Συνοπτική περίληψη του έργου:
Η Bella ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 18α γενέθλιά της. Κατά τη διαρκεια όμως του γενέθλιου πάρτι, το οποίο πραγματοποιείται στο σπιτι των Cullen, ένα ατύχημα θα της προκαλέσει μια μικρή αιμορραγία.
Το γεγονος αυτό θα προκαλέσει μεγάλη ένταση στην οικογένεια των βρικολάκων και θα είναι η αφορμή που θα τους οδηγήσει στο να εγκαταλείψουν την πόλη του Forks.
Η Bella αρχικά θα μαραζώσει από την φυγή του καλού της και θα αρχίσει να ζει απερίσκεπτα, ενώ θα αναπτύξει μια πιο στενή σχέση με τον φίλο της Jacob Black.

Προσωπική άποψη:
Πριν πω οτιδήποτε σχετικό με την ταινία και το κατά πόσο μου άρεσε ή όχι θα ήθελα να κάνω την ίδια διευκρίνιση που είχα κάνει και για το “Twilight”. Η ταινία απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο target group το οποίο συμπεριλαμβάνει έφηβους και γυναίκες που αδυναμία στα μελό ρομάντζα. Το θετικό σε αυτό είναι ότι δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Από το πρώτο κι όλας μέρος έχει ξεκαθαρίσει την θέση του οπότε, αν θέλετε να δείτε ακόλαστους βρικόλακες να ρουφάνε αίμα, μην συνεχίσετε καν την ανάγνωση.

Τα σκηνοθετικά ηνία της πρώτης ταινίας πέρασαν από τα χέρια της τηλεοπτικής Catherine Hardwicke, σε εκείνα του Chris Weitz και όπως φημολογείται, η αιτία ήταν ότι οι παραγωγοί δεν έμειναν καθόλου ικανοποιημένοι από την δουλειά της πρώτης. Σαφέστατα δεν εκτέλεσε κανέναν άθλο όμως, αν το σενάριο αυτό ισχύει, το θεωρώ κάπως υπερβολικό και άδικο καθώς, και ο Weitz με την σειρά του δεν αποδείχτηκε η καλύτερη επιλογή. Ναι μεν, η μεταφορά του βιβλίου στην μεγάλη οθόνη γίνεται με μεγαλύτερη ακρίβεια όμως, δεν έχει την απαραίτητη δυναμική που θα περίμενε κανείς καθώς, αναλώνεται έντονα σε φτηνούς μελοδραματισμούς ενώ σαφέστατα, θα μπορούσε, όχι να τους προσπεράσει αλλά, να εμβαθύνει στηριζόμενος πάνω τους.

Στα θετικά μπορώ να του καταλογήσω το ότι σεβάστηκε αρκετά την ατμόσφαιρα της πρώτης ταινίας, την ομιχλώδη φωτογραφία της και τον αισθησιασμό της. Ωστόσο η εναρκτήρια σκηνή μας προετοιμάζει για κάτι καλύτερο από αυτό που τελικά ακολουθεί. Όσο οι βρικόλακες βρίσκονται στο προσκήνιο υπάρχει αγωνία και σαφώς, μεγαλύτερο ενδιαφέρον και καλύτερη διάθεση ως προς την παρακολούθηση. Όταν όμως η προσοχή επικεντρώνεται στους λύκους, περισσότερο τους παρακολουθούμε να κινούνται άσκοπα καθώς, κανείς δεν μπαίνει στην λογική να μας εξηγήσει κάποια πράγματα όπως αντίστοιχα έγινε για τους βρικόλακες στην πρώτη ταινία. Αν έχεις διαβάσει τα βιβλία αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα όμως, δεν το έχει κάνει ο κάθε θεατής.

Τι είναι τελικά αυτό που λείπει από την ταινία; Το νεύρο! Σίγουρα πρόκειται για ένα ρομαντικό μελόδραμα, δεν το αμφισβητεί κανείς όμως, οι ομολογουμένως όμορφες εικόνες δεν είναι το μοναδικό ζητούμενο. Μπορεί η ποιητική διάθεση της πρώτης ταινίας να μην απουσιάζει αλλά, τονίζω και πάλι, πως την δράση και την ένταση των σκηνών που διαδραματίζονται στην Βολτέρα, θα την περίμενε κανείς να διαχέεται και στα υπόλοιπα σημεία της ταινίας. το τελικό αποτέλεσμα, σκηνοθετικά μιλώντας πάντα, θα ήταν καλύτερο αν είχε καταφέρει ο Weitz να διατηρήσει καλύτερες ισορροπίες και αν είχε φροντίσει να υπάρχει ένα λίγότερο απότομο φινάλε.

Όσον αφορά τις ερμηνείες, θα έλεγε κανείς ότι κυμαίνονται σε καλύτερα επίπεδα από την πρώτη ταινία. Η Stewart μπορεί ακόμα να μην με ικανοποιεί απόλυτα ως Bella καθώς κάποιες στιγμές είναι παραπάνω άνευρη απ’ όσο θα έπρεπε όμως, στις σκηνές όπου καλείται να ανεβάσει στροφές, είναι πάρα πολύ καλή. Ο Pattinson με αυτή του την παρουσία μου επιβεβαίωσε αυτό που πίστευα από την πρώτη ταινία. δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος Edward, κάτι που δεν αμφισβητείς εύκολα αν έχεις διαβάσει τα βιβλία. Εκφραστικός, χωρίς υπερβολές και μανιέρες, εκφράζει με περισσή ευκολία τα συναισθήματα πόνου και απόγνωσης που διακατέχουν τον όμορφο ήρωα της ιστορίας και αναπόφευκτα, συμπάσχεις μαζί του και κατανοείς καλύτερα το προσωπικό του δράμα.

Ο Lautner δεν θα έλεγα πως είναι ο Jacob των ονείρων μου όμως, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την βελτίωση που έχει από την παρουσία του στην πρώτη ταινία, τόσο σωματικά, όσο και ερμηνευτικά. Δίνει μεγαλύτερο πάθος και ίσως στην πορεία το αναπτύξει ακόμα καλύτερα. Η Greene είναι λατρεμένη στον ρόλο της αέρινης Alice ενώ, ξεχωρίζεις τις μικρές παρουσίες της Fanning στο ρόλο της απόλυτα κακιασμένης, σαδίστριας βρικόλακα αλλά και τον Sheen στον ρόλο του Aro.

Λέγοντας όλα τα παραπάνω, δεν υποννοώ ότι δεν μου άρεσε η ταινία. Την παρακολούθησα ευχάριστα και αν η παρουσία των βρικολάκων ήταν κάπως μεγαλύτερη ή έστω, αν η παρουσία των λύκων ήταν πιο ουσιαστική, θα μπορούσαμε να μιλάμε για κάτι ισάξιο του πρώτου. Η ωραία ατμόσφαιρα της πρώτης ταινίας συνεχίζεται, τα πορτρέτα καταστάσεων και φαντασιώσεων είναι μοναδικά, τα ειδικά εφέ αρκετά εντυπωσιακά και η μουσική του Desplat μαγευτική όπως πάντα. Αν θέλετε λοιπόν να δείτε ένα καθαρόαιμο ρομάντζο με όμορφους πρωταγωνιστές και όχι ένα νέο “Underworld”, πολύ περισσότερο, ένα νέο “Blade” και ειδικά αν είστε γυναίκες ή έφηβοι, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Βαθμολογία 6/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Νέα Σελήνη
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Chris Weitz
Πρωταγωνιστές: Kristen Stewart, Robert Pattinson, Taylor Lautner, Ashley Greene, Peter Facinelli, Alex Meraz, Billy Burke, Dakota Fanning, Jamie Campbell Bower, Charlie Bewley, Michael Sheen, Christopher Heyerdahl, Daniel Cudmore
Μουσική: Alexandre Desplat
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 130’

Επίσημο site:
http://www.newmoonthemovie.com/