Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Δεν υπήρχε καν ταφόπλακα. Με ένα φτυάρι άρχισε να σκάβει το μουχλιασμένο χώμα. Μετά έκοψε το χοντρό πλαστικό και αποκάλυψε το σώμα με τα κενά μάτια. Στο μέτωπο ήταν συρραμμένο το ταμπελάκι με τον μαύρο πενταψήφιο αριθμό. Ο ένατος τάφος έκρυβε μόνο μίσος. Εννέα χρόνια μετά…
Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Σουηδίας βγαίνει από τη Βουλή και εξαφανίζεται μες στη χιονοθύελλα. Την ίδια παγωμένη νύχτα, στην άλλη άκρη της Βαλτικής, ένας άγνωστος παραβιάζει το σπίτι ενός διάσημου Δανού τηλεπαρουσιαστή και η σύζυγός του βρίσκεται νεκρή.
Πίσω από τις σκιές του χειμώνα κρύβονται δύο δολοφόνοι. ένας χειρουργός που διαμελίζει προσεκτικά τα θύματά του και ένας αδίστακτος βιαστής.
Ο επιθεωρητής Φάμπιαν Ρισκ και η Δανή ομόλογός του Ντούνια Χούγκορντ προσπαθούν να συναρμολογήσουν το εφιαλτικό παζλ, χωρίς να γνωρίζουν ότι ο φόνος είναι μόνο η αρχή…
Μετά το Χωρίς Πρόσωπο, ο Ένατος Τάφος είναι το νέο αγωνιώδες θρίλερ του Stefan Ahnhem με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Φάμπιαν Ρισκ.

Προσωπική άποψη:
Δεύτερο βιβλίο με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Φαμπιάν Ρισκ και, όσοι έχετε διαβάσει το δικό του "Χωρίς πρόσωπο", είμαι σίγουρη πως το περιμένατε με μεγάλη λαχτάρα και ανυπομονησία. Σας καταλαβαίνω στον απόλυτο βαθμό καθώς, με περισσή ευκολία και διόλου ντροπή, παραδέχομαι πως ανήκω, πλέον, στις φανατικές του αναγνώστριες, αφού με κάθε του βιβλίο επιτυγχάνει, χωρίς καν να το προσπαθεί, να με καθηλώσει, να μου κόψει την ανάσα, να προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας σε όλο μου το σώμα, προσφέροντάς μου ιστορίες βίας και μίσους που, όμως, καθόλου επιτηδευμένες δεν είναι. Αντίθετα, ο σκληρός αυτός κόσμος που περιγράφει σε κάθε του μυθιστόρημα, αποτυπώνεται τόσο φυσικά και αβίαστα πάνω στο χαρτί, γεγονός που τον καθιστά τρομακτικά ρεαλιστικό και διεστραμμένα οικείο.

Πριν πω τα θετικά του βιβλίου, που σαφέστατα υπερτερούν οποιουδήποτε αρνητικού, θέλω να σταθώ λίγο στο μοναδικό, κατ' εμέ, μειονέκτημά του, που δεν είναι άλλο από τα "λάθη" στην αρχική μετάφραση. Προσοχή! Τα "λάθη" αυτά δεν οφείλονται στον μεταφραστή των εκδόσεων Διόπτρα, αλλά στον μεταφραστή του πρωτότυπου κειμένου στ' Αγγλικά. Καταλαβαίνω πως δεν είναι πάντα εύκολη δουλειά, το να μεταφράζεις από μια σκανδιναβική γλώσσα σε μια πιο διαδεδομένη, υπάρχουν, όμως, εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και που στην προκειμένη, αλλά και στο προηγούμενο βιβλίο του Ahnhem, δεν τους δόθηκε η απαραίτητη προσοχή, προκαλώντας σύγχυση στον αναγνώστη ως προς την σύλληψη και αξιολόγηση των πληροφοριών που αυτός δέχεται σε δεδομένους χρόνους και στιγμές. Δεν θα ήθελα να υπεισέλθω σε περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά πιστεύω και ένας μη μυημένος αναγνώστης στο αστυνομικό μυθιστόρημα, θα αισθανθεί κάπως μπερδεμένος για ορισμένες μικρές, αμήχανες στιγμές.

Αφήνοντας, όμως, πίσω τα παραπάνω, περνάμε σε αυτά που πραγματικά σε κερδίζουν ως αναγνώστη. Πρώτα απ' όλα, το ταλέντο του Ahnhem, όχι μόνο ως προς την λογοτεχνική δεινότητα της αφήγησής του -γιατί, κακά τα ψέματα, ένα καλογραμμένο κείμενο κερδίζει πόντους ακόμα και για τους πιο απαιτητικούς αναγνώστες-, αλλά και ως προς τον τρόπο που χειρίζεται τις καταστάσεις τις οποίες περιγράφει, αξιοποιώντας στο έπακρο την πραγματική και ουσιαστική τους διάσταση που σταδιακά εξελίσσεται όσο το νήμα της ιστορίας ξετυλίγεται και παύει να είναι ένα κουβάρι. Ο Ahnhem ξέρει πως να χτίζει την ένταση, να την αυξάνει με σταδιακό ρυθμό, ανεβάζοντας τους καρδιακούς μας παλμούς, και, τελικά, να την οδηγεί στην απόλυτη κορύφωσή της, αποκαλύπτωντάς μας αλήθειες, δεδομένα και γεγονότα που δεν είχαμε φανταστεί ή που και αν είχαν περάσει απ' το μυαλό μας, αυτό δεν είχε συμβεί σε όλη τους τη διάσταση.

Σε δεύτερο επίπεδο, που είναι και το πιο σημαντικό για μένα, τόσο στο βιβλίο αυτό όσο και στο "Χωρίς πρόσωπο", είναι ο τρόπος που ο συγγραφέας αξιοποιεί τα πρόσωπα που εμπλέκονται στις καταστάσεις αυτές, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Δεν είναι απλά πιόνια σε μια δραματική παρτίδα ενός παιχνιδιού μυστηρίου, αλλά ζωντανοί παράγοντες σ' ένα κυνηγητό απ' το οποίο είναι πολύ εύκολο κάποιος να μην ξεφύγει ζωντανός. Είναι άνθρωποι με θέλω, πάθη, αδυναμίες, μα και δυνατά σημεία στον χαρακτήρα τους, που αν μέσα στην πολυπλοκότητα του είναι και της ύπαρξής τους βρουν τρόπο να τα ισορροπήσουν, μπορούν να πετύχουν ακόμα και εκείνα που φαντάζουν αδύνατα. Και όταν καλούνται δύο -ή και περισσότερα- άτομα να συνυπάρξουν, το να βρεθούν οι ισορροπίες αυτές γίνεται ακόμα πιο δύσκολο μα, συνάμα, και πολύ πιο γοητευτικό κι ενδιαφέρον.

Ο "Ένατος τάφος" είναι ένα βιβλίο που διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που ανεβάζουν ψηλά τον πήχη σ' ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχει ένα κείμενο που ρέει σα νερό, μια πλοκή γεμάτη ένταση και δυνατές στιγμές, περιγραφές που σου κόβουν την ανάσα και παίζουν με τα ένστικτα και τους πιο αρχέγονους φόβους του ανθρώπου, μα κι ένα "πίσω κείμενο" που είναι κυριευμένο, και καθοδηγείται, από το ισχυρά και τρομακτικά ανθρώπινα πάθη, αυτά τις εκδίκησης και του μίσους, που δύσκολα μπαίνουν σε καλούπια και στεγανά και που κανείς δεν γνωρίζει πως ή πότε θα ξεσπάσουν. Έχουμε χαρακτήρες με άψογα ψυχογραφήματα, ανθρώπους που δεν είναι αψεγάδιαστοι, μα που θα μπορούσαμε να τους συναντήσουμε στη δική μας πραγματικότητα, πρόσωπα που δεν είναι υπερήρωες, που έχουν αδυναμίες και τρωτά σημεία που, όμως, τους καθιστούν πιο οικείους σε 'μας και, συνάμα, πολύ πιο γοητευτικούς. Απ' τα καλύτερα και πιο δυνατά, εκρηκτικά βιβλία του είδους που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χάσετε.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Stefan Ahnhem
Μεταφραστής: Ελιασά Νοέλα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 624
ISBN: 978-960-605-413-6