Συνοπτική περίληψη του βιβλίου:
Φθινόπωρο, 1947 – Νέα Υόρκη.
Τέσσερα πτώματα σε ένα φτηνό πανδοχείο του Χάρλεμ και δύο ιδιωτικοί ντετέκτιβ που ψάχνουν απαντήσεις. Θα τις βρουν αρκετά γρήγορα ή μήπως ένας αθώος θα πληρώσει με τη ζωή του;
Ο Λούις Άρμστρονγκ βλέπει το αστέρι του να σβήνει και προσπαθεί να κρατηθεί από προτάσεις αμφίβολων κινήτρων.
Ένα τσιράκι της Μαφίας πρέπει να διαλευκάνει μια πλεκτάνη που φτάνει μέχρι τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας και ο δρόμος του διασταυρώνεται με αυτόν των δύο ντετέκτιβ.
Η Νέα Υόρκη σε μία από τις πιο καθοριστικές στιγμές της ιστορίας της –από τα σπίτια στα πολυτελή ξενοδοχεία της και από τα μπίμποπ κλαμπ στις πολυσύχναστες προβλήτες του Μπρούκλιν–, με τη Μαφία να φτάνει στο απόγειο της δύναμής της…

Προσωπική άποψη:
Έπειτα από μια μεγάλη αναποδιά που οδήγησε σε μεγάλη εκδοτική καθυστέρηση, το τρίτο μέρος των Μπλε Κουαρτέτων των Πόλεων βρίσκεται επιτέλους στα χέρια μας, με την υπογραφή, φυσικά, του αγαπημένου της καρδιάς μας, πλέον, Ray Celestin, που όχι απλά ήρθε για να μείνει, μα και για ν' αφήσει το ολόδικό του στίγμα στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ένα στίγμα ποτισμένο με το άρωμα και την γοητεία μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που ήταν βουτηγμένη στην παρανομία και στο έγκλημα, μιας εποχής που όλα άλλαζαν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, μα και μιας εποχής που όσο έτρεχες να προλάβεις τις εξελίξεις τις, τόσο μπορούσες να χαθείς μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια που αυτές σε οδηγούσαν. Μιας εποχής που δεν ήρθε και πέρασε απλά, ως μια άλλη μόδα, αλλά που συντηρήθηκε για δεκαετίες ολόκληρες και που διήρκεσε τόσο όσο χρειάστηκε προκειμένου να αλλάξει και να διαμορφωθεί μια ολόκληρη χώρα σε αυτό που είναι σήμερα.

Μετά τη Νέα Ορλεάνη του 1919 και το Σικάγο του 1928, λοιπόν, ο Ray Celestin μάς ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη του 1947. Μια Νέα Υόρκη τόσο ζωντανή όσο τη γνωρίζουμε σήμερα, μα πολύ διαφορετική στον πυρήνα της, με τους δικούς της νόμους και κανόνες, που τις περισσότερες φορές γεννιόντουσαν στα πιο σκοτεινά της άδυτα. Μιας Νέα Υόρκης που υπάρχει και κινείται στους ρυθμούς μιας Αμερικής που παλεύει να συνέλθει από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τα αποτελέσματα που αυτός επέφερε, μα και που αγωνίζεται να επιβιώσει ανάμεσα σε ένα πολιτικό σύστημα που βρίθει από βρόμικους και διεφθαρμένους πολιτικούς που δεν κοιτάζουν τίποτα άλλο παρά το συμφέρον τους, και στην Ιταλική Μαφία που κυριαρχεί στους δρόμους και στις νύχτες της πόλης, υπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα μα και ακολουθώντας τους δικούς της κώδικες. Ωστόσο, ένα πράγμα παραμένει αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο και αυτό δεν είναι άλλο από την τζαζ.

Ίσως το πιο δυνατό στοιχείο του Celestin να είναι η ικανότητά του να δημιουργεί ολοκληρωμένη, άκρως δομημένη και εντελώς άρτια πρόζα, χωρίς, ωστόσο, αυτή να στερείται συναισθήματος ή να είναι "στεγνή" σε οποιοδήποτε επίπεδο. Πολλές φορές, στην προσπάθειά τους η πρόζα τους να έχεις ύφος και χαρακτήρα, οι συγγραφείς παρασύρονται με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν μια γλώσσα κάπως αυστηρή και ξύλινη, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση και πολύ χαίρομαι γι' αυτό. Αντίθετα, ο συγγραφέας, δημιουργεί μια ιστορία που διαθέτει ένταση σε κάθε της πρόταση, είναι γεμάτη ανατροπές και εκπλήξεις που την κορυφώνουν ακόμα περισσότερο, δεν διστάζει ν' ακολουθήσει δαιδαλώδεις διαδρομές και να περιπλέξει τη ροή των γεγονότων, παραμένοντας, όμως, την ίδια στιγμή ακριβής και ξεκάθαρος, τόσο όσον αφορά την δόμηση και ανάπτυξη της πλοκής, όσο και ως προς το αφηγηματικό σκέλος αυτής.

Ένα άλλο στοιχείο που ξεχωρίζει τον Celestin, είναι το ότι παρά που φαίνεται να επικεντρώνεται βαθιά στις ιστορίες του και να τις αναλύει πολυεπίπεδα, αναλύοντας τον πυρήνα τους και διαχωρίζοντάς τον σε πολύ μικρότερα κομμάτια, με το καθένα απ' αυτά να έχει τη δική του σημαντικότητα στη δομή του παζλ που στο τέλος μάς δίνει τις όποιες απαντήσεις χρειαζόμαστε για να καταλήξουμε σε ένα τελικό συμπέρασμα ή σε μια ολοκληρωμένη εικόνα, αυτό δεν σημαίνει πως αφήνει τους χαρακτήρες του στη μοίρα τους. Αντίθετα, τους αναλύει εξίσου, κάτι που τους καθιστά πολυδιάστατους, μα και εξαιρετικά ενδιαφέροντες. Πόσο μάλλον όταν οι χαρακτήρες αυτοί έχουν τις ρίζες τους σε έναν κοινό πυρήνα ύπαρξης, μα συνάμα προέρχονται από διαφορετικούς ή έστω αντικρουόμενους κόσμους -ή, ίσως, όχι και τόσο αντικρουόμενους, αλλά υπαγόμενους σε διαφορετικούς κυρίαρχους άξονες.

Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με άλλη μια γκανγκστερική ιστορία, ειπωμένη με τον μοναδικό και άκρως χαρακτηριστικό τρόπο του Celestin, που τον έχει κάνει να ξεχωρίσει την καρδιά μας, μα και στην αναγνωστική μας συνείδηση. "Ο θρήνος του γκάνγκστερ" είναι ένα ακόμα δυσοίωνο και σκοτεινό μυθιστόρημα, απόλυτα συναρπαστικό, αναμφίβολα καθηλωτικό και εξαιρετικό τόσο ως προς το χτίσιμο της πλοκής του, όσο και ως προς την εξιστόρηση των γεγονότων του. Γεγονότα γεμάτα πάθη, ίντριγκες, αγώνα για εξουσία και κυριαρχία, προδοσίες, διαφθορά, βία και αίμα. Και μπορεί να μην αισθανόμαστε πάντα άνετα με αυτά που διαβάζουμε, αλλά εκεί βρίσκεται η μαγεία των βιβλίων αυτών. Εκεί που μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα -άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο-, εκεί είναι που δεν μας επιτρέπουν να τα αφήσουμε από τα χέρια μας, ρουφώντας κάθε λεπτομέρειά τους άγρια και αχόρταγα. Ένα μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει με αφηγηματικό ρεαλισμό και μοναδική παραστατικότητα σε μια άλλη εποχή, επικίνδυνη και γοητευτική συνάμα, το οποίο δεν πρέπει να χάσετε.
Βαθμολογία 10/10

Ταυτότητα βιβλίου:
Συγγραφέας: Ray Celestin
Μεταφραστής: Τραϊκόγλου Μαρία-Ρόζα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Κατηγορία: Ξένη Λογοτεχνία
Έτος Έκδοσης: 2020
Αρ. σελίδων: 720
ISBN: 978-960-605-740-3