Συνοπτική περίληψη του έργου:
Ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, η Susie Salmon γυρνώντας από το σχολείο πέφτει θύμα αποτρόπαιου βιασμού και στη συνέχεια δολοφονείται.
Τώρα πια από τον παράδεισο πια, παρακολουθεί καθημερινά την οικογένειά της, που προσπαθεί μάταια να συμβιβαστεί με την απώλεια, αλλά και τους φίλους και τους γνωστούς της, διαπιστώνοντας τις επιπτώσεις που είχε η δολοφονία της σε καθέναν ξεχωριστά.
Όταν καλείται να επιλέξει μεταξύ της επιθυμίας της να εκδικηθεί τον δολοφόνο της και να δει την οικογένειά της να προχωρά, με κάπως επουλωμένες πληγές το δίλημμα είναι τεράστιο.

Προσωπική άποψη:
Ο Peter Jackson είναι ο άνθρωπος εκείνος που πριν από μερικά χρόνια, τόλμησε εκείνο που στα μάτια κάθε άλλου έμοιαζε αδύνατον να υλοποιηθεί. Έδωσε σάρκα και οστά στην διασημότερη συντροφιά της μυθιστορίας και μετέφερε με επικό τρόπο την ιστορία τους στην μεγάλη οθόνη, όχι μόνο κατακτώντας το Hollywood αλλά, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι απίθανο αρκεί, να έχεις θέληση. Επιπλέον, δημιούργησε το πιο εμπορικό και αξιόλογο remake της δεκαετίας που δεν είναι άλλο από το “King Kong”, συμπληρώνοντας στο βιογραφικό του, ακόμα μια ταινία μεγάλων διαστάσεων που από κλασσική, μπορούσε να αποκτήσει νέα μορφή.

Για μια ακόμη φορά, ο Jackson επιλέγει ως αφετηρία του ένα από τα μεγαλύτερα best sellers των τελευταίων ετών, το “The Lovely Bones”, μια ανθρώπινη, συγκινητική, δραματική ιστορία η οποία, καταφέρνει να συνδυαστεί με την μαγεία του μεταφυσικού και της μετά θάνατον ζωής. Αυτά τα στοιχεία ως βάση, φαίνεται να θέλουν να τον κάνουν να στρέψει ξανά σε πιο συναισθηματικές και κοινωνικές ταινίες, επηρεασμένες από της b-movies καταβολές του. Ίσως μάλιστα, να στόχευε και σε ένα νέο “Heavenly Creatures” όμως, με περισσότερες δόσεις φαντασμαγορίας αφού, είχε την δυνατότητα να παίξει, εκτός από τον πραγματικό κόσμο, με εκείνον που τον χωρίζει από τον παράδεισο. Ως προς την διαχείριση θεματολογίας, ροής και χρόνου, ο Jackson δεν υστερεί σε κανένα επίπεδο.

Το συναισθηματικό υπόβαθρο της ταινίας είναι ιδιαίτερα δυνατό, κάτι που δεν νομίζω να με επηρέασε συναισθηματικά μόνο λόγω της μητρικής μου φύσης. Ακόμα και αν δεν είσαι γονιός, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο οδυνηρό για μια οικογένεια, από τον χαμό ενός μέλους της, πόσο μάλλον όταν αυτό το μέλος της είναι ένα παιδί. Το να συνέλθεις είναι δύσκολο, το να προσχωρήσεις μπροστά και να συνεχίσεις την ζωή σου μαρτυρικό, το να συγχωρήσεις αδιανόητο. Αυτές είναι και οι βασικές ιδέες, τα εκρηκτικά συναισθήματα που τα βλέπουμε και τα βιώνουμε μέσα από δύο διαφορετικά οπτικά πρίσματα. Εκείνο όσων έμειναν πίσω στην ζωή και του προσώπου εκείνου που χάθηκε.

Η αρχή του κακού που ξεκινάει να οδηγεί τα νήματα της ιστορίας, είναι η παιδεραστία. Ένα κοινωνικό φαινόμενο που την δεκαετία του ’60 και του ΄70 μπορεί να έκανε την πρώτη του εμφάνιση αλλά, που σήμερα φαντάζει τρομακτικά κοντινό σε μας. Ένα διεστραμμένο μυαλό που με σκοπό να ικανοποιήσει τα αρρωστημένα πάθη του στερεί ζωές και καταστρέφει άλλες από τον χαμό των πρώτων. Κατά πόσο όμως ο Jackson εστιάζει πάνω του; Κατά την άποψή μου, όσο πρέπει. Σκοπός του δεν είναι να σοκάρει με σκηνές βιασμού και υπέρμετρης βίας αλλά, να συγκινήσει και να ευαισθητοποιήσει. Άλλωστε, όπως ο ίδιος δήλωσε, ήθελε να γυρίσει μια ταινία που ακόμα και η ανήλικη κόρη του να μπορεί να την δει.

Από ‘κει κι έπειτα, θεωρώ ότι ο Jackson αξιοποίησε αρκετά καλά την αθωότητα της κεντρικής του ηρωίδας. Είναι η αθωότητα εκείνη που αναμφίβολα θα πάει στον παράδεισο όμως, χωρίς αυτό να την καταδικάζει, της δίνει κάθε δικαίωμα να μην βρίσκει την δύναμη να φύγει και να αφήσει τους δικούς της να προχωρήσουν, αν δεν πάρει την εκδίκησή της. Φυσικά, η εκδίκηση είναι σχετική όταν υπάρχει η θεία δίκη και τα πράγματα, μπαίνουν στην θέση τους και τιμωρούνται, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα. Ναι, ξέρω… είναι λίγο κλισέ και ίσως να μην αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα όμως, πάντα μπορούμε να ελπίζουμε.

Σαφέστατα η χρόνια θητεία του στο Hollywood έχει επηρεάσει το καλλιτεχνικό ένστικτο δημιουργίας του. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αφού, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως, οι εικόνες από το μέσο διάστημα μεταξύ γης και παράδεισου, είναι τόσο σαγηνευτικά όμορφο, τόσο φαντασμαγορικό και γοητευτικό που σε κάνει να απορείς, πόσο πιο όμορφος να είναι ο παράδεισος για να σε βάλει σε πειρασμό να το εγκαταλείψεις. Φυσικά, υπάρχει και η μερίδα εκείνων που θα ενοχληθεί από τα ίσως υπερβολικά εφέ όμως, δεν πιστεύω πως σκοπός του είναι ο φτηνός εντυπωσιασμός αλλά, η δημιουργία στις συνειδήσεις μας ότι όταν φεύγουμε από αυτό τον κόσμο, οι πιο βαθιές μας επιθυμίες και όσα αγαπήσαμε και λαχταρήσαμε, θα βρίσκονται κάπου αλλού και θα μας περιμένουν.

Η Saoirse Ronan είναι μια όμορφη και ευχάριστη έκπληξη στον ρόλο της κεντρικής ηρωίδας. Όχι μόνο έχει μια παράξενη ομορφιά αλλά, μια ιδιαίτερη αθωότητα, απλοϊκά και φυσικά δοσμένη, μέσω κατ’ εξοχήν, μιας ήρεμης αφήγησης, μιας αρμονικής φωνής που σε ταξιδεύει. Ο Stanley Tucci είναι ο απόλυτα κακός, άρρωστος, ψυχανώμαλος παιδεραστής. Υποδύεται τον χαρακτήρα του τόσο φυσικά που πραγματικά, μέσα από την φαινομενική γαλήνη που τον χαρακτηρίζει, σε κάνει να ανατριχιάζεις. Όμως και οι υπόλοιπο χαρακτήρες ξεχωρίζουν, ο καθένας στον ρόλο του, κάνοντάς με να τους σκέφτομαι ως τις καταλληλότερες επιλογές με εξέχουσα, την γιαγιά Sarandon στον πιο ιδιόμορφο χαρακτήρα της ταινίας.

Θεωρώ ότι ο Jackson, μεταφέροντας την ιστορία της Alice Sebold, κατάφερε να μας μεταφέρει, όχι μόνο το συναίσθημα της λύπης και της συγκίνησης αλλά, εκείνα του αλτρουισμού, της δύναμης να ξεπεράσεις τις δυσκολίες της ζωής, την κατανόηση, την αλληλεγγύη, της δύναμης της ανάμνησης. Μα πάνω απ’ όλα, κατάφερε να πλάσσει μια δικιά του εικόνα της μετά θάνατον ζωής, του πόνου που συντρίβει παρόντες και απόντες, του εξαγνισμού της ψυχής του θύματος αλλά, και του περίγυρού του. Σίγουρα κάποια κινηματογραφικά αλλά και κοινωνικά στερεότυπα δεν προσπερνιούνται όμως, αυτό είναι μικρό μειονέκτημα μπροστά στα υπόλοιπα όμορφα συναισθήματα, αλλά και εικόνες, που δέχτηκα ως θεατής, μένοντας με την ελπίδα ότι ίσως κάπως έτσι να συμβαίνει και στην πραγματικότητα.
Βαθμολογία 8/10

Ταυτότητα ταινίας:
Ελλ. τίτλος: Παραδεισένια Οστά
Είδος: Φαντασίας
Σκηνοθέτης: Peter Jackson
Πρωταγωνιστές: Saoirse Ronan, Stanley Tucci, Mark Wahlberg, Rachel Weisz, Susan Sarandon, Michael Imperioli, Amanda Michalka, Thomas McCarthy, Reece Ritchie, Nikki SooHoo, Rose McIver
Παραγωγή: 2009
Διάρκεια: 135’

Επίσημο site:
http://www.lovelybones.com/