Συνοπτική περίληψη του έργου:
Το 1951, ο σεναριογράφος κινηματογραφικών ταινιών του Hollywood Peter Appleton, βρίσκεται στη μαύρη λίστα λόγω της συμμετοχής του σε μια συνάντηση κομμουνιστών στο κολλέγιο.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον καταποντισμό της καλλιτεχνικής του πορείας αλλά και της προσωπικής του ζωής που μοιάζει να οδηγείται σε αδιέξοδο.
Τότε είναι που τραυματίζεται σε ένα τροχαίο δυστύχημα και παθαίνει αμνησία. Εγκαθίσταται σε μια μικρή πόλη, όπου τον περνούν για έναν χαμένο εδώ και χρόνια γιο ενός κατοίκου της πόλης και ιδιοκτήτη του μοναδικού κινηματογράφου.

Προσωπική άποψη:
Στα μισά του περασμένου αιώνα, παρακολουθούμε να εξελίσσεται μια ιστορία η οποία έχει όλη εκείνη τη νοσταλγική διάθεση της εποχής εκείνης. Μια εποχής που είχε αποδειχτεί ιδιαίτερα μαύρη και σκοτεινή για τον αμερικάνικο κινηματογράφο. Μια εποχή που η λογοκρισία και τα αντικομμουνιστικά ένστικτα δεν άφηναν πολλά περιθώρια για ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση με αποτέλεσμα, την αμέριστη καταπίεση όσων ασχολιόντουσαν, επαγγελματικά ή μη, με τον κλάδο αυτό και όχι μόνο.

Ο Frank Darabont, έχοντας αποδείξει την κινηματογραφική ευαισθησία του, αγκαλιάζει την ταινία τόσο θερμά ώστε η αναπαράσταση και η αναβίωση της εποχής της δεκαετίας του ’50, να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας όσο πιο ρεαλιστικά θα μπορούσαμε να φανταστούμε, συνοδευόμενη από μια γλυκήτητα που έχει περάσει ανεπιστρεπτή και από τη μαυρίλα εκείνη που στιγμάτισε ανθρώπους και υπολήψεις. Την αντιμετώπιση εκείνη που κάθε ριζοσπαστική αντίληψη την ήθελε να γίνεται επικίνδυνη για την δημοκρατία μιας ολόκληρης χώρας κι ενός ολόκληρου λαού.

Και όλο αυτό το παρακολουθούμε μέσα από την ζωή ενός ανθρώπου που έχασε τον δρόμο της παλιάς του ζωής έστω και άθελά του, που έγινε θύμα ενός συστήματος κι ενός κατεστημένου που κάποιοι άλλοι του επέβαλαν, για να ακολουθήσει έναν άλλο, έναν νέο δρόμο που θα του έδινε ξανά ζωή, μια νέα ζωή. Μια ζωή που μπορεί να μην επέλεγε υπό άλλες συνθήκες αλλά που τελικά, κατάφερε να του αλλάξει όλο του το είναι, όλη του την ύπαρξη και να μας ταξιδέψει κι εμάς μαζί του μέσα από την πορεία και το ταξίδι της αλλαγής αυτής.

Ο Darabont σκηνοθετεί μια ταινία από εκείνες που έχουν κάθε λόγο να μην γίνονται αγαπητές στο αμερικάνικο κοινό το οποίο πολλάκις έχει αποδείξει, πως οποιαδήποτε κριτική γύρω από τα δήθεν δημοκρατικά της δρώμενα, πρέπει να κατακεραυνώνεται ως ψευδής και ανυπόστατη. Όμως εκεί είναι η μαγκιά του κινηματογραφιστή, να μην φοβάται να κριθεί από τη μάζα, ακόμα και να καταποντιστεί εισπρακτικά στις αίθουσες. Με νοσταλγία και τρυφερότητα λοιπόν, δημιουργεί μια ταινία ανθρώπινη, με την αφέλεια και την ειλικρίνια που θα περίμενε κανείς από μια τέτοια θεματολογία χωρίς όμως να λείπουν και κάποιες, περισσότερο κωμικές στιγμές.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον Jim Carrey που χωρίς να είναι κακός, αποδεικνύεται πολύ λίγος σε σύγκριση πάντα με αυτό που θα μπορούσε να δώσει στην πραγματικότητα. Επαναλαμβάνω, δεν πιστεύω πως είναι κακός στον ρόλο του όμως, δεν δίνει το 100% του αυτού του αφήνοντάς με μια αίσθηση πως κάτι έλειπε από τον χαρακτήρα του ήρωα που υποδύεται. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ταινίας βρίσκονται σε δευτερεύουσα πορεία όμως η ύπαρξής τους είναι λειτουργική και ζωτικής σημασίας. Οι πιο ξεχωριστές από αυτές είναι των Martin Landau, Bob Balaban και η γυναικεία παρουσία της Laurie Holden, τρυφερής και όμορφης.

Η ταινία καλλιτεχνικά είναι άρτια, αναπαραστώντας με έξοχο τρόπο την ιδιόμορφη δεκαετία του ’50, τόσο εικαστικά, όσο και ουσιαστικά. Μπορεί η ιστορία αυτή να μην είναι πραγματική όμως, μέσα στην μυθοπλασία της κρύβει την αλήθεια μιας παλιάς, περασμένης εποχής. Καλές ερμηνείες στημένες σε έναν όμορφο και γοητευτικό καμβά, λουσμένο με το άρωμα της μελαγχολίας και του πικρόγλυκου χαμόγελου που αφήνει πίσω της.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Κινηματογράφος Ματζέστικ
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθέτης: Frank Darabont
Πρωταγωνιστές: Jim Carrey, Martin Landau, Laurie Holden, Allen Garfield, Amanda Detmer
Παραγωγή: 2001
Διάρκεια: 152’

Επίσημο site:
http://majesticmovie.warnerbros.com/