"Τετράδιο κωμωδίας" του Λάμπρου Φισφή

Αυτό το βιβλίο απευθύνεται σε…
…(πάρτε βαθιά ανάσα) όποιον έχει πάρει το μηδέν για καλύτερη γραμμή τηλεφώνου, πιστεύει ότι η Πτολεμαΐδα είναι η Μόρντορ της Ελλάδας, λατρεύει να μη σκέφτεται τίποτα, έχει προσπαθήσει να φτύσει σε μικροσκοπικό νιπτήρα οδοντιατρείου, έχει πάει σε κάποιο Chill Οut café-bar-bistro-grill-club, μισεί την ύπαρξη των εκτυπωτών, έχει πέσει θύμα άσπρης κάλτσας στο κρεβάτι, διατηρεί σπίτι του έξι μπαχαρικά χωρίς να τα χρησιμοποιεί, θέλει να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, δεν ξέρει πώς να μιλάει κατά τη διάρκεια του σεξ, έχει σηκωθεί στη μέση της νύχτας για να δει αν μπήκε κλέφτης, θεωρεί πως το γράμμα Χ καταστρέφει όμορφες λέξεις, μάχεται για το μπέικον σε μια σαλάτα, θολώνει με όλες τις επιλογές σαμπουάν στο σουπερμάρκετ, έχει φάει τσόκαρο στο κεφάλι, έχει ζήσει την εξέλιξη των πορνογραφικών ταινιών, έχει προσπαθήσει να ξεμπλέξει καλώδιο παλιού σταθερού, έχει πετάξει με κυβερνήτη τον Χάρο, πιστεύει ότι το μαγιό-σλιπάκι πρέπει να απαγορευτεί με νόμο, χάνει χρόνια από τη ζωή του όταν μια κατσαρίδα ανοίγει τα φτερά της, έχει κυνηγήσει λεωφορείο, έχει πάει να κάνει χειραψία και έμεινε με το χέρι στον αέρα, έχει ακούσει από τον πατέρα του τις λέξεις «ματζαφλάρι» και «καβλιτσέκι» και έχει ζήσει την εμπειρία της πυρωμένης τσουλήθρας.
Πρόκειται για μια συλλογή από ιδέες, σκέψεις και παρατηρήσεις του Λάμπρου για τις λεπτομέρειες - τόσο μικρές και τελικά τόσο μεγάλες, που μας συνδέουν.

"Η "ανώνυμη" Ρώσικη επανάσταση" του Neil Faulkner

Η Ρωσική Eπανάσταση είναι το πιο παρεξηγημένο και παρερμηνευμένο γεγονός στη σύγχρονη ιστορία. Στην «Ανώνυμη» Ρωσική Επανάσταση ο Neil Faulkner ξεπερνάει τους μύθους και ξεφεύγει από τη μυθοπλασία, θέτοντας στο επίκεντρο της ιστορίας τον ρωσικό λαό που υπήρξε ο αληθινός ήρωας σε αυτή την ταραχώδη περίοδο. Εκατομμύρια άνθρωποι συναντήθηκαν σε ένα μαζικό κίνημα, διοργάνωσαν δημοκρατικές συνελεύσεις, κινητοποιήθηκαν για μαχητικές ενέργειες και ανέτρεψαν ένα τεράστιο καθεστώς ιδιοκτητών, κερδοσκόπων και πολεμιστών.
Ο Faulkner απορρίπτει τις καρικατούρες του Λένιν και των μπολσεβίκων ως αυταρχικών συνωμοτών ή ως προγόνων της σταλινικής δικτατορίας και ισχυρίζεται ότι η Ρωσική Επανάσταση ήταν έκρηξη της δημοκρατίας και της δημιουργικότητας, ότι συντρίφτηκε από αιματηρή αντεπανάσταση και ότι αντικαταστάθηκε με μια μορφή γραφειοκρατίας από τον κρατικό καπιταλισμό.
Βασισμένη σε ισχυρές μαρτυρίες από πρώτο χέρι, αυτή η ιστορία σηματοδοτεί την εκατονταετηρίδα της Επανάστασης με την αποκατάσταση της δημοκρατικής ουσίας της, προσφέροντας ένα τέλειο εγχειρίδιο στον σύγχρονο αναγνώστη.

"Τρέξιμο-Το μαρτύριο και η ηδονή" του Matthew Inman (The Oatmeal)

Είσαι δρομέας μεγάλων αποστάσεων; Αυτό το βιβλίο γράφτηκε για εσένα!
Τι είναι αυτό που ωθεί χιλιάδες συμπολίτες μας να τρέχουν δεκάδες χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα σε δρόμους, δάση και βουνά; Ποιο κίνητρο μπορεί να έχει κάποιος για να ξυπνάει από τα άγρια χαράματα κάθε κυριακάτικο πρωινό, να παρατάει την άνεση και τη θαλπωρή του κρεβατιού του και να παίρνει μέρος στους πολυάριθμους αγώνες δρόμου που διοργανώνονται κάθε Σαββατοκύριακο; Και, τέλος, γεννιέσαι δρομέας ή γίνεσαι;
Δεν είναι απλώς ένα βιβλίο για το τρέξιμο.
Είναι ένα βιβλίο για το μαρτύριο και την ηδονή που νιώθουν όσοι τρέχουν.
Είναι ένα βιβλίο για τη ματαιοδοξία, τη λαιμαργία, τη δρομική ευφορία, τις ηλεκτρικές καταιγίδες και τον Γκοτζίλα!

"Τα πηγάδια της κολάσεως" του Graham Masterton

Το Νιου Μίλφορντ του Κονέτικατ είναι μια μικρή, ήσυχη πόλη όπου δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ τίποτα – ώσπου μέσα σε μια νύχτα το νερό στα πηγάδια παίρνει μια αρρωστημένη κιτρινωπή απόχρωση… Ένα αγοράκι βρίσκεται νεκρό κάτω από αλλόκοτες συνθήκες και οι γονείς του εξαφανίζονται, ενώ παράλληλα αρχίζουν να διαρρέουν φήμες πως στα σκοτάδια παραμονεύουν φολιδωτά καβουροπλάσματα… Κάτω από την πόλη ξυπνάει πάλι μια αρχαία δύναμη που ζητάει καινούρια θύματα για να ενισχύσει τις στρατιές μιας φυλής που ξεπηδά κατευθείαν από τα Πηγάδια της Κολάσεως.








"Η αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυναίκας" της Mary Wollstonecraft

«Θλίβομαι που οι γυναίκες υποτιμώνται συστηματικά λαμβάνοντας ευχαρίστως την ασήμαντη προσοχή που οι άνδρες θεωρούν πως αρμόζει να δείχνουν στο γυναικείο φύλο. Τόσο γελοία μου φαίνονται όλα αυτά τα μικρά τελετουργικά, που με δυσκολία συγκρατώ τα νεύρα μου όταν βλέπω έναν άνδρα να σπεύδει με πάσα προθυμία να πιάσει ένα πεσμένο μαντίλι ή να ανοίξει μια πόρτα, τη στιγμή που μια κυρία θα μπορούσε να το κάνει και μόνη της με μία κίνηση».
Γράφοντας σε μια εποχή που o αγώνας για τα δικαιώματα του ανθρώπου είχε οδηγήσει στις μεγάλες επαναστάσεις στην Αμερική και τη Γαλλία, η Μέρι Γουόλστονκραφτ εξέφρασε με δυναμισμό τη δική της γνώμη για τη γυναικεία ανεξαρτησία το 1792. Με πάθος και αμεσότητα, επιτέθηκε στην επικρατούσα άποψη της κοινωνίας που αντιμετώπιζε τη γυναίκα ως διακοσμητικό στοιχείο και απαίτησε την ισότιμη εκπαίδευση για κορίτσια και αγόρια, το τέλος των προκαταλήψεων και την εξάρτηση των γυναικών από το επάγγελμά τους και όχι από τον σύντροφό τους. Η αναγνώριση των δικαιωμάτων της γυναίκας έγινε δεκτή άλλοτε με θαυμασμό και άλλοτε με αγανάκτηση, την καθιέρωσε ωστόσο ως τη «μητέρα» του σύγχρονου φεμινισμού.

"Ο ηγεμόνας" του Niccolό Machiavelli

Από τα βιβλία που θα προκαλούν πάντα συζητήσεις και διχογνωμίες, ο Ηγεμόνας του ιταλού διπλωμάτη, ιστορικού, φιλοσόφου –και γνήσιου τέκνου της Αναγέννησης– Νικολό Μακιαβέλι είναι ένα έργο που έχει επηρεάσει και διαμορφώσει όσο ελάχιστα τη δυτική πολιτική σκέψη και επιστήμη. Και παρότι στα λεξικά πλείστων γλωσσών το επίθετο «μακιαβελικός» σημαίνει απερίφραστα «ραδιούργος» και «αδίστακτος», τα στοιχεία που ξεχωρίζουν εδώ, πέρα από τη δεδομένη και διαχρονική «παράβλεψη» της ηθικής στην κούρσα για ισχύ και εξουσία, δεν είναι παρά η καθαρή λογική σκέψη κι ένας αδιαμφισβήτητος προοδευτισμός τόσο στην πολιτική και ιστορική θεώρηση των πραγμάτων (εκκοσμίκευση έναντι των θεοκρατικών αντιλήψεων του Μεσαίωνα) όσο και στα απαιτούμενα μέσα για την επίτευξή της (ηγετικές ικανότητες και ευνοϊκή συγκυρία –occasione– για τη δραστική ανθρώπινη παρέμβαση στη «φυσική τάξη»). Πέρα από τις εξόχως διεισδυτικές ματιές στον τρόπο σκέψης και δράσης των εξουσιαζόντων, ο Ηγεμόνας του Μακιαβέλι ακτινογραφεί τον ίδιο τον άνθρωπο ως πολιτικό ον, με μια εμβρίθεια πολύ λιγότερο «μακιαβελική» απ’ όσο ίσως νομίζουμε.

"Το γλυκό πεπρωμένο" του Russell Banks

Μια μικρή κωμόπολη αποδιοργανώνεται ψυχικά από ένα τραγικό δυστύχημα με το σχολικό λεωφορείο. Ένας δικηγόρος επισκέπτεται τους γονείς των θυμάτων προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την κατάσταση και μια νεαρή κοπέλα οδηγεί τους πάντες στον δρόμο της θεραπείας. Στο Γλυκό Πεπρωμένο ο Ράσελ Μπανκς χρησιμοποιεί τέσσερις διαφορετικούς αφηγητές, για να πλέξει το ηθικό δίλημμα μιας μικρής κοινωνίας. Ένα δίλημμα που φέρνει στο φως ένα από τα βασανιστικότερα ερωτήματα της ζωής: όταν το χειρότερο συμβεί, σε ποιον ρίχνεις το φταίξιμο και πώς θεραπεύεσαι από την οργή;