Η Γκρέις έχει περάσει χρόνια παρακολουθώντας τους λύκους στο δάσος πίσω από το σπίτι της. Ξέρει πως ένας λύκος με κίτρινα μάτια -ο δικός της λύκος- την παρακολουθεί. Νιώθει μια βαθιά οικειότητα μαζί του δίχως να μπορεί να εξηγήσει το γιατί.
Ο Σαμ ζει δύο ζωές. Η μία ως λύκος κι η άλλη ως άνθρωπος. Ως λύκος είναι η σιωπηλή συντροφιά της κοπέλας που αγαπάει. Ως άνθρωπος δεν έχει τολμήσει ακόμα να της μιλήσει.
Όταν, κάποια στιγμή, οι κυνηγοί πληγώνουν τον Σαμ, αυτός καταφέρνει να αποκτήσει την ανθρώπινη μορφή του και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της Γκρέις.
Εκεί εκφράζεται η αγάπη των δύο νέων και ο αναγνώστης παρακολουθεί με αγωνία την πάλη του αγοριού να απαλλαγεί από το μοναχικό του παρελθόν αλλά και από την αγέλη των λυκανθρώπων που εποφθαλμιούν την ευτυχία του, καθώς και την πάλη της κοπέλας να τον κρατήσει για πάντα κοντά της βάζοντας, πολλές φορές, σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή
Προσωπική άποψη:
Όπως έχουμε ξαναπεί, υπάρχουν βιβλία τα οποία είναι γραμμένο τους να σε μαγέψουν με ένα απλό άγγιγμα του εξωφύλλου τους. Μερικά βιβλία, έχουν γραφτεί απλά και μόνο για να τα λατρέψουμε. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Ρίγος" της Maggie Stiefvater το οποίο σε προσκαλεί να χαθείς στον κόσμο του, σε προκαλεί να ακούσεις τους λύκους και αγγίζοντας το ανάγλυφο εξώφυλλό του το κάνεις, αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι χαμένος στο δάσος τους, να τους αναζητάς ανάμεσα στις σκιές, αφουγκράζεσαι γύρω σου και τότε ναι, μπορείς να ακούσεις το λυπημένο κάλεσμά τους. Το ίδιο κάλεσμα που ακούει έξι χρόνια οι Γκρέις, το θλιμμένο εκείνο κάλεσμα που κάνει κάθε μέρα της να αποκτά νέο νόημα, να έχει κάτι το οποίο αξίζει να περιμένει.
Αναρωτιόμαστε μερικές φορές, πόσο αντιπροσωπευτικός μπορεί να είναι ο τίτλος ενός βιβλίου. Και πράγματι, το "Ρίγος" αρχικά σε κάνει να απορείς. Όχι όμως για πολύ. Το ρίγος είναι εκείνο που καθορίζει την ζωή του Σαμ και κατ' επέκτασην, την ζωή της Γκρέις. Είναι το στοιχείο εκείνο που τον οδηγεί από την μία κατάσταση στην άλλη, είναι εκείνο ακριβώς το στοιχείο που χωρίζει την ανθρώπινη από την λυκίσια υπόστασή του. Είναι η ανάγκη του λύκου αλλά ταυτόχρονα, ο φόβος του ανθρώπου. Είναι το στοιχείο εκείνο το οποίο η δεύτερη φύση του ζητάει ανυπόμονα για να ελευθερωθεί ενώ, η ανθρώπινη προσπαθεί πάση θυσία να αποφύγει έτσι ώστε να κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο στην ζωή εκείνη που πραγματικά θα έπρεπε να είχε, στην ζωή εκείνη που λαχταράει αλλά δεν μπορεί πλέον να έχει. Το ρίγος όμως είναι κάτι ακόμα, κάτι περισσότερο. Είναι το συναίσθημα εκείνο που μας διαπερνάει σαν ηλεκτρικό ρεύμα καθώς διαβάζουμε την ιστορία.
Η Stiefvater χρησιμοποιεί ως βάση του μυθιστορήματός της τον κλασσικό μύθο των λυκανθρώπων, δίνοντάς του όμως νέα διάσταση. Χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα στοιχεία που δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, απελευθερώνοντας όμως την ιστορία της από αρχέγονες φοβίες και αστικούς θρύλους που δεν έχουν υπόσταση. Οι λυκάνθρωποί της, δεν είναι τέρατα αλλά ουσιαστικά, μολυσμένοι άνθρωποι με μορφοπλαστικές δυνατότητες που χρόνο με τον χρόνο γίνονται όλο και πιο ισχυρές, όλο και πιο απόλυτες. Στην πραγματικότητα, είναι άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε λύκους, ικανοί να ζουν απαλλαγμένοι από τα βίαια και ζωώδη ένστικτα της φύσης τους αυτής αφού, έχουν την δυνατότητα, αν κι εφόσον το θελήσουν, να διατηρήσουν μέσα τους εκείνο το ανθρώπινο συναισθηματικό κομμάτι, τον νου και την θύμηση, στοιχεία που δεν τους αφήνουν να γίνουν έρμαια μιας δολοφονικής φύσης. Έτσι είναι ο Σαμ, ικανός να τιθασεύσει το άγριο πνεύμα και να προσπαθήσει.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η Γκρέις, ένα πρόσωπο με όλα εκείνα τα στοιχεία της δεύτερης φύσης του Σαμ τα οποία όμως, έχουν γίνει ένα με την ανθρώπινη υπόστασή της, ανίκανα να την οδηγήσουν σε μια μερική ή ολική μεταμόρφωση. Δεν ζει κυριευμένη από τον φόβο μιας παλαιάς επίθεσης αλλά, με την ανάμνηση του περιστατικού ως ότι πιο όμορφου θα μπορούσε να την συντροφεύει. Δεν την έχει γίνει βίωμα φόβου αλλά, ανάγκη της καθημερινότητας αφού, μέσω της εμπειρίας της αυτής γνώρισε έναν λύκο, τον δικό της λύκο, εκείνον που την έσωσε και από τότε και μετά την συντρόφευε και την προστάτευε. Κι εκείνη, παράξενα και παράλογα μαγεμένη μαζί του, να τον αναζητά με κάθε της κίνηση. Να ζει μόνο για τα κρύα βράδια του χειμώνα και να υποφέρει τα ζεστά του καλοκαιριού, εκείνα που τον κρατούσαν μακριά. Και παρά που η Γκρέις δεν γνωρίζει, δεν την νοιάζει. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία για εκείνη από τον Σαμ.
Παρακολουθούμε λοιπόν την εξέλιξη αυτής της τόσο παράξενης και γοητευτικής ιστορίας μέσα από μικρά και ευέλικτα κεφάλαια, μέσω των οποίων μπορούμε να ακούσουμε τόσο την φωνή της Γκρέις όσο κι εκείνη του Σαμ. Κανενός ήρωα οι σκέψεις δεν μένουν κρυφές αλλά, εναλλάσσονται συνεχώς έτσι ώστε να έχουμε μια σαφή εικόνα συναισθημάτων, σκέψεων, πράξεων αλλά και έκφρασης αγωνίας και φόβου και από τους δυο τους. Οι προτάσεις που χρησιμοποιεί η συγγραφέας σε κάθε κεφάλαιο, είναι και αυτές με την σειρά τους μικρές και κοφτές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται η απαραίτητη ένταση ενώ παράλληλα, δημιουργούνται και τα απαρίτητα διαστήματα ανάπαυλας και ηρεμίας που τόσο πολύ έχουν ανάγκη, όχι μόνο οι φορτισμένοι συναισθηματικά χαρακτήρες της αλλά, και οι εξίσου φορτισμένοι συναισθηματικά αναγνώστες της.
Η προσπάθειά των δύο νέων να μείνουν μαζί δείχνει ανέλπιδη και αντίθετα με όσα θα θέλαμε, όσο η πλοκή προχωράει, τόσο πιο δυσοίωνο μοιάζει το μέλλον για τους δυο τους. Ένα μέλλον που μοιάζει προδιαγεγραμμένο. Ένα μέλλον που ακολουθεί έναν δρόμο χωρίς επιστροφή και που αργά ή γρήγορα, θα είναι υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουν. Η αγωνία και η ένταση κορυφώνονται συνεχώς ενώ, η απελπισία είναι το κύριο στοιχείο που μας συντροφεύει αφού, είναι η δύναμη εκείνη που παρά την θέλησή τους, κυριεύει και τους ίδιους του ήρωες. Η συναισθηματική φόρτιση χαρακτήρων και αναγνωστών, μοιάζει να μην μπορεί να κοπάσει, καλπάζοντας σε μια ανοδική πορεία, εκφραζόμενη μέσω του σωματικού και συναισθηματικού πόνου για να οδηγηθούν στην οριστική ρίξη και από εκεί, σε ένα τρυφερό τέλος που ίσως να απέχει αρκετά από αυτό που τελικά να περιμέναμε.
Μια μοντέρνα, σύγχρονη, παράξενη αλλά παράλληλα, πραγματικά ρομαντική και βαθιά συναισθματική ιστορία αγάπης δύο τόσο διαφορετικών αλλά ταυτόχρονα, τόσο ίδιων ανθρώπων, έτοιμων να παλέψουν ενάντια σε κάθε τι που τους θέλει χώρια, ακόμα και σε πράγματα όπως είναι η μοίρα. Η Stiefvater μοιάζει ικανή να χειριστεί άψογα το υλικό που έχει στα χέρια, έτσι ώστε να ικανοποιήσει απόλυτα το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται. Κι εδώ να σημειώσουμε ότι το κοινό αυτό δεν έχει να κάνει σε σχέση με την ηλικία αλλά, με την αγάπη του μεταφυσικού, του δοξαστικού και το αρχετυπικού. Δεν πρόκειται απλά για μια ρομαντική εξιστόριση ενός εφηβικού έρωτα αλλά, για την αφήγηση μιας πραγματικά τραγικής, απελπιστικής αγάπης δίχως όρια, ικανή να προσπαθήσει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, ακόμα και όταν πιστεύει πως πλέον δεν μπορεί τίποτα να γίνει. Μια ιστορία τόσο γοητευτική και τρυφερή που δεν μπορεί να μην σε κάνει να κλάψεις.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Maggie Stiefvater
Μεταφραστής: Μποζινάκης Περικλής
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Σύγχρονη Λογοτενχία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 440
ISBN: 978-960-16-3601-6
Ο Σαμ ζει δύο ζωές. Η μία ως λύκος κι η άλλη ως άνθρωπος. Ως λύκος είναι η σιωπηλή συντροφιά της κοπέλας που αγαπάει. Ως άνθρωπος δεν έχει τολμήσει ακόμα να της μιλήσει.
Όταν, κάποια στιγμή, οι κυνηγοί πληγώνουν τον Σαμ, αυτός καταφέρνει να αποκτήσει την ανθρώπινη μορφή του και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της Γκρέις.
Εκεί εκφράζεται η αγάπη των δύο νέων και ο αναγνώστης παρακολουθεί με αγωνία την πάλη του αγοριού να απαλλαγεί από το μοναχικό του παρελθόν αλλά και από την αγέλη των λυκανθρώπων που εποφθαλμιούν την ευτυχία του, καθώς και την πάλη της κοπέλας να τον κρατήσει για πάντα κοντά της βάζοντας, πολλές φορές, σε κίνδυνο την ίδια της τη ζωή
Προσωπική άποψη:
Όπως έχουμε ξαναπεί, υπάρχουν βιβλία τα οποία είναι γραμμένο τους να σε μαγέψουν με ένα απλό άγγιγμα του εξωφύλλου τους. Μερικά βιβλία, έχουν γραφτεί απλά και μόνο για να τα λατρέψουμε. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και το "Ρίγος" της Maggie Stiefvater το οποίο σε προσκαλεί να χαθείς στον κόσμο του, σε προκαλεί να ακούσεις τους λύκους και αγγίζοντας το ανάγλυφο εξώφυλλό του το κάνεις, αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι χαμένος στο δάσος τους, να τους αναζητάς ανάμεσα στις σκιές, αφουγκράζεσαι γύρω σου και τότε ναι, μπορείς να ακούσεις το λυπημένο κάλεσμά τους. Το ίδιο κάλεσμα που ακούει έξι χρόνια οι Γκρέις, το θλιμμένο εκείνο κάλεσμα που κάνει κάθε μέρα της να αποκτά νέο νόημα, να έχει κάτι το οποίο αξίζει να περιμένει.
Αναρωτιόμαστε μερικές φορές, πόσο αντιπροσωπευτικός μπορεί να είναι ο τίτλος ενός βιβλίου. Και πράγματι, το "Ρίγος" αρχικά σε κάνει να απορείς. Όχι όμως για πολύ. Το ρίγος είναι εκείνο που καθορίζει την ζωή του Σαμ και κατ' επέκτασην, την ζωή της Γκρέις. Είναι το στοιχείο εκείνο που τον οδηγεί από την μία κατάσταση στην άλλη, είναι εκείνο ακριβώς το στοιχείο που χωρίζει την ανθρώπινη από την λυκίσια υπόστασή του. Είναι η ανάγκη του λύκου αλλά ταυτόχρονα, ο φόβος του ανθρώπου. Είναι το στοιχείο εκείνο το οποίο η δεύτερη φύση του ζητάει ανυπόμονα για να ελευθερωθεί ενώ, η ανθρώπινη προσπαθεί πάση θυσία να αποφύγει έτσι ώστε να κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο στην ζωή εκείνη που πραγματικά θα έπρεπε να είχε, στην ζωή εκείνη που λαχταράει αλλά δεν μπορεί πλέον να έχει. Το ρίγος όμως είναι κάτι ακόμα, κάτι περισσότερο. Είναι το συναίσθημα εκείνο που μας διαπερνάει σαν ηλεκτρικό ρεύμα καθώς διαβάζουμε την ιστορία.
Η Stiefvater χρησιμοποιεί ως βάση του μυθιστορήματός της τον κλασσικό μύθο των λυκανθρώπων, δίνοντάς του όμως νέα διάσταση. Χρησιμοποιεί όλα εκείνα τα στοιχεία που δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, απελευθερώνοντας όμως την ιστορία της από αρχέγονες φοβίες και αστικούς θρύλους που δεν έχουν υπόσταση. Οι λυκάνθρωποί της, δεν είναι τέρατα αλλά ουσιαστικά, μολυσμένοι άνθρωποι με μορφοπλαστικές δυνατότητες που χρόνο με τον χρόνο γίνονται όλο και πιο ισχυρές, όλο και πιο απόλυτες. Στην πραγματικότητα, είναι άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε λύκους, ικανοί να ζουν απαλλαγμένοι από τα βίαια και ζωώδη ένστικτα της φύσης τους αυτής αφού, έχουν την δυνατότητα, αν κι εφόσον το θελήσουν, να διατηρήσουν μέσα τους εκείνο το ανθρώπινο συναισθηματικό κομμάτι, τον νου και την θύμηση, στοιχεία που δεν τους αφήνουν να γίνουν έρμαια μιας δολοφονικής φύσης. Έτσι είναι ο Σαμ, ικανός να τιθασεύσει το άγριο πνεύμα και να προσπαθήσει.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η Γκρέις, ένα πρόσωπο με όλα εκείνα τα στοιχεία της δεύτερης φύσης του Σαμ τα οποία όμως, έχουν γίνει ένα με την ανθρώπινη υπόστασή της, ανίκανα να την οδηγήσουν σε μια μερική ή ολική μεταμόρφωση. Δεν ζει κυριευμένη από τον φόβο μιας παλαιάς επίθεσης αλλά, με την ανάμνηση του περιστατικού ως ότι πιο όμορφου θα μπορούσε να την συντροφεύει. Δεν την έχει γίνει βίωμα φόβου αλλά, ανάγκη της καθημερινότητας αφού, μέσω της εμπειρίας της αυτής γνώρισε έναν λύκο, τον δικό της λύκο, εκείνον που την έσωσε και από τότε και μετά την συντρόφευε και την προστάτευε. Κι εκείνη, παράξενα και παράλογα μαγεμένη μαζί του, να τον αναζητά με κάθε της κίνηση. Να ζει μόνο για τα κρύα βράδια του χειμώνα και να υποφέρει τα ζεστά του καλοκαιριού, εκείνα που τον κρατούσαν μακριά. Και παρά που η Γκρέις δεν γνωρίζει, δεν την νοιάζει. Τίποτα άλλο δεν έχει σημασία για εκείνη από τον Σαμ.
Παρακολουθούμε λοιπόν την εξέλιξη αυτής της τόσο παράξενης και γοητευτικής ιστορίας μέσα από μικρά και ευέλικτα κεφάλαια, μέσω των οποίων μπορούμε να ακούσουμε τόσο την φωνή της Γκρέις όσο κι εκείνη του Σαμ. Κανενός ήρωα οι σκέψεις δεν μένουν κρυφές αλλά, εναλλάσσονται συνεχώς έτσι ώστε να έχουμε μια σαφή εικόνα συναισθημάτων, σκέψεων, πράξεων αλλά και έκφρασης αγωνίας και φόβου και από τους δυο τους. Οι προτάσεις που χρησιμοποιεί η συγγραφέας σε κάθε κεφάλαιο, είναι και αυτές με την σειρά τους μικρές και κοφτές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται η απαραίτητη ένταση ενώ παράλληλα, δημιουργούνται και τα απαρίτητα διαστήματα ανάπαυλας και ηρεμίας που τόσο πολύ έχουν ανάγκη, όχι μόνο οι φορτισμένοι συναισθηματικά χαρακτήρες της αλλά, και οι εξίσου φορτισμένοι συναισθηματικά αναγνώστες της.
Η προσπάθειά των δύο νέων να μείνουν μαζί δείχνει ανέλπιδη και αντίθετα με όσα θα θέλαμε, όσο η πλοκή προχωράει, τόσο πιο δυσοίωνο μοιάζει το μέλλον για τους δυο τους. Ένα μέλλον που μοιάζει προδιαγεγραμμένο. Ένα μέλλον που ακολουθεί έναν δρόμο χωρίς επιστροφή και που αργά ή γρήγορα, θα είναι υποχρεωμένοι να το ακολουθήσουν. Η αγωνία και η ένταση κορυφώνονται συνεχώς ενώ, η απελπισία είναι το κύριο στοιχείο που μας συντροφεύει αφού, είναι η δύναμη εκείνη που παρά την θέλησή τους, κυριεύει και τους ίδιους του ήρωες. Η συναισθηματική φόρτιση χαρακτήρων και αναγνωστών, μοιάζει να μην μπορεί να κοπάσει, καλπάζοντας σε μια ανοδική πορεία, εκφραζόμενη μέσω του σωματικού και συναισθηματικού πόνου για να οδηγηθούν στην οριστική ρίξη και από εκεί, σε ένα τρυφερό τέλος που ίσως να απέχει αρκετά από αυτό που τελικά να περιμέναμε.
Μια μοντέρνα, σύγχρονη, παράξενη αλλά παράλληλα, πραγματικά ρομαντική και βαθιά συναισθματική ιστορία αγάπης δύο τόσο διαφορετικών αλλά ταυτόχρονα, τόσο ίδιων ανθρώπων, έτοιμων να παλέψουν ενάντια σε κάθε τι που τους θέλει χώρια, ακόμα και σε πράγματα όπως είναι η μοίρα. Η Stiefvater μοιάζει ικανή να χειριστεί άψογα το υλικό που έχει στα χέρια, έτσι ώστε να ικανοποιήσει απόλυτα το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται. Κι εδώ να σημειώσουμε ότι το κοινό αυτό δεν έχει να κάνει σε σχέση με την ηλικία αλλά, με την αγάπη του μεταφυσικού, του δοξαστικού και το αρχετυπικού. Δεν πρόκειται απλά για μια ρομαντική εξιστόριση ενός εφηβικού έρωτα αλλά, για την αφήγηση μιας πραγματικά τραγικής, απελπιστικής αγάπης δίχως όρια, ικανή να προσπαθήσει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, ακόμα και όταν πιστεύει πως πλέον δεν μπορεί τίποτα να γίνει. Μια ιστορία τόσο γοητευτική και τρυφερή που δεν μπορεί να μην σε κάνει να κλάψεις.
Βαθμολογία 10/10
Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Maggie Stiefvater
Μεταφραστής: Μποζινάκης Περικλής
Εκδόσεις: Πατάκης
Κατηγορία: Σύγχρονη Λογοτενχία
Έτος Έκδοσης: 2010
Αρ. σελίδων: 440
ISBN: 978-960-16-3601-6
49 Σχόλια:
Den to pisteuo oti diavases ena biblio pou dn exei k 2h, 3h ... 100h sunexeia!!!!
Endiaferon akougetai.. tha to'xo sta upopshn!!! :D
@ Χα, χα, χα... εδώ Νικολέτα δεν το πιστεύω εγώ! :p
Είναι φανταστικό... ίσως ότι καλύτερο διάβασα τελευταία. Φαντάσου, με πήραν τα κλάματα.
Ααα... ξεκίνησα "Vampire Diaries". Διάβασα το πρώτο βιβλίο και μόλις τώρα ξεκίνησα να βλέπω και την σειρά. Πολύ κουκλί ο πρωταγωνιστής... :p
Kale tha patheis tpt!!!! mesa se ena 20hmero exeis diavasei oti alloi se 1xrono!!!
prosexe to... exeis ethistei!!! axaxaxaaxa
@ Χα, χα, χα... λες Νικολέτα μου;
Λοιπόν... σήμερα έχει σίριαλ και Di Caprio. Από αύριο βλέπουμε πάλι! :p
Inception ??? na mou peis entuposeis...
ee nai... apo avrio tha diabaseis pali kanena vivlio pou exei pentakosies sunexeies k tha parasureis k emena!!
@ Χα, χα, χα... μπα... λέω ή να πιάσω το "Δάσος με τα χέρια και τα δόντια" ή να πάω σε κάτι πιο κλασσικό, ίσως τις χαμένες ψευδαισθήσεις του Μπαλζάκ. :p
Ναι, αύριο θα έχεις αναλυτική άποψη για το "Inception".
@ Α... και Νικολέτα... εγώ σε παρασύρω; Διαδόσεις... :p
Nai... nai... diadoseis!!!
Apla epeidi de thimamai poios, eipa na ta rixo se sena .. :P
@ Ντροπή σου Νικολέτα! :p
Έχω μείνει άναυδος... Πολύ καλή δουλειά@!!!! Συγχαρητήρια!!!
Να σε δούμε να κάνεις κριτική και σε τηλεοπτικές σειρές!!! :-)
@ Σ' ευχαριστώ πολύ Σωκράτη μου! :)
Από περιέργεια όμως, για πιο πράγμα έχεις μείνει άναυδος ακριβώς; Για το συγκεκριμένο post;
Θα έρθει και η κριτική για τηλεοπτικές σειρές σύντομα... :)
Έχω μείνει άναυδος, διότι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα έχεις διαβάσει τόσα βιβλία...
Θα περιμένω να το δω κι αυτό. ;-)
@ Έχω διαβάσει άλλα 2 Σωκράτη αλλά δεν έχω προλάβει να γράψω posts. Τρεχάματα! Τώρα διαβάζω Μπαλζάκ... λίγο πιο κουλτούρα για να αναγκαστώ να το πάω πιο αργά! ;)
Εύγε Γιώτα μου!!! Περιμένω ακόμα μια ταινία... Και έχω να σου προτείνω και κάποιες άλλες.
Καλή συνέχεια στο διάβασμά σου!!
@ Σ' ευχαριστώ και πάλι Σωκράτη μου! :)
Δευτέρα θέλω να πιστεύω πως θα την έχεις την ανάρτησή σου! :)
Έμπλεξα αυτό το 5ήμερο που πέρασε και δεν έχω προλάβει να πάρω ανάσα η κακομοίρα.
Εδώ έχω ξεκινήσει αυτόν τον καημένο τον Μπαλζάκ πόσες μέρες πριν και έχω κολλήσει στις 100 σελίδες από 800 και δεν λέω να βρω χρόνο να το συνεχίσω. Και όταν έχω χρόνο νυστάζω τρομερά... αυτός ο καιρός μου προκαλεί υπνηλία και είναι το χειρότερό μου. Για 15-20 μέρες είμαι σαν φυτό! :/
Πες καμιά ταινιούλα ακόμα παραγγελία που έχω στερέψει και από ιδέες! :)
Δεν πειράζει... Όλα μια χαρά τα προλαβαίνεις!!
Έχω μια που θέλει να δεις και ειναι το The strangers. Έχω κάνει και ένα ποστ... Αν θες ρίξε μια ματιά. Βέβαια φοβάμαι ότι αν τη δεις θα εκνευριστείς!!!
@ Σωκράτη :)))
Γιατί να εκνευριστώ καλέ; :s
Τι να σου πω Γιώτα... Το βρήκα μέτριο... Στο blog μου έχω κάνει και σχετική ανάρτηση...
@ Δεν πειράζει Σωκράτη... έχουμε δει μπουρούχες... θα αντέξουμε άλλη μία! :p
Για να δω Γιώτα... 8έλω την άποψή σου και για αυτή τη ταινία. ;-)
@ Θα την έχεις Σωκράτη σε πρώτη ευκαιρία.
Όσο για το Ρέκβιεμ δεν σε ξέχασα απλά, είχα πολλά τρεχάματα σήμερα και δεν πρόλαβα.
Πραγματικά καταπληκτική δουλειά, άψοχη κριτική!
Όπως είπα ξαναπέτυχα το βιβλίο αλλά το απέφυγα. Ίσως να φταίει λίγο και το γεγονός ότι δεν πάω και τόσο τους Λυκάνθρωπους :Ο
Αλλά τώρα "πρέπει" να το δω από κοντά αυτό το βιβλίο.
Πραγματικά Γιώτα παρασέρνεις τον κόσμο...:)
@ Ριτάκι κι εγώ δεν συμπαθώ τους λυκάνθρωπους ή τουλάχιστον, δεν τους πολυσυμπαθούσα μέχρι να διαβάσω το "Ρίγος". :P
Ήταν όμως ένα βιβλίο που όσο και αν προσπάθησα να το αποφύγω, με είχα μαγέψει από το εξώφυλλό του και δεν μπόρεσα να του αντισταθώ.
Χαίρομαι να σας παρασέρνω σε τόσο υπέροχους κόσμους! :)
gnwrizei kaneis an tha metafrastei to deutero vivlio,to linger????
@ Σταυρούλα υποτίθεται ότι θα έβγαινε τέλος Απριλίου αλλά ακόμα τίποτα! Έχω επικοινωνήσει με τον Πατάκη και μου είπαν πως θα μου στείλουν ειδοποίηση μόλις βγει οπότε και θα σας ενημερώσω! :)
Γιωτα σκεφτομαι εδω κ αρκετο καιρο να παρω η οχι αυτο το βιβλιο!Τις προαλλες επεσε στα χερια μου κ βλεπωντας το εξωφυλλο κοντεψε να μου φυγει το σαγονι!Κ μετα ερχομαι εδω κ διαβαζω αυτα που γραφεις κ αναρωτιεμαι για ποιον ηλιθιο λογο δεν εχω παρει ακομη αυτο το βιβλιο...πραγματικα πολυ ωραια παρουσιαση Γιωτα,μπραβο σου!!!
@ Ειρηνάκι σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! :)
Προσωπικά την λατρεύω αυτή την σειρά, ειδικά το 1ο βιβλίο. Είναι τόσο λυρική, τόσο ρομαντική, τόσο τρυφερή και ξεχωριστή... πραγματικά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο! :)
Γιωτα εχει μπει πρωτο στη λιστα προτεραιοτητας!
@ Ειρήνη μου τότε περιμένω εντυπώσεις άμεσα, όταν με το καλό το διαβάσεις! :D
Εννοειται Γιωτα εχεις τον λογο μου!
Επιτελους να αρχισω κ εγω μια ολοκληρωμενη σειρα,γιατι με τις αλλες καλα γεραματα χαχα!!
@ Αχ, Ειρήνη μου... πες το ψέματα! :/
Γιωτα μου,
αργησα αλλα καλλιο αργα παρα ποτε!!
Πολυ συγκινητικο κ τρυφερο βιβλιο!Για να πω την μαυρη μου αληθεια αν διαβαζα την ιδια ιστορια απο διαφορετικο συγγραφεα μπορει κ να με αφηνε αδιαφορη αλλα η γραφη της Stiefvater ειναι μαγικη!Απο την πρωτη μεχρι κ την τελευταια σελιδα του,απλα υπεροχο!Κ ο τροπος που τελειωνει το πρωτο της βιβλιο τοσο απλος κ τοσο ολοκληρωμενος ταυτοχρονα,που προσωπικα δεν θα με ενοιαζε αν δεν εγραφε τα επομενα!Θα προτιμουσα η ιστορια να τελειωνε ετσι!Δεν θα ηθελα καθολου να δω αυτους τους χαρακτηρες να βασανιζονται περισσοτερο,ιδιως ο Σαμ...πιστευω πως τους αξιζει ενα ευτυχισμενο τελος!
Το εξωφυλλο πραγματικα μοναδικο,ξεχωριζει αναμεσα σε πολλα αλλα!!
@ Ειρηνάκι μου, πολύ χαίρομαι που σου άρεσε γιατί όπως σου είπα άλλωστε, είναι από τα βιβλία που αγαπάω ιδιαίτερα για λόγους που έχω αναφέρει πολλάκις. Είναι ειλικρινές, τρυφερό, λυρικό... με μοναδική αφήγηση και απίστευτα ολοκληρωμένους και δοτικούς χαρακτήρες.
Και ναι, συμφωνώ, είναι από τα βιβλία που επίσης δεν θα με πείραζε να μην είχε συνέχεια. Είτε έτσι, είτε αλλιώς, θα το λάτρευα! <3
...γι αυτο κ ειναι απο τα βιβλια που δεν θα ηθελα να εχουν συνεχεια,τελειωνει τοσο ομορφα το 1ο!Κ ειναι τοσο λυπητερη ιστορια που δεν θελω να τους δω να ξαναμπαινουν σε προβληματα....
@ Ειρήνη αγαπώ όλη την σειρά, αλλά το 1ο είναι αξεπέραστο... :D <3
Γιωτάκι, Ειρηνάκι το διάβασα και γω το ρίγος... Όπως τα είπε η Ειρήνη, πολύ λυπητερο, θλιβερό, μελαγχολικό αλλά όπως είπε και η Γιώτα λυρικό, τρυφερο. Και ρε συ Γιώτα, είναι ακριβώς όπως έγραφες στην ανάρτηση, το κακό τέλος όλο και πλησίαζε, σε κάθε σελίδα, σε κάθε παράγραφο και σου προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη θλίψη γιατί έβλεπες το αδιέξοδο και έλεγες τίποτε δεν μπορεί να γίνει. Ιδιώς όταν πέθανε ο Τζ. είπα εντάξει τελείωσε. Όχι ότι θα πέθαινε ο Σαμ αλλά πίστευα ότι θα είχε το αναμενομενο τέλος.
Ελπίζω να απαντάει στην Απνοια στα ανοιχτά έρωτήματα, πχ γιατί δεν πέθανε ο Σαμ κλπ.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ.
ΥΓ. Ειρηνάκι γλυκό! Δεν έχουμε μιλήσει καθόλου από την μεγάλη συνάντηση στη θεσσαλονίκη! Χάου μπου γιου μπου??
@ Ευάκι προσωπικά, αγαπώ τρελά αυτή τη σειρά. Ο τρόπος γραφής της είναι μοναδικός και το πως προσέγγισε το θέμα, απόλυτα γοητευτικό.
Ό,τι απορίες κι αν έχεις, θα σου λυθούν στο επόμενο, μην ανησυχείς! ;)
Ευακι μου ειναι λυπητερο αλλα πολυ ρομαντικο κ λατρευω τον τροπο που τελειωνει το 1ο!πρεπει να διαβασεις κ τα επομενα,ειναι πολυ ομορφη σειρα!!!
Θα σε παρω τηλ να τα πουμε!!
Γιωτα μου συμφωνω τοοοοσο πολυ μαζι σου !!!!!!
@ Ειρηνάκι μου γλυκό, αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε! ;)
Ειδες? Μεταξυ αλλων γιναμε ΚΑΙ συγγενεις τελικα!! χα χα
@ Χα, χα, χα...
Ειρήνη μου, εμείς, είμαστε καλύτερα από συγγενείς! ;) <3
Nαι σωστα γιατι τους φιλους τους διαλεγουμε,τους συγγενεις απο την αλλη οχι!!!!
@ Αυτό Ειρήνη μου ξαναπές το! :/
Θέλω πολύ να το διαβάσω!
@ Κι εγώ Βίβιαν θέλω πολύ να το κάνεις και να μου πεις πως σου φάνηκε! :)
To ξεκίνησα το Σάββατο και έχω φτάσει στα μισά του βιβλίου...Εντάξει, πόσα ν' αντέξει μια καρδιά?? :P
@ aporw είναι υπέροχη σειρά, αλλά ειδικά το 1ο, το λατρεύω... δεν υπάρχουν λόγια για να το περιγράψουν! <3
Να σου πω την αλήθεια, Γιώτα μου, εγώ συμπαθώ πολύ τους λύκους! Είναι παρεξηγημένοι, τόσο σαν πραγματικά ζώα, όσο και σαν πλάσματα της φαντασίας!LOL! Ειδικά στο Χάρι Πότερ ξετρελλάθηκα με το λυκάνθρωπο καθηγητή!
@ Βάγια, στο "Harry Potter" εννοείται πως όλοι λατρεύαμε Λούπιν! ;)
Απλά, εντάξει... με το ζώο δεν έχω θέμα... πιο πολύ με τη μυθολογία του λυκανθρώπου στη λογοτεχνία. ;)
Δημοσίευση σχολίου