Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
H Όφρεντ είναι θεραπαινίδα στη Δημοκρατία του Γιλεάδ. Μπορεί να απομακρυνθεί από το σπίτι του Κυβερνήτη και της συζύγου του μια φορά για την ημέρα για να πάει περπατώντας για ψώνια στην αγορά όπου οι πινακίδες δεν έχουν λέξεις παρά μόνο εικόνες αφού στις γυναίκες δεν επιτρέπεται πλέον να διαβάζουν. Πρέπει να ξαπλώνει ανάσκελα μια φορά τον μήνα και να προσεύχεται να μείνει έγκυος από τον Κυβερνήτη διότι, σε μια εποχή όπου οι γεννήσεις μειώνονται σταδιακά, η Όφρεντ και οι άλλες θεραπαινίδες έχουν αξία μόνο αν τα ωάριά τους είναι βιώσιμα.
Η Όφρεν μπορεί να θυμηθεί το παρελθόν, τις μέρες όπου ζούσε και έκανε έρωτα με τον άντρα της τον Λουκ∙ όταν έπαιζε με την κόρη της∙ όταν είχε δουλειά, δικά της χρήματα και πρόσβαση στη γνώση. Αλλά τίποτε απ’ αυτά δεν υπάρχει πια…
Απροσδόκητη, τρομακτική και τελικά πειστική, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ είναι ταυτόχρονα μια δηκτική σάτιρα, μια τολμηρή προειδοποίηση και ένα λογοτεχνικό αριστούργημα. 

Προσωπική άποψη:
Σε ένα δυστοπικό μέλλον, διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει, οι γυναίκες χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες. Τις μαγείρισσες, τις καθαρίστριες, τις συζύγους και τις θεραπαινίδες, με τις τελευταίες να έχουν τον πιο σκληρό ρόλο απ' όλες, γιατί μέσα σε μια κοινωνία που δεν τους επιτρέπει να μετακινούνται ελεύθερα ή να διαβάζουν ή να έχουν άποψη και κρίση, εκείνες δεν είναι τίποτα περισσότερο από μηχανές αναπαραγωγής μωρών, σε μια εποχή που οι γεννήσεις όλο και μειώνονται και το ν' αντιστραφεί αυτή η κατάσταση είναι υψίστης σημασίας. Ωστόσο, όσο σημαντικός κι αν είναι ο ρόλος των θεραπαινίδων σε αυτό, η όποια αξία τους υφίσταται όσο μπορούν ακόμα να γεννάνε, διαφορετικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από σκουπίδια.

Το νέο καθεστώς έχει υποτάξει, ουσιαστικά, τις γυναίκες, αναθέτοντάς τους ρόλους από τους οποίους δεν μπορούν να ξεφύγουν. Κι αν δεν μπορούν ν' ανταποκριθούν σε αυτούς, τότε ανακαλύπτουν πως η ζωή τους μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερη, ακόμα πιο δύσκολη, όταν αυτές αποστέλλονται στην εξοχή, σε μια περιοχή όπου η κάθε μέρα είναι ένας πραγματικός αγώνας για επιβίωση και οι συνθήκες της οποίας θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό στρατόπεδα συγκέντρωσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άρα, δεν ξέρεις τι είναι χειρότερο. Να σου ανατεθεί ένας ρόλος και να τον υπηρετήσεις, και να προσεύχεσαι μάλιστα να σου συμβεί αυτό, ή να μην θεωρείσαι αρκετά ικανή ή χρήσιμη για το οτιδήποτε, ώστε να εξοριστείς καταδικασμένη σε θάνατο;

Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτής της θεραπαινίδας μας, της Όφρεν, που μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγησή της μάς διηγείται την σκληρή καθημερινότητά της, μα και με νοσταλγικές αναδρομές στο παρελθόν της, εκείνες τις μικρές ευτυχίας που πρόλαβε να ζήσει με τον άντρα και την κόρη της, πριν το νέο καθεστώς κάνει την εμφάνισή του και ριζωθεί βαθιά μέσα στην κοινωνία τους, συντρίβοντας τα όνειρα, τις ελπίδες, τις χαρές, τα γέλια, κάθε όμορφο συναίσθημα που μπορούσαν να βιώσουν, έχοντας το μεγαλύτερο αγαθό όλων στα χέρια τους, την ελευθερία τους, που τώρα πια δεν μπορεί να υπάρχει ούτε σαν ανάμνηση. Και όσο περισσότερο αφηνόμουν στα λόγια της, τόσο περισσότερο ένιωθα το στήθος μου να σφίγγεται, τρομάζοντας στη σκέψη του πόσο κοντά θα μπορούσε στην πραγματικότητα να βρίσκεται ένα μέλλον σαν και αυτό.

Το σύμπαν αυτό της Atwood, είναι ο παράδεισος για κάθε θρησκόληπτο, μισογύνη φασίστα, και αν έχετε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξέρετε πολύ καλά πως δεν είναι τόσο λίγοι όσο θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Δυστυχώς, ακόμα και μέσα απ' τα πιο μικρά πράγματα, μπορούμε να καταλάβουμε πως η κοινωνία μας σαπίζει από τα σπάργανά της και πως σε μια εποχή προοδευτική, ανεξάρτητη και ελεύθερη, πίσω από την εικόνα της, υποβόσκει κάτι άλλο, απειλητικό για την μονάδα μα και για το σύνολο. Και ακόμα πιο δυστυχώς, βλέποντας τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται και τις φρικαλεότητες που υπερασπίζοντας ακόμα και ολόκληρες Κυβερνήσεις και Κράτη, είναι εξαιρετικά τρομακτικό το πόσο μακριά φαινόταν να βλέπει η συγγραφέας, 35 χρόνια πριν, όταν έγραψε το βιβλίο αυτό.

"Η ιστορία της θεραπαινίδας" είναι ένα βιβλίο που σε καμία περίπτωση δεν είναι ευχάριστο, μάλλον τρομακτικά προφητικό, ούτε κι εύκολο, αλλά παρ' όλα ταύτα παραμένει ένα πραγματικά σπουδαίο έργο, πολυδιάστατο και με πολλές προεκτάσεις που χρήζουν συζήτησης και ανάλυσης, μα και μιας δεύτερης, τουλάχιστον, ανάγνωσης. Είναι από τα βιβλία εκείνα που σου συστήνουν έναν κόσμο που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελες να βρεθείς, αλλά που η αγριότητα του οποίου σε συνεπαίρνει με έναν παράδοξα διεστραμμένο τρόπο, που σε κάνει να θέλεις να τον μελετήσεις λίγο περισσότερο, όχι μόνο για να καταλάβεις πως λειτουργούν οι μηχανισμοί του, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι μέσα σε αυτό.
Βαθμολογία 9/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Margaret Atwood
Μεταφραστής: Κορτώ Αύγουστος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2018
Αρ. σελίδων: 432
ISBN: 978-618-01-2384-5