"Μέρες εγκατάλειψης" της Elena Ferrante

Μια γυναίκα, νέα ακόµη, ήρεµη και ικανοποιηµένη απ’ τη ζωή της, κάθε άλλο παρά αδρανής µέσα στον ασφαλή κύκλο της οικογένειας στο ωραίο τους σπίτι στο Τορίνο, εγκαταλείπεται ξαφνικά από τον σύζυγό της. H Όλγα τότε βυθίζεται σε µια σκοτεινή, αρχέγονη άβυσσο. Μένοντας µόνη µε δυο παιδιά κι έναν σκύλο, σηµαδεµένη βαθιά από τον πόνο και την ταπείνωση, καταλήγει να στροβιλίζεται ανάµεσα στα φαντάσµατα των παιδικών της χρόνων στη Νάπολη. Από τούτο το σηµείο αρχίζει µια καταστροφική πτώση που κόβει την ανάσα, µια αφήγηση που αιχµαλωτίζει, παρασέρνοντας τον αναγνώστη στα µύχια βάθη της γυναικείας εµπειρίας.
Οι "Μέρες εγκατάλειψης" διαθέτουν τις εξάρσεις και τις αποχρώσεις της αρχαίας τραγωδίας, µε µια δύναµη που πηγάζει κατευθείαν από τα µύχια της ψυχής, µολονότι πρόκειται για µια συνηθισµένη ιστορία, που ο ρυθµός της υπαγορεύεται από τη ζωή µιας απλής οικογένειας.

"Φωτιά στα Σαββατόπαχα" του Αύγουστου Κορτώ

Μπορεί μια απλή σοκολάτα να κάνει θαύματα; Πόσο μαμόθρεφτος μπορεί να είναι ένας ενήλικας; Μπορούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προκαλέσουν διαταραχές και πώς αντιμετωπίζονται αυτές; Τι συμβαίνει όταν ένας αλλοπρόσαλλος συγγραφέας αρχίζει να ξεχνάει; Πόση οργή μπορούν να πυροδοτήσουν αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης όταν τίθενται υπό την κρίση ανώνυμων σχολιαστών; Είναι η υψηλή μαγειρική το πρώτο βήμα για τον νευρικό κλονισμό; Κι είναι δυνατόν μια μακαρονάδα να σώσει μια σχέση; Αυτά και άλλα φλέγοντα ερωτήματα της καθημερινότητας απαντιούνται στην ανά χείρας συλλογή ευθυμογραφημάτων, που μας θυμίζει για μια ακόμα φορά ότι το γέλιο είναι το μόνο αντίδοτο στο σκοτάδι που μας περιβάλλει.




"Το κορίτσι του ημερολογίου - Bιβλίο IV (Οκτώβριος-Νοέμβριος-Δεκέμβριος)" της Audrey Carlan

Η Μία Σόντερς, το Κορίτσι του Ημερολογίου, έχει κάνει πολύ δρόμο. Κλείνει τον κύκλο του ταξιδιού της στο Χόλλυγουντ, στη Νέα Υόρκη και στο Άσπεν. Τον Οκτώβριο, η Μία ξεκινάει τη νέα της ζωή δουλεύοντας σε μια μεσημεριανή τηλεοπτική εκπομπή, όπου παρουσιάζει ένα καθημερινό ρεπορτάζ για την όμορφη ζωή. Το αγόρι της αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις της αιχμαλωσίας του και μαζί βρίσκουν τον τρόπο να ξεπεράσουν τις φουρτούνες. Στη συνέχεια η Μία πηγαίνει στο «Μεγάλο Μήλο» για να βιντεοσκοπήσει μια εκπομπή σχετικά με την ευγνωμοσύνη. Όλα τα όνειρά της γίνονται πραγματικότητα... εκτός από ένα. Τέλος, τον Δεκέμβρη, η Μία πηγαίνει στο παραδεισένιο Άσπεν στο Κολοράντο για ένα ρεπορτάζ για καλλιτέχνες της περιοχής, υπό μάλλον περίεργες συνθήκες...

"Το Ξύλινο Τείχος" της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου

Μέσα από τα µάτια ενός παιδιού, που το πήραν αιχµάλωτο από τη Λήµνο, ξετυλίγεται το έπος του αρχαίου κόσµου. Ο Αλκαµένης κατορθώνει να φτάσει στη Σπάρτη, να γνωρίσει από κοντά τη µοναδική αυτή πόλη, αλλά και να γίνει ο µάρτυρας των γεγονότων στις µεγαλύτερες πολεµικές συγκρούσεις της Ιστορίας. Ως είλωτας, ως µελλοθάνατος, ως παρατηρητής, γίνεται ο µυθικός άξονας που φέρει όλη τη σκληρότητα αλλά και τη σαγήνη ενός κόσµου που θα µπορούσε κανείς να τον πει σηµερινό. Το Ξύλινο Τείχος, πάνω απ’ όλα, είναι η ανθρώπινη περιπέτεια, ο άνθρωπος. Η εποποιία των αγώνων του, αλλά και η αντίληψή του για τη ζωή και τη µοίρα, για τον Άδη, για την ψυχή. Και µόνον η απόφαση εκείνων των «ολίγων» να αντικρούσουν την Ύβριν του περσικού ιµπεριαλισµού δίνει το µέτρο της εποχής. Με λόγο ζωντανό και διορατικό, µε τα γεγονότα να εκτυλίσσονται στην αρχετυπική τους ποίηση, το µυθιστόρηµα ακυρώνει τον χρόνο, γίνεται µια περιπέτεια του σηµερινού ανθρώπου πάνω στην ίδια γη.
Ένα µυθιστόρηµα που ανιχνεύει, στα βάθη της ψυχής, τη συλλογική µνήµη του αίµατος και τη χαµένη αυτογνωσία.