"Γυρίζοντας το βλέμμα πίσω" του Juan Gabriel Vásquez

«…σκέφτηκε πως οι αναμνήσεις είναι αόρατες όπως το φως, κι έτσι όπως ο καπνός έκανε το φως να φαίνεται, θα ’πρεπε να υπάρχει κάποιος τρόπος να γίνονται ορατές και οι αναμνήσεις».
Τον Οκτώβριο του 2016, ο κολομβιανός σκηνοθέτης Σέρχιο Καμπρέρα, που παρευρίσκεται σ’ ένα αναδρομικό αφιέρωμα των ταινιών του στη Βαρκελώνη, αντιμετωπίζει μια δύσκολη προσωπική στιγμή: ο πατέρας του μόλις πέθανε, ο γάμος του περνάει κρίση, ο λαός της Κολομβίας απέρριψε τις ειρηνευτικές συμφωνίες που θ’ άνοιγαν το δρόμο για τη λήξη ενός πενηντάχρονου αιματηρού εμφυλίου, κι όλα αυτά τον ωθούν να ξανακάνει νοερά τη διαδρομή τριών γενεών της οικογένειάς του.
Από τον Ισπανικό Εμφύλιο ώς την αυτοεξορία του παππού του στη Λατινική Αμερική, και από την Πολιτιστική Επανάσταση της Κίνας ώς τα ένοπλα αντάρτικα κινήματα της δεκαετίας του 1970, ο αναγνώστης θ’ ανακαλύψει μια περιπετειώδη ζωή μισού αιώνα.
Το Γυρίζοντας το βλέμμα πίσω είναι ένα συναρπαστικό αφήγημα και, ταυτόχρονα, μια εμβριθής πολιτικοκοινωνική μελέτη. Στα χέρια ενός αριστοτέχνη μυθιστοριογράφου όπως ο Vásquez, η απλή εξιστόρηση αληθινών γεγονότων μετατρέπεται στο σκοτεινό πορτρέτο μιας οικογένειας στη δίνη της Iστορίας.

"Οι γυναίκες που επιβίωσαν: Η οικογένεια που έζησε 50 χρόνια σχιζοφρένειας και άλλαξε ό,τι γνωρίζουμε γι' αυτή" του Robert Kolker

Ο Ντον και η Μίμι Γκάλβιν φαίνονταν ζευγάρι-πρότυπο. Εκείνος διακεκριμένος στρατιωτικός, εκείνη καλλιεργημένη, αφοσιωμένη σύζυγος-μητέρα, ενσάρκωναν τον λαμπρό αμερικανικό αιώνα. Ο κόσμος τους έδειχνε τέλειος. Όμως μερικά χρόνια αργότερα, έχοντας αποκτήσει δώδεκα παιδιά, η εικόνα άρχισε να ξεθωριάζει. Ήταν όντως τόσο ταιριαστοί, τόσο ευτυχισμένοι; Πράγματι ανέθρεφαν τόσο πειθαρχημένα παιδιά; Τι κρυβόταν στο παρελθόν του Ντον, στην οικογενειακή ιστορία της Μίμι;
Ύστερα ήρθε η σφοδρή ανατροπή: Έξι γιοι της οικογένειας Γκάλβιν, ο ένας μετά τον άλλον, παρουσιάζουν ψυχωσική, βίαιη συμπεριφορά. Οι γονείς, τρομοκρατημένοι, αγνοούν την πραγματικότητα. Μέχρι που η τραγωδία, μια διπλή ανθρωποκτονία, τους αναγκάζει να δουν. Η σχιζοφρένεια χτυπά και σπάει την πόρτα του ειδυλλιακού σπιτιού τους. Τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο.
Εν μέρει οικογενειακή εποποιία, εν μέρει ιστορία της πιο μυστήριας μέχρι και σήμερα ψυχικής νόσου, αυτή η αληθινή ιστορία, η γραμμένη με αφοπλιστική ειλικρίνεια και κατανόηση, είναι κάτι περισσότερο από μια συναρπαστική διπλή αφήγηση με λογοτεχνικές αρετές. Ειπωμένη από την οπτική γωνία τριών γυναικών –της Μίμι και των θυγατέρων της Μάργκαρετ και Μέρι–, που άντεξαν καταστάσεις πέρα από τις ανθρώπινες αντοχές, επιβεβαιώνει την αξιοθαύμαστη ψυχική δύναμη και τη γενναιότητα του θεωρούμενου «αδύναμου και ευάλωτου φύλου». Είναι ακόμη μια χωρίς παρωπίδες υμνητική εξιστόρηση του πραγματικού νοήματος της οικογένειας: πόσα μας προσφέρει, αλλά και πόσο δυσβάσταχτο κόστος απαιτεί συχνά να πληρώνουμε.

"Εννέα" του Κυριάκου Μαργαρίτη

Η πιο όμορφη ώρα. / Μη ρωτάτε γιατί. / Αγγελούδι δεν είναι
μ’ αγγελούδι όμως μοιάζει· / μια μικρή μπεμπεκούλα
δέστε πώς με κοιτάζει! / Στην αθώα ματιά της
κάποια αχτίδα πλανιέται / κι’ έν’ αστέρι καινούργιο
λες μαζί της γεννιέται. / Ναι το ξέρω – καθένας μας
έτσι αθώος γεννήθηκε· / μα… καθένας πλανήθηκε
στα πυκνά τα σκοτάδια / κι όταν –φευ– το θυμήθηκε
η καρδιά του ήταν άδεια· / κι ίσως νάταν αργά.
Έτσι αρχίζει η τελευταία επιστολή του τελευταίου αγωνιστή της ΕΟΚΑ που απαγχονίστηκε από τους Βρετανούς στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, τις πρώτες ώρες της 14ης Μαρτίου 1957. Το όνομά του ήταν Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Ήταν 19 ετών. Ήταν ο ένατος νεκρός της αγχόνης.
Έτσι τελειώνει η τελευταία επιστολή: Σας φιλώ όλους… γραπτώς και εξ αποστάσεως. Ευαγόρας. Σε αυτή την απόσταση αντιγράφω μερικά πράγματα.

"Ένα σχολείο ταρακουνημένο" των Ίρις Σαμαρτζή & Άλκηστης Χαλικιά

Η βραβευμένη συγγραφέας, περιγράφει ένα αλλιώτικο σχολείο-όνειρο για κάθε παιδί, δίνοντας στους αναγνώστες μια άλλη οπτική για τη θέση του σχολείου και τη σχέση παιδιού-δασκάλου και γονέα με αυτό.
Προτείνοντας μια διαφορετική προσέγγιση για το τι θα έπρεπε πραγματικά να είναι το σχολείο, η Άλκηστη Χαλικιά σε συνδυασμό με τις εικόνες της Ίριδας Σαμαρτζή, προσφέρει τα απαραίτητα κλειδιά που θα απελευθερώσουν τη παιδική φαντασία. Συστατικά που θα μετατρέψουν το σχολείο σ’ έναν ζωντανό πυρήνα της καθημερινότητας κάθε μέλους του, σε μια γιορτή γνώσης και ελευθερίας για όλους.

"Δον Κιχώτη, είσαι εδώ;" του Αλέξη Κυριτσόπουλου

Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος ακολουθεί τον Δον Κιχώτη στο υπέροχο ταξίδι του και αναδεικνύει τις σκηνές που συνθέτουν το δικό του ταξίδι στην ανάγνωση του κλασικού βιβλίου. Στιγμές από την ιστορία του ονειρεμένου Ιππότη, του Σάντσο Πάντσα, της Δουλτσινέας αλλά και των ανεμόμυλων, του Πανδοχέα, και άλλων ηρώων ζωντανεύουν με τα χρώματα του Αλέξη Κυριτσόπουλου σε μια έκδοση που θα γίνει κλασική.