"Μια τελευταία επιστολή αγάπης" της Ελιάνας Χουρμουζιάδου

Ο Τάκης Γαζής σκοτώνεται σε τροχαίο πριν δει τυπωμένο το μοναδικό μυθιστόρημά του: μια ιστορία αγάπης μεταξύ δυο αταίριαστων ανθρώπων στην Αθήνα του millennium.
Η τύχη του κειμένου του φέρνει αντιμέτωπες τη γυναίκα του, η οποία θέλει να το εξαφανίσει, και την επιμελήτρια και ερωμένη του, που προσπαθεί να το εκδώσει. Τι σημαίνει άραγε το μυθιστόρημα για την καθεμιά και πόσο μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στους χαρακτήρες του; Τις βοηθά να προχωρήσουν στην επόμενη μέρα;
«Αφανείς αγωνιστές», «ανώνυμοι και σιωπηλοί μάρτυρες» της ζωής, δίνουν καθημερινά και αδιάκοπα τη δική τους μάχη με την πραγματικότητα –μια πραγματικότητα που, όπως γράφει ο Τάκης, έχει τη δύναμη να μας συντρίψει– ενώ στο βάθος ανατέλλει ο 21ος αιώνας, και η Ιστορία συνεχίζει να παίζει τα απάνθρωπα παιχνίδια της.
Ένα βιβλίο για την επιβίωση μετά από την απώλεια, για τη μοναξιά και την αγάπη. Ένα μυθιστόρημα για το πώς γράφονται τα βιβλία, για τη δημιουργική διαδικασία στη λογοτεχνία και για τη θεραπευτική της διάσταση σε έναν κόσμο όπου αφθονούν τα δεινά.

"Η νοσταλγία της απώλειας. Διηγήσεις" του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Οι τριάντα µία διηγήσεις είναι αφηγήσεις προσωπικές, ιστορίες φίλων και περαστικών, εξιστορήσεις που φανερώθηκαν µέσα από καταχωνιασµένα σηµειωµατάρια και το καταστάλαγµα της ζωής. Καταστάσεις πραγµατικές και φανταστικές, ανοµολόγητες και παρανοηµένες, για ανθρώπους που δοκιµάστηκαν στα όρια της ζωής τους. Κοινά στοιχεία των διηγήσεων η µνήµη, ο πόνος και η απώλεια, οι εµµονές του έρωτα, τα ανθρώπινα παθήµατα. Οι διηγήσεις, σύνοψη και απόσταγµα ζωής, αποτελούν µια αποσπασµατική μυθοπλασία. Ως αφηγητής δεν θέλησα µόνο να περιγράψω και να στοχαστώ, αλλά να εκτεθώ, να µιλήσω µε ειλικρίνεια, να διηγηθώ ανυπόκριτα µε συγκίνηση και αυτοσαρκασµό, αναζητώντας τη µοναδικότητα του εαυτού µας και την επαφή µε τον αναγνώστη στη χαοτική εποχή µας. Άραγε πόσο αποκαλυπτόµαστε µέσα από τα λόγια και τις ιστορίες µας; Και πότε η ανάκληση µιας ιστορίας γίνεται εκµυστήρευση µε όλο της το κόστος και όχι απλώς η νοσταλγία της απώλειας;
Θ.Γ.

"Δέσποινα, μάτια μου" της Yasemin Özek

Ενώ η μικρασιατική εκστρατεία εξελίσσεται, ο επτάχρονος Εμίν Αλί ζει υπέροχα παιδικά χρόνια σε ένα παραθαλάσσιο χωριό ενός ελληνικού νησιού απέναντι από τα τουρκικά παράλια. Μουσουλμάνος, παιδί μεικτής οικογένειας, με Ελληνίδα μητέρα και Τούρκο πατέρα, νιώθει για πρώτη φορά το σκίρτημα της αγάπης για την Ελληνίδα γειτονοπούλα του, τη Δέσποινα. Η ζωή του θα ανατραπεί ξαφνικά με την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά την καταστροφή του 1922. Ο Εμίν Αλί θα ξεκινήσει μια καινούρια ζωή με την οικογένειά του στο Αϊβαλί, όπου φτάνουν ξένοι ανάμεσα σε ξένους, χωρίς ποτέ να ξεχνά την Ελλάδα και τη Δέσποινα. Η μητέρα του Ελευθερία, αν και χριστιανή, για να μην κινδυνεύσει να χάσει την οικογένειά της, φορά παντού τη μαντίλα, ενώ ταυτόχρονα δίνει τον δικό της αγώνα για να κερδίσει την ελευθερία της, δίνοντας έτσι και υπόσταση στο όνομά της. Ο πατέρας του Χουσνού θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κρατήσει την οικογένειά του ενωμένη, με τη θλίψη και τη νοσταλγία χαραγμένες όμως στα βάθη της ψυχής του.
Το Δέσποινα, μάτια μου είναι ένα μυθιστόρημα για μια τραυματική ιστορική στιγμή, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που βιώνει όλες τις πτυχές της ανταλλαγής, του ξεριζωμού, του αβάσταχτου αποχωρισμού: αγάπη, φόβο, μίσος, λαχτάρα, προβλήματα ταυτότητας.

"Ο παλμός του κόσμου: Αγώνες της αγάπης στον καιρό μας" του Βασίλη Καραποστόλης Βασίλης

Είναι παράδοξο το πόσο λίγα είναι διατεθειµένοι να κάνουν οι άνθρωποι σήµερα για αυτά που λένε πως τα επιθυµούν πολύ. Δεν έχουν πάψει να δηλώνουν πως θα ήθελαν να γνωρίσουν την αγάπη. Αν τους ακούσει πιο προσεκτικά κανείς, θα καταλάβει τι εννοούν πραγµατικά: εννοούν να έρθει από κάπου ένα αίσθηµα που να τους περιβάλλει µε εύνοιες, µε περιποιήσεις, µε χάδια προς το εγώ που θα τα εισπράξει σαν να του οφείλονταν από παλιά. Περιµένουν να αγαπηθούν όπως περιµένουν να χρησιµοποιήσουν τις ιδιότητες ενός πράγµατος εξυπηρετικού που προστίθεται στην οικοσκευή τους. Εκεί οφείλεται και η σύγχυση ανάµεσα στο «µου αρέσει» και στο «αγαπώ».
Από το σηµείο αυτό αρχίζει ένας µαρασµός που διαβρώνει όλα τα αισθήµατα, τις σκέψεις, τις αποφάσεις. Οι δυνάµεις της αδράνειας θα ’θελαν να σκοτώσουν τον έρωτα και την αγάπη για να µη θυµίζουν στους ανθρώπους ότι η ζωή είναι έτοιµη να κυοφορήσει, αν το θελήσουν, και να αφήσει πίσω της και κάποια έργα. Ανίκανη να ποθήσει κάτι άλλο, η ανθρωπότητα φαίνεται να θέλει να αγκαλιάσει τον θάνατο. Μπορεί να φθάσει στην αυτοκτονία βίαια, µέσω καταστροφικότητας. Μπορεί όµως και να πορευτεί προς το ίδιο τέρµα ήσυχα, νωθρά, µέσω µικροαπολαύσεων. Τι θα ήταν δυνατόν να αποτρέψει ένα τόσο άδοξο τέλος;

"Η μάχη της Λέρου: Πολεμώντας τον Χίτλερ στα Δωδεκάνησα" της Julie Peakman

Τον Σεπτέμβριο του 1943, την εποχή που ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μαινόταν ανεξέλεγκτα, στο νησί της Λέρου διεξήχθη η πιο κρίσιμη μάχη της εκστρατείας των Δωδεκανήσων, με την οποία οι Βρετανοί επιχείρησαν, χωρίς επιτυχία, να καταλάβουν τα νησιά ύστερα από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Από τις 8 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 16 Νοεμβρίου 1943, εκατοντάδες Βρετανοί, Ιταλοί και Γερμανοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στη Λέρο και χιλιάδες άλλοι κατέληξαν αιχμάλωτοι πολέμου.
Στο βιβλίο αυτό, η ιστορικός Τζούλι Πίκμαν, σημερινή κάτοικος της Λέρου, ζωντανεύει την ιστορία των ανδρών που ρίχτηκαν στη μάχη, βασισμένη σε προσωπικές συνεντεύξεις και γραπτές μαρτυρίες, ανάμεσά τους ημερολόγια, επιστολές και αρχεία. Μιλά για τις προετοιμασίες των Βρετανών στρατιωτών ενόψει της μάχης, για τον απεγνωσμένο τους αγώνα, στήθος με στήθος, και για το φοβερό μαρτύριο των ακατάπαυστων βομβαρδισμών. Αφηγείται επίσης πόση απελπισία επικράτησε μετά την παράδοσή τους, αλλά και ιστορίες για τις τολμηρές αποδράσεις από το νησί που ακολούθησαν, καθώς και για τα τρομερά χρόνια που έζησαν όσοι συνελήφθησαν. Πολλές από τις συγκλονιστικές αυτές αφηγήσεις παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά, προσφέροντας μία μοναδική, ανθρώπινη ματιά στην ξεχασμένη αυτή ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

"Metahuman: Μετάνθρωπος. Απελευθερώνοντας τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου" του Deepak Chopra

Έχουµε άραγε τη δυνατότητα να προχωρήσουµε πέρα από την καθηµερινή ζωή και να βιώσουµε ανώτερες καταστάσεις επίγνωσης; Ο Ντίπακ Τσόπρα δείχνει έναν δρόµο για την αφύπνιση που επιτρέπει σε όλους µας να συνειδητοποιήσουµε το άπειρο δυναµικό µας. Ξεκλειδώνει τα µυστικά ώστε να υπερβούµε τους περιορισµούς µας για να αποκτήσουµε πρόσβαση σε ένα πεδίο απεριόριστων δυνατοτήτων. Πώς µπορούµε να το επιτύχουµε αυτό; Με το να γίνουµε µετάνθρωποι. Το να είναι κανείς µετάνθρωπος σηµαίνει να ξεπεράσει τα όρια που έχει δηµιουργήσει το µυαλό του και να εισέλθει σε µια νέα κατάσταση επίγνωσης όπου θα µπορεί να έχει πρόσβαση σε κορυφαίες εµπειρίες που θα µεταµορφώσουν τη ζωή του, απελευθερώνοντας το σώµα, τον νου και την ψυχή του.
Για να γίνει η διαδικασία αυτή όσο το δυνατόν πιο πρακτική, ο Τσόπρα ολοκληρώνει το βιβλίο µε έναν οδηγό 31 ηµερών ώστε να καταφέρουµε όλοι να γίνουµε µετάνθρωποι. Μόλις αφυπνιστούµε, γράφει, η ζωή αλλάζει, χάριν της συνειδητότητας, που είναι το πεδίο όλων των δυνατοτήτων. Και τότε, το απεριόριστο δυναµικό µας γίνεται η προσωπική µας πραγµατικότητα.

"Πώς να δουλεύεις για έναν ηλίθιο" του John Hoover

Η ίδια τεχνολογία που επέτρεψε στην ασχετοσύνη του αφεντικού να εξαπλωθεί ραγδαία μπορεί να σε βοηθήσει να προστατευτείς και να ελέγξεις τον ηλίθιο που κρύβεις μέσα σου. Δεν είναι όλα τα αφεντικά ηλίθια, ούτε όλοι οι ηλίθιοι είναι αφεντικά. Ο δρ Hoover σε βοηθάει να αποκτήσεις την απαιτούμενη σοφία για να καταλαβαίνεις τη διαφορά.