"Ο άντρας που επέστρεψε" του George Pelecanos

Ο Μάικλ Χάντσον περνά τις ατελείωτες ώρες της φυλακής καταβροχθίζοντας τα βιβλία που του προτείνει η νεαρή βιβλιοθηκάριος του σωφρονιστικού καταστήματος. Η Άννα τροφοδοτεί διαρκώς με βιβλία τον Μάικλ, που εξελίσσεται στον καλύτερο αναγνώστη της. Ως τη μέρα της αιφνίδιας αποφυλάκισής του χάρη στη χειραγώγηση του αυτόπτη μάρτυρα της υπόθεσής του από τον ιδιωτικό ερευνητή Φιλ Ορνέιζιαν.
Ο Μάικλ συναντά μια Ουάσινγκτον που έχει αλλάξει σημαντικά την περίοδο της προφυλάκισής του. Πάλαι ποτέ κακόφημα μαγαζιά έχουν μετατραπεί σε τρέντι μπιραρίες με κήπο και σε ανθοπωλεία. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν έχει αλλάξει η δύσκολη επιλογή ανάμεσα στον πειρασμό του εγκλήματος και στο να κάνεις το σωστό. Προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στη νέα του δουλειά, στην αγάπη του για τα βιβλία και στη χάρη που χρωστάει στον άνθρωπο που τον βοήθησε να αποφυλακιστεί, ο Μάικλ αγωνίζεται να βρει τη θέση του σε αυτόν τον νέο κόσμο. Πριν χάσει τον έλεγχο…

"Επικίνδυνη γραφή: Σκέψεις για τη ζωή, την τέχνη, τη λογοτεχνία" του James Joyce

«Οφείλουμε ακόμα να μάθουμε πώς να είμαστε σύγχρονοι του Τζόυς».
Με αυτή τη φράση ξεκινάει ο Ρίτσαρντ Έλλμαν τη βιογραφία του Τζέημς Τζόυς (1882-1941), δεκαοχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα του Οδυσσέα και της Αγρύπνιας των Φίννεγκαν.
Στην Επικίνδυνη γραφή ο Φεντερίκο Σαμπατίνι, καθηγητής σύγχρονης λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, συγκεντρώνει αποσπάσματα από τα μυθιστορήματα, τα δοκίμια, τις επιστολές και αυτοβιογραφικά κείμενα του Τζόυς, ξεδιπλώνοντας το πανόραμα της σκέψης του.
Ο συγγραφέας γράφει «επικινδύνως» όταν εξερευνά τους πιο κρυφούς μαιάνδρους της ζωής, μας λέει ο Τζόυς – ο αναγνώστης του Τζόυς πρέπει να είναι έτοιμος να «διαβάσει επικινδύνως», να αντιμετωπίσει μια πορεία που, ακόμα και όταν φαίνεται εύκολη και ακίνδυνη, κρύβει στην πραγματικότητα μια διαρκή πρόκληση.
Το έργο του Τζόυς, υποδειγματικό και σήμερα, βυθίζει τις ρίζες του στο βάθος της ανθρώπινης εμπειρίας και την ίδια στιγμή την αποχωρίζεται, υπηρετώντας την πρόθεση όχι να απεικονίσει ή να περιγράψει, αλλά να «αναδημιουργήσει ζωή από τη ζωή».

"Από τον εθνικό στον μετα-εθνικό λόγο" του Αργύρη Αρχάκη

Στον πυρήνα του βιβλίου βρίσκεται η κοινωνιογλωσσολογική ανάλυση, ειδικότερα η κριτική ανάλυση, κειμένων που έχουν παραχθεί από μετανάστες μαθητές και μαθήτριες στην Ελλάδα. Το ειδικότερο ζητούμενο της ανάλυσης αφορά τις ταυτότητες τις οποίες οι μετανάστες μαθητές και μαθήτριες κατασκευάζουν στα υπό μελέτη κείμενα. Η ανάλυση αναδεικνύει τον κεντρικό ρόλο που κατέχει ο εθνικός ομογενοποιητικός λόγος στην παραγωγή των μαθητικών κειμένων και στην κατασκευή των ταυτοτήτων των μαθητών και μαθητριών.
Στο βιβλίο, μας απασχολεί επίσης η αξιοποίηση στην εκπαιδευτική πράξη των κειμένων ταυτότητας των μεταναστών μαθητών και μαθητριών τα οποία, δίνοντας αφορμές για δραστηριότητες αναστοχασμού και ενσυναίσθησης, θεωρούμε ότι μπορούν να ευαισθητοποιήσουν όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες μιας σχολικής τάξης ώστε να σταθούν κριτικά απέναντι στον εθνικό λόγο και στις απορρέουσες από αυτόν ανισότητες. Στο πλαίσιο αυτό, ισχυριζόμαστε ότι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος αναζήτησης και διερεύνησης ενός εναλλακτικού μετα-εθνικού λόγου, αντίπαλου προς τον εθνικό, που δεν θα απαγορεύει τις απρόβλεπτες προοπτικές συνάντησης και μείξης των γλωσσών και των πολιτισμών όλων των μελών μιας σχολικής τάξης, αλλά και γενικότερα των ατόμων που συνυπάρχουν σ’ έναν κοινωνικό τόπο. Ενός λόγου που θα εδράζεται στην κινητικότητα των μεταναστών και των προσφύγων και θα ενεργοποιείται ακριβώς από αυτήν, καθώς και από τη ρευστότητα της γλωσσικής και πολιτισμικής πραγματικότητας.

"Τι είναι σεξ;" του Alenka Zupancic

Τι είναι σεξ; Στο φαινοµενικά απλό αυτό ερώτηµα η λακανική οπτική καθιστά την απάντηση µια πολύ πιο σύνθετη υπόθεση. Το βιβλίο της Αλένκα Ζουπάντσιτς προσεγγίζει το ερώτηµα υπό αυτήν ακριβώς την οπτική, αντιµετωπίζοντας τη σεξουαλικότητα ως ένα αµιγώς φιλοσοφικό πρόβληµα της ψυχανάλυσης, φροϋδικής και λακανικής.
«Αυτή τη στιγµή δε γαµάω, µιλάω σ’ εσάς. Ε, λοιπόν, ναι! Νιώθω ακριβώς την ίδια ικανοποίηση που θα ένιωθα αν γαµούσα». Αυτό είναι το παράδειγµα που µας προτείνει ο Λακάν για να υποστηρίξει τον ισχυρισµό ότι η µετουσίωση είναι ικανοποίηση της ενόρµησης χωρίς απώθηση.
Πώς ορίζεται συµβατικά η έννοια της µετουσίωσης; Πρόκειται για µια υποκατάστατη ικανοποίηση στη θέση της απούσας σεξουαλικής ικανοποίησης. Τι γίνεται όµως αν, όπως ισχυρίζεται ο Λακάν, µπορούµε την ίδια ακριβώς ικανοποίηση που αντλούµε από το σεξ να την αντλήσουµε από την οµιλία (ή τη συγγραφή, τη ζωγραφική, την προσευχή ή άλλες δραστηριότητες); Η ουσία δεν είναι να εξηγήσουµε την ικανοποίηση που αντλούµε από την οµιλία αναφερόµενοι στη σεξουαλική προέλευσή της, αλλά να καταλάβουµε ότι η ικανοποίηση που αντλούµε από την οµιλία είναι αφ’ εαυτής σεξουαλική. Η ικανοποίηση που αντλείται από την οµιλία περιέχει ένα κλειδί για τη σεξουαλική ικανοποίηση (και όχι το αντίστροφο) – ακόµη και ένα κλειδί για την ίδια τη σεξουαλικότητα και τις εγγενείς αντιφάσεις της.