Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Τα Χριστούγεννα συναντάμε μια έντονη υποκρισία, μια υποκρισία με κίνητρο αγαθό, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν παύει να συνιστά υποκρισία!
Είναι παραμονή Χριστουγέννων και στην έπαυλη των Λι έχει μαζευτεί όλη η οικογένεια, ακόμα και μέλη χαμένα για χρόνια, για να περάσουν μαζί τις γιορτινές μέρες. Μετά το δείπνο, όμως, αντί για τραγούδια και ευχές, ακούγονται από το δωμάτιο του ηλικιωμένου Σίμεον Λι ο πάταγος από έπιπλα που αναποδογυρίζουν και, στο τέλος, μια απόκοσμη κραυγή αγωνίας και πόνου. Ο πατριάρχης της οικογένειας κείτεται νεκρός μέσα σε μια ανεξήγητα μεγάλη λίμνη αίματος, ενώ η πόρτα του δωματίου είναι κλειδωμένη από μέσα.
Ο Ηρακλής Πουαρό, που βρίσκεται στην περιοχή προσκεκλημένος του διευθυντή της αστυνομίας, προσφέρεται να βοηθήσει στη λύση του μυστηρίου. Αντί, όμως, να βρει τους συγγενείς σοκαρισμένους, να πενθούν για την απώλεια του δικού τους ανθρώπου, τους βρίσκει να κοιτιούνται με καχυποψία, έτοιμοι να κατηγορήσουν ο ένας τον άλλον. Σύντομα θα αποκαλυφθεί πως ο καθένας τους είχε τους δικούς του λόγους να μισεί τον τυραννικό γερο-Σίμεον.

Προσωπική άποψη:
Τα Χριστούγεννα πέρασαν, οι φετινές γιορτές έκαναν τον κύκλο τους, όμως, τι καλύτερο από το να τον κλείσουμε με ένα βιβλίο που έχει μια κάποια αναφορά σε αυτές και που, πάνω απ' όλα, παρά που πρωτοκυκλοφόρησε το 1938, αποτελεί ένα από τα μικρά διαμαντάκια της αστυνομικής λογοτεχνίας μέχρι και σήμερα. Ο λόγος για "Τα Χριστούγεννα του Ηρακλή Πουαρό", ένα ακόμα βιβλίο με κεντρικό ήρωα τον διάσημο -και όχι τόσο συμπαθή- ντετέκτιβ, που πάντα, σχεδόν με τρόπο μαγικό -αλλά στην πραγματικότητα, απλά με διεξοδικό τρόπο σκέψης και την ικανότητα να αναλύει σωστά ακόμα και τις πιο μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες- βρίσκει τη λύση σε μυστήρια που φαντάζουν άλυτα.

Παραμονή Χριστουγέννων, λοιπόν, και στην έπαυλη των Λι έχει μαζευτεί όλη η οικογένεια, όπως είθισται, για το εορταστικό τραπέζι, μα και για να περάσουν ευχάριστα, όλοι μαζί, τις γιορτινές μέρες. Η ατμόσφαιρα είναι ζεστή και χαρούμενη, οι παρευρισκόμενοι απολαμβάνουν τις στιγμές, ο χώρος είναι πλημμυρισμένος από γέλια, μουσική και τραγούδια, και τίποτα δεν δείχνει πως θα μπορούσε να καταστρέψει το ιδανικό αυτό σκηνικό. Μέχρι τη στιγμή τουλάχιστον που ακούγεται ένας εκκωφαντικός θόρυβος από το δωμάτιο του Σίμεον Λι, που συνοδεύεται λίγο μετά από μια τρομακτική κραυγή πόνου και αγωνίας. Η κεφαλή της οικογένειας βρίσκεται νεκρή, με το θύμα να είναι βουτηγμένο μέσα στο αίμα του, ενώ η πόρτα του δωματίου του είναι κλειδωμένη από μέσα, που σημαίνει μόνο ένα πράγμα. Ο δράστης πρέπει να βρίσκεται ανάμεσά τους!

Για καλή -ή και για κακή- τους τύχη, στην περιοχή τυγχάνει να βρίσκεται ο επιθεωρητής Ηρακλής Πουαρό που αμέσως αναλαμβάνει δράση προκειμένου να ανακαλύψει τι πραγματικά έχει συμβεί. Αλλά αυτό που αντικρίζει είναι εντελώς αντίθετο από αυτό που περιμένει. Αντί να βρει μια οικογένεια σε κατάσταση σοκ, βρίσκει ένα εξαγριωμένο και καχύποπτο "κοπάδι" ανθρώπων, με τον καθένα τους να θεωρεί ως πιθανό ένοχο όλους τους υπόλοιπους, ενώ στην πραγματικότητα όλοι τους έχουν τους δικούς τους λόγους να θέλουν νεκρό τον γέρο Σιμεόν. Γιατί μπορεί να ήταν ο αρχηγός της οικογένειας και να έδειχνε προς τα έξω ένα αξιοπρεπές πρόσωπο, στην πραγματικότητα, όμως, για την οικογένειά του δεν ήταν παρά ένας τύραννος που δεν τους επέτρεπε να ανασάνουν. Ποιος να είναι ο δράστης, άραγε, και που να βρίσκεται η ρίζα της απόφασής του να δώσει τέλος στη ζωή ενός ανθρώπου;

Ίσως ορισμένοι να σκέφτεστε πως η πλοκή του βιβλίου έχει κάποια κοινά στοιχεία με το "Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές", και η αλήθεια είναι πως αυτό είχα σκεφτεί κι εγώ όταν το είχαν πρωτοδιαβάσει, όμως, στην πραγματικότητα, έχει περισσότερα κοινά με το "Φόνος σε τρεις πράξεις" -κάτι που σημαίνει πως είναι στη διακριτική σας ευχέρεια το πιο θα επιλέξετε να διαβάσετε πρώτο. Σε κάθε περίπτωση, το συγκεκριμένο βιβλίο έχει ακριβώς ό,τι απαιτείται για να το λατρέψει κανείς. Πραγματεύεται ένα πολύ ιδιότυπο έγκλημα το οποίο έχει στηθεί πολύ σωστά για να διατηρήσει το ενδιαφέρον μας σε όλη του την εξέλιξη, όπως πολύ σωστά, η συγγραφέας, ρίχνει τα σωστά "δολώματα" εκεί που πρέπει, στον χρόνο που πρέπει, προσπαθώντας να μας οδηγήσει στη μεγάλη απάντηση του μυστηρίου που έχουμε μπροστά μας -αν και όχι πετυχημένα, αν κρίνω απ' το ότι η πλειοψηφία όσων γνωρίζω δεν βρήκε τον πραγματικό ένοχο μέχρι που αυτός αποκαλύφθηκε.

Όπως σε κάθε βιβλίο της Christie, και ίσως λίγο περισσότερο σε αυτά που ανήκουν στη σειρά των περιπετειών του Ηρακλή Πουαρό, έτσι κι εδώ βλέπουμε να γίνεται έντονη χρήση κωμικών στοιχείων, τα οποία εμπεριέχουν έντονες δόσεις σαρκασμού, όχι μόνο επειδή ο σαρκασμός είναι βασικό χαρακτηριστικό του επιθεωρητή μας, αλλά γιατί αυτός είναι ένας ευφυής τρόπος να αποφύγει η συγγραφέας τις πολύ παραστατικές περιγραφές και αναλύσεις, μα και την γραφική βία που ειδικά σε μυθιστορήματα αυτού του ύφους κι εκείνης της εποχής δεν ήταν και τόσο απαραίτητα, εστιάζοντας στην ουσία της υπόθεσης, και στη λύση αυτής, και όχι στην φρίκη που την περιβάλλει ως περιτύλιγμα. Η ουσία δεν βρίσκεται στο να μας σοκάρει με τις εικόνες που μπορεί ν' αποτυπώσει στο χαρτί, μα με την αποκάλυψη μιας αλήθειας που βρισκόταν μπροστά στα μάτια μας. Και πράγματι, το πετυχαίνει!
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Agatha Christie
Μεταφραστής: Καψάλης Χρήστος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2019
Αρ. σελίδων: 288
ISBN: 978-618-01-3103-1