...

Τρίτη, Αυγούστου 26, 2008

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Cathleen έχει ένα τοπικό μικρό βιβλιοπωλείο και βλέπει ξαφνικά την δουλειά της να απειλείται από ένα πολυκατάστημα που θα ανοίξει απέναντι από το μαγαζί της.
Μισεί θανάσιμα τον ιδιοκτήτη του, ενώ ερωτεύεται παράφορα έναν άγνωστο μέσω του υπολογιστή.
Η τύχη τους παίζει παιχνίδια όταν διαπιστώνει ότι ο άγνωστος που ερωτεύτηκε είναι ο ανταγωνιστής της.

Προσωπική άποψη:
Μετά το “Άγρυπνος Στο Σιάτλ”, ένα απ’ τα πιο ωραία ζευγάρια του Hollywood ξανασυναντιέται σε μια ακόμα ρομαντική κομεντί. Η δεύτερη συνάντησή του όμως δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να συγκριθεί με την πρώτη παρά την μεγάλη ανταπόκριση της ταινίας από μεριάς κοινού καθώς, παρακολουθώντας κανείς την ταινία διαπιστώνει πως λείπει η σπίθα.

Κλασσική ρομαντική κομεντί που σέβεται τις ρίζες και τις καταβολές της. Τι εννοώ μ’ αυτό; Ότι ξεπερνάει ξεδιάντροπα τα όρια που διαχωρίζουν το χαριτωμένο με το γλυκανάλατο αλλά προσπαθεί να μας πείσει πως δεν είναι έτσι. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως τα καταφέρνει. Η χημεία που υπήρχε κάποτε ανάμεσα στους πρωταγωνιστές μοιάζει να έχει χαθεί και το χιλιοειπωμένο σενάριο μεταξύ γυναικείας και αντρικής διαμάχης στην αγορά έχει πλέον ξεφτίσει.

Βέβαια σεναριακά πρωτοτύπησε ως προς το γεγονός ότι ήταν η πρώτη ταινία που συμπεριέλαβε την τεχνολογία των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των e-mails στο σύγχρονο ρομάντζο. Τώρα αν το γεγονός ότι η τεχνολογία έχει αντικαταστήσει το τετ α τετ παιχνίδι στην αρχική φάση των σχέσεων είναι χαριτωμένο τι να σας πω, αυτό είναι δική σας άποψη. Εμένα πάντως δεν με ενθουσιάζει αφού αποδεικνύεται περίτρανα το πόσο έχουμε επηρεαστεί σε κοινωνικό επίπεδο από τα συγκεκριμένα μέσα.

Υπάρχουν εκείνες οι κάπως κωμικές σκηνές που θα κάνουν το χειλάκι σας να σκάσει, αλλά μην ζείτε με την ψευδαίσθηση ότι επί δύο ώρες θα ζείτε το απόλυτα αισθηματικό παραμύθι με τις απίστευτες δόσεις πηγαίου χιούμορ. Οι κωμικές στιγμές, οφείλονται κυρίως σε κάποιους έξυπνους διάλογους όπου προσπαθούν να δικαιολογηθούν τα’ αδικαιολόγητα και στις γκριμάτσες που ανταλλάσσουν οι πρωταγωνιστές όταν συναντιούνται.

Διεκπεραιωτή σκηνοθεσία και τίποτα παραπάνω από την Nora Ephron που μας έχει συνηθίσει σε καλύτερα πράγματα. Άχρωμη και άγευστη η προσέγγισή της σε μια θεματολογία που αν μη τι άλλο είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσεις ρομαντική ατμόσφαιρα και να προκαλέσεις έστω φτηνή συγκίνηση. Ο όποιος ρομαντισμός που υπάρχει δεν αποπνέει τίποτα το ρεαλιστικό με αποτέλεσμα από ένα σημείο και μετά να κουράζεσαι.

Οι ερμηνείες τόσο από μεριάς Tom Hanks όσο και από μεριάς Meg Ryan είναι υπερβολικά στυλιζαρισμένες που όχι μόνο για το ρομαντικό ειδύλλιο τους δεν σε πείθουν, αλλά ούτε για την αντιπάθεια του ενός για τον άλλο στην πραγματική τους ζωή. Δεν νομίζω ότι εγώ έχω χάσει το συναίσθημά μου και θέλω να πιστεύω πως έχω ζήσει κι έχω δει πολύ πιο δυνατά πράγματα.

Δήθεν ρομαντική παρουσίαση της νέας τεχνολογίας που μπορεί να φέρει στον δρόμο σου τον μεγάλο έρωτα της ζωής σου, αυτόν που είναι γραμμένος για ‘σένα στ’ άστρα. Ναι καλά, μας έπεισες! Προσωπικά θα παρακάλαγα να μην είχα μήνυμα στον υπολογιστή μου ώστε να μην είχα αναγκαστεί να περάσω την ώρα μου παρακολουθώντας το. Δεν το λέω εύκολα αυτό για ταινίες αυτής της κατηγορίας, αλλά δεν νομίζω ότι είναι καλή επιλογή ούτε για να περάσεις απλά την ώρα σου. Προτιμήστε κάτι άλλο!
Βαθμολογία 4/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Έχετε Μήνυμα Στον Υπολογιστή Σας
Είδος: Κομεντί
Σκηνοθέτης: Nora Ephron
Πρωταγωνιστές: Tom Hanks, Meg Ryan, Parker Posey, Greg Kinnear, Heather Burns, Steve Zahn. Jean Stapleton
Παραγωγή: 1998
Διάρκεια: 119’

Επίσημο site:
http://youvegotmail.warnerbros.com/

Posted on Τρίτη, Αυγούστου 26, 2008 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

3 comments

Δευτέρα, Αυγούστου 25, 2008

Συνοπτική περίληψη του έργου:
Στην κατεχόμενη Κεφαλονιά, ζει η Πελαγία, κόρη ενός καλλιεργημένου γιατρού και αρραβωνιασμένη μ' έναν αντιστασιακό ψαρά.
Γνωρίζει όμως και ερωτεύεται τον λοχαγό Corelli, έναν εύθυμο και μεγαλόψυχο Ιταλό, που ανήκει όμως στις δυνάμεις κατοχής.

Προσωπική άποψη:
Μια διεθνής συμπαραγωγή βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του βραβευμένου Louis de Bernieres, που έκανε τον γύρω του κόσμου και μετέτρεψε την Κεφαλονιά εν μία νυχτιά σε ένα high τουριστικό προορισμό. Για μια ακόμα φορά η Ελλάδα επιλέχτηκε ως φόντο μια ς ξένης παραγωγής, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως πέρα από ένα Βιετνάμ δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο και ασχολούνται με τον ξένο κοσμάκη.

Το σενάριο παραμένει πιστό στο ομώνυμο βιβλίο σεβόμενο απόλυτα το υλικό του. Από ‘κει και έπειτα όμως τι; Έχουμε την καλύτερη δυνατή κινηματογραφική μεταφορά που θα μπορούσαμε; Όχι και αυτό γιατί, σε αντίθεση με το βιβλίο, στην ταινία παρακολουθούμε περισσότερο ένα ρομάντζο και μια τουριστική ξενάγηση στο νησί, παρά τη σύγκρουση τριών διαφορετικών ειδών κουλτούρας. Δεν έχουμε την απαραίτητη εμβάθυνση στα ήθη και στα έθιμα ενός τόπου που προς τους θεατές είναι ξένος. Με βάση τα δεδομένα της πηγής ως απόδοση θα μπορούσαμε να έχουμε κάτι καλύτερο.

Τα φωτογραφικά πορτρέτα του νησιού είναι μαγικά και αποπνέουν τον ρομαντισμό μια ξεχασμένης εποχής. Τίποτα δεν θυμίζει ότι βρισκόμαστε στο 2001 και όλα έχουν στηθεί με εξαιρετική λεπτομέρεια. Δεν είναι λίγες οι φορές που η κάμερα εστιάζει στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Αυτό δημιουργεί πανέμορφα εκφραστικά κάδρα που μας αφήνουν ν’ απομυζήσουμε κάθε συναίσθημα το οποίο θέλουν να εξωτερικεύσουν.

Η σκηνοθεσία του John Madden καταφέρνει να προσθέσει πόντους σε μια ταινία που υπό άλλες συνθήκες θα χαρακτηρίζαμε πολύ μέτρια. Δημιουργεί γερές βάσεις για να πατήσει πάνω τους και το κυριότερο, καταφέρνει ν’ αποσπάσει συναίσθημα αναπτύσσοντας σωστή χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει. Αν κάτι με ξένισε λίγο ήταν η ωραιοποίηση κάποιων πραγμάτων και η υπερβολή κάποιων άλλων. Έχω δει βέβαια και χειρότερα!

Το ‘χω πει, το ξαναλέω και θα συνεχίσω να το λέω! Πώς μπορεί να σε πείσει ερμηνευτικά ένας άνθρωπος όταν επί μονίμου βάσεως έχει το βλέμμα του ζαλισμένου ροφού; Φυσικά και αναφέρομαι στο Cage και μην κοιτάτε μερικοί-μερικοί περίεργα τις οθόνες σας. Επί δύο ώρες τον παρακολουθούμε να κυκλοφορεί στα σοκάκια της Κεφαλονιάς σαν χαμένος, σαν να είναι έξω απ’ τα νερά του κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι πήρε το ρόλο μόνο και μόνο λόγω της Ιταλικής του καταγωγής.

Η Penelope Cruz από την άλλη βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα χωρίς ωστόσο να σημαίνει πως κατάφερε να με πείσει στο 100%. Ενώ ο ρόλος της ταιριάζει γάντι δεν αξιοποιεί στο έπακρο το ατού αυτό. Είναι φανταστική τις στιγμές εκείνες όπου καλείται να παραστήσει τη μικρή και αθώα κοπέλα και τη χτυπάνε τα βέλη του έρωτα, στις συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές ωστόσο δεν έχει το αντίστοιχο αποτέλεσμα.

Καλύτερος όλων ο Bale, στον ρόλο του όμορφου αλλά ελαφρώς χαζού αρραβωνιαστικού της Πελαγίας, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο σύνολο της ταινίας. Από ‘κει και έπειτα στο υποστηρικτικό cast, που είναι και απ’ τα μεγαλύτερα όλων των εποχών, κάποιοι ξεχωρίζουν για τον καλό και κάποιοι για τον κακό τους εαυτό. Με περισσή ευκολία μπορείς να ξεχωρίσεις την πάντα μαγευτική, μεγάλη Ειρήνη Παππά και τον John Hurt στο ρόλο του πατέρα της Πελαγίας.

Έχουμε με άλλα λόγια μια αρκετά καλή ταινία η οποία όμως θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Απ’ την άλλη, αν σκεφτεί κανείς ότι το βιβλίο είχε χαρακτηριστεί ως αδύνατο για μεταφορά στον κινηματογράφο, τότε ο Madden είναι μάγκας που τα κατάφερε. Καλές ερμηνείες συνολικά, πολύ όμορφη φωτογραφία και αρκετά καλή σταθερή σκηνοθεσία με συναίσθημα, συνθέτουν μια ταινία που αξίζει ν’ αφιερώσεις τον χρόνο σου και που αρκετές σκηνές της θ’ αποτυπωθούν στη μνήμη σου.
Βαθμολογία 7,5/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Μαντολίνο Του Λοχαγού Κορέλι
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: John Madden
Πρωταγωνιστές: Nicolas Cage, Penelope Cruz, Christian Bale, John Hurt, Ειρήνη Παππά, David Morrissey, Patrick Malahide, Μιχάλης Γιαννάτος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ήρα Ταβλαρίδου
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 125’

Επίσημο site:
http://www.bvimovies.com/corelli/

Posted on Δευτέρα, Αυγούστου 25, 2008 by Γιώτα Παπαδημακοπούλου

10 comments