Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Πριν από τρία χρόνια κάτι τρομερό συνέβη στη Ναόμι Τζέκινς – τόσο τρομερό που δεν το είπε ποτέ σε κανέναν…
Τώρα η Ναόμι έχει άλλο ένα μυστικό. Ο Ρόμπερτ, o άντρας που ερωτεύτηκε παράφορα, είναι παντρεμένος. Όταν εκείνος δεν εμφανίζεται στο εβδομαδιαίο ραντεβού τους, η Ναόμι διαισθάνεται ότι κάτι κακό του έχει συμβεί. Δεν καταφέρνει, όμως, να πείσει την αστυνομία για τις ανησυχίες της, καθώς η σύζυγός του επιμένει ότι δεν έχει εξαφανιστεί ο άντρας της.
Απεγνωσμένη, καταστρώνει ένα παρανοϊκό σχέδιο. Θα καταγγείλει τον Ρόμπερτ για βιασμό. Τώρα πλέον η αστυνομία δεν θα ψάχνει για έναν αγνοούμενο αλλά για έναν βιαστή.
Το ψέμα της θα δημιουργήσει μια απίστευτη αλληλουχία γεγονότων, κρυμμένες αλήθειες θα αποκαλυφθούν και η γραμμή μεταξύ θύματος και θύτη θα γίνει δυσδιάκριτη.
Πού τελειώνει το ψέμα και πού αρχίζει η αλήθεια;

Προσωπική άποψη:
Η Sophie Hannah είναι μία συγγραφέας που παρά το μεγάλο της έργο, δεν έχει καταφέρει, αν όχι να με πείσει, να με κερδίσει φανατικά. Πάντα, με κάθε νέο της βιβλίο, με αφήνει με μία αίσθηση ότι κάτι λείπει προκειμένου να μπορέσει να φτάσει σε αυτό που λέμε κορύφωση. Άλλοτε υστερεί σε επίπεδο έντασης, άλλοτε σε ανάπτυξη και δόμηση της πλοκής. Ωστόσο, αυτό που δεν μπορώ σε καμία περίπτωση ν' αρνηθώ, είναι πως τα βιβλία της είναι διασκεδαστικά. Ξέρω, ακούγεται κάπως παράδοξο το να χαρακτηρίζει κανείς ένα ψυχολογικό θρίλερ ως "διασκεδαστικό", αλλά πέραν του να σε κάνει να καρδιοχτυπάς και ν' αγωνιάς, ένας βιβλίο πρέπει να σε κάνει και να περνάς καλά, με την ανάγνωσή του να είναι εύκολη, αβίαστη και ιδανικά, μη κουραστική.

Σε αυτό εδώ το βιβλίο της, το δεύτερο της σειράς "Spilling CID", η Hannah μάς παρουσιάζει τη ζωή μιας νεαρής γυναίκας, της Ναόμι Τζέκινς, η οποία και διατηρεί παράνομο δεσμό με τον Ρόμπερτ ο οποίος είναι παντρεμένος. Οι συναντήσεις τους συγκεκριμένες, προκαθορισμένες, εξού και όταν ο Ρόμπερ δεν εμφανίζεται στο ραντεβού τους, η Ναόμι ανησυχεί πως κάτι κακό του έχει συμβεί. Η ανησυχία της αυτή την οδηγεί στο να μιλήσει στην αστυνομία, όμως η σύζυγός του διαβεβαιώνει πως ο άντρας της δεν έχει εξαφανιστεί και πως είναι μια χαρά. Η Ναόμι, ωστόσο, αρνείται να το δεχτεί, και προκειμένου ν' ανακαλύψει την αλήθεια, οδηγείται σε μια ακραία απόφαση που δεν είναι άλλη απ' το να καταγγείλει τον Ρόμπερτ για βιασμό, κάτι που θ' αναγκάσει την αστυνομία να ψάξει και να τον εντοπίσει. Άθελά της, όμως, η Ναόμι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει όλα όσα θ' ακολουθήσουν.

Θεωρώ δεδομένο πως η Hannah έχει κάποιο θέμα με τις γυναίκες. Δε νομίζω πως είναι τυχαίο το γεγονός πως οι πρωταγωνίστριές της διαλέγουν τους πλέον ακατάλληλους άντρες, όχι μόνο γι' αυτές, αλλά για σχέση γενικότερα, γεγονός το οποίο οφείλεται στο ότι είναι συναισθηματικά ανώριμες και ανίκανες να δώσουν προτεραιότητα στα πραγματικά σημαντικά "θέλω" της ζωής τους. Αυτό δημιουργεί ένα αρκετά κακό στερεότυπο, που ως γυναίκα με ενοχλεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Από την άλλη, η ιδέα αυτή βασίζεται σε ένα σημαντικό φαινόμενο των καιρών μας. Στην εσωτερική μοναξιά που βιώνει ο άνθρωπος μέσα σε μία κοινωνία που ενώ περιτριγυριζόμαστε από δεκάδες ή και εκατοντάδες ανθρώπους, στην πραγματικότητα είμαστε μόνοι μας, επειδή δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να κατανοήσει στην πραγματικότητα το ποιοι είμαστε, το πως σκεφτόμαστε και το τι αισθανόμαστε.

Από 'κει κι έπειτα, η πλοκή παρουσιάζει ορισμένα κενά ως προς την εξέλιξή της, αλλά έχει αρκετό νεύρο ώστε να διατηρήσει το ενδιαφέρον μας. Από την άλλη, θα μπορούσα να πω πως έχει "πλάκα", εντός κι εκτός εισαγωγικών, το να βλέπεις πως αντιδρούν δύο εξίσου προβληματικές γυναίκες -έστω κι αν η προβληματικότητά τους δεν έχει ακριβώς τον ίδιο πυρήνα, παρά τον ενιαίο άξονά της-, μα και πως επιλέγουν να χειριστούν την διεκδίκηση ενός άντρα που σαφέστατα δεν κάνει γι' αυτές, που στην πραγματικότητα δεν αποτελεί το ιδανικό τους, αλλά που έχουν πάθει μια εγωιστική εμμονή μαζί του, τόσο για ν' αποδείξουν ποια είναι πιο σημαντική γι' αυτόν, όσο και πιο υπερτερεί της άλλης. Όταν, όμως, παίζεις παιχνίδια γάτας-ποντικιού, το να βρεθείς από το έναν ρόλο στον άλλο είναι πολύ εύκολο. Δεν χρειάζεται να κάνεις λάθος, απλά ένα στραβοπάτημα, και τότε όλα θα καταρρεύσουν ή θα σε φέρουν αντιμέτωπο με αλήθειες και σενάρια που δεν είχες καν φανταστεί.

Αυτό που πραγματικά θα ήθελα να δω από την Hannah, στο μέλλον, είναι να ξεκολλάει από το κακέκτυπο της προβληματικής και με συναισθηματικά κενά πρωταγωνίστριας. Η ανθρωποκεντρική και ψυχολογική προσέγγιση ενός δράματος έχει πάντα ενδιαφέρον, αλλά καμιά φορά πρέπει να κάνεις την υπέρβαση και να πας το όλο εγχείρημα ένα βήμα παραπέρα, ενώ δεν πρέπει, την ίδια στιγμή, να κολλάς σε στερεοτυπικές ταυτότητες και ταμπέλες. Από τους ανθρώπους με προβληματικούς χαρακτήρες, μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν αυτοί που διαθέτουν προσωπικότητα. Και από μια συγγραφέα όπως η Hannah, που ποτέ δεν θα γίνει το νούμερο ένα, αλλά που πάντα μας κάνει να περνάμε "ευχάριστα", θα ήθελα να δω κάτι τέτοιο.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Sophie Hannah
Μεταφραστής: Ελιασά Νοέλα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 512
ISBN: 978-960-605-505-8