Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Τέσσερις νεαρές δεσποινίδες εισέρχονται στην κοινωνία του Λονδίνου με έναν και μόνο στόχο: να χρησιμοποιήσουν την πονηριά και τα θέλγητρά τους για να βρουν σύζυγο. Έτσι όλες μαζί θα καταστρώσουν ένα τολμηρό σχέδιο.
Συνέβη στον χορό.
...Η όμορφη αλλά και τολμηρή Αμερικανίδα Λίλιαν Μπόουμαν ανακάλυψε γρήγορα ότι οι ανεξάρτητοι τρόποι της δεν ήταν αποδεκτοί στους συντηρητικούς κύκλους της αριστοκρατίας του Λονδίνου. Περισσότερο απ’ όλους, αυτός που αποδοκίμαζε εντελώς τη συμπεριφορά της ήταν ο αλαζόνας και υπερόπτης Μάρκους, ο λόρδος Γουέστκλιφ, ο πιο περιζήτητος αριστοκράτης γαμπρός του Λονδίνου.
Συνέβη στον κήπο.
...Όταν ο Μάρκους την πήρε αναπάντεχα –και επικίνδυνα– στην αγκαλιά του. Η Λίλιαν κυριεύτηκε από ένα ακατανίκητο, σαρωτικό πάθος για έναν άντρα που δεν της άρεσε καν. Ο χρόνος είχε σταματήσει, σαν να μην υπήρχε κανένας άλλος πέρα από τους δυο τους στη γη... και ευτυχώς που δεν τους είχε δει κάποιος να ανταλλάσσουν παθιασμένα φιλιά!
Συνέβη ένα φθινόπωρο.
...Ο Μάρκους ήταν πάντα συγκρατημένος με τα συναισθήματά του, ένας ιδιαίτερα αξιοπρεπής και σταθερός άντρας. Αλλά με τη Λίλιαν κάθε άγγιγμα ήταν εξαίσια βασανιστικό, κάθε φιλί ήταν ένα ξελόγιασμα που τον έκανε να λαχταρά όλο και περισσότερα. Ωστόσο, πώς θα μπορούσε να σκεφτεί να παντρευτεί μια γυναίκα τόσο απροκάλυπτα ακατάλληλη... όπως αυτή;

Προσωπική άποψη:
Δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας "Λουλούδια της ταπετσαρίας" της Lisa Kleypas και αυτή τη φορά τα ηνία λαμβάνουν η Λίλιαν και ο Μάρκους, δύο χαρακτήρες που γνωρίσαμε από το πρώτο κιόλας βιβλίο της σειράς, και που παρά τη μικρή τους εμφάνιση, προκάλεσαν αίσθηση, προετοιμάζοντάς μας για μια ιστορία εκρηκτική και με πολύ πάθος. Τη δική τους ιστορία! Και πράγματι, όπως αποδείχθηκε, η αίσθηση που μας είχε δημιουργηθεί ήταν πέρα για πέρα αληθινή, με τους δυο τους να μην κρύβουν την αντιπάθεια που τρέφουν ο ένας απέναντι στον άλλον, κάτι που προκαλεί εντάσεις ανάμεσά τους, μα και χωρίς να μπορούν ν' αντισταθούν, συνάμα, σε αυτή την έλξη που μοιάζει να τους κυριεύει όλο και περισσότερο, φτάνοντας σε ένα φθινόπωρο χωρίς επιστροφή.

Ο Μάρκους, που λέτε, είναι το τυπικό δείγμα αριστοκράτη. Λίγο μπλαζέ, με καλούς τρόπους και ανατροφή υψηλών προδιαγραφών, όμορφος και γοητευτικός, λίγο σνομπ και υπερόπτης, αλλά ο ιδανικός σύζυγος για κάθε κοπέλα της τάξης του. Από την άλλη, η Λίλιαν είναι όλα όσα δεν εγκρίνει η προαναφερόμενη τάξη. Δεν είναι γυναικούλα, αλλά μια γυναίκα με δυναμική, σθένος, πάθος, φιλελεύθερες απόψεις, που δεν διστάζει να κάνει αυτό που θέλει, να πει αυτό που σκέφτεται και να εκφράσει αυτά που θέλει. Και μέσα σε μία ανδροκρατούμενη και ηθικοπλαστική κοινωνία που διέπεται από αυστηρούς κανόνες, αυτό είναι αμάρτημα μεγάλο. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως την νοιάζει ή την απασχολεί ιδιαίτερα, παρά που γνωρίζει πολύ καλά πως μέσα σε αυτούς του κύκλους θα πρέπει να γνωρίσει τον μέλλοντα σύζυγό της.

Όπως αντιλαμβάνεστε, θεωρητικά, αυτοί οι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν ποτέ να τα βρουν και να λύσουν τις διαφορές τους, αφού οι κόσμοι τους κυμαίνονται σε εντελώς διαφορετικές τροχιές. Ωστόσο, η επιστήμη υποστηρίζει πως τα ετερώνυμα έλκονται. Και δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας πως αυτό ισχύει ως κανόνας στον έρωτα, στην προκειμένη, όμως, περίπτωση, επιβεβαιώνεται περίτρανα, με την έλξη να βγαίνει νικήτρια στον αγώνα της έναντι στην αυτοσυγκράτηση. Και αναμφίβολα, η χημεία ανάμεσα, είναι μοναδική, όπως και απίστευτα καλοδουλεμένοι διάλογοί τους. Το στόμα του Μάρκους είναι ατάκα και δηλητήριο -και πολλές απ' αυτές αξίζουν να σημειωθούν για μελλοντική χρήση-, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η Λίλιαν δεν του πετάει πίσω το μπαλάκι κάθε φορά, κι εμείς απολαμβάνουμε αυτές τις μικρές-μεγάλες κόντρες τους. Όπως απολαμβάνουμε και τις πιο ιδιαίτερες, αρκετά ευφάνταστες, θα λέγαμε, στιγμές τους, που φανερώνουν και την άλλη πλευρά των ηρώων μας, τη δυναμική και παθιασμένη του Μάρκους και την τρυφερή κι ευάλωτη, αντίστοιχα, της Λίλιαν.

Κι αν και γενικά, η γραφή της Kleypas, είναι απ' αυτές που αγαπώ, όσον αφορά το είδος, κάτι που ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που πραγματικά κέντρισε το ενδιαφέρον μου στο βιβλίο αυτό είναι το πόσο καλά αποτύπωσε το όλο κλίμα της εποχής, όχι μόνο ως προς τα ευρύτερα ήθη και αντιλήψεις της Αγγλικής κοινότητας, αλλά και της προκατάληψης -ή και συγκρατημένης εμπάθειας- που είχαν εκείνα τα χρόνια οι Άγγλοι έναντι των Αμερικάνων, τους οποίους και δεν έβλεπαν με πολύ καλό μάτι, αφού είχαν πολύ πιο φιλελεύθερες ιδέες και στάση ζωής από τους ίδιους μα, κυρίως, κατώτερη καταγωγή, έλλειψη ευγένειας, τρόπων και αριστοκρατικού dna. Αν το καλοσκεφτούμε, λοιπόν, η πολιτισμική και μόνο κόντρα ανάμεσα στα δύο αντίπαλα αυτά άκρα, που εξελίσσεται σε κάτι άλλο, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον από μόνο του.

Το "Συνέβη ένα φθινόπωρο", λοιπόν, είναι ένα από τα εξαιρετικά βιβλία του είδους του που θαρρώ μπορεί να κερδίσει και τους πλέον απαιτητικούς αναγνώστες. Έχει να προσφέρει κάτι το διαφορετικό -όχι ακραία διαφορετικό, αλλά διαφορετικό, παρ' όλα ταύτα-, την απόδοση της αισθητικής και των αντιλήψεων μιας ολόκληρης εποχής και δύο διαφορετικών πληθυσμών ανθρώπων που αναγκάζονται να αλληλεπιδράσουν -με κάποιους απ' αυτούς να ψάχνουν να βρουν τις ισορροπίες τους-, και την άψογη σκιαγράφηση των χαρακτήρων, πρωταγωνιστών και μη, με τους πρώτους να κλέβουν την παράσταση, και την καρδιά μας, αφού ταυτιζόμαστε μαζί τους, γελάμε μαζί τους, συγκινούμαστε και παθιαζόμαστε, μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Lisa Kleypas
Μεταφραστής: Οράτου Νιννέτα
Εκδόσεις: Elxis
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 464
ISBN: 978-618-5229-79-5