Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Η Έλινορ ζει σ’ ένα μικρό χωριό στη νότια Σουηδία. Η ίδια γράφει στο προφίλ της σε μια ιστοσελίδα γνωριμιών: Είμαι τριάντα έξι ετών και ψάχνω για έναν τρυφερό, αλλά όχι και πολύ τρυφερό άντρα. Αλλά οι άντρες που συναντάει δεν είναι αυτό που ήλπιζε. Και ο έρωτας εξακολουθεί να είναι μακρινό όνειρο.
Ο Μαξ ονειρεύεται μια πολύγλωσση ερωμένη, μια γυναίκα που θα τον καταλαβαίνει σε όποια γλώσσα κι αν μιλήσει. Η αναζήτησή του τον φέρνει στην Ιταλία, όπου γνωρίζει μια μαρκησία στα όρια της οικονομικής κατάρρευσης.
Εκεί βρίσκεται και η Λουκρητία, μάρτυρας του έσχατου ξεπεσμού της γιαγιάς της σ’ ένα ερημωμένο παλάτσο, αντιμέτωπη με τη σκιά του κόσμου όπου είχε μεγαλώσει.
Ένα χειρόγραφο μπαίνει και βγαίνει από τη ζωή τους, φέρνοντάς τους κοντά, προκαλώντας αισθήματα αγάπης και μίσους, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια πάνω τους.
Τρεις άνθρωποι κυνηγούν την αγάπη, σ’ ένα πανέμορφο μυθιστόρημα, βραβευμένο με το Auguste Prize. 

Προσωπική άποψη:
Ο άνθρωπος, από τη φύση του, αυτό που αναζητά να βρει σε τούτη τη ζωή, δεν είναι άλλο από την αγάπη. Είναι το αίσθημα εκείνο που τον ολοκληρώνει, που τον κάνει να αισθάνεται ζωντανός, και πολλές φορές είναι το συναίσθημα εκείνο που τον βοηθά ν' ανακαλύψει το ποιος πραγματικά είναι, να υιοθετήσει μια ταυτότητα και να ταιριάξει στον κόσμο τούτο. Ακριβώς στην ιδέα αυτή, στην ιδέα της αγάπης και στο μακρύ ταξίδι της αναζήτησής της από τον άνθρωπο, βασίζεται το βραβευμένο με Auguste Prize μυθιστόρημα της Σουηδής συγγραφέως Lina Volf, "Οι πολύγλωττοι εραστές", που κυκλοφορεί στη χώρα μας με την υπογραφή των εκδόσεων Ψυχογιός, που τη φετινή χρονιά, περισσότερο από άλλες, φαίνεται να έχει επενδύσει σε ιδιαίτερους ξένους τίτλους.

Η Έλινορ είναι μια γυναίκα του σήμερα, αρκετά μακριά από τα τετριμμένα στεγανά που πιθανότατα χαρακτηρίζουν το γυναικείο φύλο και που, όμως, πλησιάζοντας στο μέσο της ζωής της, αναζητά έναν σύντροφο για να μπορέσει να νιώσει πλήρης και να καλύψει τα όποια κενά της. Ο Μαξ, από την άλλη, ζει μια τυπική έγγαμη ζωή, με όλη τη ρουτίνα που μπορεί να χαρακτηρίζει έναν τέτοιο κοινότυπο βίο, έχει χάσει την έμπνευσή του και μέσω αυτής της έλλειψης, έχει χάσει και την πραγματική διάθεση για να ζήσει, αναζητώντας νέες συγκινήσεις που, όπως ο ίδιος θεωρεί, μόνο μια ερωμένη έξω από τα συνηθισμένα δεδομένα του μπορεί να του προσφέρει. Και τέλος, έχουμε τη Λουκρητία, γόνο πρώην αριστοκρατικής οικογένειας που ξέπεσε και της κληρονόμησε μόνο ένα όνομα, έναν ξεφτισμένο τίτλο και συνήθειες που πρέπει ν' αποτινάξει από πάνω της, την ίδια ώρα που η κοινωνία δεν ξέρει καν με ποιον τρόπο μπορεί να την απορροφήσει και εκείνη, ψάχνει τον σωστό τρόπο για να ζήσει ξανά.

Το βιβλίο αποτελείται, ουσιαστικά, από την αφήγηση τριών -θεωρητικά- διαφορετικών ιστοριών με κοινό άξονα, με τρεις εκ διαμέτρου αντίθετους ανθρώπους που, όμως, κατά βάθος αναζητούν τα ίδια πράγματα στη ζωή τους, να βρίσκονται πάντοτε στο προσκήνιο. Άνθρωποι με τους οποίους διαφέρουμε κι εμείς οι ίδιοι ως αναγνώστες πολύ και που, όμως, καταφέρνουμε να εντοπίσουμε σε αυτούς έστω και κάποια ψήγματα του εαυτού μας, έστω κι αν αυτόν τον τοποθετήσουμε στο παρελθόν, επειδή, στην πραγματικότητα, όσο κι αν αλλάξουμε, όσο κι αν εξελιχθούμε, τα πάθη και οι πόθοι μας φαντάζουν σαν να είναι κατασκευασμένα από τη γέννα μας. Άνθρωποι που αν και δεν θα έπρεπε να συναντηθούν ποτέ, με πολύ έξυπνο τρόπο οι δρόμοι της ζωής τους τούς φέρνουν κοντά χαρίζοντάς μας στιγμές που απέχουν από τα κλισέ του είδους.

Δεν θα έλεγα πως το μυθιστόρημα αυτό είναι για όλα τα γούστα, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ένα κοινό όπως το ελληνικό, που σε τέτοιους είδους ιστορίες εκτιμάει περισσότερο το συναίσθημα και την έκφραση αυτού, απ' ότι την ίδια την ιστορία. Γιατί εκεί εντοπίζεται και το μοναδικό πρόβλημα του βιβλίου. Στην απουσία συναισθηματικής έντασης που θα μπορούσε σταδιακά να οδηγήσει σε ένα κρεσέντο αισθήσεων που θα μπορούσε να μας σημαδέψει. Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που πιάνουμε τον εαυτό μας, σε αρκετά σημεία της αφήγησης, να σκέφτεται πως ορισμένα πράγματα υπεραναλύονται χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει το δέον συναισθηματικό βάθος στην προσέγγιση των αναλύσεων αυτών. 

Κατά τ' άλλα, "Οι πολύγλωττοι εραστές" παραμένουν ένα βιβλίο ιδιαίτερο, που έχει μια ξεκάθαρα δική του ταυτότητα, η οποία διανθίζεται από έντονα κωμικές και τρυφερές στιγμές, με το πάντρεμα τριών ιστοριών που ακροβατούν ανάμεσα στον σουρεαλισμό και στη ρεαλιστικότητα, με κανένα απ' τα δύο αυτά στοιχεία, ωστόσο, να μην επιτυγχάνει να υπερτερήσει του άλλου και να κυριαρχήσει πάνω στη δομή αυτής. Η αφήγηση χαρακτηρίζεται από ένα πνεύμα θεατρικότητας, κάτι που με έκανε να σκεφτώ πως το λογοτεχνικό αυτό έργο θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αν μεταφερόταν στο θεατρικό σανίδι, υπό την σωστή καθοδήγηση, πάντα, ενός σκηνοθέτη που θα μπορούσε να πιάσει το πνεύμα αυτό. Όπως και να 'χει, μπορεί να μην είναι το βιβλίο εκείνο που θα σας αλλάξει τη ζωή, που θα σας κάνει ν' αναθεωρήσετε τα θέλω και την ύπαρξή σας, είναι, όμως, το βιβλίο αυτό που θα σας φέρει αβίαστα ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lina Volf
Μεταφραστής: Παγκαλιάς Ξενοφών
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2017
Αρ. σελίδων: 296
ISBN: 978-618-01-2112-4