Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Οι φίλοι της προειδοποιούν τη 17χρονη Ρέιτσελ να μην πάει στο πάρτι γενεθλίων του Μπρένταν Φίαρ, στη έπαυλη της οικογένειας στο μυστηριώδες Νησί Φίαρ. Όμως η Ρέιτσελ είναι ερωτευμένη με τον Μπρένταν και ενθουσιάζεται με την πρόσκληση. Ο Μπρένταν έχει σχεδιάσει ένα σωρό παιχνίδια για το πάρτι. Ωστόσο, ένα παιχνίδι που δεν το σχεδίασε κανείς ξεκινάει αναπάντεχα, το παιχνίδι του θανάτου. Καθώς οι καλεσμένοι αρχίζουν να δολοφονούνται ο ένας μετά τον άλλον, η Ρέιτσελ διαπιστώνει με τρόμο ότι τόσο η ίδια όσο και οι υπόλοιποι έφηβοι είναι παγιδευμένοι στο νησάκι μαζί με κάποιον που μάλλον θέλει να τους σκοτώσει όλους. Πώς μπορούν να γλιτώσουν από αυτό το θανάσιμο παιχνίδι; Η Ρέιτσελ δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, καθώς τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται στο Νησί Φίαρ.
Ο Ρ. Λ. Στάιν επιστρέφει θριαμβευτικά στο Σέιντισαϊντ, μία πόλη γεμάτη με εφιάλτες, σκιές και πραγματικό τρόμο, και στην εξαιρετικά πετυχημένη σειρά απ’ όπου ξεκίνησε την καριέρα του ως συγγραφέας ιστοριών θρίλερ για το εφηβικό κοινό.

Προσωπική άποψη:
Είμαι παιδί της γενιάς Χ. Αυτό σημαίνει πως γεννήθηκα στα μέσα των 80's και μεγάλωσα τη δεκαετία του '90, πράγμα που για έναν φανατικό αναγνώστη, που ξεκίνησε να διαβάζει από τα μικράτα του, σημαίνει πως έχει γνωρίσει τη γνωστή σειρά "Ανατριχίλες", που στην Ελλάδα είχαν κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Κέδρος, και που η οποία, μάλιστα, είχε μεταφερθεί και στη μικρή οθόνη και στη χώρα μας προβαλλόταν από τον ΑΝΤ1. Επιπλέον, σημαίνει πως είμαι παιδί μιας γενιάς που γνώρισε και αγάπησε τον R. L. Stine, ο οποίος μας σύστησε για πρώτη φορά στη ζωή μας ένα πολύ συγκεκριμένο είδος ιστοριών. Αυτές του τρόμου. Και τις λατρέψαμε! Μπορεί να μην ήταν πάντοτε μοναδικές και ξεχωριστές, ως αυτοτελείς ιστορίες, είχαν όμως αυτό το κάτι που την ίδια στιγμή μας τρόμαζε και μας διασκέδασε. Γιατί όπως είχε πει και ο συγχωρεμένος ο Craven, οι νέοι αρέσκονται σε ιστορίες τρόμου όχι γιατί δεν φοβούνται, αλλά επειδή έχουν φοβίες και μ' αυτόν τον τρόπο τις εκτονώνουν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το "Party Games" είναι το πρώτο βιβλίο της πιο πρόσφατης σειράς του Stine με τίτλο, "Fear Street Relaunch", και η οποία απευθύνεται σε αυτό που στην παγκόσμια λογοτεχνία αποκαλούμε young adult κοινό. Αυτό σημαίνει πως έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία που απευθύνεται και σε εκείνους που διανύουν το κατώφλι της ενηλικίωσης, αλλά και πως το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και από μεγαλύτερους ηλικιακά αναγνώστες. Θεωρητικά, ένα μεγάλο στοίχημα από έναν μεγάλο συγγραφέα, που όμως έχει καλλιεργήσει το ταλέντο του απευθυνόμενος σε αρκετά μικρότερο ηλικιακό κοινό, προσφέροντάς τους ένα κοκτέιλ όλων εκείνων που μπορεί να αναζητά κανείς σε αυτές τις ηλικίες από ένα μυθιστόρημα τρόμου, ώστε να χτίσει τις βάσεις για αργότερο. Το θέμα, τώρα, είναι αν κέρδισε το στοίχημα αυτό ή όχι. Η αλήθεια είναι πως μπήκα στον πειρασμό και διάβασα αρκετές κριτικές για το βιβλίο, με τους αναγνώστες να χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που δεν τους άρεσε και στους φανατικούς του Stine που αγκάλιασαν το εν λόγω εγχείρημα με μια κάποια επιείκεια.

Η δομή της ιστορίας είναι αρκετά απλή, θυμίζοντας πάρα πολύ την ταινία "April Fools Day", αλλά και το "Δέκα μικροί νέγροι" της Agatha Christie, με την κεντρική ηρωίδα, τη 17χρονη Ρέιτσελ, να πηγαίνει στο πάρτι του Μπρένταν, παρά που οι οικείοι της την προειδοποιούν πως πρέπει να μείνει μακριά του γιατί είναι επικίνδυνος και δεν έχει καλή φήμη, το οποίο πραγματοποιείται στο σπίτι του, στο νησί της οικογένειάς του. Ο Μπρένταν έχει σχεδιάσει μια θεωρητικά τέλεια βραδιά, με πολλά παιχνίδια, η οποία όμως καταλήγει σε τραγωδία, αφού οι έφηβοι καλεσμένοι του εγκλωβίζονται στο νησί δίχως να έχουν τρόπο διαφυγής, την ίδια ώρα που ένας ένας αρχίζουν να πεθαίνουν κάτω από μυστήριες συνθήκες. Κάποιος τους δολοφονεί, όμως κανείς δεν είναι υπεράνω υποψίας και η Ρέιτσελ δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, ενώ πρέπει να παλέψει για να ζήσει.

Αν και έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό το βιβλίο αυτό, ένιωθα βαθιά προβληματισμένη για το τι έπρεπε να γράψω σχετικά με αυτό. Η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι κάπου ανάμεσα στις δύο κατηγορίες αναγνωστών που προανέφερα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω πως ξετρελάθηκα, ούτε όμως μπορώ να ισχυριστώ πως το βιβλίο είναι ανεκδιήγητο. Μάλλον θα έλεγα πως είναι μια αρκετά καλή πρώτη απόπειρα του Stine, να δοκιμάσει τον εαυτό του σε κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, διατηρώντας ωστόσο την ταυτότητά του, πράγμα που θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό. Δεν έχει αλλάξει το ύφος ή τον χαρακτήρα της αφήγησής του, γεγονός που τον καθιστά πιστό σε όλα αυτά που πρεσβεύει λογοτεχνικά. Αν μη τι άλλο, αυτό είναι κάτι που φανερώνει έναν λογοτέχνη που γνωρίζει πολύ καλά πως θέλει να κινηθεί και πολύ περισσότερο, ξέρει πολύ καλά ποιος είναι, έστω κι αν η ιστορία του αυτή δεν παίρνει μετάλλιο πρωτοτυπίας.

Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα, είναι η περιγραφική παραστατικότητα με την οποία αποτυπώνει στο χαρτί, ο συγγραφέας, τοποθεσίες και καταστάσεις. Ο Stine έχει χάρισμα στο να ζωντανεύει εικόνες, να τους δίνει πραγματική διάσταση και μέσα στα στενά όρια του παραλογισμού, να τις κάνει να φαίνονται, για τα δεδομένα τους, ρεαλιστικές. Η Ρέιτσελ, ως χαρακτήρας, είναι συμπαθητική μεν, αρκετά κοινότυπη δε, ίσως και κάπως αδιάφορη, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνει πάντα να μας πείσει πως είναι ικανή να χειριστεί όσες καταστάσεις συναντά στο δρόμο της, γεγονός που δημιουργεί και κάποια αφηγηματικά κενά, τα οποία όμως σώζονται από την δραματουργική δράση που μπορεί να μην προκαλεί ρίγη ανατριχίλας, καταφέρνει όμως να σε ψυχαγωγήσει και να σε κάνει να περάσεις αρκετά ευχάριστα την ώρα σου. Και, τελικά, ίσως αυτό να είναι και το ζητούμενο όσον αφορά τα βιβλία του Stine και του τι έχουν αυτά να σου προσφέρουν.
Βαθμολογία 7/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: R. L. Stine
Μεταφραστής: Καλοκύρης Αντώνης
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 304
ISBN: 978-618-03-0238-7