία τους. Γιατί, καλώς ή κακώς, σε μια σύγχρονη κοινωνία, το παιδί συμμετέχει στα κοινά -προβληματικά ή μη- από πολύ νωρίς, και την πραγματικότητα αυτή οφείλουμε να τους την αναγνωρίζουμε. Όσο για τους φανταστικούς μας φίλους... αυτοί, τελικά, ίσως να μην φεύγουν ποτέ από κοντά μας, παρά μονάχα περιμένουν σιωπηλοί στα σκοτάδια, παραμονεύοντας, παρακολουθώντας μας, περιμένοντας την στιγμή εκείνη που θα χρειαστούν να επέμβουν για να μας θυμίσουν πως δεν είμαστε μόνοι μας, ακόμα και τις στιγμές που αισθανόμαστε έτσι.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Katherine Applegate
Μεταφραστής: Σπυριδογιαννάκη Σέβυ
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Παιδική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 216
ISBN: 978-618-01-1578-90