
Ο Edmond Dantes ένας φτωχός αλλά τίμιος Γάλλος υποπλοίαρχος από τη Μασσαλία εξαιτίας μιας σκευωρίας συλλαμβάνεται ως προδότης και καταδικάζεται σε φυλάκιση.
Εκεί προσπαθεί να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή ελπίζοντας ότι μια μέρα θα καταφέρει να τιμωρήσει όλους εκείνους που τον έβλαψαν και του στέρησαν μια ευτυχισμένη ζωή.
Ένας γέροντας συγκρατούμενός του θα τον εντρυφήσει σ’ έναν νέο κόσμο κι όταν καταφέρει ν’ αποδράσει το μόνο που θα έχει ως στόχο είναι η εκδίκηση.
Προσωπική άποψη:
Κλασσική λογοτεχνία! Αλέξανδρος Δουμάς! Ποιος δεν ξέρει τα έργα του συγγραφέα που τόσο έχουν πολυδιαβαστεί και μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Η συγκεκριμένη ιστορία παραδείγματος χάριν έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη περίπου 20 φορές. Δεν έχω δει όλες τις υπόλοιπες αυτή όμως είναι το δίχως άλλο πολύ καλή. Και μπορεί ν’ αναρωτιέστε τι νέο μπορεί να έχει να προσφέρει αυτή η ταινία. Νέο σίγουρα όχι, ωστόσο στηριζόμενη στα κλασσικά μονοπάτια συνδυασμένα με επιτυχημένες παρεμβάσεις μετατρέπουν το αποτέλεσμα σε κάτι πιο σύγχρονο.
Το ομώνυμο βιβλίο είναι 1500 σελίδες και σίγουρα δε γίνεται να μην υπάρχουν αποκλείσεις (εδώ βέβαια επικρατεί το χάος). Αισθητικά και ποιοτικά όμως το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό που δεν δίνεις καμία σημασία. Το σενάριο δεν είναι επιφανειακό και πίσω απ’ τον κάθε διάλογο κρύβεται ουσία. Το γενικότερο στυλ είναι σοφιστικέ κι η εκδίκηση δεν πλασάρεται όπως συνήθως. Ο Edmond δεν είναι τρελός, δεν δραπετεύει κι αρχίζει να σκοτώνει τους εχθρούς του, αλλά μελετάει την κατάσταση έτσι ώστε να χτυπήσει τη χρονική εκείνη στιγμή που είναι περισσότερο ευνοημένος. Στο συγκεκριμένο κομμάτι τουλάχιστον η σκέψη του Δουμά είναι ζωντανή.
Για τον Reynolds δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με κάποιο μυθιστόρημα του Δουμά. Μετά τον Ρομπέν των Δασών αποφασίζει αυτή τη φορά ν’ ασχοληθεί με τον Κόμη Μόντε Κρίστο. Μπορεί συνολικά το αποτέλεσμα να μην παίρνει άριστα είναι όμως καλοδουλεμένο και πλασμένο με κέφι και μεράκι. Η αναπαράσταση της εποχής είναι εξαιρετική και οι όμορφες γωνίες λήψεις προσδίδουν έναν γοητευτικό τόνο στο όλο εγχείρημα. Επιπλέον οι σκηνές των ξιφομαχιών έχουν την απαιτούμενη έκταση κι ένταση συμπληρώνοντας το γραφικό σκηνικό.
Το μεγάλο ατού του έργου αποτελούν αδιαμφισβήτητα τα σκηνικά και τα κοστούμια. Μια ονειρική Γαλλία ξεδιπλώνεται μπροστά μας και σε συνδυασμό με την έξοχα συνδυασμένη μουσική επένδυση από τύμπανα και άρπες ο θεατής μπορεί ν’ αφεθεί.
Ο James Caviezel σ’ έναν ρόλο που του ταίριαξε γάντι και φάνηκε ν’ απόλαυσε. Ιδιαίτερα εκφραστικός, συνθέτει πολύ όμορφα μια πολύπλευρη προσωπικότητα αν και θα πρέπει στο μέλλον ν’ αποτινάξει από πάνω του το μελαγχολικό του βλέμμα που θυμίζει πληγωμένο κουταβάκι. Μπορεί να είναι όμορφο όμως δε μπορεί να συνδεθεί και να εκφράσει τα πάντα.
Ο Guy Pearce αν κι ιδιαίτερα αναγνωρισμένος εμένα δεν μου λέει σε γενικές γραμμές κάτι ιδιαίτερο. Ωστόσο στη συγκεκριμένη ταινία πιστεύω πως ξεπέρασε εαυτόν ενσαρκώνοντας ολοκληρωτικά το ρόλο του κακού της υπόθεσης. Έχει στο ύφος και στο βλέμμα του ακριβώς αυτό που χρειάζεται κάποιος για να γίνει αντιπαθής ακόμα κι αν δεν προβεί σε φρικαλέες πράξεις όπως αυτός.
Ειδική μνεία όμως θα ήθελα να παραθέσω στον αποθανόντα Richard Harris στο ρόλο του σοφού γέροντα που μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του στο κεντρικό πρωταγωνιστή που αποτέλεσε μια λαμπρή και ξεχωριστή παρουσία. Γοητευτικοί όμως είναι όχι μόνο οι πρωταγωνιστές, αλλά και οι δευτεραγωνιστές της ταινίας που αξίζουν την προσοχή μας.
Όσοι λοιπόν έσπευσαν να δουν μια αυτού κάθε αυτού κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος φαντάζομαι απογοητεύτηκαν. Όσοι πάλι δεν περίμεναν μια Ευρωπαϊκή, αλλά μια Αμερικάνικη παρουσίαση της ιστορίας σίγουρα απόλαυσαν το αποτέλεσμα. Εγώ ανήκω στο πλήθος της δεύτερης κατηγορίας και παρά που υπέφερε από πόνους στο στομάχι εκείνη την ημέρα (όταν πονάς η γκρίνια αυξάνεται) το ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου και σίγουρα το ίδιο θα συμβεί και στους φίλους του είδους.
Βαθμολογία 8,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Ο Κόμης Μόντε Κρίστο
Είδος: Εποχής
Σκηνοθέτης: Kevin Reynolds
Πρωταγωνιστές: James Caviezel, Guy Pearce, Dagmara Dominczyk, Richard Harris, Luis Guzman
Παραγωγή: 2002
Διάρκεια: 132’
Σχετικά sites που αξίζουν τον κόπο:
http://www.imdb.com/title/tt0245844/
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Count_of_Monte_Cristo










12 Σχόλια:
2 ERGA EPOXIS KAPAKI VLEPW!WRAIA!!!
THA SYMFVNISW MAZI SOY GIOTA KAI THA PROTIMISW KI EGW TON KOMH APO THN IWANNA.ASE POY THN EKAPSAN KAI DEN LEEI!
@ Max να φανταστώ ότι το λες γιατί έχει και πιο ωραία πρωταγωνίστρια; :P
Ακόμα ένα βιβλίο που έγινε ταινία (και μάλιστα αρκετές). Για να είμαι ειλικρινής δε μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η έκδοση. Προτιμώ αυτή του 1975 με τον Chamberlain.
@ Πάνο τη συγκεκριμενή δεν την έχω δει, αλλά θα το έχω στα υπ' όψιν μου!
Μου άρεσε περισσότερο γιατί σε βάζει πιο πολύ στο πνεύμα της εποχής. Η πρόσφατη ταινία είναι πιο πολύ hollywood, η άλλη είναι πιο αληθινή.
@ Ωραία... αφού μου την προτείνεις θα την δω! Δεν έχεις άδικο πάντως! Είναι χολυγουντιανών προτύπων, ωστόσο μου άρεσε! Και την είχα δει κι άρρωστη που φυσιολογικά θα έπρεπε να ήμουν απογοητευμένη... Χα, χα!!!
φοβερη ταινια με ακομα πιο φοβερα μηνυματα
@ Ανώνυμε κι εμένα μου άρεσε πολύ κι ευτυχώς την είχα δει σινεμά! :)
Λατρεμένο βιβλίο όμως... έγραψες 1500 σελίδες; Μάλλον το έχω διαβάσει σε εφηβική βερσιόν. Τι εκδόσεις είναι το κανονικό; Παρεμπιπτόντως συμφωνώ απόλυτα για το κουταβίσιο βλέμμα. Μια με γοήτευσε, δύο με γοήτευσε, την τρίτη τον βαρέθηκα! Ακόμα μία φορά με "στέλενεις" με την ευστοχία σου. Λες πράγματα που ενώ τα έχω - προφανώς- στο υποσυνείδητο, δεν τα έχω σχηματοποιήσει ακόμα και με το που σε διαβάζω....Βλέπω το φως το αληθινό!!!
@ Βιβιανάκι μου, να σου πω ότι δεν θυμόμουν ότι είχα γράψει τόσες πολλές; :P
Πάντως το έψαξα λίγο και είδα ότι είχε δημοσιευτεί πρώτη φορά σε 18 συνέχειες, 1500 σελίδες σύνολο, και υπάρχουν σήμερα στον κόσμο εκδόσεις από 1200 μέχρι 200 σελίδες, ανάλογα τον εκδοτικό και την μορφή που επέλεξαν να δώσουν. Τα περισσότερα πάντως κυμαίνονται, απευθυνόμενα στο ενήλικο κοινό, στις 400-500 σελ.
Είδες; Διαβάζω την σκέψη σου!!! ;) <3
Ευχαριστώ!! Όσο για τη σκέψη... ΠΑΝΤΑ! Μα ... τι έχεις, κληρονομικό χάρισμα;
@ Βίβιαν μην το γελάς καθόλου... έχουμε διάφορα... 'περίεργα' χαρίσματα στο σόι! :P
LOL!!!
Δημοσίευση σχολίου