Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Aκούγονται διάφορες φήμες για το δάσος που εκτείνεται πέρα από το βορειοδυτικά προάστια της μεγάλης πόλης του Κιάπονσκανς. Τα πελώρια δέντρα του, οι απύθμενες λίμνες του και οι απόκρημνες πλαγιές του φιλοξενούν ανεξερεύνητα μυστικά που ακόμη και η επιστημονική κοινότητα της πόλης διστάζει να προσεγγίσει. Όλα, όμως, αλλάζουν μετά την ίδρυση της Σχολής Πειραματικών Σπουδών του Κιάπονσκανς, που οικοδομείται και λειτουργεί στο εσωτερικό του δάσους.
Φιλοπερίεργοι νέοι, θαυμαστές του αγνώστου και της αδρεναλίνης, ηλικίας από δεκαεννέα έως είκοσι δύο ετών, αποφασίζουν να φοιτήσουν στη σχολή με την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια από τα μυστικά της περιοχής. Ανάμεσά τους οι από χρόνια φίλοι Ντάντε Ρίεσσεν και Λίλιμπεθ Έβερς. Κανένας όμως δεν έχει προβλέψει πως ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος και πιο άμεσος από τις αρχικές εκτιμήσεις της τοπικής κυβέρνησης, προχωρώντας έτσι στην πλήρη έκθεση των φοιτητών σε απειλές που θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν ακόμη και στο θάνατο. 

Προσωπική άποψη:
Η Έρση Λάβαρη είναι μία από τις πιο δυνατές φωνές στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας, στην κατηγορία μυθιστορημάτων μυστηρίου. Μπορεί μόλις πρόσφατα να γνώρισα τη γραφή της, όμως από τις πρώτες κιόλας σελίδες του πρώτου της βιβλίου, με τίτλο "Η εποχή του κυνηγιού", κατάλαβα πως έχω να κάνω μ' ένα πλάσμα που δεν έχει απλά έντονη και ζωηρή φαντασία, αλλά και την ικανότητα να την βάζει σε τάξη και την τάξη αυτή να τη μεταμορφώνει σε λέξεις που, τοποθετημένες στη σειρά, έχουν ν' αφηγηθούν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Αν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, έστω και με κίνδυνο ν' ακουστώ κάπως πεζή, δεν χρειάστηκε καν να διαβάσω το βιβλίο για να βγάλω τα συμπεράσματά μου. Ορισμένα βιβλία είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο, που με το που τα παίρνεις στα χέρια σου, με το που κοιτάς το εξώφυλλό τους και διαβάζεις την περίληψή τους, απλά, ξέρεις.

Στα βοριοδυτικά προάστια της πόλης του Κιάπονσκανς, λοιπόν, εκτείνεται ένα τεράστιο δάσος, με τις φημολογίες γύρω απ' αυτό να μην σταματούν να οργιάζουν καθώς, ανάμεσα ψηλά δέντρα, τις λίμνες και τις απόκρημνες πλαγιές του, κρύβονται καλά φυλαγμένα μυστικά. Μυστικά που η επιστημονική κοινότητα δεν τολμάει να προσεγγίσει ώστε να τα ερευνήσει, αλλά που, στην πραγματικότητα, καίγεται να το κάνει. Πράγμα που θα συμβεί όταν στο Κιάπονσκανς ξεκινάει τη λειτουργία της η Σχολή Πειραματικών Σπουδών, που προσκαλεί στους κύκλους της νέους με επιστημονικά ενδιαφέροντα, ηλικίας δέκα εννέα έως είκοσι δύο ετών, με απώτερο σκοπό την εξερεύνηση της περιοχής. Ανάμεσα στους νέους σπουδαστές που θα συμμετάσχουν στο εγχείρημα αυτό, βρίσκονται οι Ντάντε και Λίλιμπεθ, φίλοι από χρόνια, οι οποίοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν περίμεναν, με μυστικά την αλήθεια των οποίων δεν γνώριζαν, αλλά και με τα ίδια τους τα αισθήματα.

Κάθε θρίλερ φαντασίας που σέβεται τον εαυτό του, αν όχι πρωτότυπο, οφείλει να είναι μυστηριώδες και να διαθέτει μια πλοκή, όχι εξαιρετικά περίπλοκη ή πολυσχιδή, αλλά δουλεμένη με τέτοιον τρόπο που να μπορεί να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη καθ' όλη την διάρκεια αυτής. Ένα τέτοιο θρίλερ είναι και το "Η εποχή του κυνηγιού", με την Λάβαρη να έχει γράψει μία ιστορία που αν και δεν παίρνει βραβείο πρωτοτυπίας, έχει ωραία δομή, σωστή ανάπτυξη αυτής και των επιμέρους στοιχείων της, ενδιαφέροντες χαρακτήρες με σωστά χαρτογραφημένα ψυχογραφήματα, συνδυάζοντας έτσι όλα εκείνα που αν δεν τα πάρει κανείς ως δεδομένα, και παίξει σωστά τα χαρτιά του, αποφεύγοντας να καταφύγει στις εύκολες μανιέρες του είδους, μπορεί να δημιουργήσει κάτι πολύ υψηλού επιπέδου.

Η Λάβαρη έχει μια ευκολία ως προς τον χειρισμό της γλώσσας, χρησιμοποιώντας λυρικά στοιχεία όπου χρειάζεται, μα και ρεαλιστική, δυναμική αφήγηση, όπου είναι απαραίτητο. Η ροή της ιστορίας διαθέτει συνολικά πολύ καλό ρυθμό -μ' αυτόν να χάνεται σε απειροελάχιστα σημεία, τόσα λίγα που είναι δύσκολο μέχρι και να τα παρατηρήσει κανείς-, οι δόσεις μυστηρίου είναι αρκετές ώστε να οδηγήσουν την αγωνία μας στα ύψη σε πολλές στιγμές της αφήγησης, ενώ οι εξηγήσεις έρχονται στην ώρα τους και μάλιστα, με όσο το δυνατόν πιο φυσικό και ρεαλιστικό τρόπο, όχι βεβιασμένα ή άτσαλα, όπως συνηθίζεται πολλές φορές στην κατηγορία αυτή, με την συγγραφέα να φαίνεται πως έχει τον έλεγχο του αφηγηματικού της πυρήνα, αλλά και απόλυτη συναίσθηση του τι πραγματικά θέλει να πει και να εκφράσει μέσω της ιστορίας της αυτής.

Εν κατακλείδι, το "Η εποχή του κυνηγιού" είναι ένα από τα πλέον εντυπωσιακά και ελπιδοφόρα ντεπούτα νέου Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ωραία, στρωτή γραφή, καλή αφηγηματική ροή, με συναισθηματικές -και όχι μόνο- εντάσεις εκεί όπου χρειάζεται, έντονο μυστήριο και αγωνία, μα κι ένα καθηλωτικό νεύρο που δεν σ' αφήνει να χαλαρώσεις ούτε λεπτό. Κι αν πάλι ανήκετε σ' εκείνους που αναζητούν από μία ιστορία, έρωτα και συναίσθημα, τότε θα βρείτε μπόλικο και απ' αυτά και μάλιστα, από εκείνα που αγαπάμε για τον ρεαλισμό και την αυθεντικότητά τους. Γιατί ο έρωτας δεν είναι κάτι ξένο που δεν ταιριάζει σε κάθε ιστορία, μα κάτι μοναδικό και απόλυτο που αν δεν το ευτελίσεις, "κουμπώνει" παντού. Και στην προκειμένη, το καταφέρνει απόλυτα!
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Λάβαρη Έρση
Εκδόσεις: Πηγή
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2016
Αρ. σελίδων: 380
ISBN: 978-618-5231-21-7