Συνοπτική περίληψη του έργου:
Στην κατεχόμενη Κεφαλονιά, ζει η Πελαγία, κόρη ενός καλλιεργημένου γιατρού και αρραβωνιασμένη μ' έναν αντιστασιακό ψαρά.
Γνωρίζει όμως και ερωτεύεται τον λοχαγό Corelli, έναν εύθυμο και μεγαλόψυχο Ιταλό, που ανήκει όμως στις δυνάμεις κατοχής.
Προσωπική άποψη:
Μια διεθνής συμπαραγωγή βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του βραβευμένου Louis de Bernieres, που έκανε τον γύρω του κόσμου και μετέτρεψε την Κεφαλονιά εν μία νυχτιά σε ένα high τουριστικό προορισμό. Για μια ακόμα φορά η Ελλάδα επιλέχτηκε ως φόντο μια ς ξένης παραγωγής, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως πέρα από ένα Βιετνάμ δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο και ασχολούνται με τον ξένο κοσμάκη.
Το σενάριο παραμένει πιστό στο ομώνυμο βιβλίο σεβόμενο απόλυτα το υλικό του. Από ‘κει και έπειτα όμως τι; Έχουμε την καλύτερη δυνατή κινηματογραφική μεταφορά που θα μπορούσαμε; Όχι και αυτό γιατί, σε αντίθεση με το βιβλίο, στην ταινία παρακολουθούμε περισσότερο ένα ρομάντζο και μια τουριστική ξενάγηση στο νησί, παρά τη σύγκρουση τριών διαφορετικών ειδών κουλτούρας. Δεν έχουμε την απαραίτητη εμβάθυνση στα ήθη και στα έθιμα ενός τόπου που προς τους θεατές είναι ξένος. Με βάση τα δεδομένα της πηγής ως απόδοση θα μπορούσαμε να έχουμε κάτι καλύτερο.
Τα φωτογραφικά πορτρέτα του νησιού είναι μαγικά και αποπνέουν τον ρομαντισμό μια ξεχασμένης εποχής. Τίποτα δεν θυμίζει ότι βρισκόμαστε στο 2001 και όλα έχουν στηθεί με εξαιρετική λεπτομέρεια. Δεν είναι λίγες οι φορές που η κάμερα εστιάζει στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Αυτό δημιουργεί πανέμορφα εκφραστικά κάδρα που μας αφήνουν ν’ απομυζήσουμε κάθε συναίσθημα το οποίο θέλουν να εξωτερικεύσουν.
Η σκηνοθεσία του John Madden καταφέρνει να προσθέσει πόντους σε μια ταινία που υπό άλλες συνθήκες θα χαρακτηρίζαμε πολύ μέτρια. Δημιουργεί γερές βάσεις για να πατήσει πάνω τους και το κυριότερο, καταφέρνει ν’ αποσπάσει συναίσθημα αναπτύσσοντας σωστή χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει. Αν κάτι με ξένισε λίγο ήταν η ωραιοποίηση κάποιων πραγμάτων και η υπερβολή κάποιων άλλων. Έχω δει βέβαια και χειρότερα!
Το ‘χω πει, το ξαναλέω και θα συνεχίσω να το λέω! Πώς μπορεί να σε πείσει ερμηνευτικά ένας άνθρωπος όταν επί μονίμου βάσεως έχει το βλέμμα του ζαλισμένου ροφού; Φυσικά και αναφέρομαι στο Cage και μην κοιτάτε μερικοί-μερικοί περίεργα τις οθόνες σας. Επί δύο ώρες τον παρακολουθούμε να κυκλοφορεί στα σοκάκια της Κεφαλονιάς σαν χαμένος, σαν να είναι έξω απ’ τα νερά του κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι πήρε το ρόλο μόνο και μόνο λόγω της Ιταλικής του καταγωγής.
Η Penelope Cruz από την άλλη βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα χωρίς ωστόσο να σημαίνει πως κατάφερε να με πείσει στο 100%. Ενώ ο ρόλος της ταιριάζει γάντι δεν αξιοποιεί στο έπακρο το ατού αυτό. Είναι φανταστική τις στιγμές εκείνες όπου καλείται να παραστήσει τη μικρή και αθώα κοπέλα και τη χτυπάνε τα βέλη του έρωτα, στις συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές ωστόσο δεν έχει το αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Καλύτερος όλων ο Bale, στον ρόλο του όμορφου αλλά ελαφρώς χαζού αρραβωνιαστικού της Πελαγίας, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο σύνολο της ταινίας. Από ‘κει και έπειτα στο υποστηρικτικό cast, που είναι και απ’ τα μεγαλύτερα όλων των εποχών, κάποιοι ξεχωρίζουν για τον καλό και κάποιοι για τον κακό τους εαυτό. Με περισσή ευκολία μπορείς να ξεχωρίσεις την πάντα μαγευτική, μεγάλη Ειρήνη Παππά και τον John Hurt στο ρόλο του πατέρα της Πελαγίας.
Έχουμε με άλλα λόγια μια αρκετά καλή ταινία η οποία όμως θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Απ’ την άλλη, αν σκεφτεί κανείς ότι το βιβλίο είχε χαρακτηριστεί ως αδύνατο για μεταφορά στον κινηματογράφο, τότε ο Madden είναι μάγκας που τα κατάφερε. Καλές ερμηνείες συνολικά, πολύ όμορφη φωτογραφία και αρκετά καλή σταθερή σκηνοθεσία με συναίσθημα, συνθέτουν μια ταινία που αξίζει ν’ αφιερώσεις τον χρόνο σου και που αρκετές σκηνές της θ’ αποτυπωθούν στη μνήμη σου.
Βαθμολογία 7,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Μαντολίνο Του Λοχαγού Κορέλι
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: John Madden
Πρωταγωνιστές: Nicolas Cage, Penelope Cruz, Christian Bale, John Hurt, Ειρήνη Παππά, David Morrissey, Patrick Malahide, Μιχάλης Γιαννάτος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ήρα Ταβλαρίδου
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 125’
Επίσημο site:
http://www.bvimovies.com/corelli/
Στην κατεχόμενη Κεφαλονιά, ζει η Πελαγία, κόρη ενός καλλιεργημένου γιατρού και αρραβωνιασμένη μ' έναν αντιστασιακό ψαρά.
Γνωρίζει όμως και ερωτεύεται τον λοχαγό Corelli, έναν εύθυμο και μεγαλόψυχο Ιταλό, που ανήκει όμως στις δυνάμεις κατοχής.
Προσωπική άποψη:
Μια διεθνής συμπαραγωγή βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του βραβευμένου Louis de Bernieres, που έκανε τον γύρω του κόσμου και μετέτρεψε την Κεφαλονιά εν μία νυχτιά σε ένα high τουριστικό προορισμό. Για μια ακόμα φορά η Ελλάδα επιλέχτηκε ως φόντο μια ς ξένης παραγωγής, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά πως πέρα από ένα Βιετνάμ δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο και ασχολούνται με τον ξένο κοσμάκη.
Το σενάριο παραμένει πιστό στο ομώνυμο βιβλίο σεβόμενο απόλυτα το υλικό του. Από ‘κει και έπειτα όμως τι; Έχουμε την καλύτερη δυνατή κινηματογραφική μεταφορά που θα μπορούσαμε; Όχι και αυτό γιατί, σε αντίθεση με το βιβλίο, στην ταινία παρακολουθούμε περισσότερο ένα ρομάντζο και μια τουριστική ξενάγηση στο νησί, παρά τη σύγκρουση τριών διαφορετικών ειδών κουλτούρας. Δεν έχουμε την απαραίτητη εμβάθυνση στα ήθη και στα έθιμα ενός τόπου που προς τους θεατές είναι ξένος. Με βάση τα δεδομένα της πηγής ως απόδοση θα μπορούσαμε να έχουμε κάτι καλύτερο.
Τα φωτογραφικά πορτρέτα του νησιού είναι μαγικά και αποπνέουν τον ρομαντισμό μια ξεχασμένης εποχής. Τίποτα δεν θυμίζει ότι βρισκόμαστε στο 2001 και όλα έχουν στηθεί με εξαιρετική λεπτομέρεια. Δεν είναι λίγες οι φορές που η κάμερα εστιάζει στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Αυτό δημιουργεί πανέμορφα εκφραστικά κάδρα που μας αφήνουν ν’ απομυζήσουμε κάθε συναίσθημα το οποίο θέλουν να εξωτερικεύσουν.
Η σκηνοθεσία του John Madden καταφέρνει να προσθέσει πόντους σε μια ταινία που υπό άλλες συνθήκες θα χαρακτηρίζαμε πολύ μέτρια. Δημιουργεί γερές βάσεις για να πατήσει πάνω τους και το κυριότερο, καταφέρνει ν’ αποσπάσει συναίσθημα αναπτύσσοντας σωστή χημεία ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει. Αν κάτι με ξένισε λίγο ήταν η ωραιοποίηση κάποιων πραγμάτων και η υπερβολή κάποιων άλλων. Έχω δει βέβαια και χειρότερα!
Το ‘χω πει, το ξαναλέω και θα συνεχίσω να το λέω! Πώς μπορεί να σε πείσει ερμηνευτικά ένας άνθρωπος όταν επί μονίμου βάσεως έχει το βλέμμα του ζαλισμένου ροφού; Φυσικά και αναφέρομαι στο Cage και μην κοιτάτε μερικοί-μερικοί περίεργα τις οθόνες σας. Επί δύο ώρες τον παρακολουθούμε να κυκλοφορεί στα σοκάκια της Κεφαλονιάς σαν χαμένος, σαν να είναι έξω απ’ τα νερά του κάτι που με κάνει να πιστεύω ότι πήρε το ρόλο μόνο και μόνο λόγω της Ιταλικής του καταγωγής.
Η Penelope Cruz από την άλλη βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα χωρίς ωστόσο να σημαίνει πως κατάφερε να με πείσει στο 100%. Ενώ ο ρόλος της ταιριάζει γάντι δεν αξιοποιεί στο έπακρο το ατού αυτό. Είναι φανταστική τις στιγμές εκείνες όπου καλείται να παραστήσει τη μικρή και αθώα κοπέλα και τη χτυπάνε τα βέλη του έρωτα, στις συγκινησιακά φορτισμένες στιγμές ωστόσο δεν έχει το αντίστοιχο αποτέλεσμα.
Καλύτερος όλων ο Bale, στον ρόλο του όμορφου αλλά ελαφρώς χαζού αρραβωνιαστικού της Πελαγίας, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο σύνολο της ταινίας. Από ‘κει και έπειτα στο υποστηρικτικό cast, που είναι και απ’ τα μεγαλύτερα όλων των εποχών, κάποιοι ξεχωρίζουν για τον καλό και κάποιοι για τον κακό τους εαυτό. Με περισσή ευκολία μπορείς να ξεχωρίσεις την πάντα μαγευτική, μεγάλη Ειρήνη Παππά και τον John Hurt στο ρόλο του πατέρα της Πελαγίας.
Έχουμε με άλλα λόγια μια αρκετά καλή ταινία η οποία όμως θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Απ’ την άλλη, αν σκεφτεί κανείς ότι το βιβλίο είχε χαρακτηριστεί ως αδύνατο για μεταφορά στον κινηματογράφο, τότε ο Madden είναι μάγκας που τα κατάφερε. Καλές ερμηνείες συνολικά, πολύ όμορφη φωτογραφία και αρκετά καλή σταθερή σκηνοθεσία με συναίσθημα, συνθέτουν μια ταινία που αξίζει ν’ αφιερώσεις τον χρόνο σου και που αρκετές σκηνές της θ’ αποτυπωθούν στη μνήμη σου.
Βαθμολογία 7,5/10
Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Το Μαντολίνο Του Λοχαγού Κορέλι
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: John Madden
Πρωταγωνιστές: Nicolas Cage, Penelope Cruz, Christian Bale, John Hurt, Ειρήνη Παππά, David Morrissey, Patrick Malahide, Μιχάλης Γιαννάτος, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Ήρα Ταβλαρίδου
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 125’
Επίσημο site:
http://www.bvimovies.com/corelli/
10 Σχόλια:
ΜΑΠΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ!
@ Ε βρε ανώνυμε... υπερβολικό σε βρίσκω!
Πολύ καλή παραγωγή με δυνατές βάσεις αν και κάπως αδικημένη.
@ Και 'γω το ίδιο πιστεύω George!
Γιώτα μου, καλησπέρα! Δεν έχω ξαναφήσει σχόλιο και είπα να το κάνω για πρώτη φορά. Σε έχω "ανακαλύψει" εδώ και λίγο καιρό και μου αρέσουν πολύ οι κριτικές σου. Ήδη έχω σημειώσει πολλά βιβλιά στη λίστα μου τα οποία δεν έχω διαβάσει και με έκανες να θέλω να το κάνω.
Αλλά ας μπω στο θέμα...Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το βιβλίο "Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλλι", αλλά αν δεν το έχεις κάνει, θα πρέπει ΣΙΓΟΥΡΑ να το διαβάσεις και τότε θα καταλάβεις ότι το "μάπα το καρπούζι" που έγραψε ο/η φίλος/η ανώνυμος/η είναι και πολύ λίγο!! Καθόλου υπερβολικός!! Είχα διαβάσει το βιβλίο και συγκλονίστηκα και μόλις είδα την ταινία καταριόμουνα την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα να τη δω!! Κυριολοκτικά!!! Πραγματικά απορώ πώς επέτρεψε ο ΝτεΜπερνιέρ να του καταστρέψουν με αυτό τον τρόπο το αριστούργημά του!!! Εγώ αν ήμουνα στη θέση του, δε θα το δεχόμουνα ποτέ!!! Και μόνο που άλλαξαν το τέλος με βγάζει έξω από τα ρούχα μου!! Τέτοιο τραύμα μου είχε αφήσει, που για δύο χρόνια περίπου δεν τολμούσα να δω ταινία η οποία ήταν βασισμένη σε βιβλίο το οποίο μάλιστα είχα διαβάσει! Ευτυχώς τώρα το ξεπέρασα, αν και μερικές φορές ακόμα διστάζω...
Αν μπορείς και έχεις χρόνο, διάβασε το βιβλίο...πραγματικά επιβάλλεται και μετά αν θες ξανακάνεις μια δεύτερη κριτική για την ταινία.
@ Καλησπέρα Ιφιγένια! Καλώς ήρθες και τυπικά στην παρέα μας κούκλα μου κι ελπίζω πλέον να τα λέμε πιο συχνά.
Όπως ελπίζω να επανέλθεις με σχόλια για όσα βιβλία σε επηρρέασα να διαβάζεις κι εύχομαι να είναι για καλό. :)
Όχι, το συγκεκριμένο δεν το έχω διαβάσει, περισσότερο γιατί δεν έχει τύχει αλλά, μόλις αδειάσω λίγο θα το κάνω σίγουρα!
Σε ευχαριστώ πολύ για το καλοσώρισμα Γιώτα μου! Καλώς σας βρήκα!!! Κι εγώ ελπίζω να τα λέμε πιο συχνά. Συγγνώμη αν καθυστερώ να απαντώ καμιά φορά, αλλά δεν έχω κάποιο σύστημα να με ειδοποιεί για τα μηνύματα...
Είμαι φανατικιά των βιβλίων Platypus. Έγινα δηλαδή με το "Λυκόφως" και από τότε ψάχνω συνεχώς για τα βιβλία τους. Είχα δει ότι έκανες πολύ καιρό να διαβάσεις το "Σώμα" αλλά χαίρομαι που τελικά το έκανες και σου άρεσε! Δικαιώθηκαν και τα παιδιά που επέμεναν τόσο καιρό! Προσωπικά είναι ένα από τα αγαπημένα μου!
Διαβάζοντας τις κριτικές σου, ανακάλυψα κι άλλα βιβλία με τέτοιου είδους θεματολογία από άλλους εκδοτικούς οίκους και θα πρέπει να τα βάλω σιγά σιγά στο πρόγραμμα! Μόλις τελειώσει η εξεταστική μου θα πάω να παραγγείλω μερικά!!!
"Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλλι" θα πρέπει να το διαβάσεις οπωσδήποτε! Στα αρχικά κεφάλαια μπορεί να σε 'κουράσει' λίγο μιας και πιάνει τον κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά και στον συστήνει και μετά τους 'ενώνει' όλους μαζί. Είσαι σε μια φάση "Πού κολλάνε τώρα όλοι αυτοί μεταξύ τους?". Αλλά είναι πραγματικά υπέροχο.
Και κάτι ακόμα, θα πρέπει να αρχίσεις να διαβάζεις και ελληνική λογοτεχνία. Αγαπημένοι μου Έλληνες συγγραφείς είναι οι Χρύσα Δημουλίδου, Γιώργος Πολυράκης και Όμηρος Αβρααμίδης!!! Έχω διαβάσει όλα τους τα βιβλία, μόνο μερικά του κ.Πολυράκη μου έχουν μείνει, αλλά τα έχω στο μυαλό μου. Από κ.Δημουλίδου είδα ότι έχεις διαβάσει μερικά. Θα σου πρότεινα τα "Ο γιος της βροχής" και "Τα δάκρυα του Θεού". Ειδικά το δεύτερο είναι καθηλωτικό. Απλά μερικές προτάσεις για το μέλλον όποτε θα βρεις λίγο χρόνο :)
Εγώ τώρα περιμένω να βγει το τρίτο βιβλίο από τη σειρά του James Dashner, "Θεραπεία θανάτου". Το "Τεστ" και το "Καμένη Γη" ήταν πραγματικά υπέροχα. Βλέπω ότι μόλις τώρα τα διάβασες! Το τρίρο βγαίνει σε Αμερική σε καμιά σαρανταριά μέρες, ας ελπίσουμε ότι μέχρι τέλος του χρόνου θα έχει βγει και στην Ελλάδα.
Σε ευχαριστώ και πάλι για το καλωσόρισμα και εύχομαι να τα λέμε πιο συχνά. Φιλιά
@ Γεια σου και πάλι Ιφιγένεια!
Μην ανησυχείς γιατί κι εμείς καμιά φορά αργούμε να απαντήσουμε. Λίγο οι δουλειές, λίγο τα τρεχάματα, λίγο το αλτζχάιμερ, παίζουν όλα τον ρόλο τους! :P
Με τα βιβλία του Πλατύπους πως μπορεί κάποιος να μην είναι κολλημένος; Αλοίμονο! :D
Θα χαρώ πολύ να προχωρήσεις και σε άλλα του είδους και να επιστρέψεις όταν τα διαβάσεις για να τα σχολιάσουμε.
Όσο για το "Μαντολίνο" μην ανησυχείς και εν καιρό υπόσχομαι να το διαβάσω.
Ελληνική λογοτεχνία δεν διαβάζω ιδιαίτερα γιατί λίγο-πολύ, όλα μου φαίνονται ίδια από ένα σημείο και μετά. Λίγοι είναι οι συγγραφείς που σου κρατάνε το ενδιαφέρον, ανάμεσά τους ο Αβραμίδης.
Άσε που θεωρώ εκνευριστικό να κοστίζουν όσο τα ξένα βιβλία, που έχουν δικαιώματα, μεταφραστικά και λοιπά μπαρμπούτσαλα. Για να μην πω ότι πολλές φορές είναι πιο φτηνά τα ξένα! :/
Πάντως αν θες να ενημερώνεσαι για απαντήσεις, μπες στο google και δημιούργησε έναν λογαρισμό blogger. Δεν είναι απαραίτητο να φτιάξεις blog. Μπορείς απλά αν τον χρησιμοποιείς για να κάνεις την σύνδεση με το όνομά σου και να πατάς αποστολή των επόμενων στην ηλεκτρονική διεύθυνση που έχεις δηλώσει.
ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΧΘΕΣ!ΒΑΣΙΚΑ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΝΑΜΕΙΚΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ..ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ,ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΟΤΙ Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΣΤΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ ΑΛΛΑ ΟΚ ΑΓΓΙΖΕ ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ,ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΕΛΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΡΕΛΙ..ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ..
Ο CAGE ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕ....
ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ Ο CRISTIAN BALE...ΑΧ!!!!!!!!ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ
@ Στέλλα γενικά, κι αν το δεις και από τα τεχνικά σημεία, η ταινία είναι ιδιαίτερα καλή αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερη, είχε δυνατότητες.
Δημοσίευση σχολίου