"Λέξεις που πονάνε" της Abby Cooper

Η ζωή της Ελίζ είναι γεμάτη λέξεις. Λέξεις χαρούμενες και λέξεις που πονάνε πραγματικά. Νέα σχολική χρόνιά, νέο σχολείο, μια κολλητή που είχε επιλέξει άλλες φίλες και δε θα την προστάτευε πια από τις λέξεις όπως παλιά. Κι ένα αγόρι που την άφησε. Τα πράγματα άλλαζαν και μάλιστα προς το χειρότερο. Μέχρι που μια μέρα η Ελίζ λαμβάνει ένα σημείωμα: “Ξέρω ποια είσαι και ξέρω τι περνάς. Θέλω να σε βοηθήσω”. Στην προσπάθεια να λύσει το μυστήριο, η Ελίζ θα βρει νέους τρόπους να αποδέχεται τον εαυτό της και να βγει δυνατή.







"Αιχμάλωτη σκέψη" του Czeslaw Milosz

Γραµµένη στο Παρίσι, τους πρώτους ήδη µήνες της αυτοεξορίας του στη Δύση, η Αιχµάλωτη σκέψη του Μίλος, µια από τις πιο οξυδερκείς και διεισδυτικές προσεγγίσεις του σταλινισµού, προκάλεσε αρχικά την οργή και την αγανάκτηση πολλών Ευρωπαίων διανοουµένων, οι οποίοι ζούσαν ακόµη τότε τον «µήνα του µέλιτος» µε τη Σοβιετική Ένωση και τα κοµµουνιστικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης. Σήµερα, η Αιχµάλωτη σκέψη θεωρείται ένα από τα µείζονα έργα καταδίκης του ολοκληρωτισµού, δίπλα στο Μηδέν και το άπειρο του Καίσλερ, το 1984 του Όργουελ και το Μια ηµέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς του Σολζενίτσιν.
Η Αιχµάλωτη σκέψη ρίχνει άπλετο φως στον τρόπο µε τον οποίο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κατορθώνουν να επιβάλλουν την απόλυτη κυριαρχία τους στη σκέψη των πολιτών, και των διανοουµένων ειδικότερα, επιστρατεύοντας άλλα µέσα, πέρα από την τροµοκράτηση και τη βία. Ανυποχώρητα υπέρµαχος της πνευµατικής ελευθερίας, ο Μίλος, µε το έργο του αυτό αλλά και γενικότερα, έπαιξε σηµαντικό ρόλο στην πορεία αφύπνισης και αντίστασης των διανοουµένων στον σταλινικό δεσποτισµό, τόσο στην Πολωνία όσο και στις άλλες χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισµού». Όπως είχε γράψει ο γνωστός πολιτικός φιλόσοφος σερ Αϊζάια Μπερλίν, η «Αιχµάλωτη σκέψη αποδίδει µε µοναδικό τρόπο τα πολιτισµικά συµφραζόµενα του ολοκληρωτισµού».

"Τυράννων μονόλογοι" του Mark Twain

Δύο μνημειώδη έργα πολιτικής σάτιρας από τον πιο ευαίσθητο πολιτικά και κοινωνικά Αμερικανό συγγραφέα του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Στο πρώτο, τον “Μονόλογο του Βασιλιά Λεοπόλδου”, ο Μαρκ Τουέιν καταγγέλλει την εγκληματική διακυβέρνηση του Βασιλιά Λεοπόλδου Β' του Βελγίου στο Κονγκό· στο δεύτερο, ειρωνεύεται τον αδύναμο Τσάρο της Ρωσίας Νικόλαο Β, ο οποίος, έχοντας μόλις πνίξει στο αίμα μια ειρηνική διαδήλωση έξω από τα Χειμερινά Ανάκτορα, νιώθει την εξουσία του να κλονίζεται και αναζητεί στήριγμα στα εμβλήματα του αξιώματός του. Δύο έξοχα δείγματα πολιτικής εγρήγορσης και συγγραφικής τόλμης.






"Νυχτερινοί περίπατοι" του Charles Dickens

Μια γοητευτική και άκρως αποκαλυπτική περιπλάνηση του Τσαρλς Ντίκενς στο νυχτερινό Λονδίνο, όταν, σαν πλάνης, ένας flanneur βγαλμένος κατευθείαν από τις σελίδες του Μπωντλέρ, συνήθιζε να περπατά μετά τα μεσάνυχτα στους σκοτεινούς δρόμους για να καταπολεμήσει τις βασανιστικές του αϋπνίες. Σύντομα κείμενα που στοιχειώνουν τον αναγνώστη, συλλαμβάνουν με εξαιρετική ακρίβεια και ευαισθησία την αίσθηση της ερημιάς, εσωτερικής και εξωτερικής και, καθώς έγραψε η Τζόυς Κάρολ Όουτς «υπαινίσσονται περισσότερα απ’ όσα αποκαλύπτουν οι λέξεις». Συναντήσεις με άστεγους, μέθυσους, μικροπαραβάτες και προλετάριους στα έσχατα στάδια της ένδειας, αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, στοχασμοί, οξεία κοινωνική παρατήρηση συνθέτουν ένα εξαιρετικά ζωντανό πορτρέτο ενός μοναχικού, ευάλωτου και βαθιά ανθρώπινου συγγραφέα, και συνάμα την εικόνα ενός Λονδίνου συναρπαστικού αλλά και ερεβώδους.

"Το εβραϊκό κράτος" του Theodor Herzl

Η πασίγνωστη και επαναστατική, για την εποχή της, πρόταση του πατέρα του σιωνισμού Τίοντορ Χερτσλ για τη δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους, που θα λύτρωνε τους επί αιώνες καταπιεσμένους Εβραίους της Ευρώπης από τις οδυνηρές επιπτώσεις του αντισημιτισμού. Ο Χερτζλ ήταν απολύτως πεπεισμένος ότι οι προσπάθειες αφομοίωσης των Εβραίων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ήταν μάταιες. Θεωρούσε ότι οι επικρατούσες βαθύτατες προκαταλήψεις καταδίκαζαν τον Εβραίο διαχρονικά στην θέση του εξοβελιστέου παρείσακτου, και προέβλεπε ότι το μέλλον θα επέσυρε περισσότερα δεινά για τους ομοθρήσκους του – πρόβλεψη που επιβεβαιώθηκε δραματικά με το Ολοκαύτωμα. Το έργο δημοσιεύτηκε το 1896 και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, επηρεάζοντας τα μέγιστα την πολιτική σκέψη της εποχής και οδήγησε στην δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.


"Περί κακοποίησης των λέξεων" του John Locke

Κείμενα αντλημένα από το «Δοκίμιο για την ανθρώπινη νόηση» το magnum opus της μεγάλης αυτής μορφής του Διαφωτισμού που υποστήριξε πως η καταγωγή των ιδεών είναι η εξωτερική εμπειρία (αίσθηση) και η εσωτερική εμπειρία (σκέψη), και ότι η λογική είναι το κλειδί της γνώσης. Τα γραπτά του Λοκ για την σκέψη, τις ιδέες, την πρόσληψη, την αλήθεια και τη γλώσσα άλλαξαν το πρόσωπο της δυτικής φιλοσοφίας. Εξετάζοντας τη γλώσσα από φιλοσοφική πλευρά, ο στοχαστής δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη διαύγεια και την ευκρίνειά της, τονίζοντας ότι μόνον έτσι η γλώσσα μπορεί να γίνει μέσο ουσιαστικής επικοινωνίας και όχι παραπλάνησης ή και χειραγώγησης.